Wow. Ik ben echt onder de indruk. Vorige week was ik compleet geschokt, maar nu heb ik een mooi afgerond verhaal gezien en het voelt goed. Het is allemaal zo mooi afgesloten. Rose eindelijk samen met the Doctor (sort of), eindelijk een kus die niet met een genetic transfer of body posession of weet ik veel te maken heeft, een hele slimme setup om Owen (en Tosh, als Mickey Jack en Martha niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk volgt) te vervangen in Torchwood, een tragische maar hele mooie manier om Donna's verhaal af te sluiten en zoveel mooie momenten dat ik deze aflevering nog een paar keer moet zien om het allemaal nog een keer te verwerken.
Wel effe een paar geweldige punten noemen:
› Duitse Daleks, Briljant!
› Twee Doctors: we wisten het al, maar de manier waarop is erg okay.
› David Tennant en Catherine Tate: Oy! Oy! Oy! - Dat laat zien hoe goed ze als acteurs echt zijn en waarom het zo goed is dat David Tennant inderdaad blijft.
› Jack die hint dat Martha 'maar eens wat anders dan UNIT moest gaan doen'. Ik juichte.
› RTD die toch nog een heel klein momentje nam om Gwyneth (uit The Unquiet Dead) aan te stippen: ik zat, en ik spreek niet figuurlijk, te applaudiseren op de bank.
› Bad Wolf Bay: ja ik weet dat ik snel jank, maar.. wow.
› Julian Bleach: beter dan John Simm. Als Moffat (of een opvolger) ooit Davros terugbrengt, laat hem het dan weer doen.
› Doctor Donna: ik dacht dat de Ood gewoon raar spraken, maar het was toch weer zo'n slim verwijzinkje naar de finale.
› En ga zo maar door.
Ik ga hier nog vaak van genieten. Ik vind het jammer dat we weer zo lang moeten wachten, maar ik baal niet. RTD is een held, met deze finale sluit hij zijn ding af, en het voelt alsof het allemaal zo gepland was, alsof de andere schrijvers die tussendoor hun verhaaltjes kwamen doen onderdeel waren van de half time show.
I am a leaf on the wind.
Watch how I soar.