Ik zwerf wel vaker op dit forum, maar waag het er nu maar op om een topic te openen, omdat ik als vader nu geconfronteerd wordt met een situatie.
Mijn zoon is 5 jaar oud. Ik en mijn ex partner wonen nog in hetzelfde huis, (kan financieel even niet anders), maar hebben geen ruzie. We hebben ook allebei geen andere partner, maar hebben besloten dat we niet meer samen een relatie kunnen hebben.
Belangrijk is dat we allebei besloten hebben om voor de volle 100% te zorgen dat onze zoon, toen 4, een mooie opvoeding krijgt met zijn vader en moeder, waar we ook hard aan werken. Inmiddels zijn we allebei bezig met andere huisvesting, dus de rust komt straks in ons leven terug. Nogmaals, we hebben geen ruzie, gaan heel goed met elkaar om, maar echt ideaal is het natuurlijk niet.
Maar nu,
We hebben een mooie zoon. Hij is heel erg slim. Dat in vergelijk met andere kinderen van zijn leeftijd. (eigen conclusie). Inmiddels zegt zijn juf op school, ook dat hij heel pienter is. Er zijn echter wel een paar dingen waar hij op achter loopt. Zijn motoriek bijvoorbeeld. Is niet heel slecht, maar hij loopt nog een beetje te zwabberen met zijn benen, valt vaak, kan ook niet beslissen of die met links of rechts wil schrijven. Ach als vader zie je dat natuurlijk anders.
Hij is iets langer dan de gemiddelde lengte, en qua gewicht zit hij iets onder het gemiddelde. Maar dat zal zijn beloop wel hebben, want er eigenlijk niets mis. (wellicht de oorzaak van de motoriek)
Hij is wel afwezig en stil in de klas. Andere kinderen vertellen een verhaal, en mijn zoon weet dan bijvoorbeeld niet waarover het ging. In mijn ogen en ook van de juf, is dat complete desinteresse. Hij vind het eigenijk maar stom om met vingerverf een schilderijtje te maken, want dan krijg je vieze handen, en dat moeten de andere kinderen zelf maar weten. Maar hij doet daar niet aan mee, want het interesseert hem niet. Op de computer kan je met simpele handelingen een kleurplaat inkleuren zegt die dan.
Nou is hij natuurlijk nog jong, ik bedoel 5, kom op. Thuis reageert hij heel normaal. Hij is attent richting zijn vader en moeder, ruimt uit zijn eigen zijn kamer en speelgoed op, en daar hebben wij hem maar mondjesmaat in hoeven te motiveren. Bij mijn moeder of zus, als hij gaat logeren, gedraagt hij zich ook prima.
Heel veel vragen zoals, papa, wat is een mens. Hoe werkt een oog. Waarom zie ik dingen? Kortom allemaal vragen om gestoord van te worden, haha. Als hij met een vriendje speelt (hij heeft er eigenlijk maar 1), hoor ik hem dikwijls zeggen, Begrijp je het niet ofzo, tegen zijn vriendje, en dan begint ie het uit te leggen?
Nou worden wij gisteravond gebeld door de juf, dat er een maatschappelijk werker, na de zomervakantie in de klas komt om mijn zoon te beoordelen.
Wat is dit nu weer???????????? Ik begrijp daar geen snars van. En eerlijk gezegd bevalt de titel maatschappelijk werker mij ook niet.
Weet iemand wat hier de reden van kan zijn. Want de toon waarin dat ons werd medegedeeld bevalt me helemaal niet. Net alsof er iets verschrikkelijks mis is met mijn zoon.
Ik heb een eigen bedrijf en mij ex heeft psychologie gestudeerd, we zijn allebei niet achterlijk, maar dit begrijpen we niet.
Iets over de school.
Dikwijls in de klas, worden de kinderen eerst Nederlands geleerd, omdat ze dat vanuit huis uit niet meegekregen hebben (snapt u?). De juf is daar veel tijd mee kwijt, wat overigens mijn respect heeft. Maar als ik dan vervolgens op het schoolplein zie, dat de schoolleiding NIET aan de ouders duidelijk kan maken dat ze hun kind op tijd moeten brengen, omdat ze geen Nederlands praten, zakt mijn broek af.
En nou moet mijn zoon een maatschappelijk werker?
Ik begrijp dat niet. Kan ik dat weigeren? Wat zal de insteek daarvan zijn?
Gaan ze ons dingen opleggen?
Buiten de ongewone situatie waarin we nu zitten, zijn we normale mensen, die net zo lief zondagochtend ontbijten met elkaar als elk gezin die nog wel bij "elkaar" is.
Thuis hebben zowel ik als mijn ex allebei niet het idee, dat we een ongewoon kind hebben.
Ach ik zit helemaal niet te wachten op die onzin. Wij zijn allebei "vrije mensen", die het spelletje wel snappen. We voldoen aan onze verplichtingen in het leven, maar zijn ons bewust van onze "omgeving".
Kortom, adviezen, situaties die vergelijkbaar zijn, oplossingen, zijn welkom.
ik moet mijn hart toch ergens luchten, ha.
Gr, een bezorgde ouder.
Je snapt t spelletje? welk spelletje?
