MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
The Fireman (waarachter Paul McCartney en Youth schuilgaan) brengt voor het eerst sinds 10 jaar een nieuw album uit: Electric arguments. Bij deze mijn eerste indruk.
Eerste indruk: verrassend! Dit had hij vaker (en dus eerder) mogen/moeten doen. Opvallend vond ik vooral dat het alsnog een echt McCartney album is, omdat hij weer bepaalde muziekstijlen gebruikt die niet zo gebruikelijk zijn: normaal vind ik dat soort nummers niet altijd top (of laat ik ze in ieder geval niet aan anderen horen!) maar dankzij het (licht tot stevig) experimenteren wat hij in elk nummer doet, zijn dit soort nummers nu goed te beluisteren.
Grappige is dat er door het experimenteren wel één coherent album is terwijl hij alsnog diverse stijlen gebruikt.
Andere indruk is wel dat het experimenteren vaak niet meer behelst dan 'de stem nogal wegdrukken in de muziek', 'héél veel reverb en herhalingen' en 'veel geluidsfragmenten er doorheen gepropt' (waar ik overigens wel van hou). Soms een beetje teveel van hetzelfde daardoor, maar da's wel na de eerste beluistering: meestal moeten dit soort albums groeien en komen de verschillen/unieke elementen pas na een paar keer luisteren naar voren. Ik moet zeggen dat ik bij dit album wel meteen iets had van 'ik ga 'm nog een keer beluisteren!' Er zit genoeg in om je een tijdje bezig te houden.
Melodisch is het album niet echt sterk: de melodieën zijn vaak wat plat of (voor Pauls doen dan) nogal simpel/voor de hand liggend (zo van 'waar heb ik dat eerder gehoord...!') en alleen met een gitaar zullen de meeste songs bepaald geen indruk wekken. Maar dat is op dit album niet echt een probleem, vind ik, omdat het 'past' in het geheel: en daar gaat het bij dit album om.
De mooiste stukken zijn vaak de intro's of outro's waar er lekker op los geëxperimenteerd wordt, zoals in 'Universal Here, Everlasting Now': gaat richting Revolution #9 (het begin dan).
De stevige bluesrocker 'Nothing Too Much Just Out Of Sight' (die al eerder was uitgelekt) is trouwens de enige in z'n soort... De andere rocker 'Highway' is me wat te rechttoe rechtaan.
Ik ben 'm nu weer aan het beluisteren en terwijl ik m'n 'review' doorlees denk ik 'dat klinkt nogal negatief', maar... ik vind het album eigenlijk SUPER! De nummers krijgen al meer een 'eigen gezicht'. En de melodieën zijn toch niet altijd even vlak als ik dacht.
Van mij had hij het als McCartney-album mogen uitbrengen!!!
Eerste indruk: verrassend! Dit had hij vaker (en dus eerder) mogen/moeten doen. Opvallend vond ik vooral dat het alsnog een echt McCartney album is, omdat hij weer bepaalde muziekstijlen gebruikt die niet zo gebruikelijk zijn: normaal vind ik dat soort nummers niet altijd top (of laat ik ze in ieder geval niet aan anderen horen!) maar dankzij het (licht tot stevig) experimenteren wat hij in elk nummer doet, zijn dit soort nummers nu goed te beluisteren.
Grappige is dat er door het experimenteren wel één coherent album is terwijl hij alsnog diverse stijlen gebruikt.Andere indruk is wel dat het experimenteren vaak niet meer behelst dan 'de stem nogal wegdrukken in de muziek', 'héél veel reverb en herhalingen' en 'veel geluidsfragmenten er doorheen gepropt' (waar ik overigens wel van hou). Soms een beetje teveel van hetzelfde daardoor, maar da's wel na de eerste beluistering: meestal moeten dit soort albums groeien en komen de verschillen/unieke elementen pas na een paar keer luisteren naar voren. Ik moet zeggen dat ik bij dit album wel meteen iets had van 'ik ga 'm nog een keer beluisteren!' Er zit genoeg in om je een tijdje bezig te houden.
Melodisch is het album niet echt sterk: de melodieën zijn vaak wat plat of (voor Pauls doen dan) nogal simpel/voor de hand liggend (zo van 'waar heb ik dat eerder gehoord...!') en alleen met een gitaar zullen de meeste songs bepaald geen indruk wekken. Maar dat is op dit album niet echt een probleem, vind ik, omdat het 'past' in het geheel: en daar gaat het bij dit album om.
De mooiste stukken zijn vaak de intro's of outro's waar er lekker op los geëxperimenteerd wordt, zoals in 'Universal Here, Everlasting Now': gaat richting Revolution #9 (het begin dan).
De stevige bluesrocker 'Nothing Too Much Just Out Of Sight' (die al eerder was uitgelekt) is trouwens de enige in z'n soort... De andere rocker 'Highway' is me wat te rechttoe rechtaan.
Ik ben 'm nu weer aan het beluisteren en terwijl ik m'n 'review' doorlees denk ik 'dat klinkt nogal negatief', maar... ik vind het album eigenlijk SUPER! De nummers krijgen al meer een 'eigen gezicht'. En de melodieën zijn toch niet altijd even vlak als ik dacht.
Van mij had hij het als McCartney-album mogen uitbrengen!!!
Gisteren zo'n 4 of 5 keer naar het album geluisterd, en hij wordt echt beter en beter! Ik neem al m'n lichtelijk negatieve punten terug (alhoewel ik alsnog al positief was), want hoe vaker je het album beluisterd, hoe mooier alles wordt. Ik wordt nog steeds om de haverklap verrast door dingen die ik niet eerder gehoord had. Echt een subliem album. Ik ga 'm nu wéér draaien!
