Journalisten en hun columns.

quote:

Feyenoord-spelers hebben weinig moeite met fysieke inspanningen in kroeg

Wist u dat AZ de koploper is in de Nederlandse eredivisie? Ik vertel het u maar even, want misschien was het u ontgaan door alle rumoer bij clubs als PSV, Feyenoord, Heerenveen of Vitesse. De club van Louis van Gaal is op kousenvoeten naar de koppositie geslopen en hoopt stiekem dat het lekker rumoerig blijft bij al die andere clubs. Opdat iedereen na 34 wedstrijden opeens denkt: ‘Verrek, AZ is kampioen!’ Ondertussen klagen de spelers bij andere clubs steen en been. Meestal ligt het aan de trainer. Of het nou bij PSV (Salcido), Groningen (Powel) of Feyenoord (hele selectie) is.

Zeker bij de club uit Rotterdam heeft de coach het helemaal verbruid. Voor de vorm liet Kevin Hofland in een interview optekenen dat de spelersgroep beseft dat ze zelf heeft gefaald, maar vervolgens liet hij Verbeek volledig vallen door geen standpunt in te willen nemen over diens aanblijven. ,,Ik speel voor de club Feyenoord en het elftal, niet zozeer voor de trainer.’’

Overigens een belachelijke uitspraak als je naar het spel van Hofland kijkt, want dat lijkt de laatste weken helemaal nergens op. Waarschijnlijk is hij moe. Zoals alle spelers van Feyenoord moe zijn. Toch zijn er nog spelers die energie genoeg hebben om de avond voor een zware ochtendtraining even de bloemetjes buiten te zetten. Op veel sportredacties circuleert op dit moment een foto van enkele Feyenoorders die zich in de nachtelijke uurtjes prima vermaken in een gezellige hut in Rotterdam. Hoewel ze de jongste niet meer zijn, lijken ze weinig last van de fysieke inspanningen te hebben. Natuurlijk moet je op zijn tijd op stap kunnen gaan, maar niet in deze moeilijke periode. Een beetje eensgezindheid kan nu geen kwaad.

Daarom is het ook zo frappant dat het juist mensen uit de Feyenoordhoek zijn die de blessuregolf in Rotterdam willen verklaren. Oud-clubarts Robbart van Linschoten en inspanningsfysioloog Raymond Verheijen leggen alle schuld bij Gertjan Verbeek.

Natuurlijk zijn de vele blessures bij Feyenoord absoluut iets om bij stil te staan, maar het is erg gek dat dit gebeurt door mensen die bij Feyenoord op de loonlijst staan. Enige ijdelheid en persoonlijke rancune lijkt hier niet vreemd. Van de jongens van Feyenoord-TV hoorde ik ooit het prachtige verhaal dat Van Linschoten, die zegt zelf te zijn vertrokken, na elke wedstrijd de beelden opvroeg waarop hij het veld in en uit liep bij een blessure. Verheijen, weggestopt bij de jeugd, hekelt het gebruik van de volgens hem onbetrouwbare OmegaWave. Het fitheidsapparaat waar Verbeek bij zweert. Zoals ze dat bij clubs als Milan en Barcelona ook doen.

Alleen algemeen directeur Eric Gudde heeft zich openlijk achter Verbeek geschaard. Technisch directeur Peter Bosz scharrelt daarentegen als gebruikelijk tussen de linies. De man die zijn mond maar steeds vol heeft van het broodnodige topsportklimaat bij Feyenoord zegt de spelers ook wel te begrijpen. Dat moet je natuurlijk wel roepen als je zelf zo’n 30 miljoen voor deze groep hebt uitgegeven. Juist nu zou hij Verbeek in het openbaar moeten verdedigen. Bosz, die zelf ooit als Feyenoord-speler met een dodelijk verhaal over Willem van Hanegem naar de VI lekte om de Kromme te elimineren, is al vaker uitgenodigd om zijn verhaal bij ons op tv te komen doen. Gek genoeg is hij altijd verhinderd.