Ik zie het niet als iets slechts, totaal niet zelfs. Vooral niet als t ten goede van je zoon is. Geef het een kans, als het je niet bevalt kun je altijd nog aangeven dat je dit traject niet door wilt zetten.
vaak worden ze ingezet voor sociale vaardigheden..
(Y) kan geen kwaad!
Wij kunnen alleen maar gaan gissen waarom ze dat zouden doen, terwijl ze er waarschijnlijk vast een reden voor hebben. (Of je dat een goede reden vindt is een 2e, maar dan weet je in elk geval het waarom)
Volgens mij kan de maaschappelijk werker alleen advies uitbrengen, en daar HOEF je niets mee te doen.
Maar het is idd wellicht handig, ook rustiger wrs, om uit te vragen wat de bedoeling/insteek van deze acti is.
Dat was het eerste waaraan ik moets denken , aangezien hij wel allerlei vragen stelt over : hoe werkt het oog, en andere complexere materie .
Die kinderen krijgen te weinig stimulans en dat slaat om in desinteresse.
ik geef mijn bek ook maar een gooi, heb geen ervaring met dit soort dingen..
quote:Hmmm, dus het blijft wel in onze handen. Ik bedoel ik wil het best proberen, en idd ik zit er niet op te wachten. Maar je "mag" aangeven dat als het niet bevalt, dat je er mee wilt stoppen.Op woensdag 18 juni 2008 12:00 schreef Ynske het volgende:
Een maatschappelijk werker, t is niet echt slecht hoor, of een eng mens. Je zit er niet op te wachten, maar als die persoon wel uit je zoon krijgt waarom hij zo weinig interesse in andere heeft, en heb weet te stimuleren om actiever te worden. Dat is toch alleen maar mooi meegenomen.
Je snapt t spelletje? welk spelletje?
Ik zie het niet als iets slechts, totaal niet zelfs. Vooral niet als t ten goede van je zoon is. Geef het een kans, als het je niet bevalt kun je altijd nog aangeven dat je dit traject niet door wilt zetten.
Ouder worden doe je toch denk ik voor 90% op gevoel. En ik vind dat we het hartstikke goed doen. Ik ben gewoon huiverig dat we met allerlei regeltjes geconfronteerd gaan worden.
Met het spelletje (staat er een beetje ongelukkig), bedoelde ik. Dat we proberen te leven zonder schulden. Dat we zo vrij mogelijk zijn, terwijl deze maatschappij er vanuit gaat, dat ieder mens schulden moet hebben om de maatschappij te laten werken. Ach, tis een filosofie, en gaat niet over dit topic. Ik weet niet waarom ik dat schreef, maar ja...
Dank voor je reactie.
Ik denk dat ik het wel wil proberen, maar ......... Ik ben bang dat een maatschappelijk werker, dat werk doet om eens met ellebogen te wrikken in een (voor mij) prima gezinssituatie.
Maar het kan natuurlijk zijn dat de oorzaak niet bij ons ligt, en daar had ik nog niet over nagedacht.
Ha, toch weer een stapje verder
Dat kan heel goed, en vaak is er dan net als bij jou zoon motorisch iets minder.
Zo'n werker gaat volgens mij alleen kijken of uw kind daar tot zijn recht komt.
Maar bevindingen die zij doen gaan altijd in overleg met de ouders.
Misschien dat er een plek is waar hij beter tot zijn recht komt. of dat hij een klas hoger kan.
Allerlei opties die de ontwikkeling van je zoon kunnen helpen.
Ik denk dat ze dat willen bekijken.
En dat de school het id heeft dat jouw zoon een stapje hoger aan kan.
quote:Ja je hebt gelijk,Op woensdag 18 juni 2008 12:06 schreef ioko het volgende:
Ik vind je reactie nogal achterdochtig, waarom ga je meteen uit van het slechte? Mijn eerste advies zou zijn om met de lerares te praten. Waarom denkt zij dat het nodig is?
Ik ben hierover ook misschien te achterdochtig. Maar dat komt dan louter door het feit dat ik enorm veel van dat kereltje hou en dat ik het beste voor hem wil.
quote:Dit heeft inderdaad niets met dit topic te maken en het is ook wel erg ver gezocht. Punt is dat er twee soorten mensen zijn: mensen die geld uitgeven wat ze niet hebben en daar ook alle kans voor krijgen door allerhande leningen die makkelijk zijn af te sluiten, kopen op krediet en noem maar op en daarnaast mensen die gewoon eerst hun eigen geld opsparen en dan hun geld uitgeven. Ik ben een van de laatste serie en daar heb ik nog nooit problemen mee gehad, ook heb ik nog nooit het gevoel gehad dat de maatschappij mij tegen zou werken ofzo.Op woensdag 18 juni 2008 12:12 schreef Adelphos het volgende:
Met het spelletje (staat er een beetje ongelukkig), bedoelde ik. Dat we proberen te leven zonder schulden. Dat we zo vrij mogelijk zijn, terwijl deze maatschappij er vanuit gaat, dat ieder mens schulden moet hebben om de maatschappij te laten werken. Ach, tis een filosofie, en gaat niet over dit topic. Ik weet niet waarom ik dat schreef, maar ja...
quote:laat ik het zo zeggen, zelf vroeger in contact geweest met maatschappelijk werkers toen ik nog op school zat.Op woensdag 18 juni 2008 12:12 schreef Adelphos het volgende:
[..]
