IDFA 2008

Halverwege het festival, tijd voor een persoonlijke top zoveel:

1. A Complete History of my Sexual Failures
2. Czech Dream
3. Persona Non Grata
4. Bitch Academy
5. The Love of Mr An
6. The Immigration Judge

Het is wel erg druk in de Munt door de IDFA

The Birdcage

Grappig stukje over het straatleven in Iran. De autoriteiten jagen 2 mannetjes weg die zich in leven proberen te houden met straathandel door fortunetelling.

The Queen and I

Wilde ik niet per sé naartoe, maar mijn meisjes hadden er kaarten voor, dus ben ik met ze meegegaan. Geen spijt van gehad. Dit gaat over de laatste monarch van Iran voordat Khomeini zijn intrede doet. De documentairemaakster streed 29 jaar geleden voor het afzetten van de shah en zijn vrouw, niet wetende dat een theocratie vele malen erger zou zijn voor haar en haar communistische kameraden. De Shah gaat dood en de koningin leeft in ballingschap in Frankrijk (?). De koningin en zij delen dat ze verbannen zijn na de introductie van Khomeini. Ik vond het vooral leuk dat de koningin een ontzettende dubbele rol speelde, aan de ene kant moest ze een waardigheid ophouden als de koningin van Iran, er is tenslotte al 2500 jaar een monarchie geweest, dus ze leeft in de harten van velen en aan de andere kant zie je haar wel een kopje in een doodnormale keuken afwassen, nadat ze wat meer vertrouwd raakt met de documentairemaakster.
Bijzonder.

Quamar, Working to Live
Een brutaal Indisch meisje dat naar school wil in plaats van hete steentjes in goedkope plastic armbandjes te drukken.

Flying on One Engine
Een absoluut pareltje
Dokter Dicksheet is een Indische plastisch chirurg die al 140.000 operaties is ondergaan, onder andere voor kanker, een zware hartaanval en hij rijdt ook nog in een crappy rollatortje. Eigenlijk denk je aanvankelijk dat hij beter gewoon kan overlijden om van al het gedoe af te zijn.
Dan wordt duidelijk dat hij al 8x genomineerd is voor de Nobelprijs voor de vrede. Met al zijn cynisme en ongemakken, gaat hij vervolgens naar India om daar armlastige kindertjes met hazelipjes te helpen, als een soort produktiewerk om in de buurt komen van het idee dat je hebt van Moeder Theresa (al she did was to send lists with people who converted to Christianity to the pope, she never bathed any of them).
hij komt aardig ver met het dichtnaaien van veelal debieltjes met hazelipjes, ook al moet hij af en toe kunstmatig wat worden bijgevoerd met zuurstof uit de tank.
Als blijkt dat Al Gore dan in 2007 de nobelprijs krijgt, is zijn reaktie: what has he ever done for mankind, he's spend millions, without bringing the global temperature down with even one degree.

A must see!

Victoria

Ik snapte er geen reet van. Een Argentijns meisje dat in de gevangenis werd geboren, zoekt uit wie haar heeft grootgebracht tijdens het Videlaregime. Dat blijken (volgens mij) de moordenaars van haar ouders te zijn. Slecht beeld, lastige dialogen.
Op een gegeven moment was het interessanter om te kijken wie er wel en niet sliep in de rij stoelen naast je.

[ Bericht 1% gewijzigd door Aoristus op 25-11-2008 23:16:13 ]

Zo, de kassaborrel was gezellig!

Ook bij de kassa?

De kassa is erg leuk werk. Zeker de foto en gastenkassa waar je veel lol met bezoekers en filmmakers kan beleven. Een groot nadeel ten opzichte van vorig jaar, ik zit dit jaar nauwelijks films. Gewoon geen tijd voor door het kassawerk. Volgend jaar dus weer iets anders doen op IDFA. Ik denk dat zaalwacht en publieksprijs nog de beste jobs zijn.

