Voer voor Psychologen XIX

quote:

---

Dit is het weer maagdelijke vervolg van een discussie die al vanaf het begin van BB loopt.
Iedereen die serieus in wil gaan op vragen als:
-wie zijn die mensen en what makes them tick
-hoe liggen de verhoudingen in de groep
-overleven ze BB of zijn ze definitief gebroken
-overleeft Nederland BB of is het eind nu zoek
is hier weer net zo welkom als in alle voorgaande topics "Voer voor psychologen x"
Dit is het langstlopende topic in het BB forum en dat is zowel te danken aan de kwaliteit van de bijdrages als de discipline van alle posters hier.
De spelregels: domme, platte, ongenuanceerde en onbedaarlijk leuke bijdrages: graag maar plaats ze niet hier.
Rond de 50 posts sluiten we en starten een vervolg. Wie dat doet: citeer deze inleiding als eerste tekst en kondig de overgang aan in het oude topic. Als het net heel druk is: citeer de laatste post ook weer even hier. Zo hebben we de beste kans dat het een min of meer coherent verhaal blijft.
Er wordt door iedereen veel werk gestopt in dit topic: laten we dat samen in ere houden. Voyeur is watching you !
Wees gewaarschuwd: pittige teksten op komst

---

Ziggy stelt de vraag of er nu niet een samenwerkingsverband tussen twee personen zou kunnen ontstaan waarbij deze twee er voor zorgen dat zij samen met newbie Anouk overblijven.
Mocht namelijk Anouk uitgekozen worden door het publiek dan gaan ze in ieder geval niet met lege handen naar huis. Dan is er toch een kleine 2 ton te verdelen over de nummers 2 en 3. Blijft namelijk de harde kern over, gaat er een met geld naar huis en niet drie personen!

Sorrow wijst er op dat Bart deze spelregel in de DBK te horen heeft gekregen op de dag dat Bianca en Mona spontaan besloten het huis te verlaten.

Hij las bovendien ergens dat Hummie in een radio-interview zelfs de mogelijkheid noemde dat de kijkerswinnaar met minder naar huis gaat dan de nummers 2 en 3. Een situatie die zich pas na 2/3 van de 108 dagen, dus na 72 dagen voordoet. Mocht iemand dus besluiten om alsnog op te stappen komt er gewoon weer een vervanger.

De vraag is duidelijk:
Zien jullie op het ogenblik zulke 'tweespannen' ontstaan? En denken jullie dat er op dit ogenblik een dergelijk 'tweespan' is dat een zo berekenende actie kan uitvoeren?

[Dit bericht is gewijzigd door Hunter (Datum 13 November 1999).]

On topic. Ik zie het als volgt.

• Karin en Maurice is een duidelijk tweetal (met Karin als dominante persoonlijkheid)
  
• Willem en Ruud is een duidelijk tweetal (Willem steeds duidelijker dominant)
  
• Bart is en blijft een eenling
  
• Anouk is een eenling.
  

Uit de polls ( http://www.voorspel.nu/big-brother/default.asp ) blijkt nu al dat het NL-publiek Anouk en Maurice er uit zou willen hebben.

Het lijkt me wel iets voor Willem om Ruud er toe te bewegen Maurice te nomineren ipv Anouk. Als Maurice er uit is dan is denk ik ook Karin's rol uitgespeeld. Als ze dan vervolgens ook nog Bart er uit weten te krijgen, dan is het mogelijk dat Willem, Ruud en Anouk overblijven.

Dus Ziggy: ik denk dat je gelijk zou kunnen hebben, gesteld dat Willem nu in actie gaat komen.

[Dit bericht is gewijzigd door Hunter (Datum 13 November 1999).]

X

X is de onbekende. Er was deze week een kleine schermutseling, die echter tevens heel onthullend was. De projectleiding wilde dat de huisbewoners over die onbekende zouden gaan roddelen, maar Karin en Willem dachten de valstrik te ontwijken. "Dat is geen klasse, heel persoonlijk, vervelend, verdrietig, pijnlijk, slecht." Ze verscheurde de opdracht en werden daardoor later bij Big Brother op het matje geroepen.

Het miniscule incident zegt iets over het opschuiven van de formule en van de normen. Het blijkt moeilijk om een heel kwartaal dagelijks spannend te houden, dus men past allerlei kunstgrepen toe. In het begin zocht 'The Young One' dat vooral in allerlei onnozele sport- en spelopdrachten. Maar gaandeweg realiseerde men zich, dat reality-tv en emotie-tv het vooral moeten hebben van psychologische conflicten. Als die teveel uitblijven, moet je ze dus uitlokken. Groot was immers afgelopen week bij hen de teleurstelling was geen teleurstelling was.

Cyrille werd weggestuurd, Anouk genomineerd, maar geen van beide vatte dat op als een persoonlijke krenking. Er werd wel een beetje obligaat gesnotterd, maar dat was alles. Ze aanvaardden als vanzelfsprekend, dat de 'groep van vijf' nu eenmaal oudere rechten had.

De regie probeerde vervolgens leven in de brouwerij te brengen, door gespreksonderwerpen aan te dragen, waarvan ze hoopten dat die alsnog emoties en drama zouden losmaken. Het onderwerp 'ouders' leverde wel wat mooie ontboezemingen op, maar tevens van drie mensen letterlijk hetzelfde cliche: "Ik heb ook heel lieve ouders".

