Ik wou me dus eens hier registreren simpelweg omdat ik zelf wat "hulp" kan gebruiken at the moment.
Allereerst wou ik dus eerst mijn woordje spuien en vervolgens zelf kijken wat ik kan betekenen voor dit forum...
Reden waarom ik dus nu hier naar toe kom is omdat ik in een mentale dip zit. Normaal zou ik rond deze tijd met een vriendin van me aan het chatten zijn maar zij is al 3/4 dagen spoorloos verdwenen en daar verwacht ik nu ook al het ergste van 
...
Ah fijn. Het gaat dus allemaal om wat vage ( 
) problemen met mij leven zeg maar...
Ikzelf heb dus problemen om sociaal dingen goed te krijgen zeg maar. Dus vandaar datik weinig vrienden heb. Tenminste. _ECHTE_ vrienden. Vrienden om simpelweg dingen mee te doen zit wel snor IMHo maar voor de rest. Woei... Te erg.
Magoed, Ik had er weinig problemen mee, Ik kon mezelf wel redden en kon opzelf vertrouwen.
Toen vorig jaar begin juli "ontmoette" ik een meisje via iemand anders via msn. Ik wist al vanaf begin dat het nooit wat zou worden kwa.. tja. Relatie gezien zeg maar. Maar daar had ik geen problemen mee en zij ook al. We raakte aan de praat en we raakte enorm goed bevriend.
Toen, 4 Aug. was Dance Valley. Ik was daar dus heen geweest helemaal blij en zoals jullie weten is de n8 daarop best kut verlopen (5 uur onderkoeld door regen lopen bijv...). Ik zat daar dus ook bij en het zette mij toen dus aan het denken over me leven. Ik was moe van het leven... Letterlijk en figuurlijk en wou er een einde aan maken... "zij" weerhield me daarvan toendertijd.
Maar ok, Ik begon steeds meer en meer te vertrouwen op dat meisje en ik zag haar toen als mijn eigen familie zo goed ging het. We maakte beloftes elkaar nooit in de steek te laten... Friends 4 ever...
We voelde elkaar precies aan en wisten elkaar altijd op te vrolijken.
Toen, 1 October kreeg ze dus een vriendje... Ok. Niets aan de hand, Het contact bleef er. Maar sinds die dag is het dus alleen maar down hill gegaan. Je zou denken dat ik jaloers oid zou zijn maar dat is niet zo.
Ze veranderde sinds die tijd enorm en ik begon steeds kutter en kutter te voelen. Ik maakte verwijtingen t.o.v haar... alsof het haar schuld was en ze vatte het verkeerd op... Ik heb toen me excuses ervoor aangeboden en verteld dat ik zou veranderen maar het contact bleef verder weg zakken.
Je zou denken als je dit zo leest dat het zeker mijn schuld is maar er zat heel veel tijd tussen die verwijtingen van mij.
Toen kreegik rond kerstmis zwaar de pik erop om het zo te zeggen.. Zag het leven (weer) niet zitten. Ik raakte ontmoedigd en was zwaar in de war... Ik ging eens kijken op een chatsite en begon gewoon stom te lullen totdat iemand mij aansprak om te vragen of alles wel goed met me ging... Ik zei nee en had haar mijn hele levens verhaal verteld... Ze kon me zo goed op vangen ermee, daar ben ik haar nog steeds dankbaar voor (zij is trouwens idegene die al 3/4 dagen spoorloos is verdwenen )...
Opzich had ik er weinig moeite mee dat het contact weg was maar ik mis nog steeds het gevoel van.. tja. aandacht krijgen, iemand hebben die vraagt hoe het met je gaat, Iemand die daadwerkelijk om je geeft... Ik heb dat altijd gemist, Van me ouders nooit gekregen. Me mom wel, maar doordat me pa zo'n lul is (lang verhaal... ) "misvormd" dat allemaal...
Ik weet ook niet precies wat ik er nou mee aan moet. Ik zie zelf nu ook dat ik veel dingen heb vergeten te zeggen in deze post van me of te weinig tijd voor heb om het te zeggen... All I know is that I needed to say it out "public"...
Ik zal morgen ochtend/middag wel wat meer info er over plaatsen... Voor nu ben ik te moe om door te tikken... Bedankt voor jullie tijd..
Dit is niet iets waar je in je eentje mee moet blijven zitten,denk ik.
enige advies dat ik kan geven is. probeer eens met haar te praten.
of is het contact zodanig verstoord dat dat niet meer mogelijk is? -> e-mailen dat het je er spijt en om een gesprek vragen.
succes er mee.
verder sluit ik me shmoopy aan. het klinkt alsof je er heel erg mee zit.
Hulp bij chatters zoeken is tijdelijk goed, maar naar verloop van tijd krijgen meisjes van MSN een vriendje en dan zijn ze zomaar ineens een paar weekjes nauwelijks meer online en daar zit je dan!
