quote:En jij weer wel zoals gebruikelijk. Ben jij ook zo een zieltje die vandaag of morgen heel zielig een burnout heeft omdattie a. geen zin heeft of b. meer wil doen dan een mens kan doen?
Op vrijdag 08 maart 2002 14:58 schreef Lithion het volgende:[..]
Burnout heeft niet noodzakelijk met te veel, of overwerken te maken. Je hebt werkelijk geen idee waar je over praat.
quote:Rot toch op man, ga ergens anders trollen.
Op vrijdag 08 maart 2002 15:04 schreef Ricochet het volgende:[..]
En jij weer wel zoals gebruikelijk. Ben jij ook zo een zieltje die vandaag of morgen heel zielig een burnout heeft omdattie a. geen zin heeft of b. meer wil doen dan een mens kan doen?
quote:Dat zeg ik net al, daar heeft het niet per sé mee van doen. Een burn-out ontstaat in feite wanneer de mate van stress op je werk te hoog wordt en stress ontstaat weer doordat je te weinig regelmogelijkheden hebt om het werk wat je geacht wordt te doen, goed te doen.
Op vrijdag 08 maart 2002 15:04 schreef Ricochet het volgende:
b. meer wil doen dan een mens kan doen?
Stel je staat aan een lopende band en je krijgt een bepaalde instroom van componenten die jij moet verwerken en weer doorgeven aan het volgende station. Als in die instroom veel fouten zitten die jij niet op kan lossen, omdat er op jouw werkplek geen regelmogelijkheden zijn, levert dat al stress op. Als je vervolgens aan de outputzijde ook niet iets kunt regelen (marges veranderen o.i.d) levert dat nog meer stress. Voeg daar nog omgevingsfactoren aan toe (afrekening door baas/collagae ondanks beperkte regelmogelijkheid, werkomgeving e.d.) en je hebt de ideale mix voor een burnout en dat is dan nog maar één voorbeeldje.
Dat jíj het niet kent betekent nog niet dat het complete onzin is.
Daarnaast heb je je werk niet altijd in de hand. Klagen over te hoge werkdruk wordt ook vaak niet in dank afgenomen, zeker niet als je baan toch al op de tocht staat ofzo. Veel mensen houden dan hun mond maar omdat er toch brood op de plank moet komen, terwijl ze het eigenlijk niet aankunnen. Ze kunnen het zich gewoon niet veroorloven om te gaan klagen met het risico dat ze als lastig worden gezien en ze aan de kant worden gezet.
quote:En dan loopt men te zeuren over de stelling van Pim Fortuyn vwb het WAO- probleem?
Op vrijdag 08 maart 2002 14:01 schreef Schorpioen het volgende:
Van onze redactie economie
Aandoeningen als een whiplash, ME, overspannenheid, burnout, persoonlijkheidsstoornissen en verslavingen zijn geen reden om een WAO-uitkering te krijgen. Dat geldt ook voor ernstige klachten aan het bewegingsgestel, zoals slijtage.Dat staat in de `ruwe' uitwerking van het WAO-advies van de Sociaal Economische Raad (SER), de raad die aan advies werkt om het WAO-stelsel ingrijpend te veranderen. Volgens de SER moet er een `positieve' lijst komen waarop de ziekten en aandoeningen staan opgesomd, die voldoende ernstig zijn om een WAO-uitkering te ontvangen. Mensen die aan kwalen lijden die daar niet op staan, komen in principe niet in aanmerking voor een uitkering. Het is de bedoeling dat de WAO-lijst in de wet wordt opgenomen.
