IDFA 2008

dat wordt tenminste goedkoop opgelost

quote:

Op donderdag 27 november 2008 10:25 schreef marsterretje het volgende:
O, en UIO, ik heb vandaag vrij en kom langs! Werk je?

Ik heb avonddienst en moet daarvoor even langs werk, maar wil zo nog wel even naar de film over die boer die wil emigreren. Waar ik nog geen kaartje voor heb. Dat komt vast wel goed.

quote:

Op donderdag 27 november 2008 10:27 schreef Aoristus het volgende:
dat wordt tenminste goedkoop opgelost

Noem je mij en marsterretje nou goedkoop?!!!???!!???!!!!!!!!!!!!!!!

Vanmiddag weer naar een voorstelling geweest, deze maal The Farmer Who Wanted To Emigrate. Mooi portret van een koppige oude boer die alle regeltjes zat is en heeft besloten naar Frankrijk te emigreren. Film vol met mooie boerenwijsheden.

quote:

Op donderdag 27 november 2008 12:29 schreef UIO_AMS het volgende:

[..]

Noem je mij en marsterretje nou goedkoop?!!!???!!???!!!!!!!!!!!!!!!

nee hoor, je mag haar hebben. Gratis

Constantin & Elena

Een bejaard echtpaar in een simpel Roemeens dorp is na 55 jaar huwelijk nog steeds gelukkig met elkaar. Ook al weten beiden dat de dood nadert, gaat dit stuk vooral over leven.
Als je je de zit kan veroorloven, dan is het de moeite waard. Ik vond het een leuke doc.

Burma VJ - Reporting from a Closed Country
In 1988 protesteerden de mensen in Myanmar onder leiding van studenten tegen het militaristische regime, voor een democratie, wat resulteerde in een slachtpartij met 3000 doden. In 2007 probeert men dit weer, maar dan olv Boeddhistische monnikken. Aanvankelijk weet het leger niet wat ze met de situatie aan moet, omdat Boeddhisten toch min of meer het goede en het heilige vertegenwoordigen, maar al gauw gaat het dezelfde kant op als in 1988. Een klein groepje verzetsmensen, probeert zoveel mogelijk vast te leggen met goedkope cameraatjes, met het risico om het eigen leven te verliezen. CNN heeft enkele foto's en filmpjes weten te krijgen, ondanks het platgelegde internet.
Dit groepje wordt uiteindelijk ontmanteld door de veiligheidsdienst. In hun voetsporen schijnen er weer anderen te zijn getreden om zoveel mogelijk wantoestanden naar buiten te brengen.

Let's Make Money

In India werken arbeiders voor een salaris van omgerekend 250 euro, de Indiase overheid betaalt hier 200 van. In Spanje worden megahuizenprojecten neergezet door buitenlandse investeerders, deze huizen hebben geen enkele functie en zullen nooit bewoond worden, op het eiland Jersey wordt geld doorgesluisd, omdat via die route een absolute privacy omwille van belastingontduiking wordt gegarandeerd
Een aanklacht tegen roofbouwplegers, de Hayekvolgers, het IMF en de dreiging van het neoliberalisme wat allerlei soorten economische bubbels in het leven heeft geroepen.
Als dit doorgaat, dan volgt gegarandeerd een nieuwe vorm van barbarisme, volgens een van de vertellers.

Gisteravond aan het begin van m'n verder waardeloze dienst Marsterretje (beter je haar zo weer wat langer) eindelijk weer gezien. Het begon dus wel uitstekend, maar vervolgens heb ik niets meer gezien qua docu's of weet ik veel wat. Uren rondgezworven door Tuschinski, dat wel. En het dan weer heel af en toe verschrikkelijk druk hebben.

Zo op driekwart van het festival zie je ook de vermoeidheid en stress van de medewerkers van de organisatie toeslaan. De lontjes worden steeds korter. Een der kantoordames viel zelfs uit tegen een zaalwacht, die op haar beurt ook weer wat harder reageerde. Overigens bood de kantoordame na enig kalmerend werk netjes haar excuses aan.

Bij Enjoy Poverty wilde ik nog naar binnen lopen, maar die zaal zat vol. Uiteraard waren er weer laatkomers en die hadden pech. Ook al heb je een kaartje gekocht, als je niet aanwezig bent voor het begin van de film, worden de lege plaatsen opgevuld met mensen zonder kaartje maar wel met een pas. Dat leverde op zich ook weer de nodige spanningen op. Wij zaalwachten zijn helemaal niet blij met deze lege plaatsen regel, want we weten dat dat problemen oplevert met de laatkomers. Neemt niet weg dat laatkomers bij films natuurlijk ook vreselijk irritant zijn.

Yep, de laatste loodjes

Was Milking The Rhino nou wel of niet de moeite waard? Heb hier een kaartje liggen voor 11.15, maar ik kan ook wat anders gaan doen natuurlijk.

Toch maar wat huishoudelijke klussen gedaan. Nu naar het IDFA.

quote:

Op vrijdag 28 november 2008 09:36 schreef UIO_AMS het volgende:
Was Milking The Rhino nou wel of niet de moeite waard? Heb hier een kaartje liggen voor 11.15, maar ik kan ook wat anders gaan doen natuurlijk.