Ik zoek nog een kaartje voor A Complete History of my Sexual Failures van Morgenochtend...

In ruil heb ik een kaartje voor Carmen Meets Borat vanavond. Of All Together Now morgenmiddag. Of keiharde cash natuurlijk.

ik ga me volgend jaar ook maar opgeven als vrijwilliger

Na m'n vorige post in dit topic ben ik naar een paar films gegaan en daarna had ik middagdienst. Gelukkig heb ik wat films gezien in de ochtend, want m'n gewone dienst bestond uit het hermetisch afsluiten van Tuschinski voor de prijsuitreiking aan de directrice van het IDFA door onze burgemeester.

De docu's die ik gezien heb:

Our Daily Bread
Eindelijk heb ik deze fantastische film uit 2005 gezien. Zonder muziek of verteller volg je het verhaal van de voedingsindustrie. In een soort trance zie je de beelden aan je voorbij trekken. Kunst en documentaire tegelijk. Absolute aanrader en ik ben blij hem eindelijk gezien te hebben.
Zonder Q&A persoon deed de regisseur Nikolaus Geyrhalter zelf maar het vraaggesprek achteraf. En dat ging hem goed af.

Vervolgens naar een tweeluik geweest:
Two sides of the coin:
The Ladies
Twee zussen van rond de 90 maken in hun apartement in Manhatten kledij voor dames. Hun clientèle dunt zich uit vanwege de dood. Al 25 jaar wonen ze samen en de haat/liefde verhouding is duidelijk te merken. Aardige korte docu.
Brothers
Twee broers van in de 80 wonen al hun hele leven samen in het ouderlijk huis. De laatste 10 jaar zonder met elkaar te spreken. De één verzorgt het huishouden en de tuin, de ander bewerkt het land. Af en toe is het pijnlijk om ze te zien zitten in de keuken. De één zit aan tafel, de ander tuurt vanaf de vensterbank naar buiten. Ze kunnen niet met, maar ook niet zonder elkaar. Mooi in beeld gebracht.

Saillant detail: de regisseuses van beide films zijn allebei een kleindochter van een zus van de gefilmden. En ook beiden niet onaantrekkelijk.

quote:

Op woensdag 26 november 2008 14:11 schreef kleinzusje het volgende:
Mooie verslagen Aoristus
Voor Flying on One Engine zijn nog kaarten op vrijdag !
De maker heeft het in ieder geval naar z'n zin in onze stad

_{Vraag aan de kassausers: "Zijn er veel kaarten over, gecanceld, nog op de gok te krijgen ?"}

Lijkt me wel, hij werd geintroduceerd en hij bevestigde alleen maar de hij inderdaad zo heette als dat hij geintroduceerd werd. Volgens mij heeft hij veel plezier gehad bij het maken van deze docu.

Straks ga ik Milking the Rhino kijken

Vanmorgen heb ik mijn dienst van vandaag gedraaid. Eerst een schoolvoorstelling van twee films de niet tot het gewone programma behoren.

Ten eerste Appelmoesmeisje over een Marokkaanse jongedame die stage ging lopen in een verzorgingstehuis en daar te maken kreeg met de dood van één van de inwoners. Ze was na de voorstelling aanwezig en de schoolgangers mochten haar en de regiseusse vragen stellen. Mooi moment van stilte was er, toen ze even meldde dat van de 12 bejaarden die te zien waren in de docu er nog maar één in leven is.
De tweede film heet Beton en gaat over een aantal jongens dat aan freerunnen of ook wel parcours doet. Van hun lijdt er eentje aan een bloedziekte en een ander kan niet meer bij z'n ouders wonen. Ze vertellen over de tegenslagen in hun leven en hoe zij er mee om gaan. Helaas waren ze niet beschikbaar om na de film een praatje te houden.