Ga wat vaker met vrienden op stap ipv internetten, gezellig bij iemand een beetje buurten over vanalles en nog wat is veel leuker dan met diegene msn-en!
Misschien kun je bij een sport gaan zodat je nieuwe mensen leert kennen?
quote:Prof hulp heb ik ook naar gezocht... Ik zocht het via internet, Want dat is enige manier die ik zie zonder nog meer problemen te krijgen.
Op zondag 10 maart 2002 23:41 schreef shmoopy het volgende:
Als je het gevoel hebt dat je je problemen niet meer op kunt lossen,dat je iemand nodig hebt om alles aan kwijt te kunnen is het misschien een idee om professionele hulp te gaan zoeken?
Dit is niet iets waar je in je eentje mee moet blijven zitten,denk ik.
Ik moet het anders via mijn huisarts doen en daar heb ik enorme problemen mee, Hij heeft het leven van mijn moeder zo zwaar verneukt dat ze nu met een constante bloeddruk van 170 thuis zit (ja met medicijnen ervoor ook nog...) en heeft er ook voor gezorgd dat zij met een splinter in haar hand zit dat voor een helse pijn zorgt voor altijd... Het is cronisch..
Dus als hij bij mijn moeder al 2x een fout heb kunnen maken dat mijn moeder voor de rest van haar leven nog zal merken... waarom zou hij dat dan niet bij mij doen?
quote:Ze is te erg veranderd om een goede discussie mee aan te gaan... Ze kat me telkens af op wat ik ook zeg... Ik heb nu altijd een gevoel van spanning als ik met haar praat of sms (rest komt er niet meer van...)
Op zondag 10 maart 2002 23:44 schreef Vision het volgende:
ik weetniet goed wat ik er op moet zeggenenige advies dat ik kan geven is. probeer eens met haar te praten.
of is het contact zodanig verstoord dat dat niet meer mogelijk is? -> e-mailen dat het je er spijt en om een gesprek vragen.
succes er mee.
verder sluit ik me shmoopy aan. het klinkt alsof je er heel erg mee zit.
quote:Diegene waar ik het over heb is al 2 1/2 maanden niet meer online gekomen dus een meisje van MSN kan ik haar niet meer noemen (ok ze kwam vorige week nog online en dat was me een gespannen gesprek.. *zucht*...
Op zondag 10 maart 2002 23:46 schreef CherrymoonTraxx het volgende:
Ik sluit me bij de vorige post aan!
Hulp bij chatters zoeken is tijdelijk goed, maar naar verloop van tijd krijgen meisjes van MSN een vriendje en dan zijn ze zomaar ineens een paar weekjes nauwelijks meer online en daar zit je dan!Ga wat vaker met vrienden op stap ipv internetten, gezellig bij iemand een beetje buurten over vanalles en nog wat is veel leuker dan met diegene msn-en!
Misschien kun je bij een sport gaan zodat je nieuwe mensen leert kennen?
Professionele hulp kan nooit kwaad lijkt me ook
quote:Zoek haar in " het echt" eens op en ga er mee praten, of bel haar!!
Diegene waar ik het over heb is al 2 1/2 maanden niet meer online gekomen dus een meisje van MSN kan ik haar niet meer noemen (ok ze kwam vorige week nog online en dat was me een gespannen gesprek.. *zucht*...
quote:Zij woont aan de andere kant van Nederland.. Nu a.u.b niet zeggen van "waar maak je dan in godsnaam druk over als ze zo ver is.. get over it jadajadajada".
Op zondag 10 maart 2002 23:55 schreef CherrymoonTraxx het volgende:[..]
Zoek haar in " het echt" eens op en ga er mee praten, of bel haar!!
En haar bellen... De laatste 2 maanden heb ik haar nooit en dan ook nooit "goed te pakken" kunnen krijgen. Ze zat altijd bij d'r vriendje of had simpelweg geen tijd... Zelfs toen ik zei dat me moeder ernstig ziek was/is... Had ze geen tijd...
...quote:Dat doe ik ook at the moment. Op het moment denk ik er het helderste over. Ik ben er niet hevig verdrietig over oid. Ik ben goed in de weer en focus me op de dingen die belangrijk zijn. Maar ik d8 er net enorm veel aan door omstandigheden dus moest ik het weer kwijt... En dat gebeurd ditmaal dus door het hier te plaatsen...
Op zondag 10 maart 2002 23:53 schreef schmertzer het volgende:
Klinkt goed om in de weer te blijven met van alles en nog wat. Gewoon lekker dingen doen die WEL goed voelen en proberen niet van het negatieve uit te gaan.Professionele hulp kan nooit kwaad lijkt me ook
[Dit bericht is gewijzigd door Solidoor op 10-03-2002 23:58]
quote:ga voor een second opinion bij een andere huisarts praten. Dat kan geen kwaad lijkt me. Ik zou onder geen beding naar je eigen huisarts gaan. Zo'n gesprek moet je namelijk niet maken met iemand die je totaal niet vertrouwd.