Denk het, ik vond de vertelling niet zo bijzonder, maar als probleem werd het redelijk uitgelegd.

Why We Wax

Geschoren kutjes, oksels en andere lichaamsbeharing, het wordt in deze korte docu door een aantal vrouwen en metro-mannen uitgelegd in een sex & the city achtige stijl. Kan je gerust missen.

Enjoy Poverty

Waarschijnlijk de meest bekende en besproken documentaire van dit IDFA. In plaats van de Geef Nu! op giro 1234 reklames die je wel eens op televisie ziet, gaat kunstenaar Renzo Martens naar Kongo om met een semi-naïeve blik te kijken of de armoede niet aan de mensen zelf ligt. Hij probeert via educatie en een (te) directe benadering om mensen tot initiatieven te bewegen. Hij schuwt daarbij de genadeloos harde confrontatie tussen hem en arme mensen wiens kinderen liggen te sterven of tussen de altijd rondreizende artsen zonder grenzen niet.
Hij begint met een neonverlicht bord, waarop je Enjoy Poverty (please) kunt lezen. Daarmee doelend op het belang van eigen initiatief en er van uitgaande dat mensen ten alle tijde een kans verdienen. Maar die kans krijgen de Afrikanen natuurlijk niet.
Aan het einde van de reis, zie je ook de armoede er bij hem insluipen, de P doet het al snel niet meer en op een gegeven moment zie je nog maar een paar van de neonletters branden.

Ik denk dat deze documentaire voor een hoop mensen erg direct en confronterend is, maar ik heb zeker respect voor de manier waarop Martens laat zien hoe de hopeloze situatie in Afrika werkelijk is. Het zal nooit veranderen. Als je hier naar gaat kijken, hou er dan rekening mee dat je een paar klappen in je gezicht krijgt.

[ Bericht 0% gewijzigd door Aoristus op 28-11-2008 19:05:30 ]

En weer thuis. Deze keer maar een wat rustigere zaal uitgekozen.

In mijn zaal draaide The Damned Of The Sea. Een docu over de vissers van Essaoeira aan de Marokkaanse kust. De kleine vissers mogen vanwege de visquota niet de zee op, terwijl Europese trawlers speciale licenties hebben opgekocht van corrupte ambtenaren. Mooi verslag over hun problemen en de karige lonen van de Marokkaanse vissers aan boord van de trawlers.

De film die daarna kwam heb ik niet gezien, omdat de zaal vol ging en de publieksprijsmedewerkster en ik onze plaatsen hebben afgestaan aan wat lui die eigenlijk te laat kwamen. Over The Pier Of Apolonovka kan ik dus weinig vertellen.

Vervolgens wat gaan eten met een andere zaalwacht en daarna zijn we de VPRO-zaal ingeslopen om Man On Wire te bekijken. Geweldige docu over een man die in de jaren '70 tussen een aantal bekende gebouwen (Notre Dame in Parijs en de Harbour Bridge in Sydney) over een koord danste, wat uiteindelijk eindigde in een balanceer-act tussen de Twin Towers. Met zweet in m'n handen en plaatsvervangende vertigo zitten kijken. Documentaires met geobsedeerde en / of markante personen doen het altijd goed bij mij.

[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 29-11-2008 09:38:21 ]

quote:

Op vrijdag 28 november 2008 22:24 schreef UIO_AMS het volgende:
En weer thuis. Deze keer maar een wat rustigere zaal uitgekozen.

In mijn zaal draaide The Damned Of The Sea. Een docu over de vissers van Essaoeira aan de Marokkaanse kust. De kleine vissers mogen vanwege de visquota niet de zee op, terwijl Europese trawlers speciale licenties hebben opgekocht van corrupte ambtenaren. Mooi verslag over hun problemen en de karige lonen van de Marokkaanse vissers aan boord van de trawlers.

De film die daarna kwam heb ik niet gezien, omdat de zaal vol ging en de publieksprijsmedewerkster en ik onze plaatsen hebben afgestaan aan wat lui die eigenlijk te laat kwamen. Over The Pier Of Apolonovka kan ik dus weinig vertellen.

Vervolgens wat gaan eten met een andere zaalwacht en daarna zijn we de VPRO-zaal ingeslopen om Man On Wire te bekijken. Geweldige docu over een man die in de jaren '70 tussen een aantal bekende gebouwen (Notre Dame in Parijs en de Harbour Bridge in Sydney) over een koor danste, wat uteindelijk eindigde in een balanceer-act tussen de Twin Towers. Met zweet in m'n handen en plaatsvervangende vertigo zitten kijken. Documentaires met geobsedeerde en / of markante personen doen het altijd goed bij mij.

Ik geef het je te doen, het moreel is momenteel laag..
The Pier Of Apolonovka heb ik geprobeerd, maar het was een slaperig geheel.