Vervolgens stond ik bij als zaalwacht bij een filmselectie van werk van Frans Bromet. Hij was er zelf ook. De film The 1, 2, 3 Rhapsody kon mij niet boeien, Je maintiendrai in Hollywood was wel aardig en Where three borders meet was duidelijk voor mij de interesantste van het stel. Zijn vader heeft sinds 1931 geen voet meer op Duitse bodem gezet als Frans z'n ouders en oom en tante meeneemt naar Vaals.
Duidelijk begin van Bromet's stijl van de Buren-serie, waarin hij op zijn bekende droge wijze de vragen van achter de camera stelt.

Daarna zat m'n dienst erop, maar ben ik nog even bij die zaal blijven hangen om twee korte docu's te zien:

The Chirola
Een man die uit de gevangenis is gekomen besluit in afzondering met zijn honden te leven. Hij deelt zijn inzichten die hij ontwikkelde in de gevangenis met de cameraman. Mooi in beeld gebracht, alleen jammer dat de filmband enigszins beschadigd was.

Waiting for Women
De mannen uit een klein Spaans dorpje genaamd Riofrio hebben een tekort aan vrouwen en nodigen een buslading uit Madrid uit. Grappig met mooie beginbeelden. Een paar jaar geleden ook al een docu gezien over een soortgelijke onderneming en die was beter.

Grappig, ik durfde niet zo goed aan die Brometserie te beginnen, hij schijnt wel origineel te zijn.

quote:

Op woensdag 26 november 2008 14:11 schreef kleinzusje het volgende:
Mooie verslagen Aoristus
Voor Flying on One Engine zijn nog kaarten op vrijdag !
De maker heeft het in ieder geval naar z'n zin in onze stad

_{Vraag aan de kassausers: "Zijn er veel kaarten over, gecanceld, nog op de gok te krijgen ?"}

Nee, vol is dit jaar voor bezoekers ook echt meestal vol, in verband met de internet kaartverkoop.

Op de dag VOOR de docu, om 12 uur 's middags komt er nog wel eens een slootje vrij (lees: 5) en heel soms een uur van tevoren. Meestal heeft het weinig zin. Tip: alles in Tuschinsky 1 zijn meestal nog kaarten voor.

Vandaag was het vre-se0lijk druk en onderbezet, ik was werkelijk bekaf. En nog steeds UIO niet gezien dit festival, dat kan toch niet jongens!

Milking the Rhino

Nou, die heb ik dus gezien. Verschillende standpunten over de waarde van wilde beesten. Je kan een boer met 10 grazende koeien het niet kwalijk nemen dat hij blij is als er een paar leeuwen gedood worden, ook al worden die van kleins af aan al gevolgd door een paar natuurliefhebbers. Je kan een rechts conservatieve landowner het ook niet kwalijk nemen als hij een hek om zijn reservaat zet en dat hij er voor kiest om een neushoorn een veelvoud van de waarde van een koe geeft, omdat het toeristen en dus bestaan garandeert. Zeker als zo'n neushoorn ook nog een aaibaarheidsgehalte heeft.
Op de kaart van Kenia zijn de reservaten slechts stipjes op de kaart. Democratie is niet altijd de beste oplossing.

quote:

Op woensdag 26 november 2008 23:47 schreef marsterretje het volgende:

[..]

Nee, vol is dit jaar voor bezoekers ook echt meestal vol, in verband met de internet kaartverkoop.

Op de dag VOOR de docu, om 12 uur 's middags komt er nog wel eens een slootje vrij (lees: 5) en heel soms een uur van tevoren. Meestal heeft het weinig zin. Tip: alles in Tuschinsky 1 zijn meestal nog kaarten voor.

Vandaag was het vre-se0lijk druk en onderbezet, ik was werkelijk bekaf. En nog steeds UIO niet gezien dit festival, dat kan toch niet jongens!

Ik heb jou ook nog steeds niet (bewust) gezien. Ligt aan jou, ik ben al eens met UIO wezen kijken.

quote:

Op woensdag 26 november 2008 23:47 schreef marsterretje het volgende:

[..]

Nee, vol is dit jaar voor bezoekers ook echt meestal vol, in verband met de internet kaartverkoop.

