Hoevaak per week doe jij het met je vriend/vriendin

De gemiddelden die hier staan gaan mijn voorstellingsvermogen te boven.

In ieder geval: 2 a 3 keer per jaar, dus dat is ehhh.....0,05 keer per week. We zijn 19 jaar bij elkaar.

En ja dit is echt waar en nee ik ga niet op zoek naar iemand anders.

2 a 3 keer per jaar is zelfs na 19 jaar erg weinig. Maar goed, misschien ben ik wel heel erg hoopvol en zit ik over 11 jaar in dezelfde positie...
(al denk ik dat het voor mij wel een reden zou zijn om buiten de deur te gaan rondkijken)

quote:

Op zondag 31 augustus 2008 22:43 schreef mister_white het volgende:
De gemiddelden die hier staan gaan mijn voorstellingsvermogen te boven.

In ieder geval: 2 a 3 keer per jaar, dus dat is ehhh.....0,05 keer per week. We zijn 19 jaar bij elkaar.

En ja dit is echt waar en nee ik ga niet op zoek naar iemand anders.

Maar waarom dan? Heeft het een reden? Ligt het aan jou of aan haar? 2 á 3 keer per jaar is serieus niet goed.

quote:

Op zondag 31 augustus 2008 22:43 schreef mister_white het volgende:
De gemiddelden die hier staan gaan mijn voorstellingsvermogen te boven.

In ieder geval: 2 a 3 keer per jaar, dus dat is ehhh.....0,05 keer per week. We zijn 19 jaar bij elkaar.

En ja dit is echt waar en nee ik ga niet op zoek naar iemand anders.

Kun je haast geen sex leven noemen. Het is meer alsof jullie per ongeluk wel eens sex hebben.

Enige toelichting is inderdaad wel op zijn plek. In het begin ging het wel redelijk. Maar ze kreeg gewoon steeds minder zin in sex. En als je als man steeds het initiatief moet nemen en/of steeds afgewezen wordt hou je het ook wel voor gezien. Ze is ook vrij passief op dat gebied, dus dat ontmoedigt ook behoorlijk. Allebei drukke banen, allebei altijd moe. Op een gegeven moment is het makkelijker en praktischer om het maar voor gezien te houden. Als dat een tijdje duurt, is het bijna onmogelijk om nog de draad op te pakken en weer met een regelmatig sexleven te beginnen.

Ik zat er toen ik 20-30 jaar was behoorlijk mee in mijn maag en was supergefrustreerd. Logisch als de hormonen en testosteron door je lijf heengieren. Nu ben ik 35 en kan ik er beter mee omgaan. Maar het idee dat ik het overgrote gedeelte van mijn leven min of meer gedwongen sexloos moet doorbrengen / heb doorgebracht is lastiger te accepteren.

Een tijdje geleden was een rapportage op tv over sex voor het huwelijk, of je dat nu wel of niet moet doen. Op een gegeven moment zei een meisje dat als niet aan sex voor het huwelijk doet, je de kans loopt dat je dus je hele leven slechte 'kwaliteit' sex zal hebben (als je toevallig een partner treft die daar bar slecht in is) en dat dat dus echt heel erg is! Dat trof mij wel, in die zin ik dat wel herkende.

Het is heel erg, ik weet het, maar ik heb een manier gevonden om er mee om te gaan...hoop ik.

0,5 keer per week. We zijn twee jaar samen.

Komt wel weer goed als alles hier weer rustig is

quote:

Op donderdag 4 september 2008 22:51 schreef mister_white het volgende:
Het is heel erg, ik weet het, maar ik heb een manier gevonden om er mee om te gaan...hoop ik.

Wat is die manier?

quote:

Op donderdag 4 september 2008 22:51 schreef mister_white het volgende:
Ik zat er toen ik 20-30 jaar was behoorlijk mee in mijn maag en was supergefrustreerd. Logisch als de hormonen en testosteron door je lijf heengieren. Nu ben ik 35 en kan ik er beter mee omgaan. Maar het idee dat ik het overgrote gedeelte van mijn leven min of meer gedwongen sexloos moet doorbrengen / heb doorgebracht is lastiger te accepteren.

Valt er met je vriendin over te praten? Misschien kun je voorstellen om buiten de deur te neuken? (allebei, of in ieder geval jij, als zij er nauwelijks meer behoefte aan heeft en jij wel)

Don't settle for less. Op deze manier wil je toch ook niet oud worden lijkt me.

quote:

Op donderdag 4 september 2008 22:51 schreef mister_white het volgende:
Enige toelichting is inderdaad wel op zijn plek. In het begin ging het wel redelijk. Maar ze kreeg gewoon steeds minder zin in sex. En als je als man steeds het initiatief moet nemen en/of steeds afgewezen wordt hou je het ook wel voor gezien. Ze is ook vrij passief op dat gebied, dus dat ontmoedigt ook behoorlijk. Allebei drukke banen, allebei altijd moe. Op een gegeven moment is het makkelijker en praktischer om het maar voor gezien te houden. Als dat een tijdje duurt, is het bijna onmogelijk om nog de draad op te pakken en weer met een regelmatig sexleven te beginnen.

