Genderdysforie: deel 12

quote:

Op dinsdag 3 juni 2008 21:02 schreef Hildy het volgende:

Wat ik alleen niet hoop is dat dit 't "begin van 't einde" is voor genderdysfore mensen...

Ik denk dat er van zulk doemdenken geen sprake hoeft te zijn. De algemene tendens bij medici en psychologen die zich met genderdysforie bezig houden is een andere kant op, er is volgens mij 10x zoveel waardering voor 't werk van Cohen-Kettenis dan voor types als Blanchard. Dat zie je vooral bij de behandeling van minderjarigen met genderdysforie dat zelfs in 't conservatieve Amerika gerenomeerde instellingen zich achter de methodes scharen die hier in Nederland zijn ontwikkeld. Dat vind ik vooruitgang, de DSM-V commissie betekent hooguit stagnatie voor een stukje papier maar in elk geval geen achteruitgang

ow en trouwens enkele grote multinationals in de VS hebben tegenwoordig zelfs SRS opgenomen in de zorgverzekering die hun werknemers wordt aangeboden vanuit 't bedrijf.

quote:

Op dinsdag 3 juni 2008 21:07 schreef wonderer het volgende:
LGBT dingen.

blijft vaag hoor.... ik heb nog nooit iemand horen beweren dat LGBT één pot nat is. Ik denk eerder dat hetero TS'en zich niet 100% prettig voelen in de LGBT-sferen. Het is ook maar welk plaatje je op jezelf laat drukken, een homo is homo, een lesbo is lesbo, een bi is bi, en een TS is TS...zo simpel is 't en samen sta je sterk als je voor elkaars rechten moet vechten. En tsja dat ze geen solidariteit voelt met die ene TS die ze is tegengekomen, fijn haar probleem, toch?

Ik probeer de jongere transen wel een stem te geven, maar ik zoek wel samenwerking met COC bijvoorbeeld, zij hebben wegen bewandeld waar wij nog overheen moeten en dan is samenwerken heel nuttig vind ik

Zo is het twee weken stil en zo zijn er ineens twee nieuwe pagina's. Persoonlijke laat ik al die derdepersoons 'conclusies' langs me heenwaaien. Dan is het weer de vingerverhouding, dan is het een niet verwerkt jeugdtrauma. Natuurlijk is het niet bepaald een positief gegeven wanneer men 'uit naam van de wetenschap' bepaalde uitspraken doen die wel erg eenzijdig en wellicht 'ill informed' zijn maar zolang de mensen die er 'echt toedoen' daar niet in meegaan valt het voor mij redelijk makkelijk te negeren.

Wat betreft 'autogynefilische gevoelens' zie ik ook eigenlijk het 'probleem' niet. Is het niet logisch dat bij een toch belangrijk onderdeel van ons bestaan (=sex en fantasieën daarover) we onszelf in onze 'geslachtsrol' zien? Is het dan ook niet logisch dat bij transseksuelen die rol wordt 'ingevuld' als het wenselijke geslacht? Ik moet er persoonlijk niet aan denken om met dit lichaam seksueel contact te hebben,dat staat me gewoon 100% tegen. Is gemoedsrust niet een belangrijk onderdeel nodig voor opwinding?

quote:

Als je je probleem groot genoeg vind om je biologisch geslacht op te geven en een andere geslachtsrol aan te nemen in de samenleving, dan lijkt me dat genoeg zeggen. Hoe je precies in elkaar zit verder is jouw zaak.

Mee eens dus. Ik vraag me echter wel af hoe daar vanuit bijvoorbeeld het genderteam naar wordt gekeken?

[ Bericht 1% gewijzigd door Magenta op 04-06-2008 00:11:41 ]

Ik weet niet of die laatste vraag aan Hildy is gericht of algemeen, maar ik ga er voor het gemak wel op in

quote:

Ik vraag me echter wel af hoe daar vanuit bijvoorbeeld het genderteam naar wordt gekeken, weet jij daar meer van?

De wens om van geslacht te veranderen is in zekere zin wel voorwaarde om behandeling te starten bij de VU. Natuurlijk wordt er gekeken naar hoe dat verlangen in elkaar steekt en zich uit en of er niks anders speelt, maar in principe is ook alleen het genderteam of je onafhankelijke gendertherapeut die zich je antwoord hoeft te geven als die vragen in die richting stelt, dat is omdat zij jou behandelen. De rest van de wereld gaat het geen donder aan, aangezien iedereen gewoon zichzelf moet kunnen zijn zonder in twijfel te worden getrokken om wie je bent.
Het genderteam is er niet voor om aan je te twijfelen, dat dus duidelijk niet, maar om een diagnose te stellen, en hoe ze dat precies beoordelen is natuurlijk niet geheel objectief, het zijn ook maar mensen die jou woorden proberen te begrijpen, wat bij de een sneller kan gaan dan bij de ander.

In hun vragenlijst kwam dit wel terug natuurlijk, vandaar de vraag. Maar goed, duidelijk

quote:

Op woensdag 4 juni 2008 00:35 schreef wonderer het volgende:
Weet iemand eigenlijk hoe het met AnnaB is? Ik heb haar al een tijdje niet zien posten geloof ik...

Uhm,... die leeft nog @ Travestie.org ...

quote:

Op dinsdag 3 juni 2008 21:07 schreef wonderer het volgende:
LGBT dingen.

Maar is dat er in Nederland eigenlijk wel? Is het niet gewoon een term die uit het buitenland is overgewaaid.
"LGBT dingen" blijft toch een wat rare omschrijving,

In Nederland is het zonder G&L toch redelijk geregeld,
heb het idee dat men hier door een beetje selectief geworden is,... Een beetje homofoob dus.

LGBT of GLBT (wordt allebei gebruikt) komt inderdaad overwaaien uit de VS, hier in NL habben we alleen holebi in feite, maar nu wil het dat COC zich ook actief in wil zetten voor de T-community (al gebeurt dat nog summier) en zich hier dus heel langzaam een HoLeBiT-community vormt. En zo komt het dat COC Amsterdam vorig jaar voor het eerst in NL de Transgender Day of Remembrance organiseerde, bij het homo-monument.
En hier in Nijmegen organiseert het COC een transgender-avond eens per maand samen met LKGT&T.
Dat zijn voor zover ik weet de enige HoLeBiT dingen die er voor zover bestaan.

Dat ik met GenderQontrast samenwerking ga zoeken met COC, zal wel verder gaan dan die twee, maar het liefst zie ik ook dat de Transgender Day of Remembrance georganiseerd wordt door een T-organisatie dan door COC, simpelweg omdat hun inzet voor de T-community nog zo summier is.

quote:

Op dinsdag 3 juni 2008 23:56 schreef Magenta het volgende:
Mee eens dus. Ik vraag me echter wel af hoe daar vanuit bijvoorbeeld het genderteam naar wordt gekeken?

Ik heb geen idee, maar ik neem aan dat ze kijken naar hoeveel je verhaal zegt over wie je fundamenteel bent.

Bijvoorbeeld een man die opgewonden raakt van het dragen van vrouwenkleren tegenover een man die alleen opgewonden raakt met z'n partner als hij fantaseert dat hij haar is. Of een homoman die graag vrouw zou zijn omdat dan z'n geaardheid sociaal geaccepteerder is tegenover een homoman die graag vrouw zou zijn omdat hij zich zo ongemakkelijk voelt in bed.

Overigens, 't zelfde geld natuurlijk ook voor vrouwen die graag man zouden willen zijn (maar dan omgekeerd natuurlijk).

Maar misschien dat mensen die daadwerkelijk al met 't genderteam te maken hebben gehad hier meer over kunnen zeggen

quote:

Maar misschien dat mensen die daadwerkelijk al met 't genderteam te maken hebben gehad hier meer over kunnen zeggen

is al gebeurt , zie mijn reply op Magenta's vraag

maar als je nog meer specifiek wilt weten....vraag maar raak.

quote:

Op woensdag 4 juni 2008 12:21 schreef MuteZukini het volgende:
is al gebeurt , zie mijn reply op Magenta's vraag

Sorry, ik ben nog een beetje duf

quote:

Op woensdag 4 juni 2008 11:29 schreef MuteZukini het volgende:
nu wil het dat COC zich ook actief in wil zetten voor de T-community (al gebeurt dat nog summier) en zich hier dus heel langzaam een HoLeBiT-community vormt.

op het gevaar af dat ik weer 't verhaal van iemand anders hier herhaal

De redenen waarom een band tussen LGB en T zo belangrijk is denk ik is om dat aan de ene kant het overgrote merendeel van de niet-genderrol-conformerende kinderen later uit de kast komt als homoseksueel, en aan de andere kant heel veel transen (de meerderheid?) zich eerst als homoseksueel identificeren. Dus hoewel het ene over seksualiteit gaat, en het andere over genderidentiteit, is er gewoon heel veel overlap.

^{nee ik zie geen gevaar hoor}

Met die overlap heb je gelijk ja, en dan heb je natuurlijk ook nog transgenders die na hun transitie homoseksueel of lesbisch of bi zijn
En ze moeten ook allemaal uit de kast komen en daar zitten soms ook grote overeenkomsten tussen.

Hier in Spanje is het meestal LGTB,... Tja de bi's zijn er later pas bijgekomen....
Het belangrijkste is toch het politieke spelletje, en als de T hier niet aan LG had vast gezeten had men het ook in de resultaten gezien. En die zijn nu in 2008 toch aardig te noemen, alleen was dat waarschijnlijk niets geworden. En dat bedoel ik met "redelijk geregeld", in veel landen is er of niets of het is minimaal en dan is de kans dat men elkaar opzoekt veel groter.


Uhm het was de 3e,

quote:

Zondag 18 november 2007 verzamelen tussen 17:30 en 18:00h in cafe Saarein, Elandstraat 90,
dan vanaf 18:00h een mars richting Leidseplein waar tot ongeveer 19:00h de herdenkingsplechtigheid plaatsvindt.

Deze Transgender Gedenkdag wordt georganiseerd door het TransGender Netwerk Nederland,
bestaande uit de Noodles, stichting T-Image, de LKG T&T, T&T Amsterdam, COC.
De bijeenkomst wordt ondersteund door RozeLinks en Amnesty International Nederland.

Mmm... MuteZukini en Magenta...
In Zaragoza zit een studenten LGTB clubje met de naam Magenta....

Geen relatie

quote:

Uhm het was de 3e,

inderdaad je hebt gelijk, was wel de eerste keer dat ik hoorde dat 't hier in NL werd georganiseerd, terwijl ik die gedenkdag ook al zo'n 4 jaar ken. Dus wat mij betreft mag de geruisloosheid waarmee dit plaatsvind wel plaatsmaken voor wat meer kabaal

Nederland heeft ook geen echte T-community, de LKGT&T bestaat eigenlijk uit losse initiatieven en het TNN verkeerd mij ook teveel achter de schermen. Maar toch ga ik proberen er vooral voor de jongere generatie wat meer binding te creëren, nu is het vooral de oudere generatie die hier de klok slaat qua community activiteiten en acties. Maar het is wel goed om solidair te zijn met elkaar dat wel

quote:

Op dinsdag 3 juni 2008 23:56 schreef Magenta het volgende:
[..]

Mee eens dus. Ik vraag me echter wel af hoe daar vanuit bijvoorbeeld het genderteam naar wordt gekeken?

Uit het artikel "Mannen gevangen in een mannenlichaam" uit het NRC Handelsblad van septeber 2003.


[...]
Psycholoog Peggy Cohen-Kettenis, hoofd van het behandelend `genderteam' van de VU, reageert minder negatief. Ze is, na delen van het prikkelend geschreven boek te hebben gelezen, niet verbaasd over de ophef, maar `waar Bailey beweert dat seksuele voorkeur en geslachtsidentiteit niet helemaal onafhankelijke dimensies zijn, heeft hij niet per se ongelijk,' zegt ze.

Anders dan Bailey drukt Cohen-Kettenis zich voortdurend diplomatiek uit. Als geen ander kent ze de gevoeligheid van het terrein en het gemak waarmee `een oorlog rond het onderwerp kan worden gecreëerd'. Deze zomer moest ze zich verweren tegen kritiek op het verstrekken van puberteit-vertragende middelen aan minderjarige patiënten. De psycholoog beaamt echter dat lang niet elke man-vrouw-transseksueel als kind kampte met een afwijkende sekse-identiteit. De dominantie van het beeld van de 'vrouw gevangen in een mannenlichaam' wijt zij aan de media, die het concept begrijpelijk vinden en eindeloos herhalen.

Cohen-Kettenis deelt wel Goorens bezwaren tegen termen als `homoseksuele' en `niet-homoseksuele' transseksuelen. Zelf spreekt ze liever van `primaire' en `secundaire', of early onset en late onset transseksuelen. Maar los van de terminologie lijken die groepen sprekend op die van Blanchard en Bailey.

Primaire transseksuelen vallen op mannen en hadden al heel jong een afwijkende geslachtsidentiteit, zegt Cohen-Kettenis. De secundaire groep heeft daarentegen vaak al een heel leven als heteroseksuele man achter de rug wanneer ze zich melden voor een behandeling. ``Aanvankelijk, in de puberteit, ging het omkleden bij hun vaak gepaard met seksuele opwinding,'' zegt ze. ``Wanneer ze bij ons komen, gaat er van het verkleden eerder rust uit.''

Secundaire transseksuelen maken, schat Cohen-Kettenis, ongeveer de helft uit van het totaal. Of ze allemaal autogynefiel zijn geweest kan ze echter moeilijk zeggen, al was het maar omdat ze geen geld heeft om alle mogelijke oorzaken van transseksualiteit diepgaand te onderzoeken. `` Extreme gender-dysforie kan, denk ik, langs vele wegen ontstaan. De tweede groep is heel divers. We komen ook mensen tegen die nog altijd autogynefiel zijn.''

Voor de patiëntenzorg zou de ontdekking van autogynefilie, als puber of op latere leeftijd, volgens Cohen-Kettenis weinig gevolgen hebben. Want anders dan transseksuelen misschien vrezen, beschouwt zij het niet als een diskwalificatie voor een geslachtsverandering: bepalend is de geestelijke nood waarin mensen verkeren, en of een geslachtsverandering de enige manier is om die te verlichten. Dat vinden overigens óók Blanchard en Bailey, die aanvoeren dat autogynefielen niet vaker spijt lijken te krijgen van hun geslachtsverandering dan primaire (`homoseksuele') transseksuelen.
[...]

Dus iedereen die serieus van geslacht wil veranderen maar bang is dat hun eventuele seksuele opwinding wat betreft het vrouw-zijn (of man-zijn, ook even aan de mannen denken natuurlijk ) roet in het eten zal gooien, lijkt mij hiermee van de tafel.

Voor het hele artikel klik hier

ja dat zegt ze....maar of dat ook voor vrouw-man transseksuelen geld weten we niet want daar hebben die gastjes het volgens mij het ook zelden tot nooit over, of het mist gewoon nuance...en hoe vroeg early onset en hoe laat late onset nou is is mij ook nog nooit echt duidelijk geworden.

En trouwens belangrijker om te lezen is de Standards of Care voor de behandeling van transseksuelen, waarvolgens trouwens de seksuele opwinding ook al jaren geen objectie vormt tot transitie.