Op de dag VOOR de docu, om 12 uur 's middags komt er nog wel eens een slootje vrij (lees: 5) en heel soms een uur van tevoren. Meestal heeft het weinig zin. Tip: alles in Tuschinsky 1 zijn meestal nog kaarten voor.

Vandaag was het vre-se0lijk druk en onderbezet, ik was werkelijk bekaf. En nog steeds UIO niet gezien dit festival, dat kan toch niet jongens!

Ik wil volgend jaar voor het eerst ook docus gaan bekijken, wanneer begint ongeveer de internet kaartverkoop.. en kan je dan een kaartje kopen voor 1 docu, of dat je alle docus kan bekijken?

quote:

Op woensdag 26 november 2008 23:47 schreef marsterretje het volgende:
Vandaag was het vre-se0lijk druk en onderbezet, ik was werkelijk bekaf. En nog steeds UIO niet gezien dit festival, dat kan toch niet jongens!

Onbegrijpelijk. Ben nu al vele malen langs de kassa's geweest en niet één keer heb ik je gezien.

Net nog even naar Johnny Cash at Folsom Prison geweest. Gelikte documentaire. Vooral voor liefhebbers van Johnny Cash.

Ik wil volgend jaar voor het eerst ook docus gaan bekijken, wanneer begint ongeveer de internet kaartverkoop.. en kan je dan een kaartje kopen voor 1 docu, of kan je een abo achtige pas aanschaffen dat je alle docus kan bekijken?..

UIO_AMS , wat doe je voor functie op idfa dat je zoveel films ziet?

Het festival is alweer bijna afgelopen en ik heb nog maar 2 films gezien. Ik baal er wel een beetje van...

quote:

Op donderdag 27 november 2008 01:11 schreef alexis_ het volgende:
UIO_AMS , wat doe je voor functie op idfa dat je zoveel films ziet?

Zaalwacht. Dan zie je sowieso de films in jouw zaal. Plus ik neem altijd tijdens de idfa vrij van werk dus ik heb buiten m'n diensten om veel tijd. Tel daarbij op dat je als zaalwacht de andere zaalwachten kent en je begrijpt bij wie de onvermijdelijke lege plekken van een uitverkochte zaal als eerste terechtkomen. Het is dan wel de norm dat je de dienstdoende zaalwacht even helpt met controleren van kaartjes en zo. Ik heb overigens in 99% van de gevallen gewoon een kaartje. Als we bij de kassa te horen krijgen dat een zaal uitverkocht is, kiezen we gewoon een andere docu uit. Grote kans dat je de eerste keuze op een ander moment toch wel ziet.

quote:

Het festival is alweer bijna afgelopen en ik heb nog maar 2 films gezien. Ik baal er wel een beetje van...

Overdag en doordeweeks heb je grote kans dat een zaal niet uitverkocht is. En een dag voor de voorstelling gaan de laatste kaarten in de vrije verkoop. Maar dat wist je als kassamedewerkster natuurlijk ook wel.

quote:

Op donderdag 13 november 2008 18:08 schreef kleinzusje het volgende:
Glen Helder is in een docu te bekijken, misschien leuk voor je als VBL ert
Glenn Helder's docu op de IDFA: "c'est la vie"

Was een host voor het première-publiek van die film. Een zelden op het IDFA vertoonde stoet van hoge hakken, parfum, bontjes, dikke lagen make-up en BN-ers in allerlei soorten en maten langs zien komen. En natuurlijk een groot deel fashionably late. Voor een docu van 35 minuten.

Glenn Helder was één van de weinigen die me een hand gaf.

quote:

Op donderdag 27 november 2008 09:30 schreef UIO_AMS het volgende:

[..]

Was een host voor het première-publiek van die film. Een zelden op het IDFA vertoonde stoet van hoge hakken, parfum, bontjes, dikke lagen make-up en BN-ers in allerlei soorten en maten langs zien komen. En natuurlijk een groot deel fashionably late. Voor een docu van 35 minuten.