Volgens ingewijden moet de WAO-lijst voorkomen dat er continu discussie is over de vraag of iemand wel of niet voor een uitkering in aanmerking komt. Welke ziekten op de positieve lijst komen, moet op een later tijdstip door een college van deskundigen worden ingevuld, schrijft de SER in het vertrouwelijke stuk. Wel geven de leden een schot voor de boeg door `enkele psychische en somatische klachten, stoornissen of aandoeningen' op te sommen die níet voldoende ernstig zijn om een WAO-uitkering te krijgen. ,,Personen met dergelijke klachten zijn doorgaans veel beter af door te blijven deelnemen aan het arbeidsproces'', en ,,aanpassing van de arbeid ligt méér voor de hand dan het verstrekken van een WAO-uitkering'', luiden de argumenten in het plan.
Bepalend of een ziekte wel of niet tot de positieve lijst behoort, is de vraag of deze tot volledige en duurzame arbeidsongeschiktheid leidt. Volledig betekent dat iemand niet meer zelfstandig kan werken en duurzaam houdt in dat iemand voor ten minste vijf jaar niet meer voor zichzelf kan zorgen.
(waar ik overigens niet achter sta)
Wat de politiek met zo'n advies kan doen: De werkgevers dwingen om iets aan de arbeidsomstandigheden te gaan doen, en ervoor te zorgen dat medewerkers niet overbelast worden. Op tijd nieuwe mensen aantrekken om de werklast te verdelen, ervoor zorgen dat er weer wat lucht in een bedrijf komt. Nee zeggen tegen klanten op het moment dat men echt capaciteit te kort komt, of de capaciteit uitbreiden. Medewerkers moeten tegen zichzelf beschermd worden.
quote:Stoer hoor !!! Kruip toch terug onder die steen van je ipv ergens over te lullen waar je duidelijk geen verstand van hebt
Op vrijdag 08 maart 2002 14:47 schreef Ricochet het volgende:[..]
Dat krijg ik niet. Want ik, met mijn beperkte wereld, weet wanneer ik moet stoppen.
Mensen zijn tegenwoordig al drie dagen ziek wanneer hun buurman hoest.
Als je je twee jaar ziek meldt, zou er dan ondertussen niet een oplossing gezocht moeten zijn?
Dat alleen beroepsziektes een reden moeten zijn om in de WAO te komen vind ik echt slecht, buiten het feit als ik RSI of opgebrand zijn hoop ik oprecht dat als ik in het weekend onder een auto loop, ik wel gewoon mijn loon(of een groot gedeelte van mijn loon doorbetaald krijg. Een percentage van mijn 'hoge' loon gaat daarvoor naar de staat dus waarom zou ik dan niet en evenredige vergoeding krijgen als ik arbeidsongeschikt wordt? Waarom zou je dan wel kunstmatig de WW hooghouden, die grens ligt volgens mij ook boven de 5000 euro's per maand?
quote:RSI is inmiddels wel een vaste identificeerbare aandoening, volgens mij ook met whiplash verder is de psychologische aandoening altijd al het ondergeschoven kindje geweest van de diagnostisering
Op zaterdag 09 maart 2002 00:33 schreef Marvelon het volgende:
Op zich behelzen de voorgestelde uitsluitingen van ziektes niet veel nieuws. De genoemde kwalen zijn in de regel niet "medisch objectiveerbaar", nu al een eerste vereiste om in aanmerking te komen voor een WAO-uitkering. Echter een uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van een aantal jaren geleden heeft ertoe geleid dat bepaalde moderne verzamelkwalen (rsi, burnout,me, whiplash) die strikt niet voldoen aan dit criterium, -omdat in onderhavige gevallen simpelweg geen ziekte kan worden gediagnosticeerd- toch recht konden geven op een WAO-uitkering. Met dit voorstel wordt dus eigenlijk teruggekeerd naar de bedoeling van de wetgever.
quote:Krijg nu niet echt het idee dat jij wel beschikt over een deugdelijke kennis ter zake.
Op vrijdag 08 maart 2002 16:45 schreef Buurmannetje het volgende:
Ik ga ff naar buiten om af te koelen, zulke lui kom ik gelukkig irl niet tegen... dan stond ik niet voor mezelf in !!