Op zondag 10 maart 2002 23:50 schreef Solidoor het volgende:Prof hulp heb ik ook naar gezocht... Ik zocht het via internet, Want dat is enige manier die ik zie zonder nog meer problemen te krijgen.
Ik moet het anders via mijn huisarts doen en daar heb ik enorme problemen mee, Hij heeft het leven van mijn moeder zo zwaar verneukt dat ze nu met een constante bloeddruk van 170 thuis zit (ja met medicijnen ervoor ook nog...) en heeft er ook voor gezorgd dat zij met een splinter in haar hand zit dat voor een helse pijn zorgt voor altijd... Het is cronisch..
Dus als hij bij mijn moeder al 2x een fout heb kunnen maken dat mijn moeder voor de rest van haar leven nog zal merken... waarom zou hij dat dan niet bij mij doen?
quote:wat misschien helpt is eens op papier zetten wat je haar eigenlijk wil zeggen, en hoe je het wil zeggen. Als je je problemen met haar voor jezelf eens opschrijft zie je het misschien wat helder en kun je het haar misschien ook beter uitleggen (desnoods mail je haar die lijst).
Ze is te erg veranderd om een goede discussie mee aan te gaan... Ze kat me telkens af op wat ik ook zeg... Ik heb nu altijd een gevoel van spanning als ik met haar praat of sms (rest komt er niet meer van...)
quote:zoals net ook al gezegd is. Het is fijn dat je op iemand via internet kan bouwen, maar vertrouw er niet volledig op. Die mensen kunnen om wat voor reden ineenns weg zijn (zoals bij jouw nu). (ik heb al vaak meegemaakt dat mensen waarmee je dagelijks chat, opeens van de aardbodem af lijkten te zijn).
Diegene waar ik het over heb is al 2 1/2 maanden niet meer online gekomen dus een meisje van MSN kan ik haar niet meer noemen (ok ze kwam vorige week nog online en dat was me een gespannen gesprek.. *zucht*...
quote:Professionele hulp via internet lijkt mij persoonlijk geen goed idee.
Op zondag 10 maart 2002 23:50 schreef Solidoor het volgende:[..]
Prof hulp heb ik ook naar gezocht... Ik zocht het via internet, Want dat is enige manier die ik zie zonder nog meer problemen te krijgen.
Ik moet het anders via mijn huisarts doen en daar heb ik enorme problemen mee, Hij heeft het leven van mijn moeder zo zwaar verneukt dat ze nu met een constante bloeddruk van 170 thuis zit (ja met medicijnen ervoor ook nog...) en heeft er ook voor gezorgd dat zij met een splinter in haar hand zit dat voor een helse pijn zorgt voor altijd... Het is cronisch..
Dus als hij bij mijn moeder al 2x een fout heb kunnen maken dat mijn moeder voor de rest van haar leven nog zal merken... waarom zou hij dat dan niet bij mij doen?
[..]
Een 1 op 1 gesprek met iemand die daarvoor opgeleid is wel.
Waar het om gaat is dat die huisarts jou doorverwijst naar bijv een psycholoog,je hoeft daar verder tegenover hem niet alles voor op tafel te gooien,
maar geef duidelijk aan dat het niet goed met je gaat.
Als die huisarts een te groot struikelblok is,is het misschien een idee om een andere te nemen.
Afhankelijk van waar je woont is dat meestal geen probleem en kan dat binnen een week geregeld worden.
En mocht je dat ook niet zien zitten dan zou je gewoon zelf contact op kunnen nemen met een hulpverlenende instantie en de situatie uitleggen,zij hebben vast wel advies voor je.
Maar hier moet je niet in je eentje mee blijven aanmodderen.
Probeer dat chatgedoe even te laten voor wat het is,
want mijn indruk is dat je er meer problemen door hebt gekregen dan oplossingen.
quote:Dit zal er dan alleen voor zorgen dat ik achter dingen kom die ik al wist, maar er alleen nog achter hoef te komen... Het helpt me niet IMHO...
Op zondag 10 maart 2002 23:58 schreef Vision het volgende:wat misschien helpt is eens op papier zetten wat je haar eigenlijk wil zeggen, en hoe je het wil zeggen. Als je je problemen met haar voor jezelf eens opschrijft zie je het misschien wat helder en kun je het haar misschien ook beter uitleggen (desnoods mail je haar die lijst).
