De wonderweken van Martin Verkerk
26-05-07 Martin Verkerk keert komende week op Roland Garros terug op het gravel waarop hij in 2003 met het bereiken van de finale Nederlandse tennisgeschiedenis schreef.
De inmiddels 28-jarige tennisser maakt in Parijs na langdurig blessureleed voor het laatst gebruik van de hem geboden beschermde status. De vooruitzichten zijn somber, de herinnering blijft.
Zij die er waren denken vooral terug aan die partij in de tweede ronde. Martin Verkerk was al opgegeven tegen Luis Horna. Op 2-5 en 0-40 in de vierde set moest hij tegen de kleine Peruaan drie matchpoints wegwerken.
"Hij serveerde met het idee: ik kan die jongen direct een hand geven", herinnert Hans Felius, destijds technisch directeur van de tennisbond, zich. "Dat moment is het verschil geweest tussen voor altijd bekend zijn als de finalist van Roland Garros of een anonieme uitschakeling", kijkt voormalig Daviscupcaptain Tjerk Bogtstra terug.John van Lottum, destijds zelf nog actief, volgde de ontsnapping vanuit de kleedkamer, waar hij wachtte voor zijn partij tegen Vince Spadea. "Horna hielp het op miraculeuze wijze om zeep. Daarna begon het pas echt. Verkerks niveau ging nog geweldig omhoog met de partij tegen Moya als hoogtepunt."
Boem boem boem
Oud-tennisster Marcella Mesker, in Parijs aanwezig als NOS-verslaggeefster, had plaatsgenomen langs het achterafbaantje waar de partij plaatsvond. "Nadat hij die matchpoints had weggewerkt - en dat ging echt van boem, boem, boem - voelde je de omslag."
Helemaal verrast was Mesker niet over Verkerks opmars in Parijs. "Iedereen zei altijd dat hij een tennisser was voor harde banen. Maar ik had hem bij ons in Scheveningen al veel eerder fantastisch zien spelen. Martin is de enige Nederlander die glijdt op gravel."
Felius noemt de partij tegen Carlos Moya het hoogtepunt van twee wonderbaarlijke Verkerk-weken. Hij trof de als vierde geplaatste Spanjaard in de kwartfinale. ,,Ook in die partij zag het er op een gegeven moment naar uit dat-ie niet meer kon winnen. Er zat heel veel emotie in. Martin met zijn oranje polsbandje en elke keer die vuist. Het niveau was ongelooflijk hoog."
Bogtstra zag het ook: "Dat is me het meeste bijgebleven. Hoe hij van wedstrijd tot wedstrijd verbeterde en steeds meer zelfvertrouwen kreeg. Coria had in de halve finale geen schijn van kans tegen Martin."
"Hij heeft geweldige wapens op gravel", meent Van Lottum, "maar ook zwakke plekken.

Die weken viel alles samen. Een eendagsvlieg was hij zeker niet. Maar zelf vindt hij zich een top-20-speler. Daar ben ik het niet meeeens. Daarvoor is hij niet allround genoeg."
Euforie
Ook Felius vond niet dat hij getuige was geweest van een once-in-a-lifetime optreden. "Daarvoor had hij al genoeg laten zien. Door de euforie heeft hij erna een mindere periode gehad. Maar het jaar erop won hij de Dutch Open, in de finale tegen Fernando Gonzalez. Dan kun je tennissen."
Verkerk verloor uiteindelijk na zes memorabele overwinningen in de finale van de Spanjaard Juan Carlos Ferrero. Het jaar erop strandde hij in de derde ronde. Daarna begon een periode van langdurig blessureleed en keerde hij nooit meer terug in Parijs.
Dit jaar koos hij voor een rentree in grote toernooien, met behulp van de beschermde ranking die de ATP langdurig geblesseerde tennissers biedt. "Een foute keuze, meent Van Lottum. "Hij kiest de verkeerde weg, om de verkeerde motieven. Hij had challengers moeten spelen, ritme opdoen. Wat Martin doet is niet realistisch, hij voelt zich te goed voor dat niveau. Maar in Rotterdam heeft hij zich te kakken gezet met 10, 15 kilo overgewicht."
Mesker begrijpt sommige van zijn keuzes ook niet. "Maar achteraf is het altijd makkelijk oordelen. Vreemd vind ik vooral dat hij in de zomer teamtennis gaat spelen in de VS. Dat is geen beslissing voor je carrière."
Felius en Bogtstra zijn milder. "Ik denk dat Martin zijn beschermde status op gravel wilde benutten", zegt Felius. "Het is knap dat-ie het probeert, dat verdient respect", vindt Bogtstra.
Gekkenhuis
Nog even denkt hij terug aan die unieke weken in 2003 in Parijs. "Het was een gekkenhuis. Nooit ben ik door zo veel mensen gebeld om kaartjes te regelen. Dan heb je opeens heel veel vrienden."