Hmmm, dus het blijft wel in onze handen. Ik bedoel ik wil het best proberen, en idd ik zit er niet op te wachten. Maar je "mag" aangeven dat als het niet bevalt, dat je er mee wilt stoppen.
Ouder worden doe je toch denk ik voor 90% op gevoel. En ik vind dat we het hartstikke goed doen. Ik ben gewoon huiverig dat we met allerlei regeltjes geconfronteerd gaan worden.
Met het spelletje (staat er een beetje ongelukkig), bedoelde ik. Dat we proberen te leven zonder schulden. Dat we zo vrij mogelijk zijn, terwijl deze maatschappij er vanuit gaat, dat ieder mens schulden moet hebben om de maatschappij te laten werken. Ach, tis een filosofie, en gaat niet over dit topic. Ik weet niet waarom ik dat schreef, maar ja...
Dank voor je reactie.
Ik denk dat ik het wel wil proberen, maar ......... Ik ben bang dat een maatschappelijk werker, dat werk doet om eens met ellebogen te wrikken in een (voor mij) prima gezinssituatie.
Maar het kan natuurlijk zijn dat de oorzaak niet bij ons ligt, en daar had ik nog niet over nagedacht.
Ha, toch weer een stapje verder
1e situatie was met pestgedrag op school, waarbij de maatschappelijkwerker als ondersteuning er was
en de tweede situatie toen de docent die we hadden geen les meer kwam geven na het overleiden van zijn dochtertje, complete klas was niet te hanteren, door een maatschappelijkerwerker in te zetten ging alles beter.
al met al totaal geen nare ervaringen ermee. En weet je, soms is de kijk van een ander op een situatie best prettig. Gewoon om de boel een beetje te overzien.
Het kan ook zijn dat school deze maatschappelijkwerker wil inzetten om te je zoon te helpen en te stimuleren.
op het vlak van de desinteresse maar ook op het motorieke vlak
Nooit geschoten is altijd mis.
Er is een topic hierover:
[Ouder en kind] Uitwisselen ervaringen Hoogbegaafdheid (HB)
Mss dat je hier ook zaken van je kind in herkent?
Ik vond nog een oudje over hoogbegaafdheid:
Hoogbegaafd?
En een heleboel bij R&P, maar ik denk dat de insteek daarvan anders is.
quote:Wat Tex zegt.Op woensdag 18 juni 2008 12:07 schreef texelonia het volgende:
Kun je niet beter aan school vragen waarom die maatschappelijk werker komt kijken naar je zoon en wat de insteek zal zijn, etc?
Wij kunnen alleen maar gaan gissen waarom ze dat zouden doen, terwijl ze er waarschijnlijk vast een reden voor hebben. (Of je dat een goede reden vindt is een 2e, maar dan weet je in elk geval het waarom)
quote:ik twijfelde eerst of ik het wel zou zeggen, maar dat er andere mensen het ook dachten deed mij het wel zeggen. ik heb er geen ervaring mee dus was nogal terughoudend om mijn eerste iindruk/mening te geven, was al bij dat ik niet de enige was die dat dachtOp woensdag 18 juni 2008 12:30 schreef DaviniaHR het volgende:
Nou, dat er meerdere mensen iets opperen over hoogbegaafdheid, zegt ook wel wat, nietwaar?
Er is een topic hierover:
[Ouder en kind] Uitwisselen ervaringen Hoogbegaafdheid (HB)
Mss dat je hier ook zaken van je kind in herkent?
Ik vond nog een oudje over hoogbegaafdheid:
Hoogbegaafd?
En een heleboel bij R&P, maar ik denk dat de insteek daarvan anders is.
Even nuanceren: hoogbegaafdheid is niet iets wat je zomaar kan aflezen, daar heb je toch echt achtergrond voor nodig. Ik vind het best beangstigend dat er zo snel naar gewezen wordt en ik vraag me af wat er gebeurd was als de eerste twee mensen in het topic hadden geroepen dat het autisme is, of iedereen daarin meegegaan is. Laat dit soort ideeen/vermoedens asjeblieft aan de juiste mensen over!
[ Bericht 51% gewijzigd door Troel op 18-06-2008 12:54:33 ]
Hij is slim, dat zeker. Belde net naar huis, om te zeggen dat ik hier een topic had geopend, omdat mijn ex zich ook wel zorgen maakt natuurlijk. Krijg ik die kleine aan de lijn. Ik zeg, hoe was het op school, en hij zegt altijd goed, zegt ie, maar ze praten geen engels. Ik zeg, nee jij toch ook niet, snuggere. Waarop ik zeg How do you do, zegt ie Im fine. haha.
Dat pikt ie gewoon op van tv denk ik.
Maar hoogbegaafd, nou ....... ik weet het niet. Het klinkt zo dubbelzinnig. Iemand die heel slim is, die niet kan lezen, schrijven o.i.d., omdat het hem niet interesseert. Tenminste ik heb niet het idee dat hij zijn best daarvoor doet.
