Angst om alleen te sterven

Die hartproblemen zijn wel vervelend ja alleen een vriendin hebben is ook niet alles hoor. Je moet je aanpassen aan alles enzo en tijd maken ervoor, ook als die tijd er niet is. Het lijkt allemaal heel mooi als je dat allemaal zo ziet bij anderen maar het heeft ook zijn donkere kanten.

Vooral omdat je zo krampachtig "op zoek" bent stoot dit vrouwen alleen maar af. Wees gelukkig met jezelf en zie een vrouw als aanvulling, niet als must. Klinkt misschien wat cliche maar het is zo.

quote:

Ik heb onlangs mijn oud-oom moeten begraven

Hoeveel mensen waren er op de begrafenis?

Als je nu gaat trouwen dan weet je toch ook niet hoe je leven over tien jaar is. Niets is zeker.

Iedereen sterft alleen... alleen oud worden, dat lijkt me minder, hoewel het misschien ook wel heel relaxted kan zijn.

Niets is zeker, dat ben ik het met Biancavia eens. En laat je niet verleiden door een zgn. ideaalplaatje van relatie enzo. Het is echt hard werken en weinig verdienen, zoals men wel eens placht te zeggen.

quote:

Op vrijdag 24 oktober 2008 09:34 schreef Flurry het volgende:
Iedereen sterft alleen... alleen oud worden, dat lijkt me minder, hoewel het misschien ook wel heel relaxted kan zijn.

Ja, bijvoorbeeld door als Don-Vel door het bejaardehuis te struinen om lekkere omaatjes het hof te maken

Ik ben ondertussen 50, nooit een relatie gehad, kort of lang.
Kijk om je heen, en je zult zien dat een je je in een relatie net zo ellendig, zo niet ellendiger kunt voelen dan wanneer je alleen blijft.
Niet dat ik alleen-zijn wil propageren, maar ga niet frenetiek proberen een relatie aan te gaan alleen maar om een relatie te hebben.

ieder mens sterft alleen.
Zoals boven eerder gezegd werd 'een relatie is niet zaligmakend'. Ik ben ook nog steeds 'alleen' ik zit er niet mee maar komt ook doordat ik de doorsnee relatie (samenwonen of trouwen elke dag dezelfde om je heen) niks voor mij is, ik zou er gek van worden.
Verder, als je niet gelukkig bent met jezelf word je dat zeker niet met een ander.

quote:

Op vrijdag 24 oktober 2008 08:49 schreef GeestMeel het volgende:
Ik ben zelf enorm bang om nooit "de ware liefde" te vinden.

is dat volgens jou dan de zin van het leven oid?
Ik maak me er absoluut niet druk om. als ik me maar vermaak in het leven.
en dat doe ik in een relatie of als vrijgezel.

Ik denk dat je je kijk op het leven teveel laat afhangen van het wel of niet hebben van een relatie.

Niet eens met bovenstaande reacties. Als je verliefd bent op een meisje dat ook verliefd is op jou is dat simpelweg fantastisch, gewoon echt iets wat ontzettend zonde is om nooit meegemaakt te hebben. Verder kan een relatie, met de juiste persoon, ook een grote meerwaarde betekenen in je leven. Ik zie in mijn eigen omgeving mensen die echt een stuk gelukkiger in het leven staan, puur doordat ze de juiste hebben gevonden die hen door de dalen kan sleuren.


Zaligmakend niet nee, maar het is wel verdomd waardevol als je dat in ieder geval zelf een keer hebt kunnen uitvinden. Als je als mens nooit een wederzijdse verliefdheid of een langdurige relatie hebt gehad, heb je echt wel wat gemist in je leven.

djeez, je bent pas 26!! Toen ging ik pas voor het eerst het huis uit! :p

stiekeme tvp

quote:

Op vrijdag 24 oktober 2008 09:55 schreef Hephaistos. het volgende:
Niet eens met bovenstaande reacties. Als je verliefd bent op een meisje dat ook verliefd is op jou is dat simpelweg fantastisch, gewoon echt iets wat ontzettend zonde is om nooit meegemaakt te hebben. Verder kan een relatie, met de juiste persoon, ook een grote meerwaarde betekenen in je leven. Ik zie in mijn eigen omgeving mensen die echt een stuk gelukkiger in het leven staan, puur doordat ze de juiste hebben gevonden die hen door de dalen kan sleuren.