Glenn Helder was één van de weinigen die me een hand gaf.

Ja gisteren was er inderdaad ineens een slootje heel hippe mensen bij de kassa: eerst voor Valentino, dan voor Glenn Helder. Helemaal cluesless over het voor ons kassamensen bekende concept 'uitverkocht'.

O, en UIO, ik heb vandaag vrij en kom langs! Werk je?

dat wordt tenminste goedkoop opgelost

quote:

Op donderdag 27 november 2008 10:25 schreef marsterretje het volgende:
O, en UIO, ik heb vandaag vrij en kom langs! Werk je?

Ik heb avonddienst en moet daarvoor even langs werk, maar wil zo nog wel even naar de film over die boer die wil emigreren. Waar ik nog geen kaartje voor heb. Dat komt vast wel goed.

quote:

Op donderdag 27 november 2008 10:27 schreef Aoristus het volgende:
dat wordt tenminste goedkoop opgelost

Noem je mij en marsterretje nou goedkoop?!!!???!!???!!!!!!!!!!!!!!!

Vanmiddag weer naar een voorstelling geweest, deze maal The Farmer Who Wanted To Emigrate. Mooi portret van een koppige oude boer die alle regeltjes zat is en heeft besloten naar Frankrijk te emigreren. Film vol met mooie boerenwijsheden.

quote:

Op donderdag 27 november 2008 12:29 schreef UIO_AMS het volgende:

[..]

Noem je mij en marsterretje nou goedkoop?!!!???!!???!!!!!!!!!!!!!!!

nee hoor, je mag haar hebben. Gratis

Constantin & Elena

Een bejaard echtpaar in een simpel Roemeens dorp is na 55 jaar huwelijk nog steeds gelukkig met elkaar. Ook al weten beiden dat de dood nadert, gaat dit stuk vooral over leven.
Als je je de zit kan veroorloven, dan is het de moeite waard. Ik vond het een leuke doc.

Burma VJ - Reporting from a Closed Country
In 1988 protesteerden de mensen in Myanmar onder leiding van studenten tegen het militaristische regime, voor een democratie, wat resulteerde in een slachtpartij met 3000 doden. In 2007 probeert men dit weer, maar dan olv Boeddhistische monnikken. Aanvankelijk weet het leger niet wat ze met de situatie aan moet, omdat Boeddhisten toch min of meer het goede en het heilige vertegenwoordigen, maar al gauw gaat het dezelfde kant op als in 1988. Een klein groepje verzetsmensen, probeert zoveel mogelijk vast te leggen met goedkope cameraatjes, met het risico om het eigen leven te verliezen. CNN heeft enkele foto's en filmpjes weten te krijgen, ondanks het platgelegde internet.
Dit groepje wordt uiteindelijk ontmanteld door de veiligheidsdienst. In hun voetsporen schijnen er weer anderen te zijn getreden om zoveel mogelijk wantoestanden naar buiten te brengen.

Let's Make Money

In India werken arbeiders voor een salaris van omgerekend 250 euro, de Indiase overheid betaalt hier 200 van. In Spanje worden megahuizenprojecten neergezet door buitenlandse investeerders, deze huizen hebben geen enkele functie en zullen nooit bewoond worden, op het eiland Jersey wordt geld doorgesluisd, omdat via die route een absolute privacy omwille van belastingontduiking wordt gegarandeerd
Een aanklacht tegen roofbouwplegers, de Hayekvolgers, het IMF en de dreiging van het neoliberalisme wat allerlei soorten economische bubbels in het leven heeft geroepen.
Als dit doorgaat, dan volgt gegarandeerd een nieuwe vorm van barbarisme, volgens een van de vertellers.

Gisteravond aan het begin van m'n verder waardeloze dienst Marsterretje (beter je haar zo weer wat langer) eindelijk weer gezien. Het begon dus wel uitstekend, maar vervolgens heb ik niets meer gezien qua docu's of weet ik veel wat. Uren rondgezworven door Tuschinski, dat wel. En het dan weer heel af en toe verschrikkelijk druk hebben.