Het was duidelijk een veel vileiner idee, om ze te laten roddelen over (ex)bewoners of (ex)partners. Bijvoorbeeld over oud bewoonster Sabine, waarover dan ruzie met de verliefde Bart zou ontstaan, zodat de te hecht geworden groep alsnog uiteen zou vallen. Maar Karin en Willem begonnen pas over haar, toen hij er niet was. Willem: "Een mooi koppie, maar dat is ook maar heel beperkt. Ik wilde haar op een gegeven ogenblik wel met een spandoek nomineren" (voor verwijdering). Karin: "Overheersend, een heel gevaarlijk iemand, ze gaat gewoon dwars over mensen heen". Willem weer: "Bart werd gewoon een week jochie, een watje". Karin: "Die heeft zijn hersens ook niet altijd in zijn hoofd zitten".

De samenvatting toonde ons ondertussen Bart die een half-doorlatende spiegel uitvoerig schoonpoetste om smachtend een foto van Sabine op te houden,.

Door: Jaap van Ginneken.

quote:

---

Artikel in de Twentsche Courant dd 4 november 1999.

Grote Broer draait een loer

Van een onzer verslaggevers

Een van de meest fascinerende neigingen van mensen is zich druk te maken over andere mensen.

Fascinerend want opwinding of boosheid over het gedrag van anderen betekent, dat er iets van die anderen geëist wordt. Dat iets is: gedraag je anders dan je doet, wees anders dan je bent! Zo`n eis staat vaak gelijk aan de weigering anderen te aanvaarden zoals ze noodzakelijkerwijze moeten zijn of zich moeten gedragen. Maar mensen verschillen niet veel van elkaar voor wat betreft hun elementaire neigingen. En dus speelt in de opwinding of boosheid meestal ook mee dat de opgewondene of boze mens bij zichzelf sporen van dezelfde neiging vermoedt als waartegen hij te hoop loopt bij anderen die aan die neiging gewoon openlijk toegeven.

Een fraai voorbeeld van dit `projectie-mechanisme` leveren de reacties op het Big Brother-experiment van Veronica. Journalisten en columnisten lopen er tegen te hoop alsof het zo`n beetje de ondergang van onze cultuur betekent. Ze snappen het niet en willen het ook niet snappen. In feite eisen ze boos dat die mensen met ophouden met kijken en zich met kwalitatief hoogstaandere zaken gaan bezighouden. Onder de bozen bevindt zich ook vakbroeders en -zusters van mij. Die kraaiden al meteen dat het experiment op een drama uit zou lopen, inclusief de onvermijdelijke zelfmoord. Sommigen eisten dat Veronica het experiment stopzette. Zulke reacties zijn fascinerend want ze laten zien hoeveel moeite een deel van de mensheid heeft om te aanvaarden hoe de mens in elkaar zit. Onze soort heeft vanaf zijn allereerste verschijnen op deze planeet, duizenden jaren geleefd in groepen, meestal niet veel groter dan zo`n vijftig personen, waarin geen sprake was van privacy. Iedereen zag voortdurend wat iedereen deed en bezat. Onze voorouders hielden elkaar voortdurend in de gaten, letten op veranderingen in elkaars gedrag en reageerden daar vrijwel onmiddellijk op. Het krijgen van aandacht van en het geven van aandacht aan anderen op vrijwel alle levensgebieden is, met andere woorden, een gedragsneiging die diep in onze genetische uitrusting verankerd zit.

De reden daarvan laat zich niet zo moeilijk raden. Het over en weer kijken en opletten heeft een belangrijke overlevingsfunctie, zowel voor iedere persoon afzonderlijk als voor de groep waartoe we behoren. Onze ingebakken nieuwsgierigheid naar wat onze familieleden of groepsgenoten uitvreten is, kortom, evolutionair zinvol. Hetzelfde geldt voor onze nieuwsgierigheid ten aanzien van andere, van vreemde groepen. In zijn boek Westerse beschaving in biologisch perspectief beschrijft Stephen Boyden op een prachtige manier wat er gebeurde als twee groepen mensen op elkaar stootten. Aanvankelijk was er een zekere mate van achterdocht. Maar wanneer na een tijd van kijken en opletten de nieuwsgierigheid was bevredigd en de argwaan verminderd, vond er een eerste toenadering plaats.

De mensen die de afgelopen weken dagelijks met grote nieuwsgierig- en oplettendheid naar de groep in het Big Brother huis hebben gekeken, herhaalden zo bezien vrijwel het gedragspatroon van hun voorvaders en -moeders. En als ze vervolgens de inwoners van dat huis ook hun eigen huis hebben binnengehaald, door met huisgenoten te discussieren, dan doen ze op symbolisch niveau wat die voorouders in werkelijkheid deden. Overigens geldt voor een bepaalde activiteit dat ook onze voorouders die bijvoorkeur buiten het blikveld van de anderen beoefenden. Dat was seksuele omgang. De verlegenheid of verwarring die sommigen van de Big Brother bewoners ervaren nu zelfs hun seksuele gespartel via de camera aan de kijkersgroep is doorgespeeld, is daarom minder valse schaamte dan een oeroude reactie.

Tot slot, de critici van Big Brother hameren er onder meer op dat bewoners van het huis zulke oninteressante mensen zijn. Maar voor onze voorouders was ieder ander mens interessant genoeg om lang naar te kijken. Waarschijnlijk omdat er nog nauwelijks hiërarchische verschillen en geen `intellectuele rangen en standen` waren. Arrogantie was nog niet geboren. Zo bezien draait Grote Broer het grachtengordel-denken een gezonde loer.

---