KLB Klaagbaak
Klaag maar raak voor een knaak.
Normaal gesproken moet een discussie (of een eenvoudige uitwisseling van meningen) tussen mensen vredig verlopen. De één voert dit aan, de ander dat. En wanneer de één een onjuist argument aanvoert, dan staat het de ander vrij om hem te corrigeren. Die ander kan dan zijn fout erkennen en zijn punt bijstellen.
Maar in de praktijk merk ik dat het er vaak anders aan toe gaat. Ik merk dat mensen niet zelden niet in staat zijn om normaal volwassen te reageren in een discussie bij onenigheid. Men probeert dat het eigen punt op een zeer agressieve en dominante manier in de discussie te werpen, meestal door hun stem te verheffen, de woorden op een boze manier uit te spreken en de ander wat af te katten.
Waarom is dat? Denkt men daarmee meer kans te maken om te overtuigen? Bij mij werkt dat meestal juist averechts in de zin dat ik zo iemand niet eens meer serieus neem.
Maar in de praktijk merk ik dat het er vaak anders aan toe gaat. Ik merk dat mensen niet zelden niet in staat zijn om normaal volwassen te reageren in een discussie bij onenigheid. Men probeert dat het eigen punt op een zeer agressieve en dominante manier in de discussie te werpen, meestal door hun stem te verheffen, de woorden op een boze manier uit te spreken en de ander wat af te katten.
Waarom is dat? Denkt men daarmee meer kans te maken om te overtuigen? Bij mij werkt dat meestal juist averechts in de zin dat ik zo iemand niet eens meer serieus neem.
Omdat evolutionair bepaald is dat het een redelijke mate van succes betekent. Niet in jouw geval blijkbaar, maar in heel veel andere gevallen wel.quote:
Het werkt intimiderend en velen zwichten daar voor.
Waarmee ik niet wil zeggen dat het de juiste manier is.
Dat zeker, maar het is vaak nog niet eens schreeuwen. Het is een subtiele stemverheffing, een dominante toon opzetten. Echt, ik sta daar iedere keer weer versteld van.quote:Op zondag 21 september 2008 14:19 schreef Dreamzilla het volgende:
schreeuwen is een teken van onmacht
Ik denk dat je hier gelijk in hebt. Mensen schrikken vaak van zo'n reactie en zwichten er inderdaad voor. Dat deed ik eerst ook hoor, zeker. Ook bij vrienden, omdat je het niet verwacht. Zeker als je zelf wat zachter bent aangelegd en liever gaat voor samenwerking dan een relatie van dominantie en onderwerping (wat dit in feite ook is), dan voel je je geïntimideerd wanneer iemand opeens zo uit de hoek komt. Maar ik werd mij daar bewust van en het kwam ook ter sprake tijdens een college over argumentatietechniek en -tactiek. Vanaf dat moment ben ik mij gaan aanleren om er anders op te reageren. Meestal een beetje op een flauwe manier, zodat die ander zichtbaar zich van binnen zit op te vreten.quote:Op zondag 21 september 2008 14:21 schreef beerten het volgende:
[..]
Omdat evolutionair bepaald is dat het een redelijke mate van succes betekent. Niet in jouw geval blijkbaar, maar in heel veel andere gevallen wel.
Het werkt intimiderend en velen zwichten daar voor.
Waarmee ik niet wil zeggen dat het de juiste manier is.
Maar zou het dan zo zijn dat die mensen bewust zo agressief uit de hoek komen, of gaat dat automatisch omdat het op een bepaalde manier is gerelateerd aan hun hele persoonlijkheid? Die mensen zijn vaak op andere punten namelijk ook vrij overheersend, of trachten dat te zijn.
Wat?quote:Op zondag 21 september 2008 14:36 schreef SuperwormJim het volgende:
Dat noemt men 'emotie'.
Ik denk dat het er op neer komt dat het een reactie is, omdat men dan zo overtuigd is van zijn / haar gelijk en gefrustreerd omdat het blijkbaar niet 1op1 overgebracht kan worden.
I'm only responsible for what I say, not for what you understand.