Laatst op school hadden ze het over insecten. Had ie in de pauze een wesp gevangen, en zich laten prikken, om dan vervolgens te kunnen laten zien aan de klas wat dat prikje voor gevolg heeft??? Hele rode plek etc, gelukkig niet allergisch ofzo, maar toch...
het wordt er niet gemakkelijker op. Ik ga uit van de adviezen.
Ik ga praten met de juf, en eerst zelf een afspraak met de maatschappelijk werker maken om te vragen wat nou de bedoeling is.
Bedankt voor de topic links, ik herken idd wel een paar dingen, misschien moet hij anders gemotiveerd worden.
Het komt eigenlijk voor ons out of the blue, want ik heb hier echt nog nooit bij stil gestaan. Ik vind hem eigenlijk normaal, en dat is hij ook. Maar ja, komt zo op je dak vallen dat je ineens veel vragen hebt.
Ben blij dat er gereageerd word. Was de moeite meer dan waard.
Wat er achter steekt bij je zoon is zo moeilijk te beroordelen, en kan zelfs na een onderzoekje moeilijk te beoordelen zijn, want er kunnen meerdere factoren meespelen, en het is niet altijd zo simpel om het bij 1 oorzaak te leggen. Belangrijker vind ik overigens dat hij en jullie een happy gezin hebben, bij elkaar of uit elkaar. Mensen zijn gewoon verschillend van elkaar, tegenwoordig worden er heel snel labeltjes geplakt.
Zelf was ik wel stilig als kind, erg op mezelf, wel vriendinnetjes, een aantal, maar was veel op mezelf, en een dromer, en dacht ook veel na over dingen als hoe oneindig is het heelal ipv in de zandbak spelen met klasgenootjes, vanaf een leeftijd van idd 4 a 5 jaar.
Bij mij is er op latere leeftijd vastgesteld dat ik redelijk begaafd ben, hoogbegaafd volgens de richtlijnen zelfs, maar zo voel ik dat niet (kan een behoorlijk dom
).Maar anderzijds heb ik een erg moeilijke thuissituatie gehad en nogal wat dingen meegemaakt als kind, dus waar dat stillige nou aan ligt, kan beiden zijn. Intussen heb ik mezelf wel een heel stuk verder ontwikkelt, iig zodanig waar ik zelf happy mee ben
En nooit een maatschappelijk werker die er ooit aan te pas is gekomen voor mij hoor, enkel voor mijn moeder wegens psychische stoornis, maar de kinderen werd niet opgelet. Qua dat zijn de tijden wel behoorlijk veranderd, want het zoontje van m'n beste vriendin werd ook al geobserveerd in de klas het afgelopen jaar, omdat ze adhd vermoeden, maar ze waren toch niet overtuigd na de observatie.
Goed dat ze in bepaalde gevallen de boel in de gaten houden, maar mijn inziens zoeken ze soms ook net even te snel naar iets. (En daar waar het echt mis is doen ze weer te weinig mee).
Maargoed, ik zou het gewoon als een kans zien om de verdere ontwikkeling van je zoon verder te kunnen ontplooien in zijn voordeel. Misschien dat ie geholpen kan worden bij de motoriek, of dat ie later niet in de knoei komt met verlegenheid/contact, of er gericht met hem gewerkt kan worden indien hij idd wat meer begaafd blijkt te zijn. Ook lieve kinderen die netjes opgevoed zijn en uit kunnen blinken kunnen zo hun speciale aandacht nodig hebben op bepaalde andere gebieden, of extra om zichzelf meer uit te diepen
(Nog even over slim en ontwikkeling; mijn broertje zou een hoger iq hebben als ik, tenminste hij is als 13jarige getest op 150, en ik ben pas met 19 getest, niet zozeer op iq, maar diverse dingen, daar komt wel een verschil in te zitten. Maar mijn broertje heeft het iq heel eenzijdig, kon pas met 12 een beetje redelijk in lettergrepen lezen, met 9 pas zijn veters strikken etc, ze/sommigen hebben zelfs gedacht dat ie 'achterlijk' was zeg maar. Niets is minder waar, hij is juist slim, met techniek kan ie alles, niet uit boekjes, maar zelf proberen, al vanaf jonge leeftijd. ontwikkeling op bepaalde gebieden heeft dus weinig met de hoogte van iq te maken of wat, het kan zich namelijk heel eenzijdig richten. Bij mij broertje is trouwens daarnaast ook pdd-nos vastgesteld tot 2maal aan toe).
[ Bericht 6% gewijzigd door Llewella op 18-06-2008 13:05:04 ]
quote:Ja zijn zicht is prima. Omdat mijn ogen wat slechter zijn (inmiddels met laser weer goed), hebben we dat laten controleren. Dus, die is uitgesloten, maar wel goed meegedacht.Op woensdag 18 juni 2008 12:43 schreef AlphaOmega het volgende:
Ziet hij wel goed? Misschien ook iets om eens naar te kijken. En besluiten met links of rechts te schrijven, dat is inderdaad lastig, vooral als bijvoorbeeld je orientatie op rechts is, maar je dominante oog is het linker. Daar heb ik zelf last van, en daardoor heb ik wat dingen die ik in de ogen van anderen eigenaardig doe, vooral omdat ik gewoon rechtshandig schrijf.
ik had dat namelijk zelf vroeger. Heb tot mijn tiende levensjaar vooraan gezeten in de klas, voordat ze erachter kwamen dat ik -4 had.
quote:daarom was ik ook zo terughouden met postenOp woensdag 18 juni 2008 12:45 schreef Troel het volgende:
Ik vind het juist wel bijzonder dat meerdere mensen over hoogbegaafdheid praten, je kunt het niet uitsluiten, maar het is ook echt niet op te maken uit hetgeen hier verteld wordt over zoonlief.