Zaligmakend niet nee, maar het is wel verdomd waardevol als je dat in ieder geval zelf een keer hebt kunnen uitvinden. Als je als mens nooit een wederzijdse verliefdheid of een langdurige relatie hebt gehad, heb je echt wel wat gemist in je leven.

zolang het duurt ja maar het blijkt maar al te vaak dat mensen elkaar na een paar jaar beu zijn en de sleur toeslaat zodoende mekaar het leven zuur gaan maken. Ze gaan vreemd, kwetsen mekaar dus maar scheiden of voor de kinderen samen blijven en zo de jaren weggooien.
Verliefd kan leuk zijn maar dit duurt maar even.

quote:

Op vrijdag 24 oktober 2008 10:20 schreef controlaltdelete het volgende:

[..]

zolang het duurt ja maar het blijkt maar al te vaak dat mensen elkaar na een paar jaar beu zijn en de sleur toeslaat zodoende mekaar het leven zuur gaan maken. Ze gaan vreemd, kwetsen mekaar dus maar scheiden of voor de kinderen samen blijven en zo de jaren weggooien.
Verliefd kan leuk zijn maar dit duurt maar even.

Nou, dat is echt niet in alle relaties zo.

Nee inderdaad, vind k nogal zwartgallig.

Je kunt sleur ook vertalen in gewenning, en gewoonte. En dat is normaal. En waarom zou je wel 25 jaar thuis kunenn wonen en dus bij je ouders, maar geen 25 jaar met je geliefde?

beetje rare kijk op zaken hoor.

In elk geval , TS, staar je niet blind op relaties. Als je zoekt, vindt je niks, je straalt uit dat je ' wanhopig' bent. Ben gewoon jezelf, je bent in elk geval nog jong, geef jezelf de kans om te ontplooien, dan komt het allemaal vanzelf.

Je bent nu zo aan het hopen op een relatie, dat er bij wijze van 5 leuke personen voorbij komen, maar je ziet het niet omdat je je focust op het relatie stuk. (speculatie he)

Je bent nog jong. Voor je het doorhebt bots je tegen een relatie aan die je leven op de kop zet. Het gebeurt iedereen vroeg of laat.Het belangrijkste is dat je open staat voor een relatie en misschien had je oom die eigenschap niet.

Ga eens naar een omgeving waar je anders niet komt. Ontmoet nieuwe mensen. als je te lang in een veilige omgeving met vaste relaties rondhangt zal er niemand geneigd zijn om met jouw om te gaan.

Een ding wil ik je op het hart drukken. Ga geen relatie aan omdat het een "moetje" is. Ga een relatie aan omdat je echt om iemand geeft.

Ja, wat hier al gezegd wordt. Alleen zijn is echt niet minderwaardig. Er komt vanzelf wel iemand die wel de moeite waard is, tot die tijd zijn er vast nog wel genoeg andere dingen waar je voldoening uit kunt halen.

quote:

Op vrijdag 24 oktober 2008 09:34 schreef Flurry het volgende:
Iedereen sterft alleen... alleen oud worden, dat lijkt me minder, hoewel het misschien ook wel heel relaxted kan zijn.

Sterven omringd door mensen die om je geven is toch anders.
Zelf ben ik bang dat ik zo iemand wordt zoals je wel eens in de krant leest: "vrouw ligt maanden dood in huis"

mensen toch, TS, leef toch gewoon van dag tot dag.

Geniet van het leven ipv je angsten in je hoofd te halen die tot niets leiden. Het brengt echt niets op om bang te zijn voor de toekomst.

Misschien loop je morgen wel onder een auto, heb je al je dagen vergald met bang te zijn voor niets.

quote:

Op vrijdag 24 oktober 2008 10:43 schreef Swiffer het volgende:
Nee inderdaad, vind k nogal zwartgallig.

Je kunt sleur ook vertalen in gewenning, en gewoonte. En dat is normaal. En waarom zou je wel 25 jaar thuis kunenn wonen en dus bij je ouders, maar geen 25 jaar met je geliefde?

beetje rare kijk op zaken hoor.

In elk geval , TS, staar je niet blind op relaties. Als je zoekt, vindt je niks, je straalt uit dat je ' wanhopig' bent. Ben gewoon jezelf, je bent in elk geval nog jong, geef jezelf de kans om te ontplooien, dan komt het allemaal vanzelf.

Je bent nu zo aan het hopen op een relatie, dat er bij wijze van 5 leuke personen voorbij komen, maar je ziet het niet omdat je je focust op het relatie stuk. (speculatie he)

zo gaat dat toch vaak hoor. Met je ouders is anders dan met je partner want je ouders die kies je niet, je partner wel. .
Zeker op het sexuele vlak wordt het snel een sleur wat ook begrijpelijk is want verandering van spijs doet eten. Alleen is de mens gehersenspoeld met het idee dat ze trouw moeten zijn als ze een partner hebben terwijl de mens in principe niet trouw/ monogaam kan zijn. Dus zodra ze zin hebben in ander vlees maar je een partner hebt begint daarmee de ellende/ schuldgevoel en iemand kwetsen... zeker als je eraan toegeeft.

Ik heb een buurman van 70 jaar die laatst nog een nieuwe relatie is aangegaan met een 63jarige vrouw uit kerkrade, en die man is niet bepaald een "womaniser"..