(Alhoewel de oorspronkelijke poster de kunst van de nuance evenmin tot de zijne heeft gemaakt.)
quote:RSI is een verzamelnaam van diverse gelijksoortige klachten, waarvan een aantal idd te benoemen en andere weer niet. De symptomen zijn herkenbaar, de medische oorzaak niet. Dat medische inzichten tussentijds zijn voortgeschreden is goed mogelijk. Mijn medische kennis beperkt zich tot die ik via mijn eigen discipline verkrijg.
Op zaterdag 09 maart 2002 00:41 schreef Re het volgende:[..]
RSI is inmiddels wel een vaste identificeerbare aandoening, volgens mij ook met whiplash verder is de psychologische aandoening altijd al het ondergeschoven kindje geweest van de diagnostisering
[Dit bericht is gewijzigd door Marvelon op 09-03-2002 00:56]
Ik help op school en leef verder, een op het oog, normaal leven.
Ik ben tengevolge van de bevalling van de oudste in de WAO terecht gekomen.
Daarnaast heb ik, sinds 3 jaar, een hartkwaal, kapotte klep, waardoor ik na een halve dag werken helemaal doodop ben. Een paar uurtjes op school helpen gaat dus wel, maar echt in loondienst gaan werken, lukt dus echt niet.
Gelukkig houdt de WAO rekening met persoonlijke omstandigheden. Ik heb de zorg over mijn gezin en zou ik daarnaast halve dagen werken, dan zou die zorg in het gedrang komen.
Ik kan me voorstellen dat klachten als whiplash, burnout e.d. worden aangepakt, omdat daar gewoon heel veel mee gesjoemeld wordt. Maar het moet wel van geval tot geval bekeken worden, vind ik.
quote:Mee eens.
Op zaterdag 09 maart 2002 12:34 schreef Gia het volgende:
[...]
Ik kan me voorstellen dat klachten als whiplash, burnout e.d. worden aangepakt, omdat daar gewoon heel veel mee gesjoemeld wordt. Maar het moet wel van geval tot geval bekeken worden, vind ik.
Sta je er alleen voor, Gia? (Sterkte overigens 
)
Zo niet, hoe zit het dan precies met de WAO als je beide werkt en er 1 op een gegeven moment daartoe niet meer in staat is? Krijg je dan toch een uitkering als je partner wel werkt?
Ik zelf heb reuma en Crohn, maar werk wel.
Ben alleenstaand met 2 kinderen. Ik heb een baan gevonden in een kantoor 1 minuut lopen van mijn huis. Ondanks dat ik van mijn kwalen regelmatig (veel) last heb, is het werken op te brengen omdat de reistijd er dus niet is. Eerder werkte ik ergens anders, maar heb ontslag genomen om dat het reizen naar werk en het droppen van de kinderen op school en creche en het vervolgens op tram en bus stappen, met al het haasten wat daar bij kwam kijken, te veel vergde van me.
Nu ik zo dicht bij huis werk is het ondanks eeuwige rug en buikpijn heel goed te doen (en ik slik natuurlijk medicijnen, zonder dat zou ik nauwelijks mobiel zijn, vanwege de pijn).
Een collega van mij is maanden thuis gebleven vanwege RSI , maar ik zag haar wel met zware boodschappen sjouwen, met kind sjouwen etc etc.
Voordat er RSI echt bekendheid kreeg, had ze whiplash... en was toen daarom weken thuis steeds.
quote:
Op zaterdag 09 maart 2002 12:34 schreef Gia o.a. het volgende:
Ik ben tengevolge van de bevalling van de oudste in de WAO terecht gekomen.
Daarnaast heb ik, sinds 3 jaar, een hartkwaal, kapotte klep, waardoor ik na een halve dag werken helemaal doodop ben.
quote:En wat vinden jullie dan van de plannen van Pim Fortuyn, volgens welke jullie beide geen uitkering zouden krijgen, omdat de ziekten niet werk-geraleteerd zijn?