Even nuanceren: hoogbegaafdheid is niet iets wat je zomaar kan aflezen, daar heb je toch echt achtergrond voor nodig. Ik vind het best beangstigend dat er zo snel naar gewezen wordt en ik vraag me af wat er gebeurd was als de eerste twee mensen in het topic hadden geroepen dat het autisme is, of iedereen daarin meegegaan is. Laat dit soort ideeen/vermoedens asjeblieft aan de juiste mensen over!
het is gewoon het beste om dat idd aan de juiste mensen over te laten 
quote:Niet op te maken??Op woensdag 18 juni 2008 12:45 schreef Troel het volgende:
Ik vind het juist wel bijzonder dat meerdere mensen over hoogbegaafdheid praten, je kunt het niet uitsluiten, maar het is ook echt niet op te maken uit hetgeen hier verteld wordt over zoonlief.
Even nuanceren: hoogbegaafdheid is niet iets wat je zomaar kan aflezen, daar heb je toch echt achtergrond voor nodig. Ik vind het best beangstigend dat er zo snel naar gewezen wordt en ik vraag me af wat er gebeurd was als de eerste twee mensen in het topic hadden geroepen dat het autisme is, of iedereen daarin meegegaan is. Laat dit soort ideeen/vermoedens asjeblieft aan de juiste mensen over!
Er word niet gesteld dat hij hoogbegaafd is maar lichtelijk of iig slimmer dan leeftijdgenoten.
Als ouders en juffrouw zeggen dat het desinteresse is, dat het vaak tegen een vriendje zegt "snap je dat niet?" , dat hij het nut niet inziet van vinger verven , dat hij op zijn 5e zulke vragen stelt en dat zijn moteriek iets achter lopen zijn toch wel aanwijzingen dacht ik zo.
Niet meteen dat hij een iq van 150 heeft.
Maar het geeft wel iets aan..
quote:Daar ben ik het helemaal mee eens. Maar als ze het niet hadden gezegd, had ik er niet bij stil gaan staan.Op woensdag 18 juni 2008 12:45 schreef Troel het volgende:
Ik vind het juist wel bijzonder dat meerdere mensen over hoogbegaafdheid praten, je kunt het niet uitsluiten, maar het is ook echt niet op te maken uit hetgeen hier verteld wordt over zoonlief.
Even nuanceren: hoogbegaafdheid is niet iets wat je zomaar kan aflezen, daar heb je toch echt achtergrond voor nodig. Ik vind het best beangstigend dat er zo snel naar gewezen wordt en ik vraag me af wat er gebeurd was als de eerste twee mensen in het topic hadden geroepen dat het autisme is, of iedereen daarin meegegaan is. Laat dit soort ideeen/vermoedens asjeblieft aan de juiste mensen over!
Natuurlijk ga ik af op de adviezen van een deskundige, maar toch is het heel attent om dit te opperen.
Ach had inderdaad ook al gelezen over asperger enzo, maar dat is het echt niet hoor.
quote:ja en dat soort dingen moet je gewoon overlaten aan mensen die ervoor geleerd hebben en het jochie daadwerkelijk kennen. Met alle respect: niemand kan hier uit geschreven tekst opmaken wat er omgaat in het jochie en of hij wel of niet slimmer is. Als je dit soort dingen als aanwijzing gaat zien, is straks elk kind hoogbegaafd.Op woensdag 18 juni 2008 12:59 schreef bhm het volgende:
[..]
Niet op te maken??
Er word niet gesteld dat hij hoogbegaafd is maar lichtelijk of iig slimmer dan leeftijdgenoten.
Als ouders en juffrouw zeggen dat het desinteresse is, dat het vaak tegen een vriendje zegt "snap je dat niet?" , dat hij het nut niet inziet van vinger verven , dat hij op zijn 5e zulke vragen stelt en dat zijn moteriek iets achter lopen zijn toch wel aanwijzingen dacht ik zo.
Niet meteen dat hij een iq van 150 heeft.
Maar het geeft wel iets aan..
Wat het aangeeft is dat het zeer wenselijk en op zich verklaarbaar zou zijn als het het geval zou zijn, maar ook dat veel mensen hier het wel erg makkelijk met anderen eens zijn. Zoals ik al zei: als de eerste autisme geroepen had, dan hadden ook meer mensen dat geroepen.
quote:Desinteresse ontstaat vaak wanneer er materie aan het kind wordt aangeboden die gewoon te eenvoudig is, en daarom gewoon simpelweg niet interessant is om uberhaupt te verwerken.Op woensdag 18 juni 2008 12:59 schreef bhm het volgende:
[..]
Niet op te maken??
Er word niet gesteld dat hij hoogbegaafd is maar lichtelijk of iig slimmer dan leeftijdgenoten.