En als ik dat opschrijf en het haar mail, Nou... 9 op de 10x dat ze me never ever meer wilt zien en/of spreken...
quote:Ik zie haar dus niet als een chat vriendin of wat dan ook. Maar echt als een goede vriendin van me .. Net familie.. althans.. dat deed ik... En dat terwijl ik haar nog maar 1x in het echt heb gezien... Sad but true.
zoals net ook al gezegd is. Het is fijn dat je op iemand via internet kan bouwen, maar vertrouw er niet volledig op. Die mensen kunnen om wat voor reden ineenns weg zijn (zoals bij jouw nu). (ik heb al vaak meegemaakt dat mensen waarmee je dagelijks chat, opeens van de aardbodem af lijkten te zijn).
Komt gewoon door het feit dat ik zwaar in de war ben geraakt door mijn "jeugd" *ik doe het tussen haakjes aangezien ik nog niet eens volwassen ben wettelijk gezien..* en ik eindelijk d8 dat ik iemand had gevonden om "samen" door het leven mee te gaan... Boy what was I wrong..
MSN-en is nog altijd een soort tijdsbesteding voor resterende tijd, dus als iemand het druk heeft met school of vriend/vriendin zal diegene nauwelijks meer on-line zijn.
Heb ik ook weleens gehad, mensen met wie je eerst dagelijks sprak over echt alles en die ineens van de wereld verdwenen leken te zijn en die ik nu niet eens meer aanspreek.
quote:volgens mij klinkt het alsof ie liever niet wil dat zijn ouders daarachter komen.
Op zondag 10 maart 2002 23:59 schreef shmoopy het volgende:Als die huisarts een te groot struikelblok is,is het misschien een idee om een andere te nemen.
Afhankelijk van waar je woont is dat meestal geen probleem en kan dat binnen een week geregeld worden.
En mocht je dat ook niet zien zitten dan zou je gewoon zelf contact op kunnen nemen met een hulpverlenende instantie en de situatie uitleggen,zij hebben vast wel advies voor je.
Maar hier moet je niet in je eentje mee blijven aanmodderen.
en ik denk niet dat hij zelf de huisarts betaald, dus zijn ouders zullen er wel achter komen als hij van huisarts wisselt.
een hulpverlenende instantie lijkt me een goed oplossing.
RIAGG misschien? (ben hier niet echt bekend mee).
quote:De enige irl vrienden die ik erop mee kan aanspreken zonder uit gelachen te worden is op school/werk. Ik zit daar in een enorm hechte groep maar zelfs daar kan ik niet alles kwijt.
Op maandag 11 maart 2002 00:03 schreef CherrymoonTraxx het volgende:
Ik denk echt dat je er met IRL-vrienden over moet praten. Ik zou iig niet al te veel meer vertrouwen op mensen van msn, en uit chatboxen zou ik helemaal wegblijven want dat verzoorzaakt meer problemen dan dat ze problemen oplossen!
Zoals ik al zei, Ik heb al vanaf dat ik voet op deze aardbodem heb gezet problemen om met mensen om te gaan (ok niet letterlijk gezegd) simpelweg omdat ik mezelf altijd af sluitte van de rest. Sinds eind 1999 is dat veranderd... toen ik ontdekte dat het ook anders kon toen ik me enige familie heb gezien (ik heb geen familie hier in NL behalve me ouders en me halfbroer...).
Zie net dat het alweer 10 over 12 is.. ik zou allang moeten slapen... Like I am going to do now... Bedankt voor nu iig.
quote:je heb nu een slechte relatie met haar. Als je niks over de problemen zegt, blijft dat zo denk ik. En als je het wel zegt, wil ze je nooit meer zien? Dan is 't toch ook niet echt een vriendin? Vrienden luisteren naar je als je wat dwars zit.
Op maandag 11 maart 2002 00:03 schreef Solidoor het volgende:Dit zal er dan alleen voor zorgen dat ik achter dingen kom die ik al wist, maar er alleen nog achter hoef te komen... Het helpt me niet IMHO...
En als ik dat opschrijf en het haar mail, Nou... 9 op de 10x dat ze me never ever meer wilt zien en/of spreken...
quote:niks triests aan. het gebeurt zo vaak. Maar ik bedoelde dat je beter op wat mensen kunt vertrouwen waarvan je zeker weet dat ze er elk moment voor je zijn. (met chat vrienden is dat heel wat moeilijker dan rl vrienden).
Ik zie haar dus niet als een chat vriendin of wat dan ook. Maar echt als een goede vriendin van me .. Net familie.. althans.. dat deed ik... En dat terwijl ik haar nog maar 1x in het echt heb gezien... Sad but true.
Zeker als je niet wil dat je ouders erachter komen is dat een goede optie.
Ik denk dat je met jouw probleem daar goed terecht kan, beter dan op internet, wij zijn geen professionals.
ik niet in elk geval
[Dit bericht is gewijzigd door SiGNe op 11-03-2002 02:04]