Liep ik gisteren (nog net bekomen van de opdringerige straat interviewers cq verkopers) vanaf CS naar huis, moest ik hartstikke nodig pissen.
"Ga dan pissen voor je de deur uit gaat!"
Doe ik ook, maar omdat de metro tegenwoordig niet rijdt tussen Amstel en CS is de minimale reistijd met het OV een uur (hemelsbreed een kilometertje of 7), en in die Sprintertreinen waar ik nu mee reis is het als gevolg daarvan te druk om ook maar een stap te kunnen verzetten.
Enniehoe, ik loop dus richting huis en heb precies 25 cent op zak en een pinpas. Bij de McDonald's op het Damrak hoef je het niet te proberen, want die hebben geen toilet.
Kom ik bij de Bijenkorf. Helemaal naar de 5e verdieping met die tergend langzame roltrappen. De verlossing was nabij, dacht ik.
Kom je daar aanzetten met je 25 cent, maar wwat blijkt - het kost 30 cent om je behoefte te doen! Dus ik met mijn vriendelijkste glimlach tegen de mevrouw aan de overzijde van de 'balie': "ik heb 25 cent, is dat voor deze ene keer voldoende, want ik hou het echt niet meer"
Wat denk je dat dat opgewarmde "ik heb dit land mede opgebouwd" lijk zegt? "Nee, het kost 30 cent!"
Een korte stilte tekent mijn verbazing. Hier zit dus iemand die de oorlog bewust heeft meegemaakt, iemand die komt uit de tijd dat leeuwen en kalveren samen speelden, de tijd dat jongeren respect hadden voor ouderen. Je zou verwachten dat zo iemand wel een beetje begrip voor de medemens zou tonen, na een lang leven vol ervaring waar jij en ik alleen nog maar van kunnen dromen.
Maar niet dus.
Klacht: ouwe lijken die mede in leven worden gehouden met MIJN belasting geld, maar het gore lef hebben te zaniken over 5 cent.
Omdat ik uiteindelijk via een iets jongere collega alsnog kon pissen, kwam alles toch nog goed. Wel denk ik er aan vanmiddag nog eens 5 cent langs te brengen en m'n mening nog even heel duidelijk over te brengen.
En dan niet in de trant van "Ik dans op je graf, ouwe moffenhoer", maar een enigszins intelligent doch schimpend relaas.
Ideeen zijn welkom, als ze goed zijn.
Dance into the fire, to fatal sounds of broken dreams...