Ik zou ’m graag vragen naar zijn rol in het hele verhaal en of het waar is dat hij de verbetering van zijn jaarsalaris van 350.000 euro naar 420.000 euro heeft geweigerd, omdat hij ook bonussen wilde ontvangen? Misschien dat hij na zaterdag wil komen. Dan speelt Feyenoord namelijk tegen AZ. De koploper. Maar dat wist u vast al.

quote:

Als ik Giovanni van Bronckhorst was, zou ik mij schamen.

Gisteren kwam de aanvoerder een leugentje om bestwil voorlezen waarin ik de gebrekkige schrijfstijl herkende van mijn voormalige AD-collega Raymond Salomon, thans persoplichter in de Kuip.

Als ik Kevin Hofland was, dan zou ik op de vraag van de journalist of ik achter de trainer stond gewoon hebben geantwoord: nee. Denkend aan Hofland kwam ik trouwens op de volgende geniale zin: terwijl Hofland om zijn as draaide kwam de zon op en ging weer onder.

Als ik Gertjan Verbeek was, zou ik vanavond tegen elf AZ’ers niet meer dan vier spelers van de selectie het veld in sturen: de spelers die hem nog steunen, Fer, Wijnaldum, Tiendalli en Biseswar. Omdat vier man reglementair niet mag moet Verbeek zichzelf ook maar opstellen. Als zijn neus gebroken is, zet-ie ’m zelf recht. Daar houden ze in Rotterdam-Zuid van. Wie ook mee mag doen is directeur Gudde, die Verbeek onvoorwaardelijk steunt, zo lijkt het. Van stadionspeaker Houtman, ook een loyale jongen, weten we dat hij geen nee zegt tegen een uitnodiging voor een voetbalwedstrijdje. Dat is al zeven. Uit het Legioen, dat de spelers kotsbeu is, selecteert Verbeek moeiteloos vier mannen die ’s nachts níet in de Skihut worden gefotografeerd, wél van krachttraining houden en een bal over vijf meter naar een medespeler kunnen plaatsen.

Goed, Feyenoord zal met pakweg 14-4 verliezen van AZ, maar niemand die beweert dat het aan de trainer ligt.

Als ik Kevin Hofland was, dan zou ik stoppen met voetballen. Niet omdat ik geblesseerd raak bij het uitlaten van de hond of bij het opstaan van de eettafel, maar gewoon omdat ik het eigenlijk nooit heb gekund, voetballen.

Als ik Roy Makaay was, zou ik mezelf niet hebben geleend voor een peiling onder de spelers over trainer Gertjan Verbeek. Roy heeft een te grote loopbaan gehad om dat soort klussen te klaren tijdens zijn pensioen.

Als ik Giovanni van Bronckhorst was: (zie Makaay).

O, hoe treurig. In gedachten zie ik ze naar boven lopen, maandag jl.: Makaay en Van Bronckhorst én Hofland die ook mee mag om te vertellen hoe de peiling over Verbeek was verlopen.

‘Lucius is ook tegen,’ zegt Hofland over de Brabander die ontbrak bij de peiling omdat hij een emmer visvoer aan het kopen was. ‘Da’s dus 15-4, en Buijs is vast ook tegen, da’s dus 16-4.’ Dan struikelt Hofland over de drempel en breekt zijn been.

Als ik Peter Bosz was, dan stak ik de hand in eigen boezem. Bosz: ‘Ik heb deze selectie samengesteld en aan deze trainer gekoppeld. Ze blijken niet bij elkaar te passen. Ze ergeren zich aan elkaar. Ze presteren ondermaats. Mijn schuld. Ik stap op. Vergeef me ook dat ik de salarisverhoging niet groot genoeg vond. Ik leefde even in de veronderstelling dat ik iets te eisen had.’