Dat dus. Ik ben ook iemand van normaal praten, geen stem verheffen want dan neem ik de leiding en dominantie meteen weer terug en reageer ik met: als u niet in staat bent normaal te praten denk ik dat dit gesprek verder weinig zin heeft...quote:
Maarrrrrr
Ooit was ik in gesprek met 3 lekkere chickies... en die waren me toch een bak racistisch bleek tijdens het gesprek, maar echt TE erg... Alles wat een kleurtje had was schuldig aan verkrachting en roofmoord
Toen verloor ik die controle... Ik had de tranen van gekkigheid in mijn ogen staan en wilde ze het liefst ter plekke vermoorden. Gelukkig kwamen vrienden van me er snel tussen om me weg te halen maar inderdaad, dat dus... dat is emotie. Behalve natuurlijk in gevallen zoals een Wilders. Dat is voorbedachte onmacht. Dat zijn van die mensen die op maandag al precies weten hoe ze op dinsdag tijdens het debat iemand persoonlijk gaan raken. Daar kots ik overigens ook op. Maar mensen die in een discussie ge-emotioneerd raken... achja, ik stop dan meestal de discussie, maar ik begrijp het wel en moet dan steeds terug denken aan die kutwijven uit reimerstok
Mag ik vragen hoe je er anders op bent gaan reageren? Best interessant namelijkquote:Op zondag 21 september 2008 14:25 schreef servus_universitas het volgende:
[..]
Ik denk dat je hier gelijk in hebt. Mensen schrikken vaak van zo'n reactie en zwichten er inderdaad voor. Dat deed ik eerst ook hoor, zeker. Ook bij vrienden, omdat je het niet verwacht. Zeker als je zelf wat zachter bent aangelegd en liever gaat voor samenwerking dan een relatie van dominantie en onderwerping (wat dit in feite ook is), dan voel je je geïntimideerd wanneer iemand opeens zo uit de hoek komt. Maar ik werd mij daar bewust van en het kwam ook ter sprake tijdens een college over argumentatietechniek en -tactiek. Vanaf dat moment ben ik mij gaan aanleren om er anders op te reageren. Meestal een beetje op een flauwe manier, zodat die ander zichtbaar zich van binnen zit op te vreten.
Precies, of omdat de ander gewoon uit z'n nek lult.quote:Op zondag 21 september 2008 14:42 schreef Its_Muppet het volgende:
Ik denk dat het er op neer komt dat het een reactie is, omdat men dan zo overtuigd is van zijn / haar gelijk en gefrustreerd omdat het blijkbaar niet 1op1 overgebracht kan worden.
I feel kinda Locrian today
Ik werk in een familiebedrijf en zowel de baas als zijn vrouw gaan steeds harder praten naarmate ik probeer iets in te brengen zoals ''he?'',''hoezo?'', en ''wat?'' dus niet eens zulke invasieve woorden.
Op een gegeven moment is het volume waarmee je word toegesproken gestegen naar 10 en je kunt dan niets anders doen dan al het gezegde beamen en verder gaan met je werk.
Alleen als ik 3x achter elkaar in een zin vraag of de een of de ander even naar mij kan luisteren lukt het soms,maar om meteen zo overtuigd te zijn van je gelijk,ook al heb je dat NIET,vind ik een beetje onbeschoft.
Op een gegeven moment is het volume waarmee je word toegesproken gestegen naar 10 en je kunt dan niets anders doen dan al het gezegde beamen en verder gaan met je werk.
Alleen als ik 3x achter elkaar in een zin vraag of de een of de ander even naar mij kan luisteren lukt het soms,maar om meteen zo overtuigd te zijn van je gelijk,ook al heb je dat NIET,vind ik een beetje onbeschoft.
Nee,dat heet cognitieve disassociatie,net zo lang tegen jezelf en anderen zeggen dat iets wel of niet waar isquote:
,totdat je in zo'n eigen universum zit waarin je het gaat geloven. 
Is wetenschappelijk aangetoond.
En wat als diegene die een beetje gefrustreerd raakt gewoon gelijk heeft?quote:Op zondag 21 september 2008 14:53 schreef dborhem het volgende:
[..]
Nee,dat heet cognitieve disassociatie,net zo lang tegen jezelf en anderen zeggen dat iets wel of niet waar is
Is wetenschappelijk aangetoond.
quote:Op zondag 21 september 2008 14:53 schreef dborhem het volgende:
[..]
Nee,dat heet cognitieve disassociatie,net zo lang tegen jezelf en anderen zeggen dat iets wel of niet waar is
Is wetenschappelijk aangetoond.
Bio is baas. Ik ben niet meer op straat. Ik rij alleen langs om te kijken hoe het gaat.
Ideale voorbeeld: Louis van Gaal
I'm down for you so ride with me
My enemies your enemies
Cause you ain't never had a friend like me
My enemies your enemies
Cause you ain't never had a friend like me
dat zeg ik, emotiequote:Op zondag 21 september 2008 14:53 schreef dborhem het volgende:
[..]
