De wedstrijddag van Stofje

quote:

Na de werkelijk fantastische wedstrijd tegen Heerenveen (4-2) en de ogenschijnlijk simpele overwinning in Volendam (2-4), heerste er in Breda een nogal opportunistische sfeer. De ingrediënten en de redenen daarvoor waren natuurlijk ook volop aanwezig. NAC zou PSV ontvangen en die zijn niet in opperbeste vorm. De nummer één positie zou gepakt kunnen worden en er zou een bezoekersrecord gehaald worden door de opening van een staantribune op de B-Side. Bovendien zou Ernie Brandts afscheid nemen van het NAC-pubiek, wat zomaar eens een inleiding kunnen worden van een goede voetbalsfeer. Tot slot zou de wedstrijd op de befaamde zaterdagavond gespeeld worden inclusief bier en dan ben je als NAC-supporter al snel geneigd tamelijk optimistisch te zijn.

Normaal gesproken gaan we ’s middags al flink aan het bier in de Bredase binnenstad of bij iemand in huis. Dat was ditmaal ook het geval, maar ik liet zelf verstek gaan om wat bij te slapen na een nogal korte vrijdagnacht. Om half acht op het fietsje richting stadion en om kwart voor acht de tribune oplopen om bij aankomst exact de aftrap te kunnen zien, perfect. Ik stond op de carnavaleske B-Side en stond daar op de trap. Dat belemmerde de doorstroming natuurlijk verschrikkelijk, maar zitten op een stoel bij een voetbalwedstrijd hoort nu eenmaal niet en een stoeltje vóór je of achter je staat gewoon nogal irritant. Vijf meter voor me stond onze vaste bierhaler, die een grote kartonnen frikandellendoos zo’n tien keer per wedstrijd helemaal vol laadt met bier. Het enige dat ie ervoor terug wil, naast muntjes, is een stukje aanmoediging in de vorm van een liedje. Kleine moeite natuurlijk, aangezien het bier uiteraard een zeer belangrijk onderdeel is van het avondje NAC.

De spanning op de tribunes was voelbaar. Er werd niet massaal gezongen en elk incidentje op het veld ging gepaard met gezucht, gesteun, ge-oeh en ge-ah. Wat opviel was dat NAC er heel kort op zat en dat er geknokt werd voor elke meter. Dan komt de rest vanzelf wel, want NAC bestaat niet alleen uit knokkertjes, maar ook over sierlijke, creatieve voetballers die een wedstrijd open kunnen breken. Kromkamp werd volledig gedold door Lurling en werd al snel gewisseld. Tja, dat die knul international is, is onbegrijpelijk. Intussen ging het bier gestaag door en viel de 1-0. Die goal viel aan de andere kant van het veld, de lamlendige invalstadionspeaker riep dat het Rob Penders was (stadionspeaker is een vak en onze vaste stadionspeaker Annie van Hooijdonk en zij verstaat dit vak als de beste, blijkt maar weer als je haarr vergelijkt met deze idioot), maar omdat de goal aan de andere kant van het veld viel, zagen we hem eigenlijk nauwelijks. Boeit niet, 1-0. Toen de rust was aangebroken, stroomde de trap leeg om in Café Beatrix even te ouwehoeren onder het genot van een biertje. Op een scherm stond de wedstrijd op en zagen we de goal alsnog.

De tweede helft begon als altijd veel te vroeg en dus misten we zoals altijd de aftrap weer. PSV was nu beduidend sterker dan de eerste helft, maar creëerde niks. NAC was gevaarlijker via de counter en hoe verder de tijd vorderde, hoe spannender het werd. Zowel de B-Side als Vak G lukte het maar niet om de sfeer te maken die eigenlijk paste bij het moment. Het was duidelijk voelbaar dat de ploeg de steun van het publiek nu even hard nodig had, maar het kwam er niet uit. Gelukkig waren er vier tribunes, waarvan de Ere ook tamelijk fanatiek kan zijn. Prachtig om te zien dat een lange zijde ineens massaal opstaat en gruwelijk fanatiek NAC toezingt. Het leek alsof het een startsignaal was van een bijzonder luidruchtige eindfase, die compleet was toen Amoah maar weer eens een goal maakt. Normaal gesproken boeiden de tussenstanden voor geen meter, maar toen bleek dat Ajax voor stond tegen Groningen, werd dit met gejuich ontvangen.

Na de wedstrijd moest de gehele selectie van PSV nog het veld op om te lopen. Het leek een straftraining en dat zorgde voor nogal wat hilariteit. Toch was het tijd om terug te gaan naar Café Beatrix om tot de late uurtjes flink veel biertjes weg te ketsen. Wat een vrolijkheid daar, de meest flauwe spreekkoren deden hun intrede ("met kerst zijn we kampioen"). Alle tv’s stonden op teletekst-pagina 819 en we vonden het fantastisch.

Volgende week naar Utrecht. Kampioen zullen we uiteraard niet worden, maar binnen zes wedstrijden heeft NAC al veel leukere en interessantere wedstrijden op het veld gelegd dan in twee seizoenen onder Ernie Brandts. En dan smaakt het bier toch nét iets beter.