Iedereen die serieus in wil gaan op vragen als:
-wie zijn die mensen en what makes them tick
-hoe liggen de verhoudingen in de groep
-overleven ze BB of zijn ze definitief gebroken
-overleeft Nederland BB of is het eind nu zoek
is hier weer net zo welkom als in alle voorgaande topics "Voer voor psychologen x"
Dit is het langstlopende topic in het BB forum en dat is zowel te danken aan de kwaliteit van de bijdrages als de discipline van alle posters hier.
De spelregels: domme, platte, ongenuanceerde en onbedaarlijk leuke bijdrages: graag 
maar plaats ze niet hier.
Rond de 50 posts sluiten we en starten een vervolg. Wie dat doet: citeer deze inleiding als eerste tekst en kondig de overgang aan in het huidige topic. Als het net heel druk is: citeer de laatste post in het nieuwe topic. Zo hebben we de beste kans dat het een min of meer coherent verhaal blijft.
Er wordt door iedereen veel werk gestopt in dit topic: laten we dat samen in ere houden. Voyeur is watching you !
Wees gewaarschuwd: pittige teksten op komst 
Shit Voyeur, waar blijven ze nou, al die andere verslaafden met hun scherpe analyses. En trouwens sta je zelf op een laag pitje ??Gehoorzaam aan Big Brother
Als wetenschappelijke psychologisch experiment zou het tv-programma Big Brother van Veronica nooit worden goedgekeurd door welke ethische commissie dan ook. Maar het biedt wel een unieke gelegenheid om de psychologische processen te bestuderen die zich ‘in het wild’ afspelen. Nu eens geen morele of ethische afwegingen, maar een impressie van wat zich in Almere tijdens de eerste fase in sociaal-psychologisch opzicht heeft afgespeeld.
Veronica zendt vanaf half september bijna dagelijks de real life soap Big Brother uit. Al vóór de eerste uitzending is er een groot persspektakel aan voorafgegaan dat, ondanks alle kritiek en natuurlijk ook dankzij de kritiek, alleen maar tot grotere aandacht voor het programma heeft geleid en vermoedelijk ook tot een nog grotere vastberadenheid bij de makers.
Negen mensen laten zich honderd dagen in een huis in Almere opsluiten, waarbij zij zijn verstoken van alle informatie uit de buitenwereld. Zonder televisie, kranten, radio of telefoon zijn zij veroordeeld tot elkaar en wordt hun leven geleid door de opdrachten die de programmamakers, zeg maar Big Brother, verzinnen. Camera's observeren hen constant in alle ruimtes van het huis, maar de deelnemers weten niet wat uiteindelijk wordt uitgezonden. In de zogenaamde dagboekkamer kunnen de deelnemers voor het oog van de camera een van de bewoners ‘nomineren’ voor uitsluiting van verdere deelname. De kijkers bepalen vervolgens wie van de genomineerden wordt weggestuurd en dit leidde er eind september toe dat Martin moest opstappen. Een andere deelnemer, Tara, is daarna uit eigen beweging weggegaan. Voor haar in de plaats kwam Mona. Degene die door het publiek uiteindelijk het leukst wordt gevonden, strijkt 250.000 gulden op. Het is vooral deze 'spelregel' die veel stof heeft doen opwaaien.
Maar wat het publiek ook van het programma vindt, er zijn in de eerste fase wel interessante processen waar te nemen en, als je wat beter kijkt, ook enkele angstaanjagende sociaal-psychologische fenomenen.
Jezelf zijn
Tv-programma's als Big Brother worden vaak onder de noemer real life tv, gebracht en mogen zich in een toenemende belangstelling verheugen. Televisie is een afspiegeling van de samenleving en stuurt tegelijkertijd ook de ontwikkeling van de omgangsregels tussen mensen. Deelnemers aan dit type programma's etaleren hun diepste gevoelens, hun zwakheden en onzekerheden. Dit zijn gedragingen die tot voor kort alleen in de beslotenheid van de privé-sfeer van het gezin en enkele intieme vrienden werden vertoond. Sociologen schrijven het uiten van intieme emoties in het openbaar toe aan het informaliseren van menselijke relaties en verhoudingen. Formele omgang maakt plaats voor vrije omgangsvormen. Wij noemen onze baas bij de voornaam, onze kinderen mogen de voornaam van hun juf of meester gebruiken en sommige omroepen spreken de kijker bij voorkeur met 'je' aan.
Het is opvallend hoe weinig problemen sommige mensen hebben met het openbaar maken van hun privé-leven. Soms is het uiten van je diepste zielenroerselen in het openbaar zelfs tot regel verheven. In het programma Big Brother is dit ook zichtbaar. Deelnemers die zich in de ogen van anderen minder blootgeven, zijn moeilijker in te schatten. De kans op het verliezen van sympathie is meteen duidelijk aanwezig. Martin werd dan ook om deze reden genomineerd om te vertrekken.
Het lijkt wel alsof je niet jezelf bent wanneer je niet in het openbaar belijdenis doet van je gevoelens en emoties, zoals te pas en te onpas het geval is in de discussies bij Big Brother.
Maar wat is dat eigenlijk, 'jezelf zijn'? De impliciete theorie die hier naar voren komt, is dat persoonlijkheidskenmerken bepalen hoe iemand zich gedraagt. Men realiseert zich echter niet dat gedrag van mensen vaak meer wordt bepaald door de situatie, door de omstandigheden waarin ze zich bevinden Als ik met mijn zoontje aan bet voetballen ben of muziek maak, met mijn collega's in een interessant gesprek gewikkeld ben of probeer aan mijn studenten duidelijk te maken hoe de hersenen werken, zijn dit allemaal onderdelen van mijn identiteit, en deze activiteiten of situaties roepen ook verschillende elementen van mijzelf op.
Bij de deelnemers aan Big Brother staan de karaktereigenschappen eerlijkheid en openheid hoog in het vaandel. Dit bleek uit de beschrijvingen die de deelnemers van zichzelf gaven toen zij zich aan het publiek voorstelden, maar ook uit de omschrijvingen van familie en vrienden. Eerlijkheid en openheid zijn sociaal wenselijke kenmerken. Wij schatten onszelf meestal eerlijker en opener in dan we in werkelijkheid zijn. Zo is het in de eerste week opvallend dat niemand ervoor uitkwam wie hij of zij had genomineerd om te vertrekken en waarom. Zelfs een discussie over het onderwerp is door niemand aangezwengeld.
In de ongrijpbare en vreemde situatie waarin deze mensen zichzelf hebben geplaatst, is dit natuurlijk best begrijpelijk: je weet nog niet wat je aan elkaar hebt en bovendien moet je met een aantal van die mensen nog vele dagen en nachten doorbrengen. Maar het inconsequente van de situatie is duidelijk. Eerlijkheid kan dan wel sociaal wenselijk zijn, maar de omstandigheden laten het hier niet toe. Wie zich met groepsdynamica bezighoudt, weet dat deze frictie tussen wenselijkheid en werkelijkheid op de lange termijn tot spanningen binnen een groep kan leiden. De tijd zal leren of dit zich bij Big Brother zal wreken.
Gehoorzaamheid
De invloed van de situatie waarin de deelnemers zich bevinden, wordt dus stelselmatig onderschat. Het is aannemelijk dat deze extreme situatie bij Big Brother nu al (op het moment dat ik dit schrijf, is de serie twee weken aan de gang) voor een belangrijk deel het gedrag van de deelnemers bepaalt. In dergelijke omstandigheden verliezen mensen gaandeweg het zicht op de werkelijkheid, zeker als je verstoken bent van je vertrouwde omgeving, werkzaamheden en activiteiten. Je eigen zekerheden vallen weg, je verliest het referentiekader van waaruit je opereert en het meest belangrijke: je krijgt geen alternatieve informatie meer voorgeschoteld die een ander perspectief biedt en je kijk op de gebeurtenissen kan nuanceren.
