Ik post dit even onder een nieuw account om totaal anoniem te blijven. Ik moet mijn verhaal even kwijt.
Eerst even wat achtergrondinformatie. Financieel ging het mij altijd voor de wind. Toen ik een jaar of 16 was begon ik mijn eigen bedrijf wat in twee jaar gegroeid was tot een onderneming met 23 werknemers. Had veel vrienden ( ook van voordat ik het bedrijf startte) en ik had ook wel een 'naam' om hoog te houden. Vrienden en mensen van school keken naar me op en her en der afgunst. Op gegeven moment verdiende ik tegen de dertigduizendeuro netto per maand. En daar ging het mis..
Ik waande mezelf al redelijk onschendbaar wat betreft geld. Alles wat ik deed ging goed. Op dit moment was ik op vakantie in New York, daar ontmoette ik twee mensen die in dezelfde branche als ik zat. Het klikte, dacht ik. Ik deed al zaken in de Benelux en Duitsland. En zaken doen in Amerika zou wel een egostreler zijn. Ik ging in zee met deze mensen wat me, een half jaar later, niet in de koude kleren is gaan zitten. Ik werd opgelicht. Ondanks dat men me waarschuwde (vrienden en familie) luisterde ik niet. Ik had het immers nog nooit echt fout gehad? Toen ik naar NY kwam om geld te halen en de schade te beperken was het al geschiedt. Ik was een kleine vier ton kwijt geraakt en er was een schuld op mijn naam gecreeerd.
Op dit punt verdiende ik nul, nada, noppes meer. Alle inkomsten waren uitgaven. Vanaf dat moment ging ik mijn leven niet meer leiden, ik ging het leven leiden dat men verwachtte dat ik leidde. Ondanks ik niet veel meer verdiende gingen mijn uitgaven gewoon verder. Ik vertelde men dat mijn bedrijf in New York goed liep, uit schaamte. Ik durfde het niet te vertellen dat het een ramp was. Ik wilde niet dat hun blik op mij veranderde. Ik probeerde mijn naam hoog te houden, het ging zelfs zo ver dat ik een goede vriendin een auto cadeau gaf (15,000eu), om maar te laten zien dat ik het 'kon'.
Mensen leken ook alleen maar met mij om te gaan omdat ze wisten dat er wat te halen viel. Ondanks ik dit wel wist, liet ik het toe. Om maar iemand te hebben.
Tot dat mijn moeder hier achterkwam. We kwamen tot de conclusie dat ik beter afstand kon doen van het bedrijf en dat ik eerst mijn (nu uitgegroeid tot) grote schulden moest gaan aflossen. En dat ik moest stoppen om belachelijke veel geld over de balk te smijten. Ik heb alles verkocht wat ik had, tot dure kleding aan toe. Ik moest en wilde zelf met een schone lei beginnen. Maar ik wilde gewoon niet dat wanneer men me zag, dat ze een faler zagen.
Ik heb alles dus ook achter gelaten en ben verhuisd. Eens in de zoveel tijd komen mijn ouders langs, ondanks dat ze graag willen dat ik weer naar huis kom, kan ik dit gewoon niet. Ik woon nu in een kamer van 15m2 in een nieuwe stad.
Sinds het debakel in New York vind ik het moeilijk om 'nieuwe' mensen te vertrouwen en het is al heel wat jaren geleden dat ik werd omringd door mensen die écht om me gaven voor wie ik ben, en niet voor het geld. Maar ik probeer nu weer helemaal opnieuw te beginnen. Omringd door de 'arme' studenten, net als ik.
of ga achter je geld aan als dat miss. nog mogelijk is 
Het is voor jouw denk ik het beste om te leren dat mensen nou eenmaal niet altijd even goede bedoelingen hebben en dat er een aantal tussen zitten die alleen maar op winst uit zijn in relaties. Maar er zijn ook mensen die je gewoonweg mogen om wie je bent en die moet je er juist uit proberen te pikken.
Het is aan jezelf om te bepalen hoe je dat gaat doen, maar probeer in de toekomst je vriendenkring te scheiden van je werk omdat juist daar een groot gevaar ligt.
Jij wil opnieuw beginnen zonder het oude afgesloten te hebben. Onderga de hoon, het zal niet makkelijk zijn, maar jezelf in een klein kamertje opsluiten op de vlucht voor het verleden is geen oplossing.
Je verleden blijft namelijk altijd bij je, dus kun je het beter afsluiten dan ervoor vluchten.
quote:Ik persoonlijk geloof er niet in dat je je verleden niet achter je kunt laten. Je moet het gewoon leren loslaten en een nieuw leven proberen op te bouwen. Je moet het natuurlijk wel 100% willen.Op donderdag 30 oktober 2008 13:45 schreef Spooky4u het volgende:
Ik geef je ouders gelijk, ga terug naar huis.
Jij wil opnieuw beginnen zonder het oude afgesloten te hebben. Onderga de hoon, het zal niet makkelijk zijn, maar jezelf in een klein kamertje opsluiten op de vlucht voor het verleden is geen oplossing.
Je verleden blijft namelijk altijd bij je, dus kun je het beter afsluiten dan ervoor vluchten.
quote:En hoe laat je dat los dan? Accepteren en dan...Op donderdag 30 oktober 2008 13:46 schreef Koffielurk01 het volgende:
[..]