Als ik Gertjan Verbeek was, dan zou ik een stemming houden. Ik zou aan mijzelf vragen of ik het nog zie zitten in deze spelersgroep (uitslag: 0 voor, 1 tegen). Ik zou me voorts eens laten uitleggen wat andere mensen onder luisteren verstaan. Luisteren betekent niet het ene oor in en het andere uit maar – zo nu en dan – eens een raad opvolgen. Het wordt ook knap eentonig om steeds te zeggen: ‘Daar kan ik niks mee.’ Dat kun je alleen zeggen als je een winnende trainer bent. Verliezende trainers moeten openstaan voor kritiek, kijken waar ze zichzelf kunnen verbeteren. Je kunt je nog zo compromisloos en onafhankelijk voordoen, maar je bent het niet omdat je niet financieel onafhankelijk bent. Maar dit roepen heeft geen zin. Verbeek luistert niet. Pas als de afkoopsom van Feyenoord is geïncasseerd zal hij zeggen: ‘Daar kan ik wat mee.’

Als ik Feyenoord was, dan flikkerde ik Timmer, Lucius en De Cler eruit. Sportief en financieel afgeschreven voetballers met een verrot negatieve uitstraling. Daarna loopt Hofland ook meteen in de pas. Tenminste als Hofland niet geblesseerd is geraakt tijdens het wassen van de ijsbergsla.

quote:

DE TRUI VAN HUNTELAAR

Bij Klaas Jan Huntelaar hangt er bijna altijd mysterie om zijn hoofd. Je ziet het aan de manier waarop hij vragen van journalisten beantwoordt. Zijn mond spreekt afgemeten zinnen, maar zijn ogen spelen een heel ander spel. Zij laten ons, thuis, goed voelen dat hij precies in de gaten heeft hoe het allemaal werkt in de voetballerij. Hij danst tijdens interviews een wat onhandig ballet voor twee mannen. Het lijkt hem vooral te vervelen. Een interview met Huntelaar vindt ogenschijnlijk altijd plaats als hij net onderweg is naar iets belangrijks. Een lezing over Multatuli, het kopen van een nieuwe vogelkijker of het bijwonen van een theatervoorstelling.

Klaas Jan Huntelaar ging maandag, midden in de contractbesprekingen met Real Madrid, naar Schouwburg Amstelveen. Ik ken Amstelveen. Ik woonde er jaren. Een parkeergarage met huizen er omheen. Dat Huntelaar ook nog eens naar een voorstelling van Freek de Jonge ging, maakt het nog mooier.

Zoals we allemaal weten wil Freek niet zomaar de eerste beste klootzakken in de zaal. Je moet er een beetje voor hebben doorgeleerd om hem te begrijpen. De gemiddelde boerenlul ziet een man in een zelf genaaid pak met een expres rare bril op zijn hoofd, die heel hard schreeuwt dat vroeger alles beter was. Alleen fijnproevers zien zijn genie. Zo’n fijnproever is Klaas Jan Huntelaar.

Na de voorstelling verliet Klaas Jan het theater door een zijdeur. Een mooi beeld. Al die domme fotografen in de foyer en Klaas Jan, net als The Beatles, hopla zo vanuit de zij-ingang in een ronkende taxi. Jammer, want ik had graag gehoord wat Klaas Jan van Freek vond. Een week eerder had hij bij de opening van een tentoonstelling het werk van Herman Brood nog geduid. Herman schilderde abstract en toch begrijpelijk. Daar hield hij van. Dat is weer eens andere koek dan Sjaak Swart die met een dikke keel naar een handgeschilderde asbak vol huilende zigeuners staat te kijken. Klaas Jan houdt van echte grote mensen kunst. Alleen dat al maakt hem bijzonder.