Zo op driekwart van het festival zie je ook de vermoeidheid en stress van de medewerkers van de organisatie toeslaan. De lontjes worden steeds korter. Een der kantoordames viel zelfs uit tegen een zaalwacht, die op haar beurt ook weer wat harder reageerde. Overigens bood de kantoordame na enig kalmerend werk netjes haar excuses aan.

Bij Enjoy Poverty wilde ik nog naar binnen lopen, maar die zaal zat vol. Uiteraard waren er weer laatkomers en die hadden pech. Ook al heb je een kaartje gekocht, als je niet aanwezig bent voor het begin van de film, worden de lege plaatsen opgevuld met mensen zonder kaartje maar wel met een pas. Dat leverde op zich ook weer de nodige spanningen op. Wij zaalwachten zijn helemaal niet blij met deze lege plaatsen regel, want we weten dat dat problemen oplevert met de laatkomers. Neemt niet weg dat laatkomers bij films natuurlijk ook vreselijk irritant zijn.

Yep, de laatste loodjes

Was Milking The Rhino nou wel of niet de moeite waard? Heb hier een kaartje liggen voor 11.15, maar ik kan ook wat anders gaan doen natuurlijk.

Toch maar wat huishoudelijke klussen gedaan. Nu naar het IDFA.

quote:

Op vrijdag 28 november 2008 09:36 schreef UIO_AMS het volgende:
Was Milking The Rhino nou wel of niet de moeite waard? Heb hier een kaartje liggen voor 11.15, maar ik kan ook wat anders gaan doen natuurlijk.

Denk het, ik vond de vertelling niet zo bijzonder, maar als probleem werd het redelijk uitgelegd.

Why We Wax

Geschoren kutjes, oksels en andere lichaamsbeharing, het wordt in deze korte docu door een aantal vrouwen en metro-mannen uitgelegd in een sex & the city achtige stijl. Kan je gerust missen.

Enjoy Poverty

Waarschijnlijk de meest bekende en besproken documentaire van dit IDFA. In plaats van de Geef Nu! op giro 1234 reklames die je wel eens op televisie ziet, gaat kunstenaar Renzo Martens naar Kongo om met een semi-naïeve blik te kijken of de armoede niet aan de mensen zelf ligt. Hij probeert via educatie en een (te) directe benadering om mensen tot initiatieven te bewegen. Hij schuwt daarbij de genadeloos harde confrontatie tussen hem en arme mensen wiens kinderen liggen te sterven of tussen de altijd rondreizende artsen zonder grenzen niet.
Hij begint met een neonverlicht bord, waarop je Enjoy Poverty (please) kunt lezen. Daarmee doelend op het belang van eigen initiatief en er van uitgaande dat mensen ten alle tijde een kans verdienen. Maar die kans krijgen de Afrikanen natuurlijk niet.
Aan het einde van de reis, zie je ook de armoede er bij hem insluipen, de P doet het al snel niet meer en op een gegeven moment zie je nog maar een paar van de neonletters branden.

Ik denk dat deze documentaire voor een hoop mensen erg direct en confronterend is, maar ik heb zeker respect voor de manier waarop Martens laat zien hoe de hopeloze situatie in Afrika werkelijk is. Het zal nooit veranderen. Als je hier naar gaat kijken, hou er dan rekening mee dat je een paar klappen in je gezicht krijgt.

[ Bericht 0% gewijzigd door Aoristus op 28-11-2008 19:05:30 ]

En weer thuis. Deze keer maar een wat rustigere zaal uitgekozen.

In mijn zaal draaide The Damned Of The Sea. Een docu over de vissers van Essaoeira aan de Marokkaanse kust. De kleine vissers mogen vanwege de visquota niet de zee op, terwijl Europese trawlers speciale licenties hebben opgekocht van corrupte ambtenaren. Mooi verslag over hun problemen en de karige lonen van de Marokkaanse vissers aan boord van de trawlers.

