Wat een deceptie.
Na tig jaar ontwikkelen en zo veel publiciteit en mooie praatjes over de revolutionaire gameplay blijkt Spore gewoon een triest klotespel te zijn. Het voelt verdomme alsof ik The Sims 1 voor kinderen met polio aan het spelen ben!
Even voor de duidelijkheid: Spore is een game waarin je begint als ééncellige en langzaam de evolutionaire ladder beklimt tot je klaar bent om de ruimte te koloniseren.
In het begin, alszijnde een vet kekke ééncellige met snavel is het de bedoeling dat je rode balletjes hapt door er op te klikken. Op dit punt was dat nog wel vermakelijk en dacht ik dat de simpliciteit zo bedoeld was, leuk om kennis te maken met de omgeving en gewoon controls leren enzo. Na een tijdje rode balletjes happen werd mijn beestje spastisch en bleek dat hij een grotere hersenpan had gekregen. De link tussen spasticiteit en een groter brein is mij op dit punt nog niet duidelijk, maar in de jaren ontwikkeling die het geduurd heeft voor Spore er was zal hier vast goed over zijn nagedacht.
Tevens mocht ik mij begeven naar de tweede fase: Het aan land gaan! Eindelijk geen groene balletjes meer happen! Tot mijn verbazing was het ook hier echter de bedoeling dat ik mij voedde met andere beestjes! Klik... *mep* *bonk* *aaaaaaaaauw*... en eten. De intensiviteit van de gevechten was groots: Ik mocht wel drie knopjes indrukken tijdens het vechten! Om het allemaal niet te spannend maken zat hier wel een cooldown van zo'n 10 seconden op. Stel je voor, straks krijg je blaren op je vingers. Na twee verrekte kaakspieren van het gapen, meer spasticiteit en meer van dit soort gevechten met andere beestjes mocht ik naar de volgende fase: Mijn eigen stam!
Hopende dat het hier iets interessanter werd heb ik nog een half uurtje gespeeld. Helaas, zonder ook maar één moment vermaakt te zijn bleek ik de stamfase te hebben uitgespeeld. Nog 2 fases later bleek dat ik zo'n beetje klaar met het spel te zijn.
Teleurstellend, op zijn best. Interactiviteit en vermaak zijn ver te zoeken in dit zogenaamde meesterwerk. In plaats van 'revolutionaire gameplay' kreeg ik achtereenvolgens een kopie van een spel uit 1985, 1991, 1994, 1997 en 2000 voorgeschoteld. Niet bepaald wat ik verwacht had!
wake up in the morning and i'm married to a dinosaur, her vagina sore