Morgen weer een dag
Dat hakte er even goed in vanavond, dat gedicht van Karins man. Overigens een hel, al die schijtlollige gedichten. Onbegrijpelijk. Vooral zo'n Bart. Dat die daar helemaal in opgaat. Had Militaire Ruggegraat kunnen tonen door te weigeren om een gedicht te maken, maar die zat zwaar te kicken op zijn broddelwerkjes. Een mooi beeld krijgen we van de hedendaagse moderne militair. Eerst gisteren Maurice die verklapte dat er in de kazerne ook flink gestoeid wordt en nu zag je in je gedachten zo'n heel bataljon Blauwpetten moeizaam zitten zwoegen op een limerick voor de nieuwste prijsvraag van Calvé. "Lachen, man, ik lach me he-le-maal gek, moet je horen" en daar volgde een gehakkel en would-be leukigheid waarbij Toon Hermans en Seth Gaaikema mij opeens kanshebbers voor de Nobelprijs voor literatuur lijken.
Maar dat gedicht voor Karin. Daar kregen de bewoners eens een heel ander stukje informatie binnen dan dat er een nieuw bier van Grolsch is. Ruud, volgens mij wat onterecht, maar wat maakt het uit, neergezet als een stuk levend bamboe en vooral Maurice en Karin zelf kregen een flinke veeg uit de pan. Het werkte wel meteen want Maurice werd in beeld wreed ontmaskert als een pantyfetisjist. Nog voordat de huid van Karin warmte af kon scheiden, zeg maar voordat er maar iets afgescheden werd, legde ze zijn hand resoluut opzij. Ze voelt zich nog meer dan ooit bekeken.
Die Sinterklaasgezelligheid heb ik schreeuwend van ellende uit zitten kijken. Veel liever hadden wij gezien dat er een bevallende schimmel het huis in geduwd was of dat de bewoners van Veronica 3400 furby's cadeau hadden gekregen. Gek hadden we ze kunnen maken deze dagen. Juist erg laten voelen dat buiten Sinterklaas wordt gevierd en dat ze het binnen zelf maar moeten uitzoeken. Alleen af en toe wat cadeaupapier van uitgepakte presentjes over die schutting flikkeren.
Maar nee, een hele kamer vol cadeaus, met iets midden in die voorraadschuur, met al die wijzerplaten, dat veel weg had van het eerste elektrische scheerapparaat uit 1905, ter grootte van een flinke dorsmachine. Ze zullen hem wel kleinkrijgen, Willem.
Heel mooi vond ik ook weer de kleine scene met het ombinden van de cape. Bart zegt dat er een knoop in de doek moet en je ziet Karin en Willem op hetzelfde moment besluiten: we gaan liever dood dan dat we er een knoop in doen. Die hebben het helemaal gehad met Bart.
Veel meer kan ik er vanavond niet van maken. Totale malaise, maar morgen weder fijn een nominatieaflevering. Oudhollands Gezellig.
Tot morgen, Nico Dijkshoorn
Toch gelachen (ik zag het karin en willen ook denken ) en vooral heel veel beterschap gewenst.
Ik heb er eens een topic voor gepost, je er zelfs een als kado belooft, schrijf pleeeeeeeease nog wat over de video....
Heel stiekem had ik op een pracht van een gedicht gehoopt maar ik begrijp dat dat moeilijk wordt met een wattenhoofd en een loopneus.
Bij deze dan: van harte beterschap en dat je hoofd maar vlug weer helder mag worden zodat wij nog een drietal weken van je schrijfsels mogen genieten.
jammer voor ons, dat er niet meer gedichten waren zoals die van Karin's Wim.
Het wordt een echt slap zooitje daar in BB, blij dat jij, ondanks malaise, ons iedere dag weer blij maakt!
Groeten Dark, ik geniet elke keer weer!!!!
Ten eerste van harte beterschap, ondanks het feit dat je ziek was, was het toch een heel goed stukje.
Jammer dat je met je zieke hoofd het gedicht van Trudy niet goed hebt gehoord want jij had het vast beter kunnen omschrijven dan dat ik het nu ga pogen te doen.
Leterlijk:
Bij aankomst in Nederland merkte ik direkt, er is iets aan de hand.
Niemand sprak over Piet of Sint, maar over wat je van Ruudje vindt.
Zo nu weet iedereen in het huis meteen hoe ontzettend popupair of in ieder geval hoe veel bekeken en besproken ze zijn.
Nu heb ik altijd al het gevoel dat ze dat al wisten, maar tot in hoeverre was altijd nog maar de vraag.
Petje af voor Trudy, meid in 1 zin vertel jij ze meer dan Anouk in 4 weken.