Lucia de B

quote:

Op maandag 14 april 2008 16:58 schreef Surveillance-Fiets het volgende:
Mwah zoveel sterfgevallen bij een verpleegkundige ? kan geen toeval zijn.

quote:

Wat stom dat het Lucia-draadje al weg is.
Ik had toch nog wel een keer willen reageren op g.e.
En in willen stemmen met de optie dat Lucia anders dan Louwes wel in herziening wordt vrijgesproken, maar het net als Louwes wel heeft gedaan.
Ik bedoel: net als g.e. sluit ik die mogelijkheid niet uit. Het tegendeel trouwens ook niet, ook weer net als g.e.

Vanavond nog even naar het programma van Peter R. de Vries hierover gekeken.
Dat zet de redenen om te twijfelen aan de veroordeling nog eens overzichtelijk op een rij. En deed ook bij mij enige twijfel rijzen (zonder mij veel nieuws te vertellen).

Ik blijf echter wel de dagboekaantekeningen uitermate verdacht vinden.
De uitleg dat de compulsie waarover zij het heeft betrekking heeft op haar neiging om de Tarot te leggen is doodsimpel niet geloofwaardig. En inconsistent.
Daarom denk ik eerlijk gezegd dat dit een verkapte bekentenis is, en zij dus minstens een paar doden op haar geweten heeft.

Iets anders is de vraag of dit tegen de achtergrond van wat er nu weer bekend zou zijn geworden ook nog maar voor één geval naar behoren bewezen kan worden.
En wat een in herziening oordelend hof derhalve gaat doen (ik ga er van uit dat er wel een herziening komt - ik denk dat de HR het eigenlijk niet meer maken kan om die nog af te wijzen).

Op een herhaling van het kat-en-muisspel als met Louwes in deze zaak zal niemand zitten te wachten.
Is dat voldoende reden om te denken dat dat er dus wel niet van zal komen?

quote:

Jan, ik ben het met je eens dat de uitleg over de dagboekaantekeningen niet geloofwaardig is, maar waarom vind je het ook inconsistent?

quote:

Tja, het ten laste gelegde moet wettig en overtuigend bewezen worden. De vereiste overtuiging bij de rechter is een zegen want bij het ontbreken ervan gaat de verdachte terecht vrijuit ook al is er plenty bewijs. E.e.a. impliceert verder dat je door een mens beoordeeld en veroordeeld wordt en dat toch is echt het allerbeste. De keerzijde helaas is de mogelijkheid dat de overtuiging het ontbreken van of het rammelen van bewijzen gaat aanvullen. Dat moeten we uiteraard niet hebben maar zal wel niet altijd vermeden kunnen worden. Het kan trouwens nog erger want af en toe kom je "Barbertje moet hangen" ook nog tegen in de rechtspraak. De fraaiste voorbeelden daarvan lijken me de befaamde processen tegen IRA mensen. De Birmingham six, de Guilford seven en de Macguire eight of hoe die processen ook weer precies geheten hebben.

P.S. Ook ik zag inconsistenties in het Tarot verhaal van Lucia de B. Bijvoorbeeld dat het enerzijds om een dwang tot Tarot kaart leggen ging waaraan ze gevolg moest geven of ze wilde of niet maar dat daaraan anderzijds wel voorbereidende gesprekken met de betrokken patient voorafgingen. Ook het feit dat ze haar vriend wel van haar incest en prostitutie verleden verteld had maar hem van haar grootste geheim slechts verteld had "dat ze dat had" terwijl dat grootste geheim niet meer zou zijn dan de onbedwingbare lust om "een kaartje te leggen" zou je inconsistent kunnen noemen. Ook haar verhaal rond de overplaatsing naar een gevangenisziekenhuis "waar ze gelukkig de kaart niet meer kon leggen" lijkt me inconsistent. Enfin, zo kun je nog een hele tijd doorgaan. Ik geloof dat bij haar verhalen inconsistentie en ongeloofwaardigheid deels samen vallen. Dit naast zaken die de geloofwaardigheid raken maar geen inconsistenties zijn zoals het feit dat geen enkele collega haar ooit de kaart heeft zien leggen en geen enkele patient zich een kaartlegging kon herinneren. Misschien legde ze de kaart voor of na het geven van een flinke digoxine injectie dan is dat laatste wel begrijpelijk

P.S. 2. Wat helpt om te voorkomen dat een draadje verdwijnt is om het niet in Off-topic te plaatsen.

