Een dovende ster

Bart is goed bezig. Wat heb ik genoten van hem vanavond. Eindelijk een pittige opstand tegen de wurgende kleinburgerlijkheid die koste wat het kost in stand wordt gehouden door de andere bewoners. Over een molton, dat was extra fijn. Dat Sabine Barts molton, die tijdens haar vertrek al voor 98 % uit diverse door elkaar gemengde lichaamssappen bestond, mee naar huis heeft gesmokkeld, dat vertelde hij er natuurlijk niet bij. De lijkwade van Turijn is makkelijker te duiden dan deze eiwitrijke harde deken die zij, als ze het moeilijk heeft, tegen haar gezicht duwt. Bianca heeft hem ook het huis uit gesmokkeld en droeg hem tijdens het strandinterview op haar hoofd.

Wel een goede tip van Karin. Ik kijk nu met een molton om me heen als Willem in beeld is en in het uitgestoten zweet blancheer ik 5 kilo met elastiek op het lichaam gebonden tuinboontjes. Leuk kookidee!
Het mooie is dat Bart heel goed het nut van een Molton inziet. Had met even veel vuur deze uitvinding van de eeuw, de molton, vol lof bezongen als de rest graag op een naakt matras had gelegen. Nobelprijs voor de vrede voor de Heer Molton. Hij was een beetje dwars. En dat vind ik wel prettig. Weg met de gezapigheid, verdomme!
Bewoners komen des ochtends de tuin in en stuiten op een verwaaide hoop as, ooit hun fiere dekbedovertrekjes. Bart op afgezaagd boomstammetje nonchalant aan het spelen met brandglas. Willem moet worden vastgehouden. Hij eist een watervasthoudend dekentje! Nu meteen.
De komende dagen zal Bart fel tegen het gebruik van een fluitketel zijn, zal hij de noodzaak van ontlasten ter discussie stellen en bestrijdt hij ten zeerste het bestaan van Maurice.

Was ook genieten, vanavond. Al een paar keer gebeurd, maar nog niet zo mooi als vanavond. Nieuw programma, met als titel: "Nederlanders Denken Mee."
Willekeurige boerderij in Oude Scheepga binnenvallen, mensen aan tafel zetten, studiolampje er op, stukje kaas er bij en vragen naar de expansie van het heelal en de eventuele levensvormen die dat met zich meebrengt. De pilot aflevering daar zagen wij vanavond al een stukje van.
Zelfde gemakzucht als bij het eeuwige straatinterview op de Amsterdamse Albert Cuyp, waar van die lekkere uitbundige gekke mensen met veel haar in het gezicht iedere week in de camera mogen zeggen, want het is niet echt maar op de markt, dat al die buitenlanders naar huis moeten pleuren
Maurice raakte een beetje geëmotioneerd door het plotselinge inzicht dat we misschien niet alleen zijn in het heelal. Sterk te hopen is dat de door hem vermoedde levensvormen niet zijn Molton meenemen naar de thuisplaneet, om uit de liters angst- en tafeltenniszweet een Maurice-gen te destilleren. Ontdekken we bij het volgende Millennium, als Rob de Nijs nog steeds de bewogen teksten van Belinda de Clown staat te mimen want hij wil niet dood, Rob, ontdekken we een planeet die volledig bevolkt is door slechts in minuscule veterslipjes geklede bij voorduring gipsautootjes knedende Mauricen.
Ruud had het, in zijn enthousiasme over de nogal boude theorieën, steeds over het Zweggelmekhelsel. Ook wist hij te melden dat de sterren die wij iedere avond zien alle vele jaren gelden gedoofd zijn, zeg maar wat we al jaren iedere avond op de televisie zien. Ook Ruud is aan het doven. Als een Jonge Blonde God betrad hij het huis, onze vrolijke meteropnemer en zie wat er van over is, een volkomen met zinloosheid en verveling volgezogen vleeskleurige molton van 110 kilo.

Ook een feest der herkenning, de nostalgische trip aan de keukentafel. Over al die heerlijke Nederlandse artiesten in Nederlandse programma's. Ben bang dat ik ook een medium ben, een stuk zwevende rib van Ruud waar een Nico uitgegroeid is.
Ik noem gisteren volledig off-topic Bonnie St. Clair en die wordt vandaag zwaar door de mangel gehaald.
Ach ja, op volle toeren, met Chiel Montagne, de man die er altijd uitzag alsof hij permanent zo'n glimmend bol wangen maskertje in zijn hoofd geschroefd had.
Ja, mensen het word weer genieten vanavond! Wie hebben we niet! Hij is er weer, Schele Willem met het Den Helders Mannenkoor en hij zingt natuurlijk........
Geile Mannen Op De Kade. Muziek zet in. Legendarisch was het publiek bij deze uitzendingen. Gasten bij de late donderdagavonduitzending van Big Brother zijn allemaal gearriveerde intellectuelen vergeleken bij wat daar op de tribune zat. Zwaaien naar de camera mocht toen nog. Er zat ook een zekere gradatie in. Dat gaf rust. Op de eerste rij klein en groot gebrek geen bezwaar. Altijd in beweging van rechts naar links deze dolenthousiaste behoeftigen. Geen grotere fan van het levenslied dan Dolle Theo uit Bos en Vaart.
Op de rijen daar achter was meestal op jurken, breiwerkjes, spandoeken enz geselecteerd. Komt ook nooit meer terug, lieve mensen!

Bizar gerucht. In Breda blijken nu al enkele dagen, eerst 5 man, de tweede dag 17 en nu al enkele honderden mensen, slechts gevoed door een pittig stuk spacecake en alleen gekleed met iets te kleine schoenen de door Ruud uit de doeken gedane Bad Trip door Breda te lopen. De Burgemeester kijkt het nog even aan.

Over de nominaties vind ik niets. Anouk verdwijnt. Jammer.

Tot morgen, Nico Dijkshoorn

Nu je er toch naar vraagt. Vanaf 1 december schrijf ik wekelijks voor een site in Alphen een column over een week televisie en Valse Kunst.

Adres wordt ww.alphen-online.nl/nico/index.htm

Mag over alles gaan. Ik mag leeglopen als een ballonnetje.Ga daar in ieder geval 13 weken kijken of ik dat kan en of ik het leuk vind.
Als jullie nog onderwerpen weten waar ik over zou moeten schrijven hoor ik het graag. Kijken jullie tegen die tijd eens en laat horen of jullie het weer allemaal niks vinden of juist wel goed.
Ik heb plezier gekregen in deze regelmaat en dit is eem mooie kans om 1 en ander voort te zetten.
Ik blijf gewoon doen wat ik inmiddels heel leuk vind.

Groeten, Nico

quote:

---

op 11-22-1999 om 10:42 PM schreef Jasmijn het volgende:
Weer helemaal raak! Nico, heb je al een aanbod om tv-recensies te gaan schrijven? Was ik maar hoofdredacteur,zucht.

---