Niet echt een populair album zeker?
Ik heb 'm eergisteren gekregen. Ik had er nog niet van gehoord, de hele release is blijkbaar aan me voorbij gegaan. Mijn vader had er een review over gelezen die erg positief was, toen dacht hij McCartney met een goede review, die koop ik voor mijn zoon.
Ik zal 'm straks maar eens goed luisteren, eens zien of ik het met je review eens ben.
Ik heb 'm eergisteren gekregen. Ik had er nog niet van gehoord, de hele release is blijkbaar aan me voorbij gegaan. Mijn vader had er een review over gelezen die erg positief was, toen dacht hij McCartney met een goede review, die koop ik voor mijn zoon.
Ik zal 'm straks maar eens goed luisteren, eens zien of ik het met je review eens ben.
Vows are spoken to be broken
Feelings are intense, words are trivial
Pleasures remain, so does the pain
Words are meaningless and forgettable
Feelings are intense, words are trivial
Pleasures remain, so does the pain
Words are meaningless and forgettable
Een ontzettend populair album, maar alle discussies zijn in het centrale Beatles-topic gevoerd . Ik weet niet wat het is, maar het lijkt alsof een pseudoniem bepaalde mensen overgehaald heeft om dit project van McCartney te gaan luisteren. Mensen in mijn omgeving waarvan ik het niet zou verwachten komen ineens met dit album aan, en ook de pers is ook nog nooit zo lovend geweest over een recent McCartney-album. Niet dat ze dat niet waren over de vorige 2, maar toch...
Album van de maand in de Uncut, een 9 in het Clash Magazine, 4 sterren in de Rolling Stone, 4 sterren in The Times, The Sunday Times, The Daily Mail, The Independent, etc.
Anyway, ik vind het prachtig hoe ongeforceerd deze plaat klinkt. 13 tracks in 13 dagen opgenomen. En hij is er zelf ook trots op, dat blijkt wel uit alle extra stickertjes op de release: "Paul McCartney = The Fireman". Ik ben zo blij dat hij gewoon veel nieuwe muziek blijft uitbrengen, in plaats van teruggrijpt in het verleden. Laat die archief-projecten de komende jaren nog maar even zitten!
Deze Fireman-plaat is het dichtst wat we ooit bij een McCartney III gaan komen. Een leuk tussendoortje!
. Ik weet niet wat het is, maar het lijkt alsof een pseudoniem bepaalde mensen overgehaald heeft om dit project van McCartney te gaan luisteren. Mensen in mijn omgeving waarvan ik het niet zou verwachten komen ineens met dit album aan, en ook de pers is ook nog nooit zo lovend geweest over een recent McCartney-album. Niet dat ze dat niet waren over de vorige 2, maar toch... Album van de maand in de Uncut, een 9 in het Clash Magazine, 4 sterren in de Rolling Stone, 4 sterren in The Times, The Sunday Times, The Daily Mail, The Independent, etc.
Anyway, ik vind het prachtig hoe ongeforceerd deze plaat klinkt. 13 tracks in 13 dagen opgenomen. En hij is er zelf ook trots op, dat blijkt wel uit alle extra stickertjes op de release: "Paul McCartney = The Fireman". Ik ben zo blij dat hij gewoon veel nieuwe muziek blijft uitbrengen, in plaats van teruggrijpt in het verleden. Laat die archief-projecten de komende jaren nog maar even zitten!
Deze Fireman-plaat is het dichtst wat we ooit bij een McCartney III gaan komen. Een leuk tussendoortje!
Ha! Zowaar! Het topic komt tot leven! 
Ik heb 'm ondertussen al HEEL wat vaker gedraaid en het blijft een lekker album: al het negatieve wat ik m'n OP zei, neem ik eigenlijk terug.
Ik heb 'm ondertussen al HEEL wat vaker gedraaid en het blijft een lekker album: al het negatieve wat ik m'n OP zei, neem ik eigenlijk terug.
Dat vind ik ook mooi, gewoon nieuwe muziek en niet dezelfde popliedjes. Daarnaast vind ik het als album prachtig, het is geen album met losse liedjes, maar echt een album dat je achter elkaar luistert.quote:Op zaterdag 27 december 2008 01:13 schreef Aisumasen het volgende:
...
Anyway, ik vind het prachtig hoe ongeforceerd deze plaat klinkt. 13 tracks in 13 dagen opgenomen. En hij is er zelf ook trots op, dat blijkt wel uit alle extra stickertjes op de release: "Paul McCartney = The Fireman". Ik ben zo blij dat hij gewoon veel nieuwe muziek blijft uitbrengen, in plaats van teruggrijpt in het verleden. Laat die archief-projecten de komende jaren nog maar even zitten!
...
xxx
Ik luister hem al een paar maanden en het is inderdaad een top-albumpje.
We are young but getting old before our time
We'll leave the T.V. and the radio behind
Don't you wonder what we'll find
Steppin out tonight
We'll leave the T.V. and the radio behind
Don't you wonder what we'll find
Steppin out tonight
Ja, dat heb ik ook heel sterk met dit album: het is heel divers en toch echt een geheel. Ik luister 'm ook altijd helemaal. Maar ik ben sowieso een album-mens: ik draai zelden losse liedjes. Misschien ben ik daarom ook erg blij met dit album, want het is echt een compleet afgewerkt kunststuk dat je eigenlijk in z'n geheel MOET beluisteren.quote:Op dinsdag 30 december 2008 00:03 schreef SoSolid het volgende:
[..]
het is geen album met losse liedjes, maar echt een album dat je achter elkaar luistert.
|
|