De film die daarna kwam heb ik niet gezien, omdat de zaal vol ging en de publieksprijsmedewerkster en ik onze plaatsen hebben afgestaan aan wat lui die eigenlijk te laat kwamen. Over The Pier Of Apolonovka kan ik dus weinig vertellen.

Vervolgens wat gaan eten met een andere zaalwacht en daarna zijn we de VPRO-zaal ingeslopen om Man On Wire te bekijken. Geweldige docu over een man die in de jaren '70 tussen een aantal bekende gebouwen (Notre Dame in Parijs en de Harbour Bridge in Sydney) over een koord danste, wat uiteindelijk eindigde in een balanceer-act tussen de Twin Towers. Met zweet in m'n handen en plaatsvervangende vertigo zitten kijken. Documentaires met geobsedeerde en / of markante personen doen het altijd goed bij mij.

[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 29-11-2008 09:38:21 ]

quote:

Op vrijdag 28 november 2008 22:24 schreef UIO_AMS het volgende:
En weer thuis. Deze keer maar een wat rustigere zaal uitgekozen.

In mijn zaal draaide The Damned Of The Sea. Een docu over de vissers van Essaoeira aan de Marokkaanse kust. De kleine vissers mogen vanwege de visquota niet de zee op, terwijl Europese trawlers speciale licenties hebben opgekocht van corrupte ambtenaren. Mooi verslag over hun problemen en de karige lonen van de Marokkaanse vissers aan boord van de trawlers.

De film die daarna kwam heb ik niet gezien, omdat de zaal vol ging en de publieksprijsmedewerkster en ik onze plaatsen hebben afgestaan aan wat lui die eigenlijk te laat kwamen. Over The Pier Of Apolonovka kan ik dus weinig vertellen.

Vervolgens wat gaan eten met een andere zaalwacht en daarna zijn we de VPRO-zaal ingeslopen om Man On Wire te bekijken. Geweldige docu over een man die in de jaren '70 tussen een aantal bekende gebouwen (Notre Dame in Parijs en de Harbour Bridge in Sydney) over een koor danste, wat uteindelijk eindigde in een balanceer-act tussen de Twin Towers. Met zweet in m'n handen en plaatsvervangende vertigo zitten kijken. Documentaires met geobsedeerde en / of markante personen doen het altijd goed bij mij.

Ik geef het je te doen, het moreel is momenteel laag..
The Pier Of Apolonovka heb ik geprobeerd, maar het was een slaperig geheel.

Je gaat zeker niet naar de surprise-act die voor vanavond beloofd is? Ellen wilde niet vertellen wat het zou zijn.

quote:

Op vrijdag 28 november 2008 22:31 schreef Aoristus het volgende:
Ik geef het je te doen, het moreel is momenteel laag..
The Pier Of Apolonovka heb ik geprobeerd, maar het was een slaperig geheel.

Je gaat zeker niet naar de surprise-act die voor vanavond beloofd is? Ellen wilde niet vertellen wat het zou zijn.

Vanavond / vannacht kom ik mijn huis niet meer uit. Ben kapot. Hele dagen staan en heen en weer lopen / rennen, is niet al te goed voor m'n spieraandoening.

Morgenmiddag ga ik trouwens naar Pinuccio Lovero. A Midsummer Death's Dream. Vanmiddag hadden ze bij de kassa's nog kaartjes en dat lijkt me een niet al te vermoeiende film om rustig mee op gang te komen.

quote:

Op vrijdag 28 november 2008 22:37 schreef UIO_AMS het volgende:

[..]

Vanavond / vannacht kom ik mijn huis niet meer uit. Ben kapot. Hele dagen staan en heen en weer lopen / rennen, is niet al te goed voor m'n spieraandoening.

