Eliminator20 | donderdag 23 oktober 2008 @ 12:48 |
Stukje uit de FP; "Selectief je geheugen wissen is geen Science Fiction meer. Onderzoekers in Georgia (VS) en Shanghai hebben samen een methode gevonden om op een selectieve en snelle manier bepaalde herinneringen te wissen in de hersenen van muizen. Voorwerpen en bepaalde situaties werden spontaan vergeten door chemisch-genetische stimulatie van bepaalde gebieden in de hersenen. Alhoewel extrapolatie naar mensen nog ver weg is kunnen deze bevindingen grote gevolgen hebben voor mensen die bijvoorbeeld traumatisische ervaringen of angststoornissen hebben opgelopen." Ik zo persoonlijk graag een paar hoofdstukken uit mijn leven die ik als traumatisch zie, best wel uit mijn geheugen willen knippen. Er zijn een paar issues die ik zelfs met hulp van de psych moeilijk kan vergeten cq. omgaan. Hoe denken jullie erover; zal dit een oplossing zijn? | |
Re | donderdag 23 oktober 2008 @ 12:51 |
interessant stukje ja ![]() Het zou een oplossing kunnen zijn, belangrijkste is natuurlijk waar je de grens trekt dus het zal voornamelijk een ethische discussie worden denk ik. | |
Tja..1986 | donderdag 23 oktober 2008 @ 12:55 |
Ik vraag me dan af wat er met je als persoon gebeurd. Je verleden vormt je toch (gedeeltelijk). Als je dan delen van je geheugen wist, ben je misschien ook wel ineens een ander persoon. | |
Re | donderdag 23 oktober 2008 @ 12:56 |
hier nog ff het volledige bericht... http://www.sciencedaily.com/releases/2008/10/081022135801.htm | |
Eliminator20 | donderdag 23 oktober 2008 @ 12:59 |
quote:Klopt, maar ik denk dat er genoeg mensen rondlopen die er alles voor over hebben om bepaalde aspecten uit het leven letterlijk willen vergeten. In mijn geval zal ik er alles voor over hebben om mijn 2 exen definitief uit mijn hoofd te laten wissen, zelfs de leuke momenten. Ook al hebben ze bij elkaar bijna 8 jaar van mijn leven bepaald. De naschok van het verlies heeft mijn leven negatief veranderd. Het verwijderen van die 2 zal mijn leven hoogstwaarschijnlijk verbeteren | |
Re | donderdag 23 oktober 2008 @ 13:01 |
tsja, het blijft natuurlijk een subjectief iets. Iemand die in een oorlogssituatie zijn hele gezin aan stukjes heeft zien schieten, iemand die een fobie heeft voor slakken... waar leg je de grens | |
Tja..1986 | donderdag 23 oktober 2008 @ 13:05 |
quote:Ben benieuwd hoe dat voelt. Je wist dan een belangrijk element van 8 jaar van je verleden, ontstaat er dan niet een gat? Ga je niet opzoek naar invulling daarvan? Lijkt me ook geen ideale situatie. | |
Hephaistos. | donderdag 23 oktober 2008 @ 13:07 |
quote:Beetje het Eternal Sunshine of the Spotless Mind scenario... ![]() | |
Eliminator20 | donderdag 23 oktober 2008 @ 13:07 |
Een paar jaar geleden is er ook een film over dit onderwerp verschenen: Eternal Sunshine of the Spotless Mind http://www.imdb.com/title/tt0338013/ Daar word de ethiek over het vergeten van bepaalde dingen prachtig weergegeven | |
#ANONIEM | donderdag 23 oktober 2008 @ 13:07 |
Ben benieuwd hoeveel ethische commissies eraan vooraf moeten gaan voordat dit er doorheen is. Maar ja, toch wel interessant. ![]() Meet me in Montauk. ![]() | |
Eliminator20 | donderdag 23 oktober 2008 @ 13:09 |
quote: ![]() | |
EggsTC | donderdag 23 oktober 2008 @ 13:11 |
Als er dan in het geheugen gewist wordt dat je rookt....? | |
Tja..1986 | donderdag 23 oktober 2008 @ 13:15 |
quote:Interresant idee. De lichamelijke behoefte blijft er echter nog wel, dus als er achter komt dat dat naar nicotine is, ben je waarschijnlijk zo weer aan het roken. | |
#ANONIEM | donderdag 23 oktober 2008 @ 13:15 |
quote:Verleden tijd is niet puur en alleen verleden tijd: als je je geschiedenis niet weet dan weet je ook niet meer wie jezelf bent. Oftewel, het werkt door in de actualiteit. Het lijkt me daarom ook vrij onmogelijk om jezelf nog in de context van je leven te kunnen 'verstaan' als je delen gaat missen. | |
