Discussietopic Dagboek van een R&Per

quote:

Op maandag 11 augustus 2008 11:00 schreef ChipsZak. het volgende:
Het is er nog niet.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 21:48 schreef Re het volgende:
Woensdag 3 september (p-etr-a)

LiefBest dagboek,

Ik kwam vandaag totaal afgepeigerd terug van een lange dag op de Uithof. Het verbaast me dat ik zonder kleerscheuren het hele eind naar huis ben gefietst, want mijn hoofd was overal behalve bij de weg. Nadat ik mijn fiets in de gang had neergezet, wilde ik direct doorsjezen naar boven en me opsluiten in mijn kamer.

Uiteraard stak Floor daar een stokje voor. Allemachtig, wie verzint het ook om zomaar voor de lol op een woensdagavond sushi klaar te maken en bij de een of andere toko bamboeplacemats en eetstokjes te halen? Dat kan alleen Floor. Ze had er zo veel moeite in gestoken dat ik niet kon weigeren. Net als Karin, die er overduidelijk even weinig zin in had als ik. De sushi was, in aanmerking genomen dat het om koude rijst en rauwe vis gaat, prima te eten. Ik heb geen moeite met een beetje experimenteren in de keuken, al gaat het bij mij vaak niet verder dan een andere smaak chicken tonight proberen.

Floor was een en al vrolijkheid. Het droop ervanaf, ik overdrijf niet. Het lijkt wel alsof ze in Monaco geen knappe Fransman heeft ontmoet, maar God himself. Nadat ze ongeveer tien minuten over hem en zijn goddelijke glorie had gerateld, kwam mijn verjaardag op tafel. Je bent al bijna jarig, zei ze. Het is pas over twee weken, antwoordde ik. Blijkbaar vindt Floor dat twee weken een krappe termijn is als je nog ‘iets fatsoenlijks’ wilt organiseren. Ze begon over menu, zaalhuur, dj, gastenlijst – alsof het over mijn bruiloft ging in plaats van een suffe verjaardag die ik helemaal niet wilde vieren.
Wilde, ja, want nu ben ik zo’n beetje verplicht om het te doen. Ik probeerde er nog onderuit te komen door te zeggen dat ik mijn verjaardag met familie en vrienden in Losser vier, maar ik geloof niet dat het geloofwaardig overkwam. Floor bood al aan me te helpen met shoppen om een geschikte outfit te vinden waar ik helemaal geen geld voor heb.

Eén lichtpuntje is dat ik het vandaag veel te druk heb gehad om aan Bas te denken. Tot nu toe, dan. ’s Avonds in bed komen alle verdrongen gedachten van de dag naar boven. Het is een foutje in de natuur: juist als je wilt gaan slapen, begint het in je hersens te malen.

Mijn vader heeft nog gebeld en ik heb niet opgenomen. Dat komt me vast duur te staan zodra ik hem weer spreek of zie. Als ik mijn verjaardag al in Losser vier, dan is het alleen omdat de kans groot is dat ik een goedgevulde envelop meekrijg.

Ik denk dat ik voor die tijd maar gewoon verhuis, net zoals mensen die je op televisie ziet. Dan word ik schaapherder in Canada of zo – hebben ze daar schaapskuddes? – en kan ik heerlijk onbezorgd met mijn wollige vriendinnen door de wei dartelen. Dát is pas leven. Wat ik hier doe, komt er niet eens in de buurt.

quote:

donderdag 4 september (Giechel_Ho)


Lief dagboek,


Toch maar niet verhuisd naar Canada. Al sta ik nu op het punt om naar de Noordpool te vertrekken. Vanavond gaf Roos, een vriendin van fleurige Floor, een feestje en ik liet me ompraten om mee te gaan. Niet dat Floor zo'n goede prater is, maar wat ze zei was cliche (dus waar) en klopte gewoon: "Je moet er echt eens even uit!" En dus gingen we gezellig naar Mocro central in Lombok (als ik dat had geweten was ik liever thuisgebleven, maar ach iedereen zegt dat je niet moet geloven wat De Telegraaf schrijft.)


Toen Floor en ik aankwamen waren er al best veel mensen. Roos zag ons al snel en kwam met wijde pupillen naar ons toegelopen. "Ooooooh wat leuk dat jullie er zijn! Straks doen een paar meiden mee aan de wet t-shirt wedstrijd, leuk he! Doen jullie ook mee!!! Jaaaa toch?!" Nog voordat Floor en ik konden antwoorden liep Roos weer weg. "Ach," zei Floor, "maak je niet druk hoor, dat is typisch Roos haha." Typisch Roos, nou dat wordt een gezellige avond.


Floor raakte aan de praat met een leuke jongen (de Franse "God" had haar een prachtige sms gestuurd, hij betuige daarin zijn liefde...aan Felicity, dus Floor ging weer verder met de Hollandse stamppot) en ik besloot een rustig plekje op te zoeken. Wat erg moeilijk was, aangezien overal mensen zaten, stonden en lagen (zo'n feest was het ja). Op weg naar de wc botste ik tegen een jongen aan. Hij draaide zich om en ik schrok me een ongeluk: Bas!!! Mijn hele lichaam prikte en ik werd licht in mijn hoofd, en nee niet van liefde...maar van angst.


Bas had klaarblijkelijk teveel gedronken want hij werd gelijk handtastelijk. Hij zei dat hij het zo jammer vond dat onze relatie was uitgegaan en vroeg zich af waar het was misgegaan. Ik dacht nog: toen jij je pik uit Jacqueline haalde en hem naar links bewoog en in Rachel schoof, maar zei dat niet. Ik zei niets. Ik stond aan de grond genageld terwijl het zweet langs mijn rug liep. "Je bent zo mooi, Lara. Dat weet je toch he? Je bent perfect. Sinds we uit elkaar zijn denk ik constant aan je." Ik wil reageren, iets zeggen, weglopen, iets, maar blijf staan en krijg geen woord over mijn lippen. Dan begint Bas met zijn hand door mijn haar te strijken. "Ik hou van je, Lara. Dat gevoel is nooit weggegaan."

Bas zijn hand gaat omlaag langs mijn schouder naar mijn arm. Ik voel mezelf duizelig worden. "Je bent mijn droommeisje. Ik wil het weer opnieuw met jou proberen," en zijn hand glijdt over mijn rechterborst. Van de volgende seconden weet ik niks meer. Alle spanning en treurnis van dat moment, van mijn leven, kwam eruit. Letterlijk. "Wat flik je me nou, domme hoer!!" Toen ik mijn ogen opendeed zag ik dat Bas onder het kots zat. Mijn eerste gedachte was, dat hij nou ook weer niet zó dronken leek, maar al snel realiseerde ik me dat het mijn kots was (De realisatie kwam toen ik het kots in mijn mond proefde en het zeewier van Floors overgebleven sushi, die ik vanmiddag nog snel had gegeten, aan Bas' kin zag hangen.


Een normaal mens zou lachen, maar ik rende weg, de deur uit en de straat op. Toen ik langs een groepje Marokkaanse hangjochies liep, negeerde ik hun romantische lokroepen. Er waren ergere dingen in mijn leven.