Ik persoonlijk geloof er niet in dat je je verleden niet achter je kunt laten. Je moet het gewoon leren loslaten en een nieuw leven proberen op te bouwen. Je moet het natuurlijk wel 100% willen.
Maaaarrrrr, je hebt het mooi wel meegemaakt als jong broekie! Ik ken echt niemand van een jaar of 16-18 die een goedlopend eigen bedrijf heeft/had en internationale handel bedrijft/bedreef. Volgens mij heb je op die leeftijd net je eerste bijbaantje en is 30 euro al veel om te besteden te hebben op zaterdagavond.
quote:Heb je plannen?Op donderdag 30 oktober 2008 14:11 schreef Originele_Naam het volgende:
ff vraagje offtopic wat voor bedrijf had je
OT ook wel erg benieuwd naar deze vraag!
@ Nijns, ik ben nog niet uit de schulden. Mijn schulden bedragen nu om en rond de negen ton. Dit was 2,2miljoen. Maar dit is teruggedraaid tot negen ton doordat we het kooppand van het hoofdkantoor verkocht (deels afgelost) hebben en hiervoor in de plek zijn ingetrokken in een goedkoop huurpand. De negen ton is incluis vier ton wat er op mijn naam aan schulden gecreëerd is plus 4 ton aan een langlopende lening om de verdieping in NY deels te bekostigen. De overige ton komt door mijn excessieve spenderings patroon. Ik geef nu per maand zo'n 800euro uit aan eten, huur etc. en los een kleine 15k per maand af. Onofficieel is het bedrijf nog van mij, maar staat niet meer op mijn naam i.v.m. een dichtbijkomende faillissementsaanvraag (wat nu niet meer van toepassing is).
@ Koffielurk01, ik was nooit echt gefixeerd op geld. Ondernemen was leuk en uitdagend. Maar toen ik echt veel geld verdiende leek dit evenredig te groeien met het aantal mensen die mij omringden. Geld relateerde ik toen aan de succes op sociaal gebied. En je hebt helemaal gelijk dat ik moet proberen mijn vriendenkring te scheiden van het werk. Dit overloopt elkaar teveel.
@ Spooky4u, natuurlijk zou ik ook wel naar huis willen. Maar het is niet leuk om in de stad te lopen met een stempel op je hoofd. Wat mij ook niet echt geholpen heb is het feit dat ik redelijk arrogant ben van mezelf. Ik wilde gewoon helemaal opnieuw beginnen, in een stad waar ik helemaal niemand ken. Ik heb het al enigszins geaccepteerd hoe de situatie op het moment is. Wanneer alles weer goed gaat, ga ik waarschijnlijk weer terug. Alhoewel het studentenleven me ook wel goed bevalt.
@ VaLkyRie, ik snap het opzich ook wel, en dat ik eigenlijk niet moet zeuren. Maar het is zo verdomd lastig, ik heb bijvoorbeeld een nieuwe porsche gehad en nu kan ik niet eens een fiets betalen. En juist dat contrast doet pijn. En zo is het met veel dingen.
@ Re, in eerste instantie wilde ik een topic openen om gewoonweg mijn verhaal kwijt te kunnen. Maar aan sommige reacties zijn keep-in-minders.
@ Originele_naam & Kriebbel, ik had eigenlijk een aantal bedrijven (verschillende BV's). Maar ik zal de activiteiten wel even opsommen:
- Project-ontwikkeling
- Vastgoed (verhuur van kantoorpanden en inkoop van woningen op executieveilingen)
- Verzekeringen
- Belastingen
We hadden twee vestigingen in Nederland en twee in Duitsland. Nu nog één in Nederland en nog één in Duitsland (partnership met een ander makelaarskantoor). Maar achteraf zijn we gewoon te snel gegroeid.
En in New York een verdieping in een nieuwe wolkenkrabber waar de huurcontracten voor andere ondernemingen al praktisch 'ondertekend' waren. Grote flop dus.
[ Bericht 1% gewijzigd door GC-NY op 30-10-2008 16:19:50 ]
quote:Doorgaan met je leven? Wat is het probleem aan je verleden achter je laten?Op donderdag 30 oktober 2008 14:05 schreef NEUTE het volgende:
[..]
En hoe laat je dat los dan? Accepteren en dan...
Het is niet makkelijk dat snap ik ook wel, maar je moet toch doorgaan met je leven en er iets van maken.
TS, ik denk persoonlijk dat het belangrijk voor je is om alles af te ronden en even een moment van reflectie te nemen. Denk eens na over hetgeen wat je daadwerkelijk geluk brengt. Neem dat in handen en ga daar aan werken.
Werk en geld zijn leuk... maar er zijn meer dingen in het leven.
quote:Nou omdat het mij ook niet lukt...Op donderdag 30 oktober 2008 19:19 schreef Koffielurk01 het volgende:
[..]
Doorgaan met je leven? Wat is het probleem aan je verleden achter je laten?
Hoe is het nu?
quote:de kans is 0 aangezien TS een permban heeft of gewoon in de klikko ligtOp maandag 5 juli 2010 12:41 schreef Mr.Chandon het volgende:
Ik schat de kans zeer klein maarre..
Hoe is het nu?