#ANONIEM | donderdag 23 oktober 2008 @ 13:17 |
quote:En grappig genoeg is die hele film juist een kritiek op dat idee. Het Nietzscheaanse concept van amor fati ('hou van het lot') speelt er juist een hoofdrol. | |
EggsTC | donderdag 23 oktober 2008 @ 13:23 |
quote:Dat duurt 2 dagen. | |
Eliminator20 | donderdag 23 oktober 2008 @ 13:35 |
quote:-edit- [ Bericht 23% gewijzigd door Eliminator20 op 23-10-2008 13:44:30 ] | |
EggsTC | donderdag 23 oktober 2008 @ 13:47 |
quote:Ja, maar ik vraag me dan af of je dan gaat denken "waar is de rest van mn gezin?" niet veel later volgt de gedachte "ohnee dat had ik uit mn geheugen laten wissen" weer een paar gedachten later komt voorbij "waarom had ik ze uit m'n geheugen laten wissen?". Ik vraag me af of het echt gewist is, en niet gewoon diep weggestopt dan. | |
RedDevil085 | donderdag 23 oktober 2008 @ 18:57 |
Lastig, voornamelijk omdat ik niet genoeg van de menselijke psyche weet om hierover te kunnen oordelen. An sich klinkt het wel als een aardig idee, maar hoe kun je nou iets "selectief" verwijderen als de associaties met dat stukje gewoon blijven bestaan? Je zou een paar woorden uit de bladzijden van een boek weghalen, maar het verhaal zou daardoor alsnog begrijpelijk zijn (of als je teveel woorden weghaalt nou juist niet meer :S) dus je gaat de weggehaalde woorden vervangen met andere woorden waardoor de situatie veranderd en de associatie niet meer klopt... Zoiets iig. Daar komt trouwens ook nog eens bij dat ik net zoals een paar anderen hierboven van mening ben dat de persoon die jij bent de som is van alle ervaringen die je gedurende je leven hebt opgedaan. Als je hier aan zou gaan zitten sleutelen zou je (als je niet gek word van het hierboven beschreven scenario ![]() [ Bericht 29% gewijzigd door RedDevil085 op 23-10-2008 19:23:44 ] | |
jeroen25 | donderdag 23 oktober 2008 @ 21:30 |
Je zou het kunnen classificeren als wegloop/struisvogelgedrag. In plaats van met de ervaring te leren leven doe je alsof hij niet bestaat. Verder kun je allerlei 'complicaties' bedenken. Stel je komt een ex tegen die jou niet meer herkent omdat ze haar herrinnering aan jou heeft gewist. Of je hertrouwt met de man die je hele gezin heeft uitgemoord. En wat als je op een gegeven moment een bepaald 'gat' toch te willen invullen? Lukt dat nog? Hoe kijk je dan tegen het verhaal aan? En wat doet het met dingen die voortkomen uit een ervaring? Je wist bijvoorbeeld de herrinnering aan een ernstig ongeluk maar blijft toch met een onverklaarbare angst voor bepaalde situaties zitten. En er zijn ook anderen die door wat jou overkomt geraakt worden. Dan willen je ouders hun trauma verwerken terwijl jij doodleuk ontkent ooit verkracht te zijn. | |
Re | donderdag 23 oktober 2008 @ 21:39 |
quote:het geheugen is natuurlijk erg complex, je hebt het leren, consolideren, opslaan en ophalen (zoals in het artikel staat) en dat kun je blijkbaar selectief aanpakken dus bijvoorbeeld alleen het ophalen van een bepaalde herinnering (hoe is mijn gezin kapotgeschoten, de gebeurtenis zelf) terwijl gewoon wel aanwezig blijft dat het gezin dood is geschoten, alleen de details zijn dan weg. Althans zo begrijp ik het | |
RedDevil085 | donderdag 23 oktober 2008 @ 21:47 |
quote:Dat lijkt mij persoonlijk nog erger :S Realiseren dat er iets "mis is" maar niet weten wat het is... Beetje het Memento idee :S | |
Re | donderdag 23 oktober 2008 @ 21:59 |
quote:nah, dat hoeft natuurlijk niet, je weet dat je gezin is omgekomen in de oorlog, je weet dat je erbij was alleen de specifieke bloederige details weet je dan niet meer... die herinneringen die je je hele leven achtervolgen en je kapot maken zijn dan weg. of bij het oplopen van een fobie voor een bepaald iets juist die herinnering weghalen zodat je niet meer de associatie hebt met iets engs... |