Vorig jaar was ik er met mijn pa en twee vrienden, in het weekend van Barca - Real. Zaten we vrijdags in een tapasbar, en omdat ik een beetje Catalaans spreek en geen Castillaans bestelde ik dus 'truita' in plaats van tortilla en fromatxe in plaats van queso. Werd er zo'n obertje ineens superpissig. Naja, het zal wel dachten wij. Echt een zuur, oud mannetje. Lang laten wachten op bestellingen, steeds mijn Catalaans in het Castillaans vertalen, U kent het.
Gaan we na de 0-1 nederlaag op zondag vanuit het stadion weer naar die tapasbar, loopt datzelfde kereltje ineens met een heel misselijke grijns rond. Sprak natuurlijk geen woord Engels, ging hij zijn witte overhemd demonstreren en 'Blanco! Madrid!' roepen, tot drie keer toe. Vriendelijk als wij zijn, lieten we het maar gaan. Op een gegeven moment ben je die treiterij toch beu, dus ik zei vriendelijk tegen die oude zuurpruim, na het afrekenen: 'Aqui es Catalunya, cabron! Ves a emprenyar ta mare!'.
K-W-A-A-D dat die azijnpisser werd. Ineens verstond hij wel Catalaans. Baas erbij geroepen, alles. We mochten wat hem betreft nooit meer binnen. Gelukkig was zijn baas wat milder, hij begreep ons punt wel een beetje. We mochten wat hem betreft nog een keer iets komen drinken, op zijn kosten. Een ware Catalaan.
Barcelona
Catalunya
Fromatxe