Ongrijpbaar was hij, tot afgelopen woensdag. Toen kwam Huntelaar aan in Madrid. In een witte, wollen wijventrui. Anders kan ik het niet zeggen. Een trui die je draagt als je tieten hebt. Een trui die je over je hoofd trekt als je op een verjaardag leuk wilt doen. Met een halve kip op je hoofd en de trui van je vrouw om je bovenlichaam een rondje door de tuin hollen. Zo een trui was het. Klaas Kan Huntelaar droeg hem.

Weg mysterie. Deze trui maakt veel duidelijk. Niemand in Klaas Jan zijn familie heeft tegen hem durven zeggen dat hij een rare trui aan had. Zijn vader is in het vliegtuig blijkbaar niet even naast hem gaan zitten. “Klaas Jan, ik wil het even over je trui hebben. Deze ja, die je aanhebt, met die geplisseerde voorkant en die over elkaar heen vallende royale voorflappen. Luister jongen, we gaan naar Spanje. En dit is wol. In deze trui lijkt het of Real Madrid een transseksuele schaapherder uit Griekenland heeft gecontacteerd. Doe hem uit. Desnoods voor mij.

Dat is niet gebeurd. Klaas Jan kwam in Madrid aan met een trui die op de voorkant van de catalogus van een postorderbedrijf staat. Wat later hield hij gelukkig weer zes keer een balletje hoog in een voetbaltenue, om de fans te laten zien dat hij heel goed kan voetballen. Hij zei in een microfoon dat spelen voor Real Madrid een droom was.

Zo kenden we hem weer. Maar die trui heeft Klaas Jan verraden. Hij heeft vlak voor zijn vertrek als een jongetje voor zijn kledingkast gestaan en de verkeerde keuze gemaakt. Op een of andere manier doet mij dat goed.

quote:

BA.F.C.-Amsterdam.nl schreef:

Ik heb sinds kort een nieuwe bril. Nou ja, ik heb een bril. Want ik had wel altijd zo’n ding op mijn neus, maar dat waren van die leesbrilletjes uit de HEMA. Hooguit zes of zeven euro kosten die dingen. En ik had er nogal een paar. Drie soorten, één om te lezen, één voor het verwegkijken en één om naar het beeldscherm van de computer te kijken.

En dan natuurlijk een paar in de kamer, een paar boven, een paar in de caravan en ook nog een paar in de auto. Dat was nog niet alles, want ik had ze ook nog in zonnebril uitvoering. Als ik Paul Reurings in de kantine een biertje zag drinken, dacht ik: “Oh, heb ik deze week weer een paar brilletjes in de HEMA gekocht?” Maar nu heb ik dan een ‘echte’ bril. De leeftijd begint zijn tol te eisen. Ik heb Carla ook al voorgesteld om bij de Gamma even bij de tuinzwembaden te kijken. “Waar is dat nu weer voor nodig?” vroeg ze. “Wil je een zwembad in de tuin?”

Nou nee, dat is ook weer niet de bedoeling, maar bij zo’n zwembad horen van die mooie trappetjes en die kan ik dan gebruiken om in het gewone huisbad te stappen. Want ook dat begint een probleem te worden. Het gehoor wordt soms ook al wat minder, maar dat is volgens anderen omdat ik niet alles wil horen. Ik ben echter erg tevreden over mijn nieuwe bril en soms krijg ik zelfs complimentjes over het montuur. Ik had dat montuur zelf uitgezocht en Carla vond het meteen leuk.

“Vooral dat blauwe vind ik mooi.” zei ze. Ik heb maar niet gezegd dat ik nog niet gezien had dat het montuur blauw was. Mocht u dus denken dat ik speciaal een Argon-blauw montuur heb gekocht, niets is minder waar, het is gewoon toeval-blauw. Natuurlijk zullen er ook mensen zijn die die bril niet mooi vinden, maar die houden tot nu toe wijselijk hun mond.
De bril was verrekte duur, maar hij is zijn geld dubbel en dwars waard. Want al laat die blauwe bril mij dan niet helemaal kleurloos zien, ik kijk tegenwoordig wel heel anders naar heel veel dingen.