Op zaterdag 09 maart 2002 12:55 schreef milagro o.a. het volgende:
Ik zelf heb reuma en Crohn, maar werk wel.
quote:Ik ben getrouwd, met Montagui, al bijna 11 jaar. Hij werkt gewoon full-time. Dit heeft geen gevolgen voor mijn uitkering.
Op zaterdag 09 maart 2002 12:55 schreef milagro het volgende:[..]
Mee eens.
Sta je er alleen voor, Gia? (Sterkte overigens
Zo niet, hoe zit het dan precies met de WAO als je beide werkt en er 1 op een gegeven moment daartoe niet meer in staat is? Krijg je dan toch een uitkering als je partner wel werkt?
Omdat ik een baan had op het moment dat ik in de ziektewet terecht kwam, heb ik recht op volledige WAO. Dit is nu 9 jaar geleden, dus nog de oude regeling. Hierdoor heb ik 70% van mijn loon. Sommige mensen zijn hier wel afgunstig op, omdat zij werken voor minder, wat ik wel kan begrijpen. Maar ze zouden mijn klachten niet willen hebben.
Toen ik 9 jaar geleden in Nijmegen in het Radbout lag, heb ik daar een vrouw leren kennen met de ziekte van Crohn. Ook zij had een paar kinderen en zat in een rolstoel. Ik vond wat zij had veel erger dan mijn klachten. (toen nog geen hartkwaal)
Ik heb dus ook erg veel respect voor jou, dat jij toch nog werkt. Iedereen zou het begrijpen als je lekker thuis bij je kindjes bleef. De WAO is voor jou geen overdreven luxe.
Heel veel sterkte aan jou gewenst! 
quote:Ik zou weleens willen weten welke ziekten volgens PF wel werkgerelateerd zijn. En dan dus niet burn-out of bedrijfsongeval, maar ziekten.
Op zaterdag 09 maart 2002 13:01 schreef bruut het volgende:[..]
[..]En wat vinden jullie dan van de plannen van Pim Fortuyn, volgens welke jullie beide geen uitkering zouden krijgen, omdat de ziekten niet werk-geraleteerd zijn?
Ik denk dan ook niet dat die plannen door zullen gaan. Ik vrees eerder dat de plannen van de SER door gaan. Maar gelukkig val ik daar buiten.
(Wel erg, overigens, voor de echte burnouts en whiplash patienten)
quote:Ik vind zijn plannen hard, maar ben het er wel mee eens mits er voor duidelijk aantoonbare, niet werkgerelateerde ziektes (kanker bijvoorbeeld hoewel er juist erg weinig mensen met die aandoening in de WAO zitten) een apart regeling getroffen wordt.
Op zaterdag 09 maart 2002 13:01 schreef bruut het volgende:[..]
[..]En wat vinden jullie dan van de plannen van Pim Fortuyn, volgens welke jullie beide geen uitkering zouden krijgen, omdat de ziekten niet werk-geraleteerd zijn?
Als ik mijzelf als norm neem :
Ik heb veel last en dat met redelijke regelmaat, maar kan echt wel werken, mits ik me aan bepaalde leefregels houdt.
Ik erger me dood aan mensen die menen niet te kunnen werken, maar wel in staat zijn in de privé sfeer taken te doen die ze minstens zo belasten als werken hen dat zou doen. En dat zijn er veel meer dan dat er mensen met nietwerkgerelateerde serieuze klachten in de WAO zitten.
[Dit bericht is gewijzigd door milagro op 09-03-2002 14:54]
quote:Ja, maar, als mensen nu eens tot niet meer in staat zijn dan slechts een paar uurtjes per dag werkzaamheden te verrichten, dan kun je toch niet verwachten dat ze die uurtjes vullen met werken in loondienst.
Op zaterdag 09 maart 2002 14:42 schreef milagro het volgende:Ik erger me dood aan mensen die menen niet te kunnen werken, maar wel in staat zijn in de privé sfeer taken te doen die ze minstens zo belasten als werken hen dat zou doen. En dat zijn er veel meer dan dat er mensen met nietwerkgerelateerde serieuze klachten in de WAO zitten.
Het huishouden moet ook gedaan worden, boodschappen doen, eten koken. Allemaal dingen die belastend zijn, maar die ik bijvoorbeeld niet uit zou kunnen voeren als ik 3 uurtjes per dag zou werken.
Ik help 1 x in de week op school. Anderhalf uur computerles met de klas van mijn kind. Ik vind dat hartstikke leuk, maar ben de rest van de dag afgebrand.
Wat het huishouden betreft. Mijn man helpt flink mee, naast zijn baan, omdat ik niet alles kan.
Als ik in loondienst zou werken dan is de rest van mijn leven weg. Aangezien ik dan doodmoe ben als ik thuis ben.
Nu lijkt het alsof ik van alles kan, maar het is constant aanpassen en uitkijken.
Als jij mensen dingen ziet doen en er dan maar van uitgaat dat ze dan dus ook kunnen werken, dan vergis je je toch wel. Dingen zijn niet altijd zoals ze lijken.
Nogmaals ik heb veel respect voor jou, dat jij met jouw klachten toch gaat werken. Dat zouden er niet veel doen als ze in jouw schoenen stonden. Maar je kunt daarom niet stellen dat er dus meer mensen gewoon kunnen gaan werken, omdat ze privé ook vanalles kunnen.
Ik ken echter een aantal mensen in mijn omgeving , die bijvoorbeeld niet werken vanwege rsi, maar wel kunnen computeren thuis en andere lichamelijke taken doen die volgens hen op werk onmogelijk zijn.
Maar je hebt gelijk, dat ik mijzelf niet als norm kan nemen. Wat ik aankan, hoeft een ander niet aan te kunnen.
Ik ben misschien wel te hard voor mezelf en krijg daar misschien later de rekening voor gepresenteerd.
Bovendien kan ik me het financieel niet permiteren om van een uitkering te leven. Mijn salaris is nu ook al vrij krap voor de vaste lasten die ik heb.
Ik merk echter dat werken, mits bepaalde regels in acht genomen worden, mij juist goed doet.
Bovendien heb ik geen man in huis en dat scheelt een hoop werk 
quote:Als je er wel verstand van hebt ben je zeker al ervaren hierin? Hoe vaak zit jij thuis?
Op vrijdag 08 maart 2002 16:43 schreef Buurmannetje het volgende:[..]
Stoer hoor !!! Kruip toch terug onder die steen van je ipv ergens over te lullen waar je duidelijk geen verstand van hebt
quote:Je maakt me heel bang, brrrr...
Op vrijdag 08 maart 2002 16:45 schreef Buurmannetje het volgende:
Ik ga ff naar buiten om af te koelen, zulke lui kom ik gelukkig irl niet tegen... dan stond ik niet voor mezelf in !!
quote:Ik ken mensen die een jaar in de ziekte wet zitten vanwege een burnout. Dan moeten ze ineens halve dagen werken en dan melden ze zich beter zodat ze weer 40 uur moeten werken. Om zich vervolgens na 2 weken weer ziek te melden.
Op vrijdag 08 maart 2002 16:57 schreef milagro het volgende:
Je komt toch pas na twee jaar in de WAO terecht. Duurt een burn out dan jaren?Als je je twee jaar ziek meldt, zou er dan ondertussen niet een oplossing gezocht moeten zijn?
Weer andere hebben zich voor 1 of ander project een paar maanden keihard ingezet. Project voorbij maar geen zin om vakantie dagen op te nemen. De oplossing Burnout...
Alleen om het dan overtuigend over te laten komen blijven ze wel minimaal 6 maanden thuis.
Stress is weer wat anders en kan leiden tot hartklachten. Een burnout zou dan puur geestelijk moeten zijn en lichamelijke vermoeitheid. Ga sporten ofzo, hielp ook voor mij.
|
|