Ik zat er toen ik 20-30 jaar was behoorlijk mee in mijn maag en was supergefrustreerd. Logisch als de hormonen en testosteron door je lijf heengieren. Nu ben ik 35 en kan ik er beter mee omgaan. Maar het idee dat ik het overgrote gedeelte van mijn leven min of meer gedwongen sexloos moet doorbrengen / heb doorgebracht is lastiger te accepteren.

Een tijdje geleden was een rapportage op tv over sex voor het huwelijk, of je dat nu wel of niet moet doen. Op een gegeven moment zei een meisje dat als niet aan sex voor het huwelijk doet, je de kans loopt dat je dus je hele leven slechte 'kwaliteit' sex zal hebben (als je toevallig een partner treft die daar bar slecht in is) en dat dat dus echt heel erg is! Dat trof mij wel, in die zin ik dat wel herkende.

Het is heel erg, ik weet het, maar ik heb een manier gevonden om er mee om te gaan...hoop ik.

Maar dan nog, in het begin zal je dan wel slechte kwaliteitsex hebben, maar als je veel oefent wordt dat beter. En zo erg is dat oefenen niet lijkt me

Je ontzegt jezelf flink wat als je zo weinig sex hebt per jaar.

quote:

Op vrijdag 5 september 2008 10:22 schreef zovty het volgende:

[..]

Wat is die manier?

Die manier is: veel de hand aan jezelf slaan, zodat je minder 'sexdrive' overhoudt, en je dus niet snel weer wat gaat proberen bij je partner(voor de duidelijkheid: wat dus toch geen zin heeft omdat het toch uitdraait op een afwijzing). Dit zorgt voor minder frustratie.

En vooral dus niet buiten de deur sex gaan zoeken. Dat klinkt heel vreemd maar dat heb ik al eens geprobeerd. Het probleem is dan dat je weer ervaart hoe lekker sex is. Daar wil je dan meer en vaker van en dat geeft allerlei, laat ik zeggen, 'logistieke' nevenproblemen in het dagelijks leven. En dat is geestelijk redelijk uitputtend, althans zo ervaar ik dat.

Iemand die wel eens vreemd is gegaan snapt wel wat ik bedoel.

@rrrrrumba: nee, er valt binnen onze relatie niet over te praten. Niet meer. Alles is al gezegd.

Zo teruglezend lijkt het of ik redelijk wanhopig overkom. Dat is niet de bedoeling. Mijn leven zo is 'leefbaar'. Ik moet alleen niet teveel van gemiddelden van andere stelletjes weten denk ik

Stomme vraag, maar wat houd je dan bij je vrouw? Seks is niet het belangrijkste, maar dat maakt wel het verschil tussen vrienden of partners.

quote:

Op zaterdag 6 september 2008 09:18 schreef DDBtje het volgende:
Seks is niet het belangrijkste, maar dat maakt wel het verschil tussen vrienden of partners.

Ik vraag me af of dat zo is. Als je geen tot weinig sex hebt in een relatie, houdt dat dan automatisch in dat je dan geen partners bent maar vrienden? Oftewel: kun je praten van het hebben van een volwaardige relatie zonder de bijkomende sex (aardige nieuwe topictitel trouwens)?

De vriendin die ik heb is voor 99% perfect, niets mis mee. Ik zou geen andere willen. Die ene procent inderdaad ontbreekt waardoor ik geen regelmatige sex heb...moet je dan maar de relatie verbreken? En in een andere relatie heb je misschien wel weer sex en weer andere problemen.

Dit zijn lastige dingen hoor.

Het is maar waar je, je prioriteiten legt. Wij hebben ook wel eens een dipje gehad, maar geen seks heeft voor mij meer gevolgen. Ik voel me niet meer bemind, word na elke afwijzing langzaamaan steeds onzekerder, ga me sneller ergeren aan kleine dingetjes waar ik normaal niet op let. Kortom, voor mij is seks heel belangrijk en bepaald voor mij zeker de mate van geluk in een relatie.

Zeker als je al langere tijd samen bent is er meer dan alleen seks. Maar of het helemaal uitgeloten kan worden?

mister white, ik vind het knap dat je zo eerlijk durft te zijn in dit topic. Ik zou de gemiddelden van andere stelletjes met een korreltje zout nemen, en zeker de mensen die minder sex hebben dan de 2,5 keer per week zullen hier wellicht niet snel reageren.
Zelf wil ik verder niet op mijn sexleven ingaan, maar dat landelijk gemiddelde.. nee dat haal ik zeker niet!

Ik denk dat ik dat korreltje zout kan onderschrijven.
zat zelf ook in zo een periode met mijn vrouw ongeveer 2 keer per 3 maanden.
Op een gegeven moment sloeg ze totaal om en had ik niet altijd meer zin. dat is nu verleden tijd en is het 10-12 per maand, is goed zo.