Niet alleen in het ‘normale’ leven – maar dat zal u een zorg zijn – ook in de voetballerij. Trouwens, ik denk ook niet dat u daar een nacht wakker van zal liggen. Maar alle opwinding rond het voetbal komt toch meestal doordat mensen het door hun eigen gekleurde bril willen zien. Bij een overtreding van een ‘eigen’ speler op een tegenstander snapt de scheidsrechter er niets van want de bestrafte speler deed helemaal niets. En anders is het eigen schuld van die tegenstander, moet hij maar niet zo lang met de bal lopen.

En als een speler van het favoriete team een licht duwtje krijgt moet de tegenstander het liefst direct rood krijgen. Of neem clubbestuurders. De speler die bij de beste clubs van Europa in de belangstelling staat, doet er goed aan nog maar een paar jaartjes bij zijn oude club te blijven. Dan leert hij veel meer en dat is beter voor hem. Die gekleurde bril weet natuurlijk ook wel dat hij ergens anders net zoveel of meer leert, maar het is nu eenmaal beter voor de man die de wijze raad gaf. Trouwens, hoe is die desbetreffende speler aan zijn huidige club gekomen? Toen kon de speler blijkbaar wel meer leren bij een club die op een iets hoger niveau speelde.

Het zou voor veel mensen beter zijn als ze die gekleurde bril afzetten en ook eens uit het oogpunt van een ander de dingen zouden bekijken. We hebben altijd zo snel een oordeel over een ander klaar. We vinden die ander vaak maar helemaal niets, hij doet dit niet goed en hij ziet dat verkeerd. Begrijp me goed, natuurlijk hoop ik dat mijn favoriete cluppie wint. Er is echter nog geen club geweest die altijd alles wint en nog nooit verloren heeft. En dat zal mijn nieuwe bril ook wel niet meemaken. Met dat in je achterhoofd is het makkelijker om met een nederlaag om te gaan.

Waar de meeste mensen ook altijd met de verkeerde bril naar gekeken hebben is Duitsland en het Duitse voetbal. Ik ben eigenlijk altijd wel een fan geweest van de Bundesliga en van Bayern Munchen in het bijzonder. Misschien heeft het er mee te maken dat mijn broer getrouwd is met een vrouw uit München en dat zijn zwager daar nog altijd woont. Omdat Benno in het stadion werkte en zijn zoon nog altijd op de burelen van de Beierse club werkzaam is, liggen de kaartjes voor de thuiswedstrijd van Bayern altijd klaar als ik op bezoek kom.

Ik heb er Jean-Marie Pfaff zien spelen, Sören Lerby en Jan Wouters. Ik zat met Benno in dezelfde ruimte als de burgemeester van de stad, Sepp Maier zat een paar tafeltjes verder. Toen Benno 50 werd kreeg hij een grote bos bloemen uit handen van aanvoerder Klaus Augenthaler. Natuurlijk waren die ‘Moffen’ niet altijd even vriendelijk, maar is iedere Nederlander altijd even vriendelijk? De meeste Duitsers waren echter heel aardig, beleefd en vooral gastvrij. Nou oké dan, de humor is een beetje …hoe moet ik het zeggen. Gewoon, een beetje.

Veel Nederlanders hebben het niet gered in de Bundesliga. Eenmalig international Willy Lippens (alias Die Ente vanwege zijn waggelende loopje) bij Rot Weiss Essen en Kees Bregman bij MSV Duisburg waren redelijk grote namen in de jaren zeventig. Martin Jol mocht enige tijd in München voetballen en is nu trainer bij Hamburger SV. Dat is de club die mij af en toe koude rillingen bezorgt als na afloop van een (gewonnen) wedstrijd de spelers in de hoek van de fanatieke supporters op de grond gaan zitten en zich toe laten zingen door de fans. Prachtig gezicht en gehoor.

