Janus verleggen

Ligt het aan mij of gaat die Maurice steeds moeilijker praten? Alsof hij de batterijen van zijn zender als een pelikaan in de mond meetorst. Slechts te verstaan door met de oorschelp tegen de tv-speaker te kruipen. En wat er dan gebeurt! Over een
bad-trip gesproken. Probeert u het eens, maar zorg dat er iemand bij u in de buurt is. Het geluid van Maurice rechtstreeks op je trommelvlies. Heeft ook wel weer iets gek vertrouwdst, die keiharde ingedroogde tong, omdat hij zich nooit aan iemand heeft durven binden, door de mond lazerend, van links naar recht door die immense mondholte. Terwijl je luistert, voorzichtig opzij kijken en dan 3 cm van je af dat Gebit der Gebitten voor je ogen zien dansen. Een bijna psychedelische ervaring. Alsof Ebo-man, winnaar van de Nederlandse Popprijs met slechts 1 maxi-single op zijn repertoire, de ultieme versmelting tussen geluid en beeld rechtstreeks achter in je kleine hersenen laat ontploffen. Alleen voor de heel sterken. Misschien nog erger dan Rude Boy, de altijd emotionele guerrillazanger van Urban Dance Squad. Stel die jongen een simple vraag en je krijgt het volgende antwoord: "Wij zijn mannen van Amsterdam Noord, man, daar kan je onze shit halen, daar halen wij onze funky shit vandaan en dát is de flow waar jij mij als Blanke Nederlander op probeert te dissen." Vaak moet Rude Boy huilen aan het eind van een interview. Maar dit alles terzijde. Als ik over Nederlandse R & B begin dan houd ik nooit meer op. Geile bewegingen in de polder. Videoclips bijna net zo goed als de Amerikanen. Nederland spreekt een woordje mee!

Het woord is al even gevallen, beste kijkers, vanavond gaat het over "Bindingsangst". Om de gedachten te bepalen, een jaar of vijf geleden noemden wij dit nog gewoon Lulletje Rozenwater. Het zijn prachtige tijden. Drie en een half jaar cola light voor Ciska Peterse halen, haar naar discotheken in andere provincies toerijden op je veel te dure scooter. Je begint vanzelf een beetje te dichten, zoals bijvoorbeeld de plaatsvervangende schaamvoorzitter van de Anouk fanclub op zijn site, omdat woorden alleen niet meer genoeg zijn, baantje in de supermarkt, augurkjes bijvullen, en als je op je kratje staat heb je zicht op de kassagroep waar bij kassa drie......., kijk haar dat geld tellen. En dan uiteindelijk na deze langdurige hel net doen alsof je een goede vriend ziet, steeds als ze oogcontact met je zoekt. Dat heet tegenwoordig: "Bindingsangst".

Wat een ziekte in dat huis. Bart nuanceerde het al fijntjes met zijn drie Bianca's opmerking en wat heeft hij gelijk! Is het in de nabije toekomst nog mogelijk, hallo, Gevoelige Mannen daar binnen, om voor 1 keer iemand een verhaal te laten vertellen zonder dat daar weer meteen 34 verhalen van "precies hetzelfde meegemaakt maar dan net anders" overheen komen? Om gek van te worden. Gingen met zijn allen opeens, heel herkenbaar, had jij dat ook, door de achteruitgang de school binnen. Wie niet! Gingen wij vroeger niet met zijn allen door de achterdeur naar binnen. Dat was dringen joh, we wisten niet beter, want je was verlegen. Honderden mensen met vuurrode van elkaar afgewende koppen in de achtertuin en maar ongezien binnen proberen te komen. Alleen Willem niet, na 1 maand al onder een verplichte ereboog door, met een stuk gepocheerde zalm triomfantelijk boven zijn hoofd. Komt juist graag te laat in een stampvolle kerk. Is over het water komen lopen.
Laatste waarschuwing van Doordevil, wees het eens met elkaar oneens. Probéér het eens, net zoals Willem de aangeraden eenzame opsluiting om weer tot je zelf te komen gaat proberen. Een fijn advies als je nog 5 weken moet punniken op de vierkante meter. Dus, ik leg het nog 1 keer uit, NIET zeggen al Ruud, inmiddels in een soort van onomdraaibare bekentenistrance verzeild geraakt, met de ontboezeming komt dat hij en zijn vriendin elkaar iedere maandagavond insmeren met gesmolten reuzel om daarna hevig zwetend en in dialect elkaar stijf vloekend de daad te verrichten: "Ja, dat deed ik ook altijd, maar dan met Katenspek" en ook niet semi-begrijpend gaan zitten knikken van dat je het allemaal wel na kan voelen. "Ja reuzel, goh, leuk lijf-idee". Dat dus niet doen want dat moet niet namelijk.
Nee, op hoge felle toon veroordelen dit gedrag en bijvoorbeeld een keer die pet van zijn kanis meppen. Zoiets. Geen ruzie over moltons meer. Daar schieten we niets mee op.

Over door de achterdeur naar binnen gesproken, wat een fijne plastische stelling van Anouk was dat, in de keuken. "Je anus verleggen". Ik dacht eerst dat het hier weer om de al in eerste week overleden bewoner van het eerste uur ging, de steeds kunstig buiten beeld gehouden Janus. Moet even verlegd worden, onder een afdakje, Maar nee. Ze bedoelde wel degelijk het seksuele verkeer van Jongens Van Beiderlei Kunnen. Ik vond het inzoomen op Maurice nogal suggestief en eigenlijk grensoverschrijdende regie en montage. Er werd hier van alles gesuggereerd. Foute boel. Ging deze uitzending toch mank aan, volkomen sturende montage. Ik begrijp het wel. Bart er uit is de dood voor het programma. Zo denk ik er over.

Voorspelling voor vannacht: Anouk zal na het praten in de slaap het nu op een stevig slaapwandelen zetten en in drie uur alle dozen weer uitpakken, opvouwen en weer in de voorraadkamer zetten. "Lekker aan het organizen geweest" hoort Karin haar nog net mompelen als ze weer in bed stapt. Dat is nog eens een cliffhanger.

Tot morgen, Nico Dijkshoorn.