Je gaat zeker niet naar de surprise-act die voor vanavond beloofd is? Ellen wilde niet vertellen wat het zou zijn.

quote:

Op vrijdag 28 november 2008 22:31 schreef Aoristus het volgende:
Ik geef het je te doen, het moreel is momenteel laag..
The Pier Of Apolonovka heb ik geprobeerd, maar het was een slaperig geheel.

Je gaat zeker niet naar de surprise-act die voor vanavond beloofd is? Ellen wilde niet vertellen wat het zou zijn.

Vanavond / vannacht kom ik mijn huis niet meer uit. Ben kapot. Hele dagen staan en heen en weer lopen / rennen, is niet al te goed voor m'n spieraandoening.

Morgenmiddag ga ik trouwens naar Pinuccio Lovero. A Midsummer Death's Dream. Vanmiddag hadden ze bij de kassa's nog kaartjes en dat lijkt me een niet al te vermoeiende film om rustig mee op gang te komen.

quote:

Op vrijdag 28 november 2008 22:37 schreef UIO_AMS het volgende:

[..]

Vanavond / vannacht kom ik mijn huis niet meer uit. Ben kapot. Hele dagen staan en heen en weer lopen / rennen, is niet al te goed voor m'n spieraandoening.

Morgenmiddag ga ik trouwens naar Pinuccio Lovero. A Midsummer Death's Dream. Vanmiddag hadden ze bij de kassa's nog kaartjes en dat lijkt me een niet al te vermoeiende film om rustig mee op gang te komen.

Dat is wel een leuke. Overigens, met of zonder spieraandoening, het is mij ook even teveel.
Wel jammer, ik had het IDFA een leukere 20 jarige viering gegund. Dit jaar zit het weer niet mee en zijn de onderwerpen erg beladen.

Het is toch de 21e editie?

edit
Ow wacht, dan is het natuurlijk 20 jaar oud. De 1e in 1988, de 21e in 2008.

is dit een mindfuck?

Was net aan het editten.

euh ja, ik ben het ook even gaan uitzoeken.

[ Bericht 58% gewijzigd door Aoristus op 28-11-2008 23:26:35 (makes no sense) ]

Het eerste deel van de Gymnopedy trilogie van Eric Satie zat trouwens ook in Man On Wire. Het begint precies op het moment dat Philippe Petit het koord tussen de Twin Towers op stapt. Kon me ook geen betere muziek voor dat ogenblik voorstellen.

Bedenk me nu net dat ik m'n kaart voor het eindfeest nog op moet halen. Laat ik dat zo maar eens doen.

o ja, ook dat nog. Ik heb een hekel aan die eindfeesten, maar ik laat mijn neus toch even zien

was vanmiddag in de Munt, viel me op dat het publiek ietwat arrogant was. Zo van kijk mijn eens goed zijn, ik namelijk documentaires

Eindelijk Carmen Meets Borat gezien.

Men volgt het Roemeense dorpje Glod, waar Borat zijn filmpjes over Kazachstan schoot. Een meisje van 17, Carmen genaamd, is de schaamte van het dorp, want op haar 17e is ze nog niet getrouwd, dat zijn de meeste al op hun 16e.
Je ziet veel domme akties, zoals mannen die met een bijl een auto uit elkaar halen, de ene staat op het dak en de ander staat er achter te hakken. Alles ziet er een beetje goedkoop uit, precies zoals je het kent van de Borat serie. Desalniettemin is het dorp beledigt en willen ze een vorm van eerherstel. Dan komt er een geslepen advocaat in beeld, (een echte jood). Hij weet dat Borat $135 miljoen heeft opgebracht en denkt de mensen voor zijn karretje te spannen om daar een deel van op te eisen. Het proces mislukt, Carmen trouwt met een jongen, nadat ze ontmaagd is door de buurjongen, wat op zich al een schaamte is.
Leuke doc, als je arme mensen uit het post-Ceausescu tijdperk wil zien, alles zit er in, gouden tanden, onbeschaafd gedrag, veel dommigheid, een vleugje sympathie en vooral echtheid.

Persona Non Grata

Venezuela in de jaren 60/70. Een belgische kunstenaar die ook nog eens priester is, besluit tot aktie over te gaan. Het slop moet gered worden. Hij stuit daarbij op politiek, die hem wel gelijk geeft, maar wat hem een status als illegaal oplevert. 40 jaar later kan hij zijn kunst exposeren in het Venezuela waar hij veel voor de mensen gedaan heeft.

Fierce Light: When Spirit Meets Action

De akties die uit religie, boomknuffelarij e.d. voortkomt. Zeer ergerlijk en bestaat alleen maar uit emocrap.

Het festival zit er voor mij op, mijn top zoveel...

1) RIP: A Remix manifesto
2) Carmen Meets Borat
3) A Complete History of my sexual failures
4) Man on Wire (wat jammer dat ze geen bewegend beeld hadden van zijn WTC truuk! Het enige wat ik heb gezien is een shot vanaf de grond (je ziet alleen de kabel voordat het gebeurd) en op het einde twee kleine shots vanuit een politie/mediahelicopter)
5) The Girl with X-ray Eyes
...) Agony and ecstacy of Phil Specter
Poison Fire
Overige uit Paradocs 5