En wat dacht u van Schalke 04 waar Youri Mulder ooit in zijn eerste Kohlenpot-derby tegen Borussia Dortmund de winnende treffer maakte en daardoor onsterfelijk in Gelsenkirchen werd. Datzelfde Schalke, waar Fred Rutten nu de scepter zwaait met Mulder als zijn assistent, speelde voor de UEFA cup tegen FC Twente en beide clubs hebben al jaren vriendschappelijke betrekkingen. De Schalke fans bezorgden mij bijna tranen op mijn nieuwe brillenglazen toen na afloop de winnende Twentenaren werden toegejuicht door de Koningsblauwen in het uitvak.

Twente is trouwens een van de weinige lichtpuntjes in de Europese campagne van de Nederlandse clubs. Mijn eigen Heerenveen bakte er helemaal niets van en Feyenoord verloor zelfs van een stelletje tegenpolen die de gehele tweede helft niets anders deden dan richting het doel van Timmer te schieten. Uit eigen strafschopgebied wel te verstaan. Toch heb ik medelijden met de Rotterdammers en vooral met hun trainer, maar ik ben bang dat ze op het moment niet eens zouden winnen van het Luxemburgse Red Boys Differdange. Ik – maar vooral Carla – heb nog steeds wel iets met Gert-Jan Verbeek. Ook Ajax is een ronde verder, maar heeft dat grotendeels te danken aan de epileptische aanvallen van Luis Suárez. Gelukkig kan Van Basten ermee leven.

N.E.C. heeft natuurlijk een wereldprestatie geleverd door te overwinteren – en dat met veel spelers met ontbloot bovenlijf – in Europa, maar deed dat wel tegen een tegenstander die al lang geplaatst was en met een versterkt tweede elftal op bezoek kwam. Topografisch waren de Udinesenaren ook niet erg sterk, want ze waanden zich te vaak in Jeruzalem en stonden daar nogal eens bij de Klaagmuur. Door mijn nieuwe bril zag echter ik een aardige wedstrijd, die te volgen was op TV Gelderland en ik gun Mario Been de overwinning en de extra consumptiebonnen van harte.

Weet u, soms kan ik even geen bal meer zien. Na woensdag gezapt te hebben tussen Ajax en Feyenoord (met dank aan TV Rijnmond) en woensdag N.E.C. de voorrang te hebben gegeven boven FC Twente (TV Oost) toog ik vrijdagavond naar Haarlem om de plaatselijke trots te zien tegen AGOVV. En ik bleek niet de enige Mijdrechter te zijn die de reis had gemaakt. Onder andere de hoofd-leesbrilletjesverkoper had de moeite genomen. Best was het allemaal niet, maar ‘onze Jan’ pakte weer drie punten. Jelle, (de schoonzoon van mijn zwager, ik geef toe het is misschien een beetje lastig om mijn familiebetrekkingen te ontleden) die mijn reisgenoot was, vroeg zich af waarom iemand supporter van FC Haarlem wordt.

We besloten dat het hoogstwaarschijnlijk is omdat ze inwoner van de stad zijn. Een andere reden konden we niet bedenken. Zaterdag was voor mij relatief erg rustig. Normaal zie ik zo’n drie tot vier jeugdwedstrijden, maar deze zaterdag bleef het bij een gedeelte van een jeugdwedstrijd en een wedstrijd op de bank als leider van ‘het tweede’. ’s Avonds had ik na Sparta – Heerenveen via Versatel even helemaal genoeg van alles wat met voetbal te maken heeft en bracht een compilatie van ‘Dit Was Het Nieuws’ uitkomst. Zondag ben ik de deur niet uitgeweest. Ik had gekozen voor de Tv. Om half één was Ajax op bezoek bij De Graafschap. Nou, die Doetinchemmers hadden het behoorlijk achter de ellebogen.