In ieder geval zijn de posts van Mister White oprecht en ik herken er veel van.

Er is meer dat je aan je vrouw bindt als sex en dat kan ook verbeteren.

groetjes uit Luxemburg

quote:

Op dinsdag 9 september 2008 12:48 schreef NAV het volgende:
mister white, ik vind het knap dat je zo eerlijk durft te zijn in dit topic. Ik zou de gemiddelden van andere stelletjes met een korreltje zout nemen, en zeker de mensen die minder sex hebben dan de 2,5 keer per week zullen hier wellicht niet snel reageren.
Zelf wil ik verder niet op mijn sexleven ingaan, maar dat landelijk gemiddelde.. nee dat haal ik zeker niet!

Nou, Wij zijn een dikke 13 jaar samen en hebben ongeveer 1,5 keer sex per week. Zeg maar zo'n 7 keer per maand.

wij zijn 3 maand samen en hebben ongeveer 1x sex per week.

7 jaar samen en keer of 3, 4 sex per week. De ene week is het rustig (1x) en de andere week wat hefitger (5 a 7x)

quote:

Op zondag 31 augustus 2008 23:49 schreef Diemietuhriej het volgende:

[..]

Maar waarom dan? Heeft het een reden? Ligt het aan jou of aan haar? 2 á 3 keer per jaar is serieus niet goed.

Beter 2 á 3 keer goed dan het hele jaar halve bak.

quote:

Op dinsdag 9 september 2008 12:48 schreef NAV het volgende:
mister white, ik vind het knap dat je zo eerlijk durft te zijn in dit topic. Ik zou de gemiddelden van andere stelletjes met een korreltje zout nemen, en zeker de mensen die minder sex hebben dan de 2,5 keer per week zullen hier wellicht niet snel reageren.
Zelf wil ik verder niet op mijn sexleven ingaan, maar dat landelijk gemiddelde.. nee dat haal ik zeker niet!

Waarom niet

quote:

Op donderdag 11 september 2008 17:24 schreef DeHovenier het volgende:

[..]

Waarom niet

waarom wel?

elke dag man, keihard.

nu ben ik 'en momente' single, maar toen mijn ex en ik nog bij elkaar waren kwam het ook neer op ongeveer 1 keer per week (2 jaar relatie) (op vakantie, en vrije dagen etc wel weer een stuk meer) het is gewoon vervelend als je sex moet 'plannen'!

mijn vriend en ik wonen 180 km van elkaar dus zie hem hooguit 2-3 dagen in de week, dus vaak wel elke dag als ik hem zie iig 1 x
maargoed er blijven altijd wel weekenden waar ik gewoon ff geen zin heb in sex, hij vaak wel maargoed dan heeftie pech

quote:

Op zondag 27 juli 2008 04:03 schreef von_sjaak het volgende:
ik ben al 3 jaar samen, maar de afgelopen 2 jaar ligt het gemiddelde ongeveer op 3 keer per maand, ik baal hier best van... maar als we elkaar bv 4x in een week zien, komt het er nooit meer dan 1 x van. het lijkt alsof ze gewoon helemaal geen zin meer heeft na 1 x, en dan kom ik in het spiraal dat ik ook geen zin heb om moeite te doen voor iemand die eigenlijk tog geen zin heeft.

ZEER zeer herkenbaar voor mij! Continu moeite doen en telkens worden afgewezen, maar wel zin om te knuffelen/kussen/knus tegen elkaar aanzitten/liggen, alleen geen zin in sex. Het voelen van een soort van weerstand bij het idee dat ik sex wil zet alles op de rem.

quote:

Op donderdag 4 september 2008 22:51 schreef mister_white het volgende:
In het begin ging het wel redelijk. Maar ze kreeg gewoon steeds minder zin in sex. En als je als man steeds het initiatief moet nemen en/of steeds afgewezen wordt hou je het ook wel voor gezien. Ze is ook vrij passief op dat gebied, dus dat ontmoedigt ook behoorlijk. Allebei drukke banen, allebei altijd moe. Op een gegeven moment is het makkelijker en praktischer om het maar voor gezien te houden. Als dat een tijdje duurt, is het bijna onmogelijk om nog de draad op te pakken en weer met een regelmatig sexleven te beginnen.

Ik zat er toen ik 20-30 jaar was behoorlijk mee in mijn maag en was supergefrustreerd. Logisch als de hormonen en testosteron door je lijf heengieren. Nu ben ik 35 en kan ik er beter mee omgaan. Maar het idee dat ik het overgrote gedeelte van mijn leven min of meer gedwongen sexloos moet doorbrengen / heb doorgebracht is lastiger te accepteren.

Het is heel erg, ik weet het, maar ik heb een manier gevonden om er mee om te gaan...hoop ik.

Ook zeer herkenbaar, ben zelf pas halverwege de 20, en ben bang dat ik jouw lot ook tegemoet ga in de toekomst. Ook dat stuk over 'moe zijn' speelt vaak op, niet bij mij. In beide verhalen kan ik me erg inleven en ik denk meer mensen.