Het grote Niki Terpstra fantopic #1: De nieuwe 'Cipo'?

quote:

Op dinsdag 1 juli 2008 23:33 schreef Esses het volgende:
Welke man heet nou niki.

quote:

Op dinsdag 1 juli 2008 23:51 schreef wimderon het volgende:

[..]

Lauda?

quote:

Eerst stukje pizza, daarna lasagne en vervolgens een heerlijk stukje vlees, echt dit stukje vlees was zow lekker, bijna net zo lekker als de billen van m´n vriendin!

quote:

Masseren bij Claudio 11 juli 2008

Elke dag wanneer we aankomen in het hotel gaan we meteen de massage tafel op. Douchen of wassen hebben we toch al vrijwel in de bus gedaan dus de eerste renners worden meteen gemasseerd. Bij onze ploeg hebben we 5 masseurs mee Claudio, Simone, Stefano, Luca en Matteo. Tsja de namen hebben jullie vast al een hint gegeven, en inderdaad het zijn allemaal Italianen, Bergamasken om precies te zijn. Allen komen ze uit de ploeg van Gianluigi Stanga van het `oude` team. We hebben negen renners dus dat zijn twee renners per masseur, en Simone die ook fysiotherapeut is, doet 1 renner en gaat dan bij de andere renners langs voor eventuele problemen te verhelpen.

Zelf zit ik bij de mooiste naam van allen en dat is Claudio. Claudio is een wat oudere, grote dikke masseur met uiteraard dikke armen met grote klauwen. Hij is het beste te vergelijken met Clemeza, niet qua uiterlijk, tenminste wel het volume, maar vooral door zijn houding en status. De baas van het personeel, ik noem hem dan ook il Padrino, de Godfather van de masseurs.

Door zijn onwijze ervaring weet hij echt elke spierbundel zo te kneden dat ze weer optimaal herstellen. Zeer blij was ik dan ook dat wanneer ik voor de Tour, toen er gekozen mocht worden bij welke masseur iedereen wou, ik kon kiezen voor Claudio. Op de massage tafel kom ik echt tot rust en voel dat ik beter van de tafel stap. Veel praten we niet wanneer ik op m'n rug lig dus dan val ik soms bijna in slaap. Tot er weer een spier niet zo soepel is en deze met veel kracht losgemaakt wordt, dan wil ik wel wakker schrikken en even kreunen.

Op m'n rug liggend kijken we vaak naar de maffe programma's op RAI en lachen we samen, met onze gebrekkige communicatie mogelijkheden, om de gekke Italianen op TV.
De andere renner die door Claudio gemasseerd wordt, is Erik Zabel, ja die is ook best ervaren. Hij wil altijd als eerste de tafel op, en ik heb me daarbij moeten neerleggen volgens de wielerpikorde. Deze is natuurlijk gebasseerd op de uitslagen die de renners hebben neergezet. Dus jullie begrijpen wel dat ik met mijn erelijst de strijd durfde aan te gaan met Ete (in het Duits: Ouwe krijger). Ik begin dus te zeggen: 2007 ronde van Duitsland, Bolletjes trui. Zabel: zelfde koers: puntentrui en etappewinst. Ik: 2005 winst Omloop der Kempen. Zabel: 6 x Groene trui Tour de France. Dit was dus het punt dat ik mijn joker moest inzetten, mijn ultieme troef: Winst in de Ronde van Krommenie 2004! Zabel werd stil, dacht hard na en mompelde: tsja ga jij maar eerst dan. Claudio bevestigde dit nog in het Italiaans en zei dat alleen Grande Corridore winnen in Krommenie.

Zabel droop af, liep langzaam de gang op richting zijn kamer, ik hoorde nog iets van van: verdamt noch mal achter de deur waarop ik nog even, als een trap na over de gang brulde "De harmonie van Krommenie gaat nooit verloren!!! en ging op de tafel liggen, heerlijk die heb ik toch mooi afgetroefd. Maar dit duurde niet lang want Erik was terug, hij had de radars in z'n blockhead laten draaien en zei: vier mahl Milan San Remo. Tsja hier kon ik niet meer tegen op, probeerde het nog met een maandagavond overwinning op Sloten maar het hield echt op.

Sinds dien lig ik dus als tweede op tafel, heb ik voor dat Claudio me roept voor masseren mooi de tijd om even een stukje voor m'n dagboek op de site te tikken.

Groeten, Niki

quote:

Op maandag 21 juli 2008 18:07 schreef TheArt het volgende:
Dit stuk vond ik nog het best:
[..]

quote:

Dit is echt een heerlijke rustdag in Italie vlakbij het plaatsje Cuneo. Met het mooie weer was het vanochtend goed trainen in de mooie omgeving, lekker een rondje van een kleine 2 uur op het gemakje. Terug in het hotel even douchen om vervolgens aan te schuiven voor een heerlijke Italiaanse lunch. Eerst stukje pizza, daarna lasagne en vervolgens een heerlijk stukje vlees, echt dit stukje vlees was zow lekker, bijna net zo lekker als de billen van m´n vriendin!

Na de lunch is er dan eindelijk tijd voor een middag slaapje, dit is iets war ik de hele week al naar uitgekeken heb. Een middag dutje vind ik wel zo verschrikkelijk fijn, voor mij een van de hoogtepunten van de dag. Omdat het de laatste tijd er weinig van gekomen was genoot ik er heerlijk van. Tot ik wakker werd gebeld na een half uurtje op de hotelkamertelefoon, het was een groep Nederlanders die graag even praatje en fototje wilden, of ik even naar benedenkwam. Nog half slapend dacht ik in eerste instantie dat het om een groep Nederlandse pers ging die hier verzameld zijn omdat de Rabobankploeg in het zelfde hotel verblijft. Ik zei dat ik eraan kwam, toen ik ophing bedacht ik me al direct dat het niet om pers ging maar om fans. Ach maakt het uit, maak graag tijd vrij voor m´n fans en daar wil ik dan zelfs mijn middagdutje wel even voor onderbreken. Tsja en dat ze me wakker bellen is wel brutaal maarja, brutale hebben de halve wereld dacht ik. Het opstaan ging niet van harte maar lukte toch, vervolgens even aankleden en nog de badkamer in voor opfrissen. Op het moment dat ik m´n tanden stond te poetsen hoorde ik de telefoon weer gaan, dit keer werd mijn kamergenoot Christiaan Knees erdoor gewekt en nam op, het was dezelfde man die boos was dat het hem niet snel genoeg ging, denkt Christiaan want hij verstaat uiteraard niet goed Nederlands, maar het was in ieder geval Laud und es hat kein zeit. Nu werd ik helemaal nieuwsgierig, nog even m´n haar goed, moest tenslotte op de foto, en ik vertrok richting lobby. De enige bekende die ik in de Lobby aantrof is Aart Vierhouten, daar heb ik even een babbel mee gemaakt want had hem nog helemaal niet gesproken in de hele Tour. Hij is altijd bij de finish, en daar duiken wij zo snel mogelijk altijd de bus in, vandaar. Maar van fans geen spoor, daar stond ik dan in de lobby, mijn slaapje onderbroken voor niks, voor de brutale. De brutale hebben de halve wereld, en degene die daar de dupe van zijn een halve middagslaap!