Morgenmiddag ga ik trouwens naar Pinuccio Lovero. A Midsummer Death's Dream. Vanmiddag hadden ze bij de kassa's nog kaartjes en dat lijkt me een niet al te vermoeiende film om rustig mee op gang te komen.

Dat is wel een leuke. Overigens, met of zonder spieraandoening, het is mij ook even teveel.
Wel jammer, ik had het IDFA een leukere 20 jarige viering gegund. Dit jaar zit het weer niet mee en zijn de onderwerpen erg beladen.

Het is toch de 21e editie?

edit
Ow wacht, dan is het natuurlijk 20 jaar oud. De 1e in 1988, de 21e in 2008.

is dit een mindfuck?

Was net aan het editten.

euh ja, ik ben het ook even gaan uitzoeken.

[ Bericht 58% gewijzigd door Aoristus op 28-11-2008 23:26:35 (makes no sense) ]

Het eerste deel van de Gymnopedy trilogie van Eric Satie zat trouwens ook in Man On Wire. Het begint precies op het moment dat Philippe Petit het koord tussen de Twin Towers op stapt. Kon me ook geen betere muziek voor dat ogenblik voorstellen.

Bedenk me nu net dat ik m'n kaart voor het eindfeest nog op moet halen. Laat ik dat zo maar eens doen.

o ja, ook dat nog. Ik heb een hekel aan die eindfeesten, maar ik laat mijn neus toch even zien

was vanmiddag in de Munt, viel me op dat het publiek ietwat arrogant was. Zo van kijk mijn eens goed zijn, ik namelijk documentaires

Eindelijk Carmen Meets Borat gezien.

Men volgt het Roemeense dorpje Glod, waar Borat zijn filmpjes over Kazachstan schoot. Een meisje van 17, Carmen genaamd, is de schaamte van het dorp, want op haar 17e is ze nog niet getrouwd, dat zijn de meeste al op hun 16e.
Je ziet veel domme akties, zoals mannen die met een bijl een auto uit elkaar halen, de ene staat op het dak en de ander staat er achter te hakken. Alles ziet er een beetje goedkoop uit, precies zoals je het kent van de Borat serie. Desalniettemin is het dorp beledigt en willen ze een vorm van eerherstel. Dan komt er een geslepen advocaat in beeld, (een echte jood). Hij weet dat Borat $135 miljoen heeft opgebracht en denkt de mensen voor zijn karretje te spannen om daar een deel van op te eisen. Het proces mislukt, Carmen trouwt met een jongen, nadat ze ontmaagd is door de buurjongen, wat op zich al een schaamte is.
Leuke doc, als je arme mensen uit het post-Ceausescu tijdperk wil zien, alles zit er in, gouden tanden, onbeschaafd gedrag, veel dommigheid, een vleugje sympathie en vooral echtheid.

Persona Non Grata

Venezuela in de jaren 60/70. Een belgische kunstenaar die ook nog eens priester is, besluit tot aktie over te gaan. Het slop moet gered worden. Hij stuit daarbij op politiek, die hem wel gelijk geeft, maar wat hem een status als illegaal oplevert. 40 jaar later kan hij zijn kunst exposeren in het Venezuela waar hij veel voor de mensen gedaan heeft.

Fierce Light: When Spirit Meets Action

De akties die uit religie, boomknuffelarij e.d. voortkomt. Zeer ergerlijk en bestaat alleen maar uit emocrap.

Het festival zit er voor mij op, mijn top zoveel...

1) RIP: A Remix manifesto
2) Carmen Meets Borat
3) A Complete History of my sexual failures
4) Man on Wire (wat jammer dat ze geen bewegend beeld hadden van zijn WTC truuk! Het enige wat ik heb gezien is een shot vanaf de grond (je ziet alleen de kabel voordat het gebeurd) en op het einde twee kleine shots vanuit een politie/mediahelicopter)
5) The Girl with X-ray Eyes
...) Agony and ecstacy of Phil Specter
Poison Fire
Overige uit Paradocs 5