Wees jezelf en geniet van het leven, jong!

ik zou zeggen, ga is op onderzoek uit waarom je in godsnaam zo bang bent om alleen te sterven of alleen oud te worden. Graaf er maar eens lekker diep in, haal het onderste uit je psyche boven en belicht vooral al die stukjes van jezelf waar je niet bij kan. Op het moment dat je denkt "ik weet het niet" dan verberg je iets voor jezelf (onbewust hoor, daar niets van) want voor al jou gedrag is een reden (gedrag leer je nl aan). Grote kans dat er achter je ik weet het niet de grote complexen van jezelf zitten.

En wie weet kom je er dan ook wel achter waarom je 26 ben en weinig relaties hebt gehad bijvoorbeeld. Kunnen allerlei angsten zijn waardoor jij niet verliefd kan worden of er op uit kan gaan om relaties met meiden op te bouwen. Bang misschien om alleen gelaten te worden, dat je alsnog alleen moet sterven. Bang dat je iedere keer dat gevecht van de ware zoeken moet leveren, wat zo enorm veel vervelende gevoelens in je wakker schudt (het lijdzaam moeten realiseren dat er voor jou maar zo weinig "ware" liefdes zijn, en die meiden voor je winnen ook al een hele klus is)

Waarom wil je die ware liefde trouwens hebben?
Ook dat kan je onderzoeken. Dan kom je al een heel eind, maar ja. Zo'n psychisch op de kop is vrij heftig.
Als je het niet alleen kan, then go see a therapist Die kunnen je heel goed hier mee helpen.
Misschien dat je along the way ook minder last gaat krijgen van je hart, maar dat is meer vanuit een holistisch standpunt bekeken. (sterven, liefde, allemaal stress, psychische energie die negatief verbonden is met je hart. doodgaan, geen liefde geven of ontvangen, waar zou het hartje nog voor moeten kloppen?)

- Een relatie is ook niet alles.
- Gewoon tevreden zijn met jezelf.
- Carpe diem
- Het komt vanzelf op je pad

We missen alleen 'op ieder potje past een dekseltje' nog en dan zijn alle open deuren wel ingetrapt


Als je 26 bent en nog nooit een wat langere relatie hebt gehad lijkt het me een stuk beter advies om iets om te gooien in je leven, dan dat je af gaat zitten wachten tot de berg naar Mohammed komt. Wat Klappernoot zegt dus, stort je in nieuwe dingen, nieuwe omgevingen, nieuwe mensen!

quote:

Op vrijdag 24 oktober 2008 11:24 schreef releaze het volgende:
ik zou zeggen, ga is op onderzoek uit waarom je in godsnaam zo bang bent om alleen te sterven of alleen oud te worden. Graaf er maar eens lekker diep in, haal het onderste uit je psyche boven en belicht vooral al die stukjes van jezelf waar je niet bij kan. Op het moment dat je denkt "ik weet het niet" dan verberg je iets voor jezelf (onbewust hoor, daar niets van) want voor al jou gedrag is een reden (gedrag leer je nl aan). Grote kans dat er achter je ik weet het niet de grote complexen van jezelf zitten.

En wie weet kom je er dan ook wel achter waarom je 26 ben en weinig relaties hebt gehad bijvoorbeeld. Kunnen allerlei angsten zijn waardoor jij niet verliefd kan worden of er op uit kan gaan om relaties met meiden op te bouwen. Bang misschien om alleen gelaten te worden, dat je alsnog alleen moet sterven. Bang dat je iedere keer dat gevecht van de ware zoeken moet leveren, wat zo enorm veel vervelende gevoelens in je wakker schudt (het lijdzaam moeten realiseren dat er voor jou maar zo weinig "ware" liefdes zijn, en die meiden voor je winnen ook al een hele klus is)

Waarom wil je die ware liefde trouwens hebben?
Ook dat kan je onderzoeken. Dan kom je al een heel eind, maar ja. Zo'n psychisch op de kop is vrij heftig.
Als je het niet alleen kan, then go see a therapist Die kunnen je heel goed hier mee helpen.
Misschien dat je along the way ook minder last gaat krijgen van je hart, maar dat is meer vanuit een holistisch standpunt bekeken. (sterven, liefde, allemaal stress, psychische energie die negatief verbonden is met je hart. doodgaan, geen liefde geven of ontvangen, waar zou het hartje nog voor moeten kloppen?)

Beetje raar advies. Als je jezelf dingen gaat afvragen.. nee wacht, voorbeeld :

Je vraagt je bijvoorbeeld af waarom je bang ben alleen te sterven.
De eerste wat in je gedachte op komt is "weet ik niet".
Hoe ga je dan verder graven?

Ik vind het wel interessant maar ik kan er niet bij hoe je dat zou kunnen doen zegmaar. Kan je dat beter verwoorden, releaze?