De groep en de leider zijn de allesoverheersende werkelijkheid. Dit gebeurt vaak in sektes, maar het fenomeen kwam ook naar voren bij enkele dramatische psychologische experimenten, die overigens op grond van ethische bezwaren niet meer worden uitgevoerd. Zo voerde de Amerikaanse psycholoog Stanley Milgrain begin jaren zestig gehoorzaamheidsexperimenten uit. In het kader van een zogenaamd leerexperiment moesten proefpersonen in de rol van leraar leerlingen stroomstoten toedienen als zij een fout maakten. De 'leraren' waren ervan op de hoogte dat bij iedere nieuwe fout het voltage van de stoomstoot werd opgevoerd. Tweederde van de proefpersonen ging tot het bittere eind door met het toedienen van virtueel dodelijke stroomstoten en niemand kwam op het idee eens te kijken hoe het de leertuigen verging. De proefpersonen waren opgelucht toen ze hoorden dat er uiteindelijk niets aan de hand was, maar hadden ook een rechtvaardiging bij de hand: 'Ik wou stoppen, maar de proefleider zei dat ik door moest gaan.'
De groep, de situatie in het huis, de opdrachten van de programmamaker de opzet van het programma bepaalt het gedrag van de deelnemers aan Big Brother. Het is voor hen de enige werkelijkheid die telt, met wellicht aan het eind van de regenboog de pot met geld. Twee deelnemers spreken hierover in de dagboekkamer. De rechtvaardiging van hun nominaties was gericht op het succes van het programma. 'Die en die mogen er beslist niet uit, want dat zou niet goed zijn voor het programma.' Even afgezien van de instructies en regels waaraan de deelnemers zich moeten houden, is dit hoogst opmerkelijk. Deze deelnemers identificeren zich met het succes van het programma, net zoals de proefpersonen van Milgram gehoorzaam waren aan de proefleider en het experiment
Wat maakt BB nou zou interessant om naar te kijken? Volgens mij vind ik BB zo leuk omdat het onvoorspelbaar is. Bij een serie met 1 of 2 hoofdpersonen zoals the X-files of de James Bond films weet je als kijker dat de hoofdpersoon altijd zal overleven, hoe spannend de gebeurtenissen ook zijn (behalve natuurlijk bij de laatste aflevering, maar dat wordt in het algemeen van tevoren aangekondigd). Dit maakt dat je altijd een zekerheid hebt dat het niet echt is, maar een verhaal, amusement. Bij een soap is dat element er uit. De personages kunnen overlijden omdat de spelers hun contract beëindigen. Soaps maken gebruik van deze spanning bij de kijker door de introductie van cliffhangers. Bij Big Brother ontstaat door de streams op internet en door het gebruik van "gewone Nederlanders" nog meer spanning. De personages kunnen weglopen, het script is onvoorstelbaar en onvoorspelbaar en het gevoel "het is niet echt" verdwijnt. Toch hebben we daar blijkbaar behoefte aan, want dit hele forum leeft op beschuldigingen naar Veronica toe dat ze de echtheid manipuleren. We zoeken naar de grens tussen echt en televisie-zoals-we-dat-gewend-zijn. Dit is voor ons wennen. Wij kijkers moeten een nieuwe houding vinden. En dan worden we ook nog in de war gebracht door de cliffhangers van Veronica, alsof het soap is, alsof er een script is. Dan komen we weer even in die valse zekerheid, het is niet echt, maar een verhaal, amusement. Totdat er iets gebeurt wat ons doet realiseren dat het wel echt is (het foutje van de regie gisteren). En door de opzet met de internet streams en het ontstaan en de macht van dit forum komen deze gebeurtenissen naar buiten en krijgen een grote verspreiding, waardoor Hummie er bijna niet omheen kan er "iets mee te doen". BB is daarom voor mij voornamelijk leuk in combinatie met dit forum, we hebben allemaal een rol in het kerstspel van Hummie. En zelfs Hummie weet niet of er aan het einde vrede op aarde zal zijn.
Volgend jaar is BB volgens mij al veel minder interessant. Iedere volgende deelnemer weet waar hij in stapt en is zich meer bewust van zijn macht en exposure dan de huidige "vrijwillige slachtoffers". Het doel wordt dan veel meer de gunst van de kijker (een carrière na BB levert als het goed is veel meer op dan de hoofdprijs van 250 K), het wordt weer een toneelstuk, niet echt, amusement. De volgende deelnemers zullen vrijwel allemaal een carrière in de media ambiëren, zoals Sabine en Tara, en deze exposure juist daarom zoeken. En er zullen (hopelijk voor henzelf) minder mensen als Willem, Ruud en Karin meedoen die zijn vastgelopen in hun werkelijkheid en BB als een ontsnappings-therapie gebruiken. Ze realiseren zich daarbij onvoldoende dat het een groepstherapie is, waarbij 2 miljoen mensen dagelijks anoniem vrij mogen schieten op hun eigenaardigheden. Een wel heel grote spiegel. Ik vind het ook kwalijk dat V dergelijke kwetsbare mensen heeft geselecteerd voor het programma.
Waarom stelt de groep zich zo afhankelijk op? Veronica maakt natuurlijk bij uitstek gebruik van de verdeel-en-heers politiek. Een groep met een gezamenlijke vijand wordt normaal heel sterk en hecht. Daar zie je ook elementen van: het uitstoten van Sabine gaat gepaard met sterke en gelijkvormige emoties van de groep naar buiten toe. Wij weten dat er intern duidelijk verschillende meningen over haar waren, maar het groepsgevoel overheerst naar buiten toe. Toch wordt dat groepsgevoel telkens door Veronica doorbroken door introductie van een concurrentie-element. Ze proberen dat te doen in de weekopdrachten, maar het komt het duidelijkst naar voren in de nominaties en het beschikbaar zijn van 250.000 gulden voor 1 winnaar en een kat-in-de-zak voor de rest. Dit is natuurlijk kunstmatig. Een sterke groep met een gezamenlijke vijand zal zich normaliter (met dank aan Bi-jank) verzetten tegen opbreken van de groep, omdat ze daardoor ook als individuen zwakker worden. In BB werkt deze regel niet en mensen als Bi-jank die hebben gestudeerd op deze regeltjes kunnen daar niet tegen. Door de vis van 250.000 gulden is het belangrijk met z'n allen te dreigen op te stappen. En ik denk dat een slimme-Willem handig gebruik maakt van dit soort emoties bij zijn medespelers. Die blijft zitten. Die houdt zichzelf voortdurend voor dat "het maar een spel is" en stapt zo uit de double-binds die Veronica hem voorhoudt, houdt zichzelf lekker bezig in de keuken en de tuin en wacht op de poet. Maar ook hij verkijkt zich op het prijskaartje dat juist deze eerste naïeve deelnemers achteraf wordt gepresenteerd.
[Dit bericht is gewijzigd door Bientje (Datum 31 Oktober 1999).]
quote:
op 10-31-1999 om 09:19 AM schreef tanjalies het volgende:
Hij gaat voor mijn gevoel uit van een open eerlijke uitleg van de spelregels. De praktijk van de laatste dagen toont aan dat dit nooit het geval kan zijn geweest.
Een voorbeeldje hiervan: de bewoners waren ervan overtuigd, dat NIETS van wat er in de DBK plaatsvind, wordt uitgezonden (muv de BBsong dan waarschijnlijk). Karin vertelde de groep dat tegen haar gezegd was, dat ze haar zendertje rustig om kon houden in de DBK, omdat er een "technische manier" was, die voorkwam dat het ding toch uitzond.
(ook wij als kijker weten wel beter: als het v. uitkomt, zenden ze 't uit. Punt.)
Murphy
Zonder onszelf arrogant een schouderklopje te willen geven, stel ik toch vast dat "voer voor Psychologen en vele andere topics hier dit allemaal al hebben aangestipt. Behalve dan het vertrek van Martin: dit lag juist NIET aan 'te stil zijn', maar aan "in het o zo tolerante nederland plotseling over iemands evt. homo-zijn te beginnen": een rechtstreekse aftraffing door de publieke opinie (de groeps-votes waren veel genuanceerder).
En ook dank aan Tanjalies: bij sommigen zie je nog de effekten van die befaamde 'intake': zelfs in crisis-situaties en vooral in de gesprekken met Anouk.
Ook Milgrain is hier al aan de orde geweest, en komt, in kleinere mate, bij het nominatie-gebeuren terug (tenslotte een spel-technische 'executie' van een mede-groepslid): "ik wou eigenlijk (jou) niet nomineren, maar ik moest toch wat", tot zelfs: "ik heb je wel genomineerd, maar dacht er niet echt bij na", of "ik had er een heel ingewikkelde redenering bij: je wordt toch niet weggestemd".
Het gebrek aan 'in opstand komen' zie je vaker ook bij kleinere hoofdprijzen: "examen-papiertje halen en dus onuitstaanbare leraren accepteren", "onmenselijke bazen accepteren ten behoeve van promotie", enz. enz. Wat dat betreft niets nieuws onder de zon. Bij Media-interactie is er nog 1 extra factor: ALLES wat gebeurt, goed of rampzalig, kan met handigheid worden ingezet tot opleveren van kijkcijfers. In zoverre is het 'leven in BB-huis wel degelijk "echt": het weerspiegelt echte menselijke reacties en kwetsbaarheden, en elke 'horror-film' daarover trekt als sinds Hollywood alle aandacht, als het maar vanuit de leunstoel bekeken kan worden. Laat staan een "live" zich ontwikkelend 'horror-scenario'.
We zullen zien de komende dagen, hoe "handig" VOO nog kan worden.
Er werd onder meer gesproken over de fascinatie van het bekeken worden en wat het zo interessant maakt om mensen gewone dingen te zien doen, zoals koffiezetten.
Het programma is te zien op: http://come.to/cam@home
[Dit bericht is gewijzigd door Het Fokkind (Datum 31 Oktober 1999).]
Shit Voyeur, waar blijven ze nou, al die andere verslaafden met hun scherpe analyses. En trouwens sta je zelf op een laag pitje ??[/QUOTE]
En toen kwamen ze toch binnendruppelen...
AlkyOne; fantastisch dat je dat hele stuk hier gereproduceerd hebt (nijver typen of high tech?). Als analyse vind ik het overigens wat mager. Het stijgt zeker niet uit boven de artikelen die ik hier in vroege afleveringen van VvP heb gelezen. Eigenlijk is het aardigste dat het bevestigt dat mensen uit het vak zich niet schamen voor het onderwerp BB. Toch verwacht ik nog veel interessantere analyses tzt; het moet toch fascinerend materiaal zijn voor scripties over groepsdynamica.
Hoe is het overigens met afkicken; ik mis je bijdrages hier. Vond Crunching characters een memorabel topic.
Bientje, niemand gaat op je bijdrage in, dus dan breek ik maar met mijn voyeurisme in dit topic:
Goed verhaal; jij gaat tenminste (itt bovenstaand artikel) ook echt in op de groepsdynamische aspecten. Ik ben het met je eens dat het meest fascinerende topic van BB de ontwikkeling in en van de groep is. Waarom zijn ze niet opstandiger, wat houdt ze bij elkaar, waarom blijft de bijl ongebruikt, wat maakt de door hen zelf weggestemde bewoners vervolgens tot heiligen en hoe kan het dat de zelfvertrekkers acuut vergeten blijken.
Ook zinnig is je inbreng over het onvoorspelbare. Ik denk dat je daarmee de kern van ieders fascinatie met dit programma geraakt hebt. De held is niet bekend; de afloop is open. Anders dan sommige cultuurpessimisten denk ik niet dat VOO het wel weet. Noch dat ze het sturen. Regie is in dit programma een bijbaan, want het script is nooit geschreven. Onbewust weet elke kijker naar BB en iedere scribent in FF forum dit. It's a living experience. Groepsdynamiek in het klein, maar ook in het groot. De bewoners, de programmamakers, de kijkers; we zijn deel van een geheel; we interacteren en improviseren. Iedereen probeert te sturen, maar niemand kent de route.
Prima bijdrage, Bientje. Ik heb je elders al lopen opvrijen. Ik zie nu dat je daar toch tegen me gelogen hebt: je bent misschien wel blont, maar echt niet stom. Verder kan ik niet gaan zonder definitief te breken met Phileine 
Meer is er van mij voorlopig niet te verwachten, Coos. Het plezier om hier in vrijheid te publiceren is me door allerlei reacties wat ontnomen. Ik ben er nog niet uit en beperk me de laatste tijd tot de vrolijke zijlijnen van dit forum. Ik kom er nog wel eens op terug.
Het laatste dat ik zou willen is tussen jou en Phileine komen, al was het maar omdat er tussen jullie nogal eens met bijlen gezwaaid wordt...
En bovendien loop ik altijd met mijn tong op mijn schoenen achter autoriteiten aan. Ik heb begrepen dat Phileine de baas is hier, dus je begrijpt......
Kortom - groepsgevoel in de zin van 'van 'tzelfde uitgaan en handelen' zie ik nauwelijks. Wél kuddegeest, maar dat is min of meer 'dierlijke groeps-dynamiek' waarin survival een belangrijke plaats heeft.
Dit klinkt misschien allemaal wat denigrerend naar de individuele uniekheid van elke van de bewoners, is echter niet zo bedoeld.
Wàs het maar een Groep (en dat is moeilijk als je elkaar nog nooit tevoren gezien hebt), dan zou VOO het heel wat moeilijker hebben om zijn doeleinden gerealiseerd te krijgen.
PS: bovenstaande lijkt een argument van 'woordspelletjes' - sorry als dat mijn point vertroebelt. Bottom-line is: ik blijf ze bekijken als individuen, en stem mijn verwachtingen dienovereenkomstig af.
"Wat maakt de door hen zelf weggestemde bewoners vervolgens tot heiligen en hoe kan het dat de zelfvertrekkers acuut vergeten blijken?"
Dat verbaast mij ook. Ik denk dat zij (onbewust) de zelfvertrekkers zien als verraders aan de groep en het gezamelijk doel. Door vooral de motivatie van Bianca en Tara worden het proces en het doel gediskwalificeerd. Het is zinloos wat jullie doen, ik heb ergens anders iets beters te doen.
Bij de weggestemde bewoners ligt het emotioneel moeilijker. De bewoners zijn verplicht iemand uit de groep te stoten. Dat voelt blijkbaar ondanks de irritaties als verraad. Omdat de weggestemden verder geen input meer in de groep hebben en er geen informatie doordringt krijgen zij de status van heiligen. Zou dat in de echte wereld ook werken? Je komt natuurlijk niet vaak situaties tegen waarin mensen gedwongen worden weggestemd, misschien bij bedrijfssaneringen. Moet hier nog eens een nachtje over slapen.
. Maar er moest toch nog het een en ander gecorrigeerd worden (wat is techniek zonder de mens) dus het is niet geheel geautomatiseerd geweest geworden.Tja, Crunching Characters leek zoveel op Voer voor P'en dat ik heb besloten 'mijn' topic op te offeren voor het grotere groepsbelang, nl. duidelijkheid en alle 'leuke' postings in één topic. Maar gelukkig leeft het principe van Crunching nog voort in VvP dus de moeite was zeker niet tevergeefs .
Even een losse flodder, die ik al een tijdje naar je wil uiten, Voyeur: jij schrijft altijd AlkyOne ipv Alkyone. Is dat omdat je denkt dat er ook een AlkyTwo is () of is dat onbewust? Ik heb er zelfs mijn username op aangepast! Alkiejoonee, met de klemtoon op kie. Naam uit de Griekse mythologie, iets met ijsvogels. Verder niet van belang, maar wel móóói!
Het afkicken is redelijk gelukt, ik kan inmiddels met mate verpozen op het forum. Dus ik ben er nu ietsje meer dan een paar dagen geleden, maar ik ga nog altijd binnenkort twee weken op vakantie en dan moet je me dus wel al die tijd missen! Maar ik kom ook weer terug..... Bedankt voor je concern/aandacht/interesse/gevlei...etc.etc.
Maar ook al post ik minder regelmatig, ik lees VvP elke dag! Net als jij dus, een b'tje. (Of een bb'tje, daar mag ik van af wezen)
Sorry Voyeur, ik begrijp wat je bedoeld maar ik wilje bijdrage niet graag missen.Maar ook goed nieuws. Bientje is een lezenswaardige aanwinst met vaak een weer net effe een ietsiepietsie anders invalshoekie
quote:
op 10-31-1999 om 11:07 PM schreef Bientje het volgende:
<snip>
Zou dat in de echte wereld ook werken? Je komt natuurlijk niet vaak situaties tegen waarin mensen gedwongen worden weggestemd, misschien bij bedrijfssaneringen. Moet hier nog eens een nachtje over slapen.
Wat dacht je van een bank-executive accountmanager, die beslist dat aan die-en-die geen crediet meer gegeven wordt, cq. de persoon 'financieel geëxecuteerd' wordt? Ook geen input terug ----> verharding, desensitisering voor de ethische consequenties. De bewoners zitten nog net vóór dat stadium, want nog te kort erin. Eigenlijk dus nog een 'behoud van menselijkheid'. Ga 'ns mens-erger-je-nieten met vrienden en sluit je daarbij op net als zij: wordt al een veel minder leuk spelletje, dan. Gaandeweg weet je niet eens meer waarom je eraan bent begonnen...
Verwarring alom, en toch genoeg afleiding om er niet bij stil te kunnen blijven staan en duidelijkheid voor jezelf te krijgen.
Voyeur stelt:
"Regie is in dit programma een bijbaan, want het script is nooit geschreven."
en:
"Iedereen probeert te sturen, maar niemand kent de route."
Herinner je je nog, Voyeur, hoe Tanjalies beschreef wat de vóór-produktie tijd voor zulke 'soaps' was: hoe elk mogelijk script en manoeuvre wordt uitgedacht, op weg naar wat? "Morgen" riep er een, en prompt werd ook dat een soap... Stel nou 'ns, dat VV 'doesn't give a f**k' waar dit toe leidt ? En dat alleen WIJ daar opinies/zorg/verwachting van hebben. Terwijl onder onze neus VOO alleen geïnteresseerd is in wat er UIT dit groepje te persen is, en niet WAAR dat toe moet leiden ? Zo'n kwart miljoentje is voor VOO nog geen oogknippering waard: hele avond-programma's kosten net zoveel of meer. Maar voor de 'kleine man/vrouw' is het zoveel, dat het hem/haar makkelijk als een 'einddoel' voor ogen gesteld kan worden - zodat hij/zij vergeet om al te goed op te letten wat er onderweg allemaal gebeurt. Wederom verwarring.
Totdat het doek valt en de deur dichtvalt.
Verwarring ten top. "Niemand speelt meer mens-erger-je-niet met mij, het was tóch leuk daarbinnen. En ze kijken me allemaal zo gek aan bij de bakker. Zelfs m'n eigen partner doet erg voorzichtig met me...."
Verwarring...verwarring...verwarring... dat is het eind-script, begin script, en midden-script. Maar met 'leven' -
citaat Voyeur: "It's a living experience." -
heeft dat al lang niks meer te maken...
[Dit bericht is gewijzigd door Moor (Datum 01 November 1999).]
Van de BB-site:
Tijdens het eten gaat het gesprek over het vertrek van Mona en Bianca. Bart: “Het zal wel in de krant hebben gestaan.” Karin denkt van niet, de bewoners zijn het niet eens over de populariteit van het Big Brother-programma: “Misschien is er geen zak aan en kijkt niemand, dan zitten we hier voor niets.” (eens te meer het bewijs dat de bewoners de impact van het programma, en hun toekomstige leven, niet inzien)
Vals spel
Willem speelt patience. Willem past de regels kennelijk niet al te nauwkeurig toe want Karin roept opeens lachend uit: “ Ik heb nog nooit iemand zo vals zien spelen.”
(is dit typerend voor Willem's opstelling in het BB-spel?)
En dit kon ik niet laten
Crunching posters: voer voor psychologen
Alkyone was zeer gelukkig getrouwd met Keyx. Toen hij bij een schipbreuk om het leven kwam stortte zij zich van verdriet in zee. De goden veranderden hen toen in ijsvogels (Gr: alkyones). Als die broeden is het altijd mooi en rustig weer, omdat de god Aeolus de winden in bedwang houdt. Hieraan is de engelse uitdrukking halcyon days (rustige dagen) ontleend.
Alkie, ik denk dat je ons onbewust wil vertellen dat je gelukkig getrouwd bent (of zou willen zijn?) en ik wens je halcyon days op je vakantie!
[Dit bericht is gewijzigd door Hunter (Datum 01 November 1999).]
). Ik ben niet getrouwd, maar woon wel samen en ben inderdaad pretty happy. Wie hoopt nu niet op windstille tijden in een relatie? (al moet er af en toe een stevig briesje ontstaan om het stof weg te blazen). Maar dat broeden houden we voorlopig nog even voor gezien, eerst onze vleugels maar goed testen 
. Kan leuk tijdens de vakantie...
Maar dit is allemaal off-topic. Even over de belronde van vanavond: Ik denk niet dat V. de kijkers laat kiezen, het zal vast al wel weer doorgestoken kaart zijn. Twee jonge, hippe meiden, waarschijnlijk, reislustig en single. Ze willen natuurlijk niet nog meer problemen t.a.v. achtergebleven ega's (getuige Mona en Tara). Aan de verhalen van de officiële BB0-site te oordelen was Ruud gisteravond erg onrustig. Mist hij zijn gezin? Denkt hij erover te vertrekken? Of zijn zijn hormonen zo opgezweept door het gemis van B. en M. en het bezoek van Anouk (zag er trouwens niet uit, zal wel aan mij liggen?)? Ik voorspel dan niet veel goeds voor hem als die twee nieuwe meiden erin komen. Natuulijk worden die wel als eerste er weer uitgestemd, de groep is nu hechter dan toen Mona erbij kwam en de tijd tot de nominatie is korter. Ze maken in mijn opinie geen schijn van kans.
ik denk dat hier sprake is geweest van miscommunicatie tussen de buitenwereld en BB, bijvoorbeeld die brief die heel verkeerd viel en de indruk gaf dat alles vrij slecht was in de buitenwereld, vervolgens zijn er 'gesprekken' geweest met de psycholoog en die heeft Mona zeer aan het twijfelen gebracht.. wat daar is besproken is en blijft geheim denk ik.
Is er hier sprake van storing in communicatie zoals men oorspronkelijk het programma heeft opgezet, hier lijkt me dat Moan bewust voor een keuze is gesteld onder alle achtergrond informatie te geven zonder overleg met de buiten wereld waardoor zij de indruk kreeg dat alles fout ging... in hoeverre haar man hier een rol in heeft gespeeld zal wel nooit naar buiten komen
Een andere redenering is dat V natuurlijk Mona heeft opgedragen om alles te relativeren zodat de media haar met rust laten?
Zou Mona niet na een aantal dagen tot zichzelf zijn gekomen? Misschien was het allemaal niet zo erg als in de brief beweerd werd. De optie jaloerse echtgenoot is ook een mogelijkheid; mar dan zou ze toch niet zo vrolijk in koffieytijd zitten, of heeft dat weer te maken met het feit dat de bewoners een verplichting hebben om ter beschikking te staan van V? ( zoiets als BB is still watching you) Het zal wel een combinatie van bovenstaande factoren zijn.
quote:
op 10-31-1999 om 05:20 PM schreef Moor het volgende:
Het gebrek aan 'in opstand komen' zie je vaker ook bij kleinere hoofdprijzen: "examen-papiertje halen en dus onuitstaanbare leraren accepteren", "onmenselijke bazen accepteren ten behoeve van promotie", enz. enz.
Er heb een tijd geleden studie gedaan naar het zgn. "battered wife syndrome": hier was geen hoofdprijs te verdienen. De onderzochte vrouwen werden op afschuwelijke wijze mishandeld, soms dagelijks. Onbegrip in de omgeving: "why doesn't she leave him?" en kreten like that. De deur stond letterlijk voor ze open: ze konden er ieder moment uitstappen, als ze dat wilden. Echter, de vrouwen dachten niet eens meer aan ontsnappen, zo geconditioneerd waren ze.
Een echte reden voor hun blijven konden de vrouwen niet geven, maar enige pogingen daartoe waren:
- "he still loves me"
- het is zo zielig voor de kinderen
- ik zou me alleen niet kunnen redden
- hij zorgt tenminste voor me
- ik ben eraan gewend geraakt
- ik ben financieel afhankelijk
Zien iemand al enige overeenkomsten?
Nog wat: na gemiddeld dertig dagen begint het onderbewustzijn te wennen aan een situatie, en wordt het verlangen naar wijzigingen steeds kleiner (ik zeg niet dat het verlangen verdwijnt hoor).
Murphy
Verder is al meermalen gebleken dat Veronica doet wat zij belangrijk vind voor de kijkcijfers, dus weggaan tijdens een uitzendig is wat dat betreft wel een trekker. Bovendien klinkt dit veel beter dan dat Ernst VOO dwingt om Mona uit huis te halen. Ik volg dan dus even de redenatie dan Ernst problemen kreeg met de ontstane situatie.
Wat betreft Karin, ik denk dat ze, ondanks dat ze nu de enige vrouw is, er zich wel thuis voelt. Ze heeft een wat cynischer humor die door de mannen meer gewaardeerd wordt dan door de vrouwen. Ze is nu one of the guys, maar benadrukt haar vrouw zijn tzt. Bovendien blijkt Willem ook al lichamelijk te worden met haar (zie de reactie van Maurice hierop) en zal Ruud haar nog als enige knuffeloptie hebben. Kortom, een ijzersterke positie om de laatste 3 te halen. Een nieuw vrouwengezicht kan, van haar standpunt uit, alleen maar verslechtering geven
quote:
op 11-01-1999 om 12:25 PM schreef MrMurphy het volgende:
<snip>
Er heb een tijd geleden studie gedaan naar het zgn. "battered wife syndrome": hier was geen hoofdprijs te verdienen. De onderzochte vrouwen werden op afschuwelijke wijze mishandeld, soms dagelijks.
Interessante observatie uit de (bijna wekelijkse) praktijk, Murph:
de (weliswaar onbewuste) hoofd-motivatie van deze vrouwen blijkt te zijn: het weer willen teruggrijpen naar 'controle' over de situatie en betrokken echtgenoot, in defense-reactie op een psychisch niet te verdragen machteloosheid.
Toegepast op 'vrijwillige vertrekkers' uit BB-huis: zie de totale metamorfose van Bianca's presentatie-naar-buiten (let wel: ik zeg niet haar werkelijke identiteit) van pessimisme en onderdrukte rebellie naar opluchting en 'zin in het weer oppakken van het normale leven'.
Bij Mona zullen we natuurlijk nooit weten hoe en of zij zich nu thuisvoelt, en kunnen alleen maar hopen dat enkele weekjes weg haar een gezonde afstand van haar levens-situatie hebben kunnen geven, wat die situatie ook is.
In ieder geval is de 'double-bind' voor hen beiden fysiek afgelopen, en kan het proces van gevoelsmatig afscheid nemen van hun 'BB-leven' beginnen.
quote:
Nog wat: na gemiddeld dertig dagen begint het onderbewustzijn te wennen aan een situatie, en wordt het verlangen naar wijzigingen steeds kleiner (ik zeg niet dat het verlangen verdwijnt hoor).Murphy
Heeft te maken met de invloed van de maan-cyclus op het menselijk onderbewuste en de inprentings-efficiëntie van zintuiglijke waarnemingen.
[Dit bericht is gewijzigd door Moor (Datum 01 November 1999).]
)Dat de deelnemers aan Big Brother hun grenzen willen verkennen, wordt
nergens serieus genomen. Ze willen integendeel hun authenticiteit
bewijzen. De culturele elite erveart dat als schaamteloosheid.
door Caroline van Dullemen en Meindert Fennema
IN AMERIKA vinden ze het een fascinerend experiment. Italianen,
Britten Spanjaarden en zelfs Zuid-Afrikanen staan in de rij om zaken
te doen met Endemol. Big Brother wordt een cultureel exportproduct.
Na Provo van de jaren zestig en de Hollanditis van de jaren tachtig
vragen de Amerikanen nu: 'Almere, is that somewhere near Denmark?'
Nederland staat cultureel weer op de wereldkaart. The Washington Post
schrijft over een 'moderne mediadroom' omdat het een nationale
ervaring creeert: het is een programma waar iedereen de volgende dag
over praat. Als Sabine het huis moet verlaten, staat dat in alle
kranten en op de voorpagina van De Telegraaf.
BB trekt elke avond zo'n miljoen kijkers, na twee weken was de
website al 9 miljoen keer bezocht en websites van fans en critici
schieten nog steeds als paddestoelen uit de berm van de elektronische
snelweg. Maar de Nederlandse culturele elite vindt het niks. Big
Brother wordt als gevaarlijk en onethisch betiteld of het wordt
afgedaan als 'dom, saai'.
Waarom doen de critici zo kribbig? En interessanter nog: wat is het
geheim achter Big Brother's succes? Al voor de zomer gaf BB
aanleiding tot een heftig debat in de dagbladen. Mensen voor drie
meanden in eenzame afzondering houden, was onethisch. Het uitloven
van een prijs van een kwart miljoen voor de populairste inwoner van
het BB-huis was een kwalijke grap van Veronica die de deelnemers
tegen elkaar zou opzetten en het leven voor allen tot een hel zou
maken. Een gesloten huis waarbij dat van Jean Paul Sartre zou
verbleken.
Socioloog Kees Schuijt maakte zich bij voorbaat tot woordvoerder van
de bezorgde burgerij. Al voor de eerste uitzending weet hij: '(Het
programma) levert dus nog meer onecht gedrag op, een beetje in
overeenstemming met de platvloerse mentaliteit van de moderne
Veronica-mens, die we allemaal zijn geworden: gek op geld, geilheid
en de gunst van het grote publiek.' (de Volkshrant 15/9/99). De
wereld verloedert en we vinden het nog leuk ook.
Joost Zwagerman loopt ook over van cultuurpessimisme: '(...) een blik
op BB maakt duidelijk dat de kandidaten uitsluitend zijn geselecteerd
op een identieke mate van laagschedeligheid en ongearticuleerdheid.
Met die kenmerken onder de deelnemers zijn de makers gegarandeerd van
de apathie en afstomping waar ze op uit zijn.' (de Volkskrant
1/10/99).
De deelnemers zijn niet alleen dom, zij zijn ook naïef. Zij zouden
niet weten waar ze aan beginnen, het zou de afvallers op de rand van
een bodemloze depressie brengen (Weekend). Of ze wisten het juist
drommels goed en zijn eigenlijk 'pathologische ijdeltuiten' (De
Groene Amsterdammer).
Het thuisfront van de deelnemers wordt ernstige schade berokkend,
vooral hun kinderen. Stephan Sanders vraagt zich af of deelnemers met
kinderen niet uit de ouderlijke macht moeten worden ontzet (de
Volkskrant). Maar waarom gelden deze argumenten niet voor het
bedrijven van topsport waar mensen ook veel van huis zijn, fysiek en
mentaal grote risico's lopen en niet zelden slaaf zijn van hun
sponsor of topclub? Waarom mogen Jan Timman en Richard Krajicek wel
een miljoen verdienen als zij een toernooi winnen en de winnaar van
een populariteitswedstrijd geen kwart miljoen?
Er zijn minstens twee ontwikkelingen aan te wijzen die de
populariteit kunnen verklaren van de reality-tv, waarvan BB toch een
voorlopig hoogtepunt is. Een opvallend kenmerk in de laatste decennia
van het avondland is het in elkaar overvloeien van de openbare en de
privé-sfeer. Dat geldt voor het mobiel bellen in de trein tot het
naaktstrand bij Zandvoort, van de televisieserie De Bevalling tot Sex
voor de Buch. Gebeurtenissen die tot voor kort als absoluut privé
werden beschouwd, komen nu rechtstreeks de huiskamer binnen.
Wereldwijd smullen kijkers van de Amerikaanse programma's van Oprah
Winfrey en Jerry Springer waarin deelnemers hun relationele geheimen
publiek maken. De allerpersoonlijkste ervaring van de
allerpersoonlijkste emotie wordt via het tele-oog met miljoenen
gedeeld.
Maar de andere kant is er ook: het publieke wordt als eigen
beschouwd. De soapverslaving past ook in dit tijdsbeeld. De
hoofdpersonen van GTST en van The Bold and the Beautiful worden tot
virtuele huisgenoten gemaakt met wie je dagelijks kunt verkeren. De
overgang van Gemeinschaft naar Gesellschaft die de socioloog Tönnies
ooit karakteristiek voor de tvvintigste eeuw noemde, krijgt in de
eenentwintigste eeuw een nieuwe dimensie. Het prive-leven van de
soap-persoonlijkheden voelt als een intieme Gesellschaft, als een
familie ten opzichte van een verzakelijkte buitenwereld.
In Big Brother komen deze trends samen. De deelnemers durven zich
bloot te geven en binden met hun alledaagse intimiteiten een
miljoenenpubliek. 'De Schaamte Voorbij'was dertig jaar geleden een
openbaring voor de gefeminiseerde avant-garde, nu zijn openheid en
spontaniteit kernbegrippen van de massacultuur. De authenticiteit
wordt in BB tot haar eigen hoogtepunt gevoerd: een soap met echte
mensen. Life dus.
We leren ze als familie en vrienden kennen. Die mensen, en daarmee
het programma, leven door ook als de televisie uit is. De kijkers
voelen zich betrokken. Zij beslissen mee over wie wanneer het BB-huis
moet verlaten. Belangrijker is nog dat zij via Internet zelf
regisseur kunnen spelen. Kijkers zijn niet alleen afhankelijk van hoe
Veronica de beelden bijeenvoegt tot een halfuurs-programma. De
emancipatie van de tele-consument is vrijwel voltooid.
Waarom trekt BB zoveel aandacht? Volgens Gerard Mulder is het 'een
fascinatie die voortkomt uit herkenning. Een groot deel van menig
bestaan is immers gevuld met geklep over niets, een hebbelijkheid die
niet specifiek is voorbehouden aan Veronica-jongeren.' (de Volkskrant
8/10/1999) Dus dat is het! De vergelijking met de aandacht die de
publicatie van Voskuils Het Bureau ten deel viel, dringt zich op.
Wordt Voskuils zevendelige roman niet beschouwd als een soap voor
intellectuelen?
Het gaat bij Voskuil om de vraag 'hoe mensen die samen moeten werken
met elkaar omgaan'. Bij BB gaat het om de vraag hoe mensen die samen
moeten wonen met elkaar omgaan. De hoofdpersonen zijn op zichzelf
niet zulke interessante karakters, maar krijgen kleur in relatie tot
elkaar. Het is de moeilijk in toom te houden lichamelijkheid die in
BB door alles heen zindert. Het zijn de nauwelijks onderdrukte
ambities en de machtswellust die Voskuils observaties voor sommigen
zo herkenbaar maken.
Ruud kan de buurman zijn van veel andere mensen die in Almere wonen.
Oud-studenten herkennen in Maarten hun studiegenoot en in meneer
Beerta hun eerste baas. En in beide gevallen vormt het gedwongen
vertrek van enkelen - bij Het Bureau vanwege ontslagen, bij BB
vanwege de formule - de opmaat voor intriges, maar ook voor een
versterkt groepsgevoel. Of we nu deelgenoot worden van de roddels in
de kantine of van de (geheime) nominaties van de BB-deelnemers, in
beide gevallen horen we wat de hoofdrolspelers tegen elkaar
verzwijgen en hoe diplomatiek zij opereren. De klassentegenstellingen
weerspiegelen zich feilloos in de opinie die men heeft over deze
beide soaps. Wie weinig cultureel kapitaal heeft, kijkt naar BB, wie
daar veel van heeft, leest Het Bureau.
De minutieuze beschrijving van het dagelijkse leven op kantoor
veroorzaakte aanvankelijk enige mor
IMO staan we op het ogenblik aan de vooravond van de confrontatie van het klassieke 'Big Brother' (de versie waarbij je ethische vraagtekens moet zetten: half experiment, half sensatie) en het 'Big Brother' van de toekomst (de regelmatige terugkerende spelshow).
Met Bientje ben ik het eens dat de huidige 'klassieke groep' bestaat uit escapisten. Willem is aan zijn ex ontsnapt, Karin aan haar gezinsverplichtingen en de angst voor de dood, Bart aan het zwarte gat na de dienst, Maurice aan het zwarte gat na de wereldreis. Alleen waar Ruud aan is ontsnapt weet ik niet, mogelijk aan obsessies omtrent zijn vrouwelijke fietsploeg. Deze groep is zich onbewust is van de impact van BB, en zou zich daarvan ook niet bewust zou kunnen zijn.
Kenmerkend voor de klassieke groep is dat (zoals de De Volkskrant schreef) zij concurreren om de hoofdprijs, maar dat dat nauwelijks leidt tot onderlinge agressie. De bewoners hebben, tegen alle voorspellingen in, een goed gevoel voor het gemeenschappelijk belang. Het volledig opgeven van de privacy, het gedwongen samenwonen, de angst weggestemd te worden door de groep, de onzekerheid over de reacties van het publiek, dat alles wordt getrotseerd om de eigen authenticiteit te bewijzen.
Ik denk dat de VOO aanvankelijk de kracht van die groepsprocessen heeft onderschat. Er was waarschijnlijk gehoopt op een felle concurrentiestrijd (elke 'impuls' tot nu toe lijkt daar op gericht te zijn). Met Voyeur en Bientje ben ik het eens dat het groepsgevoel van de achtergeblevenen vooral blijkt uit de heiligverklaring van de weggestemde bewoners en de verloochening van de zelfvertrekkers (verraders aan de groep en het gezamelijk doel). Ik ben het dan ook niet eens met Moor als hij schrijft dat er weinig kenmerken zijn van groeps-gedrag, eerder van diverse vormen van individueel 'survival', ieder op eigen wijze.
Het ultieme moment van het 'de groep tegen BB-gevoel' moet zijn ontstaan na het recente feedback-incident. De gelederen zijn gesloten, en dat levert geen goeie TV op.
Tijd dus voor een nieuwe benadering: the show must go on! Voyeur denkt dat de kern van ieders fascinatie is het onvoorspelbare is gelegen. De held is niet bekend; de afloop is open. Anders dan sommige cultuurpessimisten denk ik niet dat VOO het wel weet. Maar de VOO leert snel van zijn fouten en beseft steeds beter wat er UIT dit groepje te persen is, en dat de omroep wel uitmaakt WAAR dat toe moet leiden ? (Moor). Ze vergeten gewoon de mooie praatjes over regels van het spel en gooien nu krachtiger middelen in de strijd. Bientje schreef het al: Veronica maakt natuurlijk bij uitstek gebruik van de verdeel-en-heers politiek. en de introductie van de nieuwe bewoners is daar geheel en al op gericht. In het 'nieuwe Big Brother' wordt de onvoorspelbaarheid zoveel mogelijk uitgeschakeld.
Alkyone sloeg de spijker op zijn kop toen ze schreef: Ik denk niet dat V. de kijkers laat kiezen, het zal vast al wel weer doorgestoken kaart zijn. Twee jonge, hippe meiden, waarschijnlijk, reislustig en single.
Inderdaad is Nicolette geen match voor de andere twee. Ze stond stijf van de zenuwen en kwam veel minder aantrekkelijk over (opzet van de make-up afdeling?). Zij lijkt nog het meest op een 'klassieke' kandidaat. De selecties en voorgesprekken hebben ongetwijfeld veel indruk gemaakt (Tanjalies). Maar de screening is dus ófwel totaal fout geweest (want ze komt niet goed over) ófwel ze is er met opzet bij gezet om automatisch de andere twee te laten kiezen door het volk (belronde brengt geld op, en levert toch het gewenste resultaat).
Bientje voorspelde al dat Iedere volgende deelnemer weet waar hij in stapt en is zich meer bewust van zijn macht en exposure dan de huidige "vrijwillige slachtoffers". Het doel wordt dan veel meer de gunst van de kijker dan de hoofdprijs van 250 K. De volgende deelnemers zullen vrijwel allemaal een carrière in de media ambiëren en deze exposure juist daarom zoeken. De nieuwe spelshow-deelnemers zijn zich volledig bewust (of zouden dat kunnen zijn) van de impact van het programma.
Cyrille is een duidelijk voorbeeld van deze 'nieuwe Big Brother'-benadering. Ze speelt opzichtig de sex-kaart (duidelijk gebaseerd op oude informatie dat Ruud nog een leidersrol zou hebben) maar werkt ondertussen aan haar zang/dans-carriere en het Bekende Nederlander-schap. Wat kunnen we aan haar selectie aflezen? In tegenstelling tot de 'klassieke'groep beantwoord zij aan het VOO-profiel. Jong, exotisch (excuus-Turk), een beetje glamour en muzikaliteit. Het feit dat zij voor Endemol werkte (Miss Saigon) maakt mij bang dat dit afgesproken werk is. Zou zij een geheime opdracht mee hebben gekregen?
Anouk speelde de lachebekje-troef. Ook zij is jong en wild Ik voorzie nog onrustige nachten voor Ruud en Voyeur (goud hè).
Wat zal de komst van de 'bewuste bewoners' Anouk en Cyrille voor invloed hebben op de oudere 'naïeve bewoners' ?
De borduur-opdracht had net de positie van Karin verstevigd ten koste van die van Willem en Ruud. Goeroe Pavlov schreef al: 'Een nieuw vrouwengezicht kan, van haar standpunt uit, alleen maar verslechtering geven.' Ik denk dat de komst van de twee newbies op haar de meest directe impact heeft. Het worden haar kamergenotes en concurrentes. Ze zal een deel van haar invloed op de mannen kwijtraken, en waarschijnlijk weer terugvallen naar de vertrouwde moeder-rol.
Alkyone voorspelt niet veel goeds voor Ruud als die twee nieuwe meiden erin komen. Ik denk inderdaad dat het 'Me Tarzan, you Jane' gevoel bij hem zal gaan overheersen en dat hij geheel nu geheel geobsedeerd zal raken door sex. het is nog maar een kleine stap naar ongewenste intimiteiten die zijn downfall compleet zullen maken.
Willem krijgt er twee irritatiebronnen erbij, en zal zich daarom niet makkelijk tegenover zijn nieuwe concurrenten voor de eindtitel opstellen
Maurice zal zich mogelijk wat meer op de jongere garde gaan instellen, nu hij steeds banger wordt voor het beeld dat de buitenwereld over Karin en hem heeft? Hij zal daarom als altijd de onderste in de pikorde blijven.
Wat Bart betreft is het maar de vraag of hij zijn hormonen in bedwang houden? Hoe eeuwig is de liefde voor Saabje?
Het meest interessant wordt de confrontatie tussen de 'klassieke groep' en de 'new style' BB-ers. Voor zowel de bewoners als voor de kijkers ligt er een keus in het verschiet tussen loyaliteit aan de oude groep en de stimulans van vermaak die door de newbies wordt geleverd. Accepteren de nieuwelingen de bestaande machtsverhoudingen of zijn ze bereid vals te spelen (of is ze dat zelfs in het geheim toegestaan) door hun voorkennis te benutten? Ik ben bang dat bij de eerst komende nominaties één van de oude groep geslachtofferd zal worden. Ik denk daarbij met name aan Maurice of Ruud.
Een prima beschouwing zou ik graag willen zeggen. Ik heb er vanuit mijn TV invalshoek weinig aan toe te voegen, behalve waar het gaat om onze zangeres/danseres. Ik geloof niet dat zij direct met een extra boodschap binnen komt. Wat wel mooi meegenomen is voor ENDEMOL, is dat zij in haar verhalen in de eerste periode vaak zal vertellen over hoe leuk SHOWBIZZCITY wel niet is/was. Deze toko is zoals bekend nog al verliesgevend geweest en de nieuwe opzet heeft zeer nadrukkelijk behoefte aan publisiteit.
1)Dit levert spanning op in de vaste groep.Het zijn niet meer ce mannen onder elkaar, maar 2 meiden die waarschijnlijk amoureuze gevoelens oproepen bij de mannen.
2) Problemen met nomineren. Ruud zal Cyrille echt niet nomineren!!
). Ik ben het echter niet altijd eens met de mening van de verslaggever. Bijvoorbeeld dit stukje:[quote]
Ondanks deze onmiskenbare vrijwilligheid - groter dan van degenen die
Het Bureau bevolken - zouden de bewoners van het BB-huis in de ogen
van de critici tegen zichzelf beschermd moeten worden. Zij zijn
kennelijk niet in staat zelf uit te maken wat goed voor hen is. Nu
het programma een tijdje loopt, lijkt de bezorgdheid ten opzichte van
de deelnemers overbodig. Zij zijn geen naïeve slachtoffers van hun
zucht naar geld of roem.
[unquote]
Hoe vaak heeft Moor al niet gepost over het verschil tussen toen de bewoners het huis net binnengingen en nu? Meer dan eens is er gerefereerd aan het feit dat de bewoners niet wisten wat hen te wachten stond. En als ze toen hadden geweten wat ze nu weten, hadden ze misschien anders gedacht over het betreden van het BB-huis. Bovendien is 7 weken BB-brainwash niet bevorderlijk voor je rationele denk- en relativeringsvermogen. Je raakt los van wie je was, van je omgeving, je maakt als groep gezamenlijk nieuwe sets normen en waarden. De klap zal voor enkelen zeer groot zijn als ze naar buiten komen (in denk in het bijzonder aan Ruud en Karin). Karin dacht immers niet dat het vertrek van Bianca en Mona in de krant zou komen!
Hunter, jij bedankt voor je boeiende analyse. Ik kan niet anders dan het met je eens zijn w.b. de kandidate Nicolette. Zij leek niet voorbereid (zei dat ook tot 2x toe) en het paardengebit in combinatie met (expres?) slechte make-up maakte dat ze geen match was voor de andere twee. Cyrille gooit haar exotische charmes in de strijd, doelbewust de media opzoekend, met provocerend gedrag (op de officiële BB-site geeft ze aan dat ze beslist haar vibrator meeneemt, bijvoorbeeld). Het Ned. publiek smult van zo'n dame, V. is wel gek als ze haar laten wegstemmen. Ook de studente is aardig als aanvulling: alle jonkies zijn weg (Tara was bv. pas 20 en Mona kwam voor haar in de plaats, die was 29 =>andere leeftijdscategorie). Dat geeft weer een polariserende werking tussen Maurice en Bart: kunnen ze samen vechten om de mooiste. Ik heb nog overwogen om te bellen, maar ik ben ervan overtuigd dat Anouk en Cyrille het worden, so why bother? Ik heb overigens niet goed gezien welke foto's de bewoners hebben uitgekozen, maar ik dacht dat Anouk daar in ieder geval bijzat. Cyrille is ook nog aardig gekozen ivm het gekleurde gehalte in huis, waar toch ook wat vragen over waren. Is dat ook gelijk opgelost.
quote:
op 11-02-1999 om 01:23 PM schreef Alkyone het volgende:Hunter, jij bedankt voor je boeiende analyse. Ik kan niet anders dan het met je eens zijn w.b. de kandidate Nicolette. Zij leek niet voorbereid (zei dat ook tot 2x toe) en het paardengebit in combinatie met (expres?) slechte make-up maakte dat ze geen match was voor de andere twee.
Ik zei het al eerder: het is een goocheltruuk. Leg drie kaarten naast elkaar neer, kaart een en drie is de kaart waarvan je wilt dat ze gekozen worden. Laat het publiek een nummer noemen. Noemen ze onverhoopt toch twee, dan zeg je: "ok, twee gaat er dus uit". Noemen ze een of drie, dan zeg je "Da's dan een, en wat is de volgende kaart die je wilt kiezen?" etc.
Dit gebeurd hier ook: zet drie meiden neer, waarvan twee met een kamera-geniek hoofd, en een die er niet uitziet voor de kamera , en bovendien niet uit haar woorden kan komen. Het zou me absoluut niet verbazen als later blijkt, dat de andere twee veel beter door V. zijn voorbereid dan de middelste. Er stond van tevoren al vast dat Nicolet niet gekozen zou worden, en de andere twee wel. Ergo: een goocheltruuk.
Trouwens:
quote:
Cyrille gooit haar exotische charmes in de strijd, doelbewust de media opzoekend, met provocerend gedrag (op de officiële BB-site geeft ze aan dat ze beslist haar vibrator meeneemt, bijvoorbeeld). Het Ned. publiek smult van zo'n dame, V. is wel gek als ze haar laten wegstemmen.
Ik weet niet of Cyrille met een opdracht het huis wordt ingestuurd(dat veranderd een hoop), maar zo op het eerste gezicht komt ze nogal agressief over. Veel mannen zijn bang voor agressieve vrouwen (kijk maar elders op dit forum: ze wordt meteen voor hoer uitgemaakt), en ik heb zo'n vermoeden dat onze Ruud geen uitzondering is.. Die beloofde uitspattingen zouden dus eigenlijk nog wel een tijdje op zich kunnen laten wachten.
Murphy
Het bij vele steeds meer bekend raken met de listen en methodes die door VOO gehanteerd worden, liggen hier zeker aan ten grondslag.
Ik kan mij nog goed voor de geest halen, wat ik zelf aan reakties toegeworpen kreeg na mijn eerste postings, waarin ik beweerde dat er door de produktie gemanupuleerd werd in BB.
Ik hoop niet dat alle beschouwingen en veronderstelling bewaarheid worden, dat zou een slechte zaak zijn. Ik doel hier uiteraard op het gesol met de kandidaten en de eventuele gevolgen daarvan.
Wat ik minder terug vindt deze keer is de ware reden van de keuze 2 uit 3. Ik hoop en veronderstel dat mijn vele malen herhaalde uitleg m.b.t. de financiele kant van BB, mede als reden hiervoor is aan te voeren.
De openlijke wijze waarbij het nu duidelijk is dat de genoemde keuze 2 uit 3, zijn reden alleen maar kent omdat er dan een financieel intressante kijkersbelronde kan plaats vinden, hoeft niet meer te worden aangetoond.
En let maar op: binnen een paar uur (nl. vanavond met komst van die nieuwen) zal deze veiligheid wreed verstoord zijn. In real time dus, kunnen sommigen van ons de 'inbreuk' op één van de meest menselijke behoeften: veiligheid, straks van uur tot uur volgen.
Ipv. van ons steeds als plaatsvervangend spel-leiders op te stellen, kunnen we ook oog hebben voor dit menselijk aspect. En wat een mens dan doet, wanneer dit wegvalt, is al jarenlang bekend, en geeft het hele schouwspel van BB-huis deze komende week dan aan: ieder kruipt in zijn/haar favoriete schulp/masker, reageert overmatig defensief, instincten en hormonen worden opgezweept, kortom: mensen kunnen niet meer zichzelf zijn. Nog 1 keer dan, en daarna praat ik er niet meer over: WIE kan zich vóórstellen, zich erop voorbereiden, laat staan toestemmen om 'niet meer zichzelf te zijn' uit on-veiligheid, als hij/zij niet weet waar/wanneer/hoe sterk die onveiligheid toeslaat?
Kunnen we dan niet eindelijk ophouden met dat eeuwige excuus van: ze hebben ervoor gekozen?
Kijk maar naar het groepje nu: zich verschansend in het kleine beetje rust van vanmiddag: ook dat is geen kiezen. Misschien moet je kinderen hebben (en ik heb ze niet!) om te begrijpen wat 'in onschuld naar geborgenheid zoeken' betekent. Dat benader je toch ook niet met juridische termen als 'wils(on)bekwaamheid'. Dat roept (bij mij althans) enkel compassie op. En DAAROM schrijf ik hier. En al weer veel te uitgebreid, want:
quote:
op 11-02-1999 om 03:39 PM schreef Moor het volgende: Nog 1 keer dan, en daarna praat ik er niet meer over: WIE kan zich vóórstellen, zich erop voorbereiden, laat staan toestemmen om 'niet meer zichzelf te zijn' uit on-veiligheid, als hij/zij niet weet waar/wanneer/hoe sterk die onveiligheid toeslaat?
Is het niet zo dat het niet zo zeer niet meer jezelf zijn is. Is het geen stukje van ieder karakter van een mens om zich in onveilige situaties een zekere houding aan te meten. Bovendien doet ieder mens dat volgens mij weer anders en is het dus toch een stukje van jezelf. Ook als er nieuwe mensen in de groep komen blijven mensen wel zichzelf alleen komt er dan een ander stukje van het karakter boven namelijk het stukje andere mensen leren kennen en jezelf op een zo goed mogelijke manier profileren naar de ander. Door je defensief op te stellen ook laten zien dat het niet in je karakter zit om over je te laten lopen bijvoorbeeld.
Of bazel ik nou heel er in de ruimte, ik heb hier namelijk geen studie voor gedaan of zo. Ik gaan gewoon van mezelf en het beetje mensen kennis wat ik heb uit.
Ik heb mij verschillende malen voorgenomen, om te stoppen met het van uit mijn invalshoek, hier aangeven wat ik zo verwerpelijk vindt aan BB. Het is mij helaas nog niet gelukt om daaraan gevolg te geven. Ik bespuur bij jouw een vergelijkbaar gevoel. Wat is het toch wat ons tegen beter weten in, doet voortgaan met uitleggen en vooral jij waarschuwen, voor het ons gebodene. Het is ongelovelijk te zien hoeveel topic deelnemers er zijn, die zich ongenuanceerd, te pas en te onpas op de meest groffe wijze uitlaten over mensen die ze totaal niet kennen. Iemand op TV waarnemen staat ver van de werkelijkheid. Als deze groep topic deelnemers een afspiegeling is van het grote kijkerspubliek, dan ben ik bang dat de resultante nog erger is dan die jij zelf regelmatig beschrijft.
Anouk leek me zeer assertief tijdens de uitzending.. zijn de mannen hier bang voor of is alles wat nieuw is mooi en spannend/eng?
even een quotje uit een andere post.. gezien op de streams...
quote:
op 11-02-1999 om 05:00 PM schreef Darkthorn het volgende:
Bart is terug uit de DBK. Ze mogen alles vragen aan de nieuwe medebewoonsters, maar moeten er rekening meehouden dat niet overal een antwoord op gegeven mag worden. Bovendien, zegt hij dat het voor de bewoners nietleuk is om bepaalde dingen uit de buitenwereld te horen, waartegen ze niets kunnen doen.Ze mogen wel vragen stellen over het programma en over wat er is uitgevonden.
Karin wil graat weten hoe het met Bianca en Mona is. Bart wil niks over Sabine horