De verhoudingen hier in huis zijn duidelijk.
2 katten, waarvan 1 een mannelijke goedzak die zelf bang is voor muizen.
Een dame, halfbloed raskat, temperamentvol en papa's lieveling.
Zoals in elk gezin, ben ik degene die straft en mijn vriend is de knuffel.
Met de oudste is er nooit last, hij is zachtmoedig en niet echt katerig. Hij jaagt alleen op brokjes en is bijna overgedomesticeerd.
Ik hoef hem maar aan te kijken en hij corrigeert zichzelf.
Onze jongste telg echter, is een manipulatief loeder. Ik zie haar truukjes uithalen die ik zelfs in mijn puberteit niet durfde.
Vanavond, voor het eerst in haar leven, is ze tegen me tekeer gegaan.Mevrouw had weer een vogeltje te pakken en zoals de procedure gaat, is deze afgepakt en is zij naar binnen gestuurd,
Ik kan gelukkig aan haar miauw horen wat ze aan het uitvreten is.
Vervolgens krijgt ze 'huisarrest' en na flink wat gekrab aan de deur, geschreeuw ( echt geschreeuw ) en rondrennen, gaat ze braaf in haar mandje liggen.
Ik laat haar na 2 uur weer naar buiten en binnen 15 minuten komt ze weer met het geshockeerde volgeltje, wat even daarvoor al was aangepakt.
Ditmaal kijk ik haar aan ( doe ik nooit ) en pak de vogel uit haar mond. Ik pak haar in haar nekvel en zet haar binnen.Let wel, ik ben in de eerste plaats een kattenliefhebber, maar in de tweede ook een dierenliefhebber.
Alles wat ze vangt, zet ik netjes en beschut buiten, ook spinnen, ook vlinders..alles. Niets komt hier aan prooi binnen.
Ze weet ook dat ze niets naar binnen hoeft te slepen...maar een kat blijft een kat.
Belletjes, koeienbellen...hell, zelfs stroomschokken helpen niet. Ze heeft niet alleen de bouw van een jager...ze IS een jager.
Toen ik haar voor de tweede keer wilde corrigeren; haalde ze naar me uit. Dit heeft ze voor het eerst in haar kleine leven gedaan. Geen enkele kat heeft ooit naar me uitgehaald.
Toen ik haar oppakte, begon ze ook te gillen als een klein kind. Ze heeft zo'n squeeky geluidje die ze opzet als ze haar zin niet krijgt.
Nu hebben we dus ruzie.
Ik weet best dat ik haar gedrag nooit zal kunnen veranderen, ze is immers geen hond.
Haar binnenhouden is geen optie, ik sluit geen dieren op.
Alleen hoe zorg ik ervoor, dat ze net als de oudste, weet wanneer iets niet meer door de beugel kan?
Deze is van een ander kaliber, dat weet ik, maar ik laat deze pluizebol natuurlijk niet haar zin doordrijven.
Tips anyone? Routine? Vol blijven houden? Negeren?