Zeggen wat je zeggen wil, maar niet als ik dat niet wil

Het is een oud thema, maar het is altijd actueel.
Bijna iedereen is een voorstander van de vrijheid van meningsuiting, bijna. Maar ook daar zitten weer verschillende gradaties in. Zolang jij zegt wat ik vind dat je mag zeggen, dan heb jij die vrijheid. Dat is wat men al normaal is gaan vinden.
Zelfs humor wordt op deze manier beoordeeld. Is het pas toegestaan als de grap aan jouw maatstaven voldoet?

Het woordje kanker wordt door de bond tegen het vloeken binnenkort tijdens een grootscheepse campagne naar de kanker geholpen. Wij mogen het scheldwoord niet meer gebruiken.
Raar he, het woordje kanker mag niet meer gebruikt worden volgens de bond tegen het vloeken. Hiermee erkend deze gereformeerde kinderfokkersvereniging zelf al dat kanker een vloekwoord is, zo niet, kanker dan op met je kankerkerk. Ik laat mij niet opleggen wat ik mag zeggen. Jij mag zeggen dat ik iets niet mag zeggen, maar de kans is vrij groot dat ik je recht in je kankerbek uitlach.

Het woordje KutMarokkaan, zelfs door een linkse oud politicus de wereld in geholpen ten overstaan van de Nederlandse hypocriet Cohen en per ongeluk tegenover een verdekt opgestelde camera van een kilo of tien met een grote lamp er op, wordt enkel nog maar gebruikt door mensen die zich er van verzekerd hebben dat er een ambulance in de buurt is.
Al zou ik die het advies willen geven om dat in het vervolg maar achterwege te laten. Voordat je het weet wordt je door zes Marokkaantjes in elkaar gekankerd en probeer dan de rechter nog maar eens uit te leggen wie welke klap, trap of messteek heeft gegeven. Nee Marokkanen beledigen, dat moeten we niet willen. Ook niet als ze op je in staan te trappen als je net een comazuiper aan het helpen bent. Het zijn namelijk wel onze KutMarokkaantjes.
Die ambulancebroeders zullen wel een opmerking hebben gemaakt nadat de eerste steen door de ruit van hun ambulance vloog, tja, dat was tegen het zere been.

Dan heb je nog als klap op de vuurpijl mensen met een voorbeeldfunctie. Ook van dat volk van het laagste soort. Zij moeten zich realiseren dat wat zij zeggen afgewogen dient te worden. Stel je voor dat je iets zegt waar anderen hoofdschuddend melding van maken bij de “leidinggevenden” van betreffende voorbeeldfunctieman. Ik noem maar een voorbeeld, maar stel je voor dat een mod eens een keer zegt dat iemand met een dikke bril en een grote hang naar alcohol niet zijn huis binnen mag. Pure discriminatie en hij dient hier op te worden aangesproken, achter gesloten deuren… dat dan weer wel. Vervolgens meldt de leidinggevende dat de betreffende voorbeeldfunctieman achter gesloten deuren is aangesproken. Want ja, hij heeft iets gezegd wat de ander niet wil horen, hij mag zeggen wat ie wil, maar niet als ik dat niet wil.

Nee, je mag zeggen wat je wil, zolang je maar zegt wat ik wil. Groot respect voor de mensen die de wereld behoeden van het kwaad. Vergeet alleen niet dat wat men dan niet zegt, dat men dat in ieder geval wél denkt of zelf wél kan lachen om zijn eigen grapje. Probeer daar maar eens aan te tornen, humorloze kankerhonden!

Oh, ik ga een stukje wandelen in het bos, misschien zie ik daar nog wel een man met groen pak lopen die me aanspreekt op mijn getinte uiterlijk. Ben ik toch nog in zijn bos en ik lach er om, het is alleen maar zijn mening of een grapje die niet persé verkeerd uitgelegd hoeft te worden door de mensen die er verstand van schijnen te hebben.

[ Bericht 0% gewijzigd door Dirkh op 10-09-2008 19:55:18 ]

quote:

Op woensdag 10 september 2008 20:19 schreef Igen het volgende:

[..]

Interessant...
Maar die jongen die de ambulancebroeder bedreigde, maakte die niet ook slechts gebruik van zijn vrijheid van meningsuiting?

Twee dingen, bedreigen van iemand heeft niks met de vrijheid van meningsuiting te maken. Er was niet alleen sprake van bedreigen, er was fysiek geweld.