Tasmaanse Duivel

Vierhonderdvijftig leden van voetbalvereniging Door Wilskracht Een Paars Aura, velen net gedoucht en met nat haar en onbeperkt bier als een woest bewegende meute langs de zijlijn, lachen en schreeuwen, bij de thuiswedstrijd van het 1e damesteam ( "haal die ballen onder je shirt vandaan, hahahahahahahahaha" ), 35 rode alcoholhoofden in een volkomen stil vallende kroeg om een biljartende vrouw heen, 12 buurmannen, opeens van alles te doen op straat, beetje onkruid wieden, steeds kleiner wordende cirkeltjes trekken om de aan de auto sleutelende buurvrouw heen, dat alles is nog veel minder erg dan een Willem tegen een schutting bij het Midgetgolfen. Heeft niet alleen een uitgesproken mening over mensen als ze het huis uit zijn , de stollingstemperatuur van roereieren, breedte van gaatjes in een Emmentaler, armoede in het Noorden en hoe het op te lossen, de ledigheid van de jeugd en hoe Willem van Hanegem eigenlijk, als ie het goed had willen doen, met buitenklant links een voorzet had moeten geven in die en die wedstrijd, nee, meneer heeft, godbetert, ook verstand van Midgetgolven, Lulligste sport op aarde, op Synchroon Cheerleaden na. Golven voor arme mensen. Met zo'n houten bord op je buik en een nog naar de vorige eigenaar ruikend potlood in je mond binnen drie minuten al verlangen naar de uitgang, dat is Midgetgolf. Ik vond Anouk goed bezig. Lekker dwars. Wat zou het heerlijk zijn geweest als ze de techniek bezat om Willem tijdens het praten op Tom en Jerry-achtige wijze een gat precies ter grootte van een golfballetje in zijn minzaam blootgelachen gebit te slaan. Inclusief tekenfilmeffect, van niets in de gaten hebben, even voelen aan tand waarna de rest van het gebit als los zand in zijn mond dondert. Ik wens Willem van harte nog een vreselijke tijd toe, met veel Maurice om zich heen. Hij begint ook helemaal in die vaderrol te groeien, bijna nog erger dan Bill Cosby, vader van alle vaders. Geeft nu ook mensen een nachtzoen. Is een beetje aan het doordraaien. Over 3 jaar zien we die verwilderde kop opeens op het journaal. Heeft zich met 20 leden van zijn fanclub in een bunker verschanst om te vechten voor een Onafhankelijk Friesland. In het buitenland spreekt men vol ontzag over deze grommende en vochtbellen blazende kluizenaar die 2 jaar na Big Brother nog af en toe woest in zichzelf pratend over Gladde Broden en Gepocheerde Vis aan de rand van een woud wordt waargenomen. Men waarschuwt voor de gevolgen van teveel gezelligheid bij een Big Brother project.

Ik vond het een gemiste kans dat Anouk niet, in haar inmiddels gevreesde jargon, over haar Eerste Keer wilde praten. "Hartstikke prima voorgevreeën, helemaal toppie toppie en daarna elkander onwijs perfekto kaargehyperd, en daarna samen een sigaretje naar binnen georganized en daarna nog wat in elkaars mondholte gespuugd, maar om nou te spreken van zeer doen, nee"

Desperaat, uitgedroogd worden ze gevonden, bang voor ieder menselijk contact. Samengeklit bewegen zij zich door het dal als een trillende permanente rugbyscrum. Zo worden enkele maanden na de Tour De France de wielrenners van Kees Priem in ontredderde staat aangetroffen in een verre uitloper van de Pyreneeën.
Ruud wordt de masseur / alchemist bij de wielerploeg. Enthousiast geworden door met name Ruuds expertise in het softdrugs wezen, mag hij mee. Denk het u even in. Ruud 5 weken naast je in een volgauto. Dan meld je je vanzelf aan bij een gevangenis. Een beetje op adem gekomen vertellen de wielrenners een half jaar later hun verhaal.

Ze waren eerst wat gemasseerd. Nee, dat hadden ze nog niet gek gevonden, dat hij tijdens het masseren steeds op hun rug ging liggen "net als in Big brother" en dat hij hun tijdens het kneden en spieren rollen verhalen vertelde over penetraties in het algemeen en door hem bij nietsvermoedende vrouwen in het bijzonder. Nee, dat hadden ze niet echt bijzonder gevonden. Ze hadden Peter Winnen nog meegemaakt. Die las boeken. Daar hadden ze zich toen wel zorgen over gemaakt, maar dit… Ze hadden wel wat geprotesteerd toen hij op oud Tasmaanse wijze, absoluut geen doping, jongens, potverdikke, hé, dat is dan die cultuur van de Tas en die zegt eigenlijk tegen die Maan, dat is de aarde hier, voel je hem, en dan gebruiken ze zeg maar die cake, hé, ja, nee verdomd joh, als substituut voor dat je eigenlijk veel te weinig op de Tasmaanse Muts gaat, want dat is bewezen dat Tasmanen, op mij na, vlak na dat ik het Big Brother uit was, dat ze, dat is gemeten joh, de grootste zakinhoud hebben, maar dat is echt iets onder Tasmaatjes, dat ik nu die cake met een blaaspijp, zie het als een weekopdracht, van achter uit de massageruimte binnen drie minuten achter in jullie keel schiet. Opdracht….geslaagd. Wielrenners zijn na cake op de fiets gestapt in een Parijse voorstad, hebben de 1e zijstraat rechts genomen. Maanden later hun ontdekking in de Alpen.

Het dreigende vertrek van Anouk. Gemengde gevoelens bij. Helaas te weinig power (Willem noemt het levenservaring) om niet meer dan wat plaagstootjes uit te delen. Te veel eerbied voor de groep die haar nooit echt een kans heeft gegeven. Hebben zich verpoosd met haar lillende vlees. Iedereen opeens gek van kietelen. Op een op andere manier krijg ik steeds heel duidelijk visioenen binnen van Martin die door de hele groep ongenadig wordt gekieteld. Veel poeha over een teencontactje met Bart in de 1e week maar die had op zeker iedere avond al met zijn voetzooltjes omhoog gelegen, als een hond het buikje aanbiedend aan een ieder die hem maar even wilde kietelen.

Weer een nieuwe bewoner vrees ik. Over 20 jaar kan ik tegen mijn kinderen zeggen: "Jullie papa was één van de 321 Nederlanders die in het 1e seizoen Big Brother niet in het huis heeft gezeten"

Tot morgen. Misschien nieuwe bewoner donderdag. Heb ik zin in!

Nico

[Dit bericht is gewijzigd door doordevil (Datum 16 November 1999).]