quote:
De mentor sart zijn leerling in Euroborg
GRONINGEN - Ze groeiden samen op in Lagos en wonnen olympisch zilver met Nigeria. Zaterdag stonden Ajilore en Adeleye voor het eerst tegenover elkaar.
Voor even is de speler die hem zo goed mogelijk probeert te helpen in de rol van sarrende collega gekropen. Ach, Ayodele Adeleye kan het best hebben. Met Sparta heeft hij zojuist kansloos verloren (3-0) van het FC Groningen van zijn mentor Oluwafemi Ajilore. Die herinnert hem er fijntjes aan dat hij dat natuurlijk al lang had voorspeld.
‘I told him we would kick Sparta’s ass’, zegt Ajilore met vrolijk dansende pretoogjes. Adeleye laat de pesterijen gelaten over zich heenkomen. ‘Oluwafemi is nog altijd mijn aanvoerder, ook al speelt hij bij een andere ploeg. En hij heeft gelijk, Groningen was vanavond veel beter. Hij mag dat zeggen.’
Zo lang hij zich kan heugen luistert Adeleye (19) al naar de adviezen van zijn vier jaar oudere landgenoot Ajilore, die zaterdag voor het eerst van zijn leven zijn tegenstander was op het voetbalveld.
Beiden zijn geboren in Lagos, de commerciële hoofdstad van Nigeria met het explosief stijgende inwonertal. Als voetballer werden ze opgeleid door de Taribo West Academy, vernoemd naar de verdediger met de in groene strikjes verpakte dreadlocks. In de eredivisie trachten ze hun grenzen te verleggen.
Ajilore: ‘In Lagos gingen we samen joggen. Dat noemden we roadwork. Ik wist dat we die extra arbeid moesten verrichten om beter te worden. Daar heb ik Dele vaak aan herinnerd.’
Adeleye: ‘In Lagos keek iedereen al tegen Oluwafemi op. Hij motiveerde ons, zei dat we moesten luisteren naar de coach en hij had als aanvoerder een natuurlijk gezag. Ik beschouw hem nu nog altijd meer als broer dan als vriend of collega.’
Adeleye maakte in februari 2007 zijn debuut voor Sparta. Hij is een stoere, uit de kluiten gewassen centrumverdediger die goede ingrepen iets te vaak afwisselt met momenten van gemakzucht.
‘Ik merk wel dat ik vooruitgang boek’, zegt hij. Om met een lach te vervolgen: ‘Vroeger schopte ik alleen tegenstanders, nu denk ik wat meer na over het spel.’
Ajilore kwam deze zomer over van het Deense FC Mydtjylland. Als controlerende middenvelder is hij in de ploeg van coach Ron Jans de speler die gaten dicht en een hoofdzakelijk controlerende rol heeft. Tegen Sparta was zijn spel ronduit sober. ‘Over een tijdje hoop ik iets dominanter aanwezig te zijn’, zegt hij.
Met een transferbedrag van 3,3 miljoen euro was Ajilore deze zomer de duurste aankoop uit de clubgeschiedenis. Enerzijds vervulde dat hem met trots, anderzijds met de druk om nog beter te presteren dan al van hem werd verwacht.
Hij is soms verbaasd als mensen in de binnenstad hem al herkennen. Dan wordt hij aangeklampt en herinnerd aan zijn rode kaart tegen Heracles, eerder dit seizoen. Maar als blijkt dat de fans dan geruststellend laten weten dat ze die straf overdreven vonden, is hij blij en opgelucht.
‘Vrienden van mij vertelden dat ik de duurste clubaankoop was, dat wist ik zelf niet. Ik kende Groningen eerst niet, dus ben ik op het internet naar informatie gaan zoeken. Ajax kende ik natuurlijk wel van mijn landgenoten Kanu, Finidi, Oliseh en Babangida.
‘Ik heb voor Groningen gekozen, omdat zij zo’n enorm geloof in mij hadden. Ze hadden me al vaak bekeken, zonder dat ik het wist, en gaven me het gevoel dat ze er speciaal voor mij waren. Toen dacht ik: ik moet daar naartoe om te presteren, prijzen te winnen en FC Groningen gelukkig te maken.’
Dan met een lach, terwijl hij wijst naar de vele groen en de witte tinten in het stadion: ‘En ze spelen natuurlijk in de kleuren van de Super Eagles.’
Bij de Super Eagles, de bijnaam van de Nigeriaanse voetbalploeg, zullen Ajilore en Adeleye elkaar binnenkort opnieuw ontmoeten voor een vriendschappelijk duel met Colombia.
Beiden koesteren de wens straks tijdens het WK van 2010 te excelleren voor de nationale ploeg. Ze zagen afgelopen zomer in Peking al een droom in vervulling gaan, toen ze met de olympische selectie van Nigeria tot de finale van het voetbaltoernooi reikten.
Ajilore: ‘In de hallen van de Taribo West Academy hingen foto’s van West en de andere spelers die in 1996 in Atlanta olympisch kampioen werden. Als jochie had ik het verlangen eens zo goed te worden als zij.
‘Dat toernooi in Atlanta had een enorme impact in Nigeria omdat we in de halve finale Brazilië versloegen, en in de finale Argentinië. Iedereen was vervuld van geluk, mensen renden juichend over straat. Ik denk dat ieder jongetje dat die taferelen zag de wens koesterde ooit zo te worden bejubeld.’
Nu wilde het toeval dat Nigeria en Argentinië elkaar een aantal maanden geleden opnieuw troffen in de olympische voetbalfinale in Peking. Deze keer bleef succes echter uit, al koesteren Adeleye en Ajilore hun zilveren plak.
Adeleye: ‘Misschien waren we wat vermoeid in Peking omdat we een lange voorbereiding hadden met een trainingskamp in Portugal en oefenwedstrijden in Zuid-Korea. Maar ik denk met veel vreugde terug aan die hele reis, het grapjes maken met elkaar en de winst van het zilver. Dat goud uitbleef, maakt de droom niet minder mooi.’
Ajilore: ‘Mijn medaille staat ingelijst in mijn woonkamer. Als ik thuiskom en die medaille zie, dan beleef ik die wedstrijd opnieuw. Dan ben ik trots, ga ik lachen en kijk ik vooruit naar iets anders dat mooi kan zijn, misschien wel iets met FC Groningen.’
Volkskrant
"Whatever the mind of man can conceive and believe, it can achieve" Napoleon Hill