Als ouders en juffrouw zeggen dat het desinteresse is, dat het vaak tegen een vriendje zegt "snap je dat niet?" , dat hij het nut niet inziet van vinger verven , dat hij op zijn 5e zulke vragen stelt en dat zijn moteriek iets achter lopen zijn toch wel aanwijzingen dacht ik zo.
Niet meteen dat hij een iq van 150 heeft.
Maar het geeft wel iets aan..
quote:desintresse ontstaat ook wanneer iemand iets niet begrijpt of niet mee kan komenOp woensdag 18 juni 2008 13:12 schreef AlphaOmega het volgende:
[..]
Desinteresse ontstaat vaak wanneer er materie aan het kind wordt aangeboden die gewoon te eenvoudig is, en daarom gewoon simpelweg niet interessant is om uberhaupt te verwerken.
quote:of te moeilijk...Op woensdag 18 juni 2008 13:12 schreef AlphaOmega het volgende:
[..]
Desinteresse ontstaat vaak wanneer er materie aan het kind wordt aangeboden die gewoon te eenvoudig is, en daarom gewoon simpelweg niet interessant is om uberhaupt te verwerken.
quote:yepOp woensdag 18 juni 2008 13:14 schreef Ynske het volgende:
[..]
desintresse ontstaat ook wanneer iemand iets niet begrijpt of niet mee kan komen
en daarbij, een heel slim iemand hoeft bepaalde makkelijke dingen niet meteen te begrijpen, of andersom.
Het is niet zo dat iemand met een hoog iq alles maar snapt en goed kan, en net zo min is het zo dat iemand met een laag iq niet kan uitblinken. Beter is dan naar afzonderlijke aspecten te kijken en daar op in te gaan dan maar een etiketje te plakken en het daarmee af te doen.
laatmaar
[ Bericht 33% gewijzigd door ElizabethR op 18-06-2008 14:11:10 ]
Ben toen naar een beroepsopleiding LTS gegaan, en MTS daarna.
Door het eerste jaar Atheneum, heb ik tot het einde van de MTS niets meer hoeven leren. Mijn schooltijd bestond voornamelijk uit lol trappen en examens leren 5 minuten van te voren in aula.
Wellicht dat mijn zoon daar nu ook mee te maken heeft. Mijn ouders hebben het in ieder geval nooit gemotiveerd, want ik presteerde toch nooit wat. Wellicht had het anders uit kunnen pakken, want ik heb een IQ van 143 (laatste keer getest ruim 6 jaar geleden), en er blijft altijd een gevoel knagen dat ik het verkloot heb en dat ik er iets mee had kunnen doen.
In mijn geval ben ik er qua capaciteit op achteruit gegaan in mij leven, en mocht het zo zijn dat mijn zoon dat ook heeft, dan zal ik dat in ieder geval niet ongemerkt voorbij laten gaan.
Maar nu word ik er zelf mee geconfronteerd (heb ik het vermoeden), en het doet me goed om jullie reacties te lezen.
Dat van dat veters strikken is heel herkenbaar, want daar was ik ook erg laat mee. Vond klitteband veel en veel makkelijker namelijk
Ik heb morgenochtend een gesprek met de school. Ik post hier wel het resultaat.
Soms heb je van die dagen............
quote:Ja dat kan heel goed. Ik heb daar ook aan gedacht. Toch zal dat dan in een milde vorm zijn, zoals bijvoorbeeld het niet tonen van emoties.Op woensdag 18 juni 2008 13:38 schreef AlphaOmega het volgende:
Niet om je bang te maken, maar het kan ook een milde vorm van autisme zijn. Bij een vriend van me hebben ze dat pas na zijn dertigste geconstateerd. Het verklaart heel erg veel, achteraf, maar het is toch fijn dat er verklaring is gekomen.
Ik wil alleen oppassen door iets te benoemen. Om te voorkomen dat we te beoordelend naar de situatie kijken.
quote:Dat is dan wel een beetje dubbel.Op woensdag 18 juni 2008 14:04 schreef Adelphos het volgende:
[..]
Ja dat kan heel goed. Ik heb daar ook aan gedacht. Toch zal dat dan in een milde vorm zijn, zoals bijvoorbeeld het niet tonen van emoties.
Ik wil alleen oppassen door iets te benoemen. Om te voorkomen dat we te beoordelend naar de situatie kijken.
Aan de ene kant heb je zelf aan een aantal dingen gedacht en ook op ingelezen (asperger, autisme e.d.) en aan de andere kant wil je niet dat de school gaat beoordelen door een maatschappelijk werker in te schakelen om tot een eventuele beoordeling te komen.
quote:Klopt,Op woensdag 18 juni 2008 14:08 schreef Verida het volgende:
[..]
Dat is dan wel een beetje dubbel.
Aan de ene kant heb je zelf aan een aantal dingen gedacht en ook op ingelezen (asperger, autisme e.d.) en aan de andere kant wil je niet dat de school gaat beoordelen door een maatschappelijk werker in te schakelen om tot een eventuele beoordeling te komen.
Ik realiseer me ook, dat mijn mening na het lezen van wat reacties veranderd is. Ik ga in ieder geval een maatschappelijk werker naar zijn situatie laten kijken.