Nee,dat heet cognitieve disassociatie,net zo lang tegen jezelf en anderen zeggen dat iets wel of niet waar is
Is wetenschappelijk aangetoond.
F.K.A. SuperwormJim
Ik betrap mezelf er ook wel eens op. Heel stom eigenlijk... in een discussie staan twee verschillende meningen tegenover elkaar. Het zijn niet voor niets meningen. Het maakt niks uit als iemand een andere mening heeft. Maar toch gaan mensen de discussie vaak aan met het doel 'de discussie te winnen' en daar word je fanatiek door.
En soms misschien ook om jezelf te verdigen... als de ander een mening heeft die jou persoonlijk aangaat. Er zijn maar weinig mensen die dan denken "oke, dat is zijn mening". Dan ga je jezelf al gauw verdedigen.
En soms misschien ook om jezelf te verdigen... als de ander een mening heeft die jou persoonlijk aangaat. Er zijn maar weinig mensen die dan denken "oke, dat is zijn mening". Dan ga je jezelf al gauw verdedigen.
I believe i can fly!
I believe i can touch the sky!
I believe i can touch the sky!
Nou, voorheen ging ik meteen overstag uit een schrikreactie. Ik ben van nature conflictvermijdend ingesteld en wanneer iemand opeens zo uit de hoek kwam om zijn afkeuren van mijn standpunt uit te spreken, dan raakte ik van slag en gaf de ander maar snel gelijk om de gemoederen te bedaren. Dat doe ik nu dus niet meerquote:Op zondag 21 september 2008 14:43 schreef G-Mart het volgende:
[..]
Mag ik vragen hoe je er anders op bent gaan reageren? Best interessant namelijk
. Ik blijf zelf altijd heel rustig en als iemand op zo'n autoritaire toon reageert, dan blijf ik rustig en kom met tegenargumenten. Ik ben er anders op gaan reageren in de zin van dat het mij niet meer imponeert. Het gaat bij mij het ene oor in en het andere weer uit, als mensen zo beginnen te reageren.
Dat is geen reden om zo te reageren, dan kun je de ander zijn ongelijk ook gewoon kenbaar maken, op een normale manier. Het kan zijn dat diegene zich er niet bewust van is, dat hetgeen hij zegt niet juist is.quote:Op zondag 21 september 2008 14:44 schreef starla het volgende:
[..]
Precies, of omdat de ander gewoon uit z'n nek lult.
Soms kan een discussie er best heftig aan toe gaan en dan gaat het automatisch om je stem te verheffen, is imo niks mis mee tenzij het te bruut word en er niet meer normaal gediscusierd kan worden. Wat voor mij een verschil is, is dat als iemand die "boven" je staat zijn stem verheft. Lees je baas, leraar, ouders oid. dan vind ik dat per definitie geen goede discussie aangezien je tegen zoiemand over het algemeen niet even veel volume "mag" gebruiken.
Goed discussieren kon ik eerst opzich wel, maar door fok is het toch een stuk beter geworden, al moet ik zeggen dat discussieren op fok me minder goed afgaat omdat ik m'n emotie niet goed kan laten zien en je soms dingen duidelijk maakt met je handen oid.
Goed discussieren kon ik eerst opzich wel, maar door fok is het toch een stuk beter geworden, al moet ik zeggen dat discussieren op fok me minder goed afgaat omdat ik m'n emotie niet goed kan laten zien en je soms dingen duidelijk maakt met je handen oid.
Yes, London. You know: fish, chips, cup 'o tea, bad food, worse weather, Mary fucking Poppins... LONDON.
Discussies zijn bedoeld om met elkaar van gedachten te wisselen en elkaars mening te horen, maar in plaats daarvan maken mensen vanalle discussies (óók zakelijk of in ieder geval onpersoonlijke) een persoonlijke aangelegenheid, waarbij het volgens hun de bedoeling is hun gelijk te krijgen. Terwijl dat nou juist niet is waar het over gaat. Misschien ligt gelijk krijgen welin het verlengde van het voeren van een discussie, omdat je mensen probeert te overtuigen van jouw gelijk, maar dan nog zou je dat alleen moeten doen door argumenten, en niet door als één of andere bosaap te gaan schreeuwen.
En daarom, voor wij elkander weer vergeten
Laten wij zacht zijn voor elkander, kind
Laten wij zacht zijn voor elkander, kind
|
|
