Stofzuigerslang Op Drift

Je kan beter een 87-delig feuilleton over het drugsverleden van de Kellyfamily of over de wilde nachten van Frans Bauer moeten schrijven dan fris van de lever reageren op het vertoonde van vanavond.
Wat een tergende, naar de keel grijpende saaiheid. Ik heb er tot nu toe nog niet over geklaagd, maar dit is hels.
Wel een mooie scène als Karin, steeds harder pratend, haar leed van zich af probeert te praten, fysiek in 1e instantie tegen Willem maar eigenlijk tegen zich zelf. Herkenbaar tafereel ook. Anouk en Cyril deden, 1 meter naast haar, zolang mogelijk of ze er niet waren. Zaten gezellig wat met elkaars haar te spelen, strengetjes haar zoeken met de veerkracht van bamboe en de gezondheid van Kiwi. Het deed me sterk denken aan reizen in het openbaar vervoer. Twee meter van je af, reusachtige vrouw met baard, korte pantykousen in de kleur "vlees" en kapsel als een moeras. Je verzet je, neuriet, ritselt met je krant en probeert of een in de mondholte gebromde toon, precies op de frequentie van de spreekster, al haar geluid neutraliseert, maar je moet luisteren. Zo'n gesprek waar langzaam de hele bus bij stilvalt. "Maar ik zeg, je blijft er af, smeerlap, hoor, je, je mag me dokter zijn maar je blijft met die beefhanden van me lijf, kale kobolt"
Daarna met een gekmakende precisie de kwalen. "Dus als ik hier mijn arm optil dan komt dat haar vrij, (zicht op bos goudgeel, aan de puntjes iets naar wit neigend tarwebokselhaar ) en dat zet druk op mijn spataderen, kijk hier (mastodontenbeen met een blauwe delta van aderen wordt, met veel gepiep en gehijg in verticale positie naast hoofd gebracht. Met uitzicht op vulva) Dus Arie van Teun en Annie die komt dan ieder avond me verschonen en me de trap optillen, want ik laat alles lopen, zeg maar". Je moet luisteren, of je wilt of niet. Zoets dacht ik ook even bij het verhaal van Karin te merken, een soort plaatsvervangende schaamte om een zo intiem verhaal. Maar misschien zie ik het wel helemaal verkeerd.
Anouk is in haar eentje een geheel nieuwe Godsdienst aan het uitvinden, inclusief martelaarsrol. Zeer vrij naar Hans Dorrestein. "Jezus aan het kruis had het beter dan Anouk in dit huis" Wat een nederigheid. Kan iemand mij uitleggen waar die diepe eerbied voor de huidige bewoners vandaan komt. Willem de Heilge Vader??? Zelden iemand met zo'n interessante kop zo weinig horen zeggen.
Wat ik wel heel goed vind van Anouk is dat zij het nog totaal onbekende
Body-Sculpture enige bekendheid heeft gegeven in Nederland. Het gaat hier om de nieuwste hysterische variant op de oervorm "aerobicen". Zeg maar vanuit het aquajoggen via "steps en go" geëvolueerd naar het huidige Wet Blistering Thumb Jumping, wat zoveel inhoudt, alles natuurlijk met de instructievideo en erkende Thumb instructeurs rechtstreeks uit Amerika, dat je op een zo artistiek mogelijke manier de duim brandt en dan de vrijgekomen energie vertaalt in een looppas en een Screambreathing techniek, het zo hard mogelijk schreeuwen: "Fok, nou heb ik het gehad, klootwijf". Op Olympisch niveau worden de artistieke waardering voor de blaasjessculptuur op de duim en de publiekswaardering opgeteld.
Maar die onderdanigheid, dat Vertrap Mij Maar Ik Ben Een Nutteloze Boktor gedrag, dit uitgestorven Slanke Loerie gedoe moet ophouden. Laat Anouk, die met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid in het huis blijft, waarover straks meer, zich in Godsnaam profileren als Jong, Bekakt en (een beetje) Wild. Ik heb het al eerder gezegd, maar het zit me nogal hoog. Minder gezapig. Bonje in de tent! Mensen beschadigen voor het leven! Naast Maurice gaan staan als hij tafeltennist. En vragen naar zijn gymlessen vroeger. Net zo gezweet vroeger als in de dagboekkamer tijdens het nomineren denk ik. Op school partijen kiezen, altijd het mooiste sportgoed aan hebben en iets te witte sportschoenen en dan langzaam iedereen gekozen zien worden. Hartverscheurend leed, dat wel. Als laatste overblijven. Het ligt dus ook niet aan de kleding. "Nou, dan nemen wij Maurice wel"
Er wordt op school over Maurice gefluisterd want hij is een beetje artistiekerig, met ijzerdraad. Hij wil iets duidelijk maken aan ons, maar wat. Het is een soort geheime boodschap die hij vouwt, begrepen we hem maar!!"
Maar, wat ik wil zeggen, veel en veel harder lachen als die op hol geslagen stofzuigerslang staat te sporten. Midden in het gezicht graag. No respect, Anouk.
Over het nomineren. Ik wil geen gekke roddels verspreiden, maar vanmiddag had ik. ik zal ter plekke doodvallen als ik lieg, een alleraardigste meneer van Veronica aan de telefoon of ik Donderdagavond op de tribune wil komen zitten. Mijn nachtmerrie. Of ik, in mijn hoedanigheid als "columnist" iets over een eventueel vertrek van Anouk wilde zeggen. Nee, dat wilde ik niet. Geen zin om met mijn kop op de televisie te verschijnen, meneer van de televisie. Misschien wel met Daphne Deckers over het strand van Texel, ik ook met een soort van Davy Crocketmuts op, wat over het leven filosoferen, daar zou ik nog over twijfelen, maar ik heb hem vriendelijk gezegd dat ik alleen maar mijn stuk er uit wil rammen en niet naast mensen op de tribune wil zitten die allemaal nog even snel naar de kapper zijn geweest, want op de televisie!!! Gejuich in huiskamer en de voltallige familie valt elkaar huilend in de armen: Onze Zoon Op De Televisie!!!!

Liever niet.

Maar, volgens mij wordt er dus veel serieuzer dan wij voor mogelijk houden rekening gehouden met het idde dat Anouk er toch uit gaat.
Ik geloof er niet zo in, maar hoop het wel. Ik ben een vat vol tegenstrijdigheden vanavond, neemt u het mij maar niet kwalijk.

Morgen iets bezetener en duidelijker over het programma.

Groeten, Nico Dijkshoorn