doordevil | maandag 29 november 1999 @ 22:42 |
Prachtige, niet gespeelde naïviteit vanavond, aan de keukentafel. Naar de keel grijpende discrepantie tussen wat er in de buitenwereld aan de hand is en wat de bewoners vermoeden dat er aan de hand is. Maurice denkt zelf te kunnen bepalen of hij wel of niet op de televisie komt. Gisteren ontluisterende beelden gezien van de 1e Willem Fanclubdag. Die heeft helemáál geen idee wat hem boven het hoofd hangt. BZN, die zingen alleen maar en die hebben al een rondreizend leger van behoeftige medemensen achter zich aan die tijdens ieder optreden hopen op een spontane healing door Jan Keizer Ruud daar hebben we het niet eens over. Ik houd mijn hart vast voor het moment dat die er uit komt. Stel je voor, je gaat er in als Mister Gewoon, doet je dingetje in dat huis, zet heel ontroerend een petje op om je broer te laten merken dat je aan hem denkt, wat door Karin overigens ontzettend vals werd uitgelegd, maar straks meer daar over , je komt er uit, winnaar of niet, en heel Nederland valt achterover als je het woord "maatje" gebruikt. Brood kopen staat gelijk aan suïcide. Hele straat achter hem aan. Hit van het alter-ego van Peter Koelewijn, meestal wel paraat als er in te cashen valt op een onverwacht mediafenomeen, klinkt uit de openstaande ramen: "Potverdikke, mag ik jou likke, of ben jij een maatje te klein?" Karin zat er een beetje naast. Groeit steeds meer in haar rol, ook qua uiterlijk, van dominante heks uit Sneeuwwitje. Ziet niet graag mensen om zich heen met een ziel zo glad als ebbenhout. Wat een slap geouwehoer over dat petje. Ruud, veel te aardig, begreep het nu wel, ja, ja, nee, ja joh, nu heb ik hem door, maar mag ik zo vrij zijn om er even helemaal niets van te begrijpen. Allereerst zet het Karin neer als een vertegenwoordigster van de generatie die de pet nog uitsluitend ziet al een bedekking op het hoofd tegen regen. Iets wat je op hebt tegen oorontsteking of eens lekker diep over je kop doet op een trekker. Dat iemand dit opzet louter omdat hij het prettig vindt, zoals zij met die panterkokers om haar arm, of om veel emotioneler redenen, zoals bij Ruud, dat is nieuws. Karin leert veel. Karin is iemand die in de metro, net Tros Aktua gekeken, de zakken van haar jas dichtnaait en altijd met haar rug in een hoek gedrukt staat. Maar wel weer heel enthousiast aan de familie thuis vertellen dat er iemand, waarschijnlijk vanuit de handenarbeidles op school, naast haar had zitten knutselen met een stukje zilverpapier en een citroen. Over naief gesproken. Heel Nederland draagt een pet! Hallo, wakker worden! Het generatieconflict in Nederland spitst zich, ook in het onderwijs, toe op een verbeten strijd over hoofddeksels. Hoofddoekjes en petten in de klas, hot items. Maar hebben wij het ooit gehad over die vormeloze drollen die men vanuit de jaren 70 de jaren 90 binnen heeft gesmokkeld, ik doel op het schoenenmerk Roots, gemaakt uit Slavenleer. Nee, dat zag er fijn uit, die sterk naar rechts hellende lelijkste schoenen ooit, waar men een volkomen natuurlijke tred in zou hebben. Dan maar een slepende tred. Weiger ook te geloven in de come-back van de sandaal. Ook van Nike blijft het een van de meest impotenterende schoenen ooit gemaakt.
Verwachting voor deze week, een onvrijwillige demonstratie Cajun koken, namelijk het binnen 2 seconden zwart dichtschroeien van vlees of vis in withete pan, als Ruud nietsvermoedend de tuin in komt wandelen en soepeltjes, met een zweefduikje zelfs, in de badkuip springt die net 6 dagen boven het vuur heeft gehangen. Zit voor eeuwig op zijn rug vast, die kuip. In het eindshot van BB zie je nog de poging om Ruud af te blussen, maar tevergeefs. Karin neemt het hem vervolgens weer kwalijk dat hij steeds die tobbe meeneemt op zijn rug in de dagboekkamer, om zeg maar heel schoon en hygiënisch over te komen. Ruud doet de komende jaren alleen maar liggend interviews en viert over een jaar of tien, als de kuip inmiddels is overwoekert door origineel wild vlees van Sabine, let op het keurmerk, triomfen in de heropvoering van The Elephant Man bij het Zuidelijk Toneel.
Nico Dijkshoorn | |
smallsister | maandag 29 november 1999 @ 22:48 |
Sjeesis Nico, doe nou es positief, het is nog maar heel even hoor! Wel geestig verder, maar een beetje herhaling, jammer! | |
Allé | maandag 29 november 1999 @ 22:49 |
Nico, Het enige dat ik nog volg van BB zijn jouw stukjes. Ik heb niet het idee dat ik verder nog iets mis. TOP en hou vol! we zien het......... | |
160bits | maandag 29 november 1999 @ 23:35 |
Allé, het is ook geinig om de uitzendingen op te nemen en te bekijken nadat je het stukje gelezen hebt. Er gaat weer een wereld voor je open. ![]() | |
tina | dinsdag 30 november 1999 @ 00:03 |
Nico, ga zo door hij was weer IJzersterk ![]() ![]() | |
R@b | dinsdag 30 november 1999 @ 00:59 |
NICO schreef o.a "" net iets minder pikant dan het plotseling overlijden van de altijd gezellige en goedlachse Nico Haak wiens beeltenis op het moment van plotseling verscheiden net in 500.000 fout van de Story-persen rolde. Vrolijke Haak met een genezende armband om de arm. "Ja, het helpt echt" schreeuwde de kop, terwijl hij net in zijn honkytonkysinaasappelkissie werd gemanoeuvreerd "" Oei ik kon Nico Haak altijd zeer waarderen vroeger, heb een van mijn beste kermissen beleefd met een optreden van deze olijke zanger. En toch vond ik het een grappige stukkie tekst Nico Haak: "" Uw laatst jas meneer die heeft geen zakken 't is echt geen grap meneer, kom een pilsie pakken""
| |
PINOK | dinsdag 30 november 1999 @ 02:06 |
Nico, Wanneer kom je a.u.b. met je beschouwing over het door de verschillende manieren waarop het deeg door de bewoners wordt gekneed. Een onderwerpje wat op je lijf geschreven moet zijn. . |