Dus... ben zeker meer gerustgesteld over het nut van een maatschappelijk werker. klonk een beetje als de boeman, toen ik het gisteravond hoorde.
quote:Er zijn meer dingen in het levenOp woensdag 18 juni 2008 13:56 schreef Adelphos het volgende:
Ik heb zelf op de basisschool een klas overgeslagen. Waarschijnlijk omdat ik het erg goed deed (weet ik eigenlijk niet meer). Vervolgens begonnen met Atheneum, jaar later naar Havo, toen werd er verzocht om mij naar mavo te doen.
Ben toen naar een beroepsopleiding LTS gegaan, en MTS daarna.
Door het eerste jaar Atheneum, heb ik tot het einde van de MTS niets meer hoeven leren. Mijn schooltijd bestond voornamelijk uit lol trappen en examens leren 5 minuten van te voren in aula.
Wellicht dat mijn zoon daar nu ook mee te maken heeft. Mijn ouders hebben het in ieder geval nooit gemotiveerd, want ik presteerde toch nooit wat. Wellicht had het anders uit kunnen pakken, want ik heb een IQ van 143 (laatste keer getest ruim 6 jaar geleden), en er blijft altijd een gevoel knagen dat ik het verkloot heb en dat ik er iets mee had kunnen doen.
In mijn geval ben ik er qua capaciteit op achteruit gegaan in mij leven, en mocht het zo zijn dat mijn zoon dat ook heeft, dan zal ik dat in ieder geval niet ongemerkt voorbij laten gaan.
Maar nu word ik er zelf mee geconfronteerd (heb ik het vermoeden), en het doet me goed om jullie reacties te lezen.
Dat van dat veters strikken is heel herkenbaar, want daar was ik ook erg laat mee. Vond klitteband veel en veel makkelijker namelijk
Ik heb morgenochtend een gesprek met de school. Ik post hier wel het resultaat.
Soms heb je van die dagen............
Met mijn cito score zat ik al in de top van nederland, maar toch havo advies vanuit school (ook wegens gezinsomstandigheden), die heb ik nooit afgemaakt, mbo niet afgemaakt, toen ik werd getest met 19 voor mijn toenmalige werkgever had die psycholoog echt zoiets van jij had met alle gemak universiteit moeten kunnen halen en tot de betere leerlingen hebben moeten horen daar. Ik ben ook iemand van even van te voren snel leren, omdat ik het ook met gemak kan, maar de motivatie voor school niet altijd even denderend was (maar de motivatie heb ik wel, echter voor dingen die ik dus echt interessant vind, dan wordt ik opgeslokt door de zoektocht naar informatie en ben ik juist heel leergierig).
Ik ben ook nooit gemotiveerd omdat mijn vader zelf heel slim is (en mijn moeder ook heel slim, ook klas overslaan etc, maar helaas kan ze daar weinig van genieten), maar niet van opscheppen en kapsones houdt, eerder gewoon echt hollands hard werken en al doe je normaal dan doe je al gek genoeg.
(Mijn vader stond overigens wel als eerste te juichen toen het rapport binnen kwam van mijn kunnen, van zie je wel, echt mijn dochter
).IQ of bepaalde gebieden wat betreft ontwikkeling gaat trouwens zowieso achteruit, tenminste, van kind naar volwassen worden, omdat je je gaat specialiseren en je hersenen zich daarop aanpassen. Daarom is het iq van een kind ook niet evenredig aan dat van een volwassene, dat steekt iets anders in elkaar van wat ik heb begrepen.
Overigens voor jezelf, doe met je eigen intelligentie wat jezelf gewenst acht. Ik ben destijds als programmeur aan de bak gegaan na wat verkorte cursussen, lekker met de hersens aan de gang. Maar intussen heb ik gewoon een simpel administratief baantje, lekker dicht bij huis, zometeen lekker moederen, maar daarnaast houd ik mezelf aardig geprikkeld op het hobbygebied. Ik voel me er een rijk mens mee, en heb alles goed in balans ermee kunnen zetten.
Een hoog iq hoeft nog niet te zeggen dat je het ook aan kan om dokter of bankdirecteur te worden, daar komt meer bij te kijken. Belangrijkste is dat je als mens happy bent en tevreden kunt zijn over de dingen die je doet
Daarom, voor je zoon ook belangerijk dus; dat hij zich kan ontwikkelen naar zijn eigen kunnen. En de observatie kan daarmee van pas komen, maar die mensen weten ook niet altijd alles of zitten ook niet altijd op het goede spoor. Ik zou jezelf en je ex er iig in betrekken, dat ze niet zomaar met een etiketje komen aandragen, maar dat jullie er zelf ook in mee kunnen denken en doen.
Aan de andere kant zou ik ook wel blij zijn hoor, dat er iemand naar hem komt kijken, het is alleen maar bedoeld om hem te helpen. Je merkt zelf ook wel op dat hij zich niet gedraagt als een "gemiddeld" kind, en het is op zich niet verkeerd om uit te zoeken waar dat vandaan komt.
Overigens kijkt een maatschappelijk werker niet naar evt evt stoornissen (asperger/autisme, snap trouwens niet dat het hier überhaupt genoemd wordt!