Om half drie trapten PSV en Feyenoord af voor hun degradatieduel om daarna via Sport 1 Arsenal en Liverpool aan het werk te zien. En de koek was nog niet op want om 7 uur moest Barcelona in het strijdperk tegen Villarreal. Kunt u zich voorstellen dat ik als avondeten koos voor Carla haar erwtensoep met spek en worst in plaats van haar tomatensoep met ballen? Ik heb om 9 uur AC Milan tegen Udinese dan ook maar aan mij voorbij laten gaan.

En zijn al die wedstrijden door die nieuwe bril nu allemaal even mooi, zult u zich afvragen? Nou nee. Ik heb ergens gelezen of op de radio gehoord dat slaappillen niet meer worden vergoed door het ziekenfonds. Mensen die jaren naar bed gingen met een pilletje om de slaap te vatten, moeten nu de gehele nacht wakker liggen. “Neem maar een glaasje warme melk” adviseerden de verzekeraars. Nou, ik weet een beter middel. Neem van zo’n weekend een paar voetbalwedstrijden op op videoband of DVD, draai ze ’s nachts af en u hoeft nooit meer naar de apotheek om uw slaappilletje te halen. Sterker nog, bij sommige wedstrijden moet u waarschijnlijk een dubbele wekker zetten om u uit uw coma te halen.

‘Onze Jan’ kan gerust zijn, bij Haarlem val je niet in slaap. Het tocht veel te veel in het stadion en daardoor is het nogal koud. En anders houden de hooligans op de tribune je wel wakker. En wie zeker niet in slaap viel, was de vierde man. De official die langs de kant de bordjes omhoog mag houden en de schoenen van de spelers mag controleren. Ik zag dat de jonge man helemaal onder de indruk was van de entourage in het stadion en hij droomde er volgens mij van dat hij over een aantal jaren misschien zelf wel zo’n topper zou mogen leiden. Dan staat hij in ieder geval niet meer de hele avond in de regen achter een wankel tafeltje om het hele gebeuren in goede banen te leiden. Het scheelde niet veel of hij moest zelf de ballen ophalen die uit het stadion werden geschoten. Gelukkig had ik na afloop geen beschadigde auto, maar of dat voor iedereen zo was?

Kalkoenslacht voorzichtig, gelukkig eindigde geen van de door mij bekeken wedstrijden in een dubbele brilstand en tweede, derde en vierde kerstdag is er nog een volledig eredivisieprogramma. Ik zal de bril klaarleggen en de TV alvast warm laten draaien.

Prettige kerstdagen en veel geluk en gezondheid in het nieuwe jaar. Of zoals ze bij ons zouden zeggen: Noflike krystdagen en in protte lok en seine yn it nije jier

Ploegleider en Ca 23-12-08

quote:

Don Leo' bij PSV: jammer Feyenoord
Leo Beenhakker had het een tijdje slecht naar zijn zin als bondscoach van Polen.

Inmiddels wordt er in Warschau weer aan zijn basale wensen en voorwaarden voldaan. Of Beenhakker daarom nu blijft, is nog onduidelijk. 'In principe wel', heet het dan in het jargon waarmee elke zich nog aan te dienen optie te allen tijde bespreekbaar blijft.

Zo gek zou het niet zijn als Beenhakker weer naar huis komt. Kijk naar de stand van de eredivisie, precies halverwege de competitie. Vitesse, Heerenveen en Roda JC acteerden onder de maat, maar de grote wanpresteerders zijn zonder enige concurrentie Feyenoord en PSV.

De landskampioen speelt geen enkele rol in de titelrace en is geen factor meer in welk Europees toernooi dan ook.

