Vanmiddag weer eens lekker naar een rommelmarkt geweest (een paar dvd's, ducktales voor de NES en starwing voor de SNES buitgemaakt

). Wat me steeds opvalt bij dit soort gebeurtenissen, behalve de Afrikaanse handelaars die een hele stal vol met DS spellen te koop hebben voor 15 euro per stuk (hoe doen ze dat toch) en het feit dat er altijd een geluidsinstallatie aanwezig moet zijn waaruit schlagermuziek schalt, zijn de talloze kraampjes die volhangen met oude kleren.
Oude, gebruikte kleren.
Oude, gebruikte kleren waar god weet wat allemaal mee gebeurd kan zijn, ome Teun kan er met zijn zatte kop overheen gekotst/gepist hebben, vaak zijn de kledingsstukken jaaaaren oud en compleet afgedragen door een niet te bepalen aantal mensen.
Maar toch, toch verzamelen zich altijd mensen rondom deze kraampjes en het viel me op dat het (meestal) altijd hetzelfde slag mensen is. Ten eerste zijn daar de hoofddoekjes dragende mekkerende wijven die altijd proberen 50 cent minder te betalen voor een jas dan op het prijskaartje staat, verder zijn er de 50-60 jaar oude koffieleutende wijven met krullend kapsel en gigantische bril die altijd 30 dingen vastpakken voordat ze eens iets meenemen (als ze dat al doen) en tot slot natuurlijk de onder-getattoeëerde kampsjaken die als een bezetene gaan lopen te pingelen.
Zoals ik al zei is het fenomeen rommelmarkt me niet vreemd (

) en ondanks dat de hierboven beschreven types (er zijn er vast nog wel meer) behoorlijk van elkaar verschillen, zijn ze op één punt vergelijkbaar: de ontzettende armoede die ze uitstralen door 10 minuten te gaan lopen rommelen in zo'n kraam.
Elke keer als ik zo'n moslimvrouwtje met een rok of jas in haar handen zie en hoor vragen wat het kost, herinner ik me hoeveel minder bedeelde mensen er wel niet zijn in ons kleine kikkerlandje en zelfs in het rustieke en welgestelde zuiden des lands. Elke keer als ik zo'n kamperjosti met een pak truien en broeken onder zijn arm zie lopen vraag ik me af hoeveel van zijn kinderen weer een aantal jaar in afgedragen kleren komen te lopen.
Nee. Er zal vast een fatsoenlijk kledingsstuk tussen zitten zo hier en daar, maar telkens wanneer ik langs zo'n volgepakt kraampje loop pleng ik een traan voor de mensheid.
Klacht: Mensen die kleren kopen op de rommelmarkt.