), en ook niet naar evt hoogbegaafdheid. Waar hij/zij wel voor komt, kan de juf je vertellen. Maar zoals ik het nu lees zal men heus niet van plan zijn zich met jullie thuissituatie te bemoeien.Ik hoop van harte dat het jullie ook in de toekomst blijft lukken om zo goed met elkaar om te gaan!
Laat je de uitkomst van het gesprek morgen nog even weten?
quote:Ik noemde het als schaap over de dam voorbeeldOp woensdag 18 juni 2008 15:51 schreef Moonah het volgende:
Ik vind het bijzonder vreemd dat de juf dit telefonisch meedeelt en blijkbaar ook nog zonder voldoende motivatie. Ik ben zelf al jaren leerkracht en ik zou het niet in mijn hoofd halen halen om dat op een dergelijke manier te doen. Zoals je zelf ervaart nu maak je je dus onnodig heel veel zorgen. Jammer, dat had de juf kunnen voorkomen.
Overigens kijkt een maatschappelijk werker niet naar evt evt stoornissen (asperger/autisme, snap trouwens niet dat het hier überhaupt genoemd wordt!
Ik hoop van harte dat het jullie ook in de toekomst blijft lukken om zo goed met elkaar om te gaan!
Laat je de uitkomst van het gesprek morgen nog even weten?
Hier ook nog even een juf aan het woord. In eerste instantie een vreemde zaak dat de juf je belt en de mededeling doet die ze gedaan heeft. Tenzij jullie nooit op school (in de klas komen, briefjes niet beantwoorden etc etc) kan ik me er ergens nog iets bij voorstellen, maar uit je verhaal lijk je mij een betrokken ouder die simpelweg met wat vragen zit.
Ik kan je alleen vertellen hoe ik te werk zou gaan....daar moet je dan maar uithalen wat voor jezelf werkt. En wat voor jouw een goed gevoel geeft. Sommige dingen heb je wellicht al zelf bedacht, maar ach....
Ik zou morgenvroeg zeker aan de juf vragen waarom ze gekozen heeft om dat telefoontje te plegen. Vertel haar dat je daar erg van geschrokken bent. En waarom zij denkt dat een maatschappelijk werker een goed idee is. Misschien komen jullie er wel samen uit ? Deelt ze jullie zorgen ? Dan is de intern begeleidster wellicht een goed idee. De IB-er kan de leekracht helpen om een plannetje op te stellen dat de juf uitvoert. Dat heet een hulpplan (bij mij op school). Dat is een specifiek plan met een doel. Bij mij op school werken we 6 weken met dit plan. Doel niet gehaald ? Dan komt hulpplan nummer 2. Zelfde doel wederom weer niet gehaald ? Dan pas gaat een kind de interne zorgcommissie in.....Traject loopt in theorie en praktijk nog door, maar voor nu genoeg info, denk ik.
Een maatschappelijk werker staat in mijn beleving echt verderop in het traject. Jullie staan aan het begin, na mijn idee.....En dat is echt op tijd. Je zoon is 5 jaar. Zijn ontwikkelijk zal stabieler worden, maar is nu nog grillig. Dat past bij een kleuter.
Hij heeft nog zoveel tijd om zichzelf te ontwikkelen. Geef hem de vrijheid, zelfstandigheid en het vertrouwen om dat te doen. Ik denk dat je in samenwerking met je school een eind kan komen.
Succes morgen !
En denk maar....ook juffen zijn de beroerdste niet
quote:Wat niet uitsluit dat je net zoals ieder mens een blinde vlek kunt hebben tov jezelf of (juist) je kinderen.Op woensdag 18 juni 2008 11:54 schreef Adelphos het volgende:
...knipje...
Ik heb een eigen bedrijf en mij ex heeft psychologie gestudeerd, we zijn allebei niet achterlijk, maar dit begrijpen we niet.
...knip.
Uit ervaring weet ik dat je er met je neus bovenop kunt zitten zonder iets door te hebben. Een beetje afstand (iemand anders bijvoorbeeld) kan veel duidelijk maken.
Ik kan me voorstellen dat je veel vragen (èn stekels) krijgt van een dergelijke ongemotiveerde mededeling. Dat heeft de juf vast (ooit) anders geleerd.
Ik ben ook wel benieuwd wat nu de insteek is geweest achter deze move van school.
Hét forum voor dit soort problematiek!
Volgens ons kan een school wél zijn zorgen bij een maatschappelijk werker néérleggen, maar niet een maatschappelijk werker inschakelen. Daar is toestemming van de ouders voor nodig. Hier zou ik zeker even achteraan gaan.
Waarschijnlijk gaat het in eerste instantie niet om de thuissituatie, maar wel om het kind zelf. Omdat ze zich als school zorgen maken om zijn ontwikkeling. Het is de taak van de school om dit naar de ouders te communiceren.
Advies: ga naar die school toe, geef aan dat je geschrokken bent van de mededeling en zeg dat je een gesprek wilt. Ga ópen dit gesprek in en zorg dat je te weten komt, wat hún zorgen zijn. Daar heb je als ouder recht op.
Ik vind je reactie dan ook niet achterdochtig, ik kan goed begrijpen dat je zo reageert.
edit: ik zie dat de start van het topic twee weken terug is geweest..
[ Bericht 4% gewijzigd door Paradijsvogeltje op 30-06-2008 12:33:09 ]