De wedstrijddag van Breach

quote:

Het is woensdagmiddag 13:00 uur als Breach bruut gewekt wordt door zijn huisgenoot die staat te bonken op de deur. "Hey, ga je mee inkopen doen?" En heel even moet ik mij bedenken waarvoor dan ook alweer. Natuurlijk! De komende 2 dagen staan in het teken van onze eerste Europese uitwedstrijd van Ajax. Samen met nog twee maten gaat Aston Villa – Ajax bezocht worden.

Half wakker kleed ik mij aan en fris me wat op, want over een aantal uur moeten we al naar Amsterdam. Meteen na binnenkomst bij de supermarkt gaan vier ogen gretig alle schappen langs. "We moeten natuurlijk genoeg eten en drinken bij ons hebben om de busreis van twee keer twaalf uur te overleven", zeggen we tegen elkaar. Het uitstallen van de boodschappen bij thuiskomen leerde ons dat we hieraan ruim hadden voldaan. Twee Zakken broodjes, twee zakken eierkoeken, een zak krentenbollen, een zak chips, six-packs bier en fris en hoe toepasselijk twee trommels met Jodekoeken.

Nadat tijdens het avondeten nummer drie van het gezelschap zich gemeld heeft, zijn we echt bijna klaar voor vertrek. Een laatste keer gaan we na of we niet iets vergeten zijn en we checken voor de zeventiende keer of het paspoort, de seizoenskaart en het betalingsbewijs in de broekzak zitten. Dit is het geval en we kunnen het laatste kwart van ons gezelschap op gaan halen.

Aangekomen bij het verzamelpunt moeten we ons bij onze bus aanmelden. Wij hebben bus 1 op ons betalingsbewijs staan en melden ons dan ook bij die persoon. De lijst wordt afgegaan en onze namen blijken er niet op te staan. Acht ogen kijken elkaar lichtelijk panisch aan en snel lopen we naar de andere persoon om te kijken of we daar dan wel op de lijst staan en diezelfde acht ogen kijken elkaar na enkele seconden toch opgelucht aan. Niets kan ons meer tegenhouden.

De bus vertrekt om precies elf uur 's avonds en zes uur later staan we op de ferry, waarna we anderhalf uur later onze tocht vervolgen per bus om nog eens vijf uur te reizen. De mix van hardcore en André Hazes-muziek heeft er voor gezorgd dat we geen minuut geslapen hebben en we komen dan ook redelijk brak de bus uit.

Het omwisselen van het kaartje, het kopen van een sjaaltje en nog een sanitaire stop zijn reeds gepasseerd als we ons in een taxi wurmen om ons naar het centrum van Birmingham te laten vervoeren. We drukken de beste man tien pond in zijn handen en gaan op zoek naar wat warm eten. Natuurlijk maken we de traditionele fout door 'Chips with curry' te bestellen, hetgeen gewoon betekent dat je een patatje met gele drab krijgt. Dit alles deert ons niet en we gaan op zoek naar een kroeg met Ajacieden.

Na anderhalf uur rondzwerven vinden we dan toch eindelijk een straat met wat 'Ajax-kroegen'. We werken er een paar 'pints' weg en maken er wat praatjes met anderen. Ik ben op weg naar het toilet om mijn goed gevulde blaas te gaan legen als ik letterlijk door mijn maat wordt teruggefloten. De politie wil ons met zijn allen uit het café hebben en in een colonne vertrekken we onder politiebegeleiding naar het dichtstbijzijnde metrostation. En éénmaal binnen begint mijn blaas mij echt zorgen te maken, hij staat immers op klappen en de Bobbies gaan me echt nooit meer laten passeren om naar het toilet te gaan. Maar goed we staan bij de metro, dus die zal er zo wel zijn. Niet dus. Na 35 minuten creperen komt daar mijn verlossing aangereden. Iedereen stort zich op de metro en ik vraag mezelf af of hij niet vol raakt aleer wij binnen zijn. Het lukt me om binnen te komen en ik dring me meteen naar het toilet waar al een rij van 6 personen staat. Drie minuten later is het dan eindelijk zover en ik voel me even de gelukkigste mens op aarde.

De metro brengt ons tot vlakbij Villa Park waar we ons wederom onder begeleiding van de politie door een woonwijk laten leiden. En tien minuten later lopen we het uitvak op. De wedstrijd begint slecht doordat we al in de zevende minuut op achterstand komen. Het deert ons niet en we blijven zingen en komen dan ook met enige regelmaat boven de Villa-fans uit. Na 22 minuten wordt dit beloond door Thomas Vermaelen, die ons uit een hoekschop op 1-1 kopt. Het spel kabbelt langzaam richting het einde van de 1e helft als Gareth Barry een niet te missen kans verzilverd en tekent voor de 2-1. Enigszins verslagen staan we naar de herhaling te kijken want gezien het spel was dit niet verdient.

De tweede helft is uitermate belabberd en mat van beide kanten en het lijkt niet meer goed te komen. Een schot van Gabri doet ons nog heel even in een flits hopen maar dan dringt het tot iedereen door dat hij gewoon over is geschoten. Nog één keer moedigt iedereen de spelers aan, een tevergeefse poging want de scheids blaast voor het fluitsignaal op zijn fluitje.

Gelaten zoeken we onze bus op en vertrekken we een klein uur na de wedstrijd weer richting Nederland. In tegenstelling tot de heenreis is iedereen vermoeid en is het dan ook al gauw rustig in de bus waardoor iedereen zijn verdiende rust kan pakken. 14 Uur later nemen we in Amsterdam afscheid van wat mensen en vertrekken we met onze eigen auto richting huis. Voldaan kijken we terug op een prachtig tripje naar Birmingham en de plannen voor de wedstrijd uit tegen HSV worden al langzaam gemaakt.

quote:

Op zaterdag 25 oktober 2008 17:43 schreef kevin6188 het volgende:
Zo ff lezen. Is die van mij ook nog aangekomen?

quote:

Op zaterdag 25 oktober 2008 17:48 schreef kevin6188 het volgende:

[..]

Ok, prima. Had geen reactie gehad namelijk.