Bij Feyenoord is het allemaal nog een graadje erger. Daar zijn ze blij met gelijke spelletjes thuis zoals tegen Heerenveen en heerst er dolle vreugde na een kerstzege op NAC dat al sinds 1951 niet meer wist te winnen in de Kuip. Ook Feyenoord doet trouwens niet meer mee in Europa.

Beenhakker zou als interim-manager een hoop goed werk kunnen doen in zijn geliefde stad aan de Maas. Met hem als schild nog eens een keer de héle Rotterdamse club onder handen nemen, na een half of anderhalf jaar verdwijnen en een technisch opgefrist Feyenoord achterlaten.

PSV is ook een aardige optie. Hij zou in één klap, ook op interim-basis, de intense verzuring in Eindhoven te lijf kunnen gaan. Leo spreekt Spaans, aait over bolletjes, is gelouterd, heeft aardig wat gepresteerd met buitenlandse ploegen en weet uit een crisis iets onverwacht moois te toveren.

En bovendien; hij weet een club en het beleid van een club als geen ander te verkopen. Mocht ik het beslissen, ik zou hem bij PSV parachuteren. Dat is goed voor PSV, leuk voor Beenhakker en jammer voor Feyenoord. Leo Beenhakker had het een tijdje slecht naar zijn zin als bondscoach van Polen.

quote:

Op maandag 29 december 2008 00:57 schreef DatMeenJeNiet het volgende:

[..]

Slechtste column ooit? Chris van Nijnatten uiteraard. Of ligt het aan mij.

Genee had trouwens een leuke laatst over het dictee.

quote:

Op maandag 29 december 2008 00:57 schreef DatMeenJeNiet het volgende:

[..]

Slechtste column ooit? Chris van Nijnatten uiteraard. Of ligt het aan mij.

Genee had trouwens een leuke laatst over het dictee.

quote:

En dan was er Sproet. Die lul bleef altijd op zijn lijn staan. Nou had hij schitterende reflexen maar ja, elke wedstrijd komt er wel een spits op je af. Sukkel.

quote:

Het is een hoogst merkwaardig sms-je, zeker voor een vrijdagochtend.

-‘Pahlplatz’

Het komt van een vriend die ik soms spreek maar niet vaak. Meestal gaat het over voetbal, maar ik kan me niet herinneren dat de oud-voetballer van Twente, PSV en Heerenveen ooit voorbij is gekomen. Ik stuur een bericht terug:

-‘?’

De reactie laat niet lang op zich wachten.

-‘Fräser Kiprich Musampa’

Dit wordt er niet veel duidelijker op. Waarom word ik bestookt met middelmatige voetballers uit de jaren ‘90? Ik besluit het duidelijker te vragen.

-‘WAAROM DOE JE DIT?’

-‘Omdat het kan, er staan allerlei toffe spelers in je T9′ is het antwoord. T9 is het woordenboek van je mobiele telefoon.

Juist. Dit moet ik uitproberen. De proef gaat op de som met enkele Ajax-aanvallers.

‘Overmars, Kluivert, Litmanen’, check, check, check. Iets exotischer dan maar.

‘Machlas, Arveladze’ , check, check. Hmm.

‘Babangida, Oliseh’. Wow.

Dit is ongelofelijk. Waarom is dit? Wie zit hier achter? Wie maakt überhaupt die woordenboeken? Dit komt duidelijk niet uit de Van Dale. Is dit een hobbyende medewerker van een telecombedrijf geweest? Heeft de spelersvakbond zich sterkgemaakt? Waarom zijn het alleen spelers uit de jaren ‘90? Ibrahimovic en Ronaldinho zijn nergens te bekennen, Sjaak Swart en Coen Moulijn ook niet. Waarom staat Petrovic er wel in, maar Popescu niet? Vragen die een antwoord verdienen. Wie het weet mag het zeggen, maar dit is het mooiste mysterie van Nederland.

* Proud2beDiepfries ontkent meteen na het lezen van bovenstaande z'n mobiel er bij te hebben gepakt