P.S. 3 Verder wil ik Jan Calis nog wijzen op het VN nummer van deze week wat een thema nummer over filosofie is maar dat zal hem wel niet ontgaan zijn.

quote:

Op donderdag 10 april 2008 12:57 schreef roooosje het volgende:
(Geen statistisch bewijs)

quote:

Op zondag 19 april 2009 09:45 schreef livelink het volgende:
Ach ja, ze is inmiddels vrijgelaten toch? Totaal niet beredeneerd ben ik er eigenlijk toch van overtuigd dat zij wel degelijk de hand heeft gehad in het overlijden van een aantal patienten.

Maar ja, dat is gevoelsmatig en ik kan niks bewijzen natuurlijk.

quote:

Op vrijdag 3 april 2009 11:09 schreef Harajuku. het volgende:
Even een kick want ik moet me hier nog over inlezen

quote:

Al in 1997 had Lucia de B. een reputatie. Een chirurg uit het Haagse Rode Kruisziekenhuis liet in dat jaar autopsie verrichten op een bejaarde kankerpatiënte die een paar dagen eerder was overleden dan hij verwachtte. Hij deed dat, verklaarde hij tegen de politie, omdat hij had gehoord dat zij was verpleegd door een uitzendkracht die op andere afdelingen ook betrokken was geweest bij vreemde sterfgevallen. Uit de autopsie kwam geen duidelijke doodsoorzaak naar voren. Enkele uren na het overlijden van de vrouw noteerde de uitzendkracht, Lucia de B., in haar dagboek: ,,Vandaag weer toegegeven aan mijn compulsie.'' Gisteren verklaarde de Haagse rechtbank haar schuldig aan de moord op deze vrouw, alsmede aan de moord op drie kinderen en drie pogingen tot moord.

quote:

Op vrijdag 12 juni 2009 16:06 schreef CaLeX het volgende:
http://www.luciadeb.nl/

Als mensen zich toch aan het inlezen zijn.

quote:

Op zaterdag 13 juni 2009 17:43 schreef CaLeX het volgende:
Ik kan er niet echt een objectief oordeel over geven

quote:

Op donderdag 18 juni 2009 09:43 schreef laforest het volgende:
Wel een heldin hoor

quote:

Dagboeken van Lucia de B.: tarot of moord?
Gepubliceerd: 17 maart 2004 00:00 | Gewijzigd: 5 november 2007 15:51
[Dit artikel verscheen op 17 maart 2004 in NRC Handelsblad]
Door Derk Stokmans
Den Haag, 17 maart. In het hoger beroep tegen Lucia de B. draaide het gisteren om haar dagboeken. ,,Elke keer door het oog van de naald gekropen, waarom moet ik gezond en in vrijheid blijven?''Lucia de B. wist het zelf vaak ook niet meer, waarom ze al die dingen in haar dagboeken had opgeschreven. Vreemd vond ze dat niet. ,,Er zijn toch geen regels hoe je een dagboek moet schrijven? Ik ben ze niet tegengekomen.'' De verpleegkundige, die in Den Haag in hoger beroep terecht staat voor de moord op dertien patiënten en vijf pogingen daartoe, kon het gerechtshof daarmee niet overtuigen.

Gisteren, op de 22ste dag van het hoger beroep, behandelde het hof de periode dat De B. in het Penitentiair Ziekenhuis in Scheveningen werkte. In die periode, van maart 1998 tot september 1999, zou de verpleegkundige volgens het openbaar ministerie één moord gepleegd hebben, op een 64-jarige gedetineerde. Door de rechtbank werd ze eerder voor dit feit vrijgesproken.

Gisteren ging het in de rechtszaal vooral over de dagboekaantekeningen van Lucia de B. uit die tijd. Bijna vier uur lang hield voorzitter Von Brucken Fock van het gerechtshof haar fragmenten uit haar dagboek voor. Waarom had zij in februari 1999 opgeschreven: ,,ik ben iemand met meervoudige persoonlijkheden, waarvan de helft een sociopathisch karakter heeft: koud, gevoelloos en geen berouw van daden''. Dat verbaasde het hof. Volgens De B. had het te maken met haar fascinatie voor seriemoordenaars op dat moment. Ze las er veel boeken over (waarvan ze een aantal overigens had meegenomen uit het Penitentiair Ziekenhuis), de film Silence of the Lambs was net uitgekomen. ,,Ik vond het interessant, raakte geboeid, ik ben daarin misschien een beetje doorgeslagen, zo ben ik nou eenmaal.'' Volgens De B. was het realiteitsgehalte ,,nul''. Het hof begreep het niet. ,,Waarom jezelf zo beschrijven zonder dat er enig realiteitsgehalte in zit? Dat schrijf je toch niet op als je somber bent? Dan schrijft u toch: ik snap niets van dit sombere gevoel?''

Voor haar werkten de dagboeken anders, vertelde de verpleegkundige. Iets maalde in haar hoofd, ze schreef het op, en was het kwijt. ,,Zo werk ik, ik kan het niet anders duiden. Dat het raar is, ben ik helemaal met uw eens.'' In april 1998 schreef De B. in haar dagboek: ,,Ik heb in situaties gezeten waardoor ik dood, verminkt, in de gevangenis zou moeten, als gedetineerde ja! [...] Elke keer door het oog van de naald gekropen, waarom moet ik gezond en in vrijheid blijven?'' Vervolgens beschreef ze zichzelf. Ze was egoïstisch, manipulatief, zelfdestructief, genadeloos, had een criminele inslag.

Waar waren die aantekeningen op gebaseerd, wilde het hof weten. Volgens De B. voelde ze zich schuldig omdat ze verliefd was geworden op een medewerker van het ziekenhuis. ,,Ik voelde mij heel slecht. Ik zou mijn man daarmee pijn doen. En het criminele had te maken met mijn prostitutieverleden.''

Het hof ging ook in op fragmenten waarin De B. schreef over ,,haar compulsie''. Aantekeningen daarover krijgen veel aandacht omdat ze op de dag van de dood van één van haar patiënten in het Rode Kruis Ziekenhuis schreef: ,,Vandaag weer toegegeven aan mijn compulsie. Toch maak ik er veel mensen gelukkig mee. Vreemd hoor!'' Volgens De B. gaat het om leggen van tarotkaarten.

Die kaarten kwamen ook terug in de verhouding die De B. begon met de ziekenhuismedewerker. Het hof boog zich over fragmenten uit april 1998 waarin De B. schrijft dat ze hem ,,bijna alles verteld heeft, alleen het grootste geheim nog niet''. Volgens De B. betrof dat de tarotkaarten. Von Brucken Fock leek daar moeite mee te hebben. ,,U vertelt hem alles, over uw jeugd, de slechte relatie met uw moeder, uw prostitutieverleden, de zeven zelfmoordpogingen, uw verhouding met een vrouw, maar over het leggen van tarotkaarten zegt u niets? Past dat wel in het rijtje? En u schrijft: als ik het vertel. zal het zijn hele leven door zijn hoofd spoken.''

De B. leek het met hem eens. ,,U heeft gelijk hoor. Soms lees ik het terug, en denk ik, jeetje meid. Maar ik vond dat leggen van tarotkaarten toen echt heel erg. Ik was bang dat hij me zou verlaten als ik het zou vertellen.''

Vier uur lang bleef Lucia de B. zo antwoorden geven op de vragen van het hof. Na weer een vraag, dit keer over de onvolledigheid van haar dagboekaantekeningen, wees ze om zich heen en verzuchtte: ,,Als ik dit had geweten had ik álles opgeschreven, en gedetailleerd.''