Acht van die bewonertjes begonnen net te leven,
Tot Tara er genoeg van kreeg, toen waren er nog zeven.

Zeven waren over, maar echt niemand had verwacht,
Dat Mona er werd bijgegooid, toen waren er weer acht.

Acht min twee aparten, die hadden een eigen leven,
De groep die trok ze uit elkaar, toen kwam het weer op zeven.

Zeven bewoners, maar rap al met zijn vijven,
Tien ruggen voor Bianc en Moon, daar zou niemand voor blijven.

Vijf en Anouk en Cyrille erbij, dat maakte het weer zeven,
Iedereen die weet toch dat daar nadelen aan kleven.

Zeven bewonertjes die gaf Cyrille toen les,
Haar zangtalent dat maakte het totaal toen maar op zes.

Zes van die bewoners nog, en alles op dat wijf,
Anouk die wilde weg maar blijft zij bij de laatste vijf?

Miljoenen Nederlanders vastgekluisterd aan de buis,
De moraal van dit verhaal is mensen ga toch eens uit huis.

[Dit bericht is gewijzigd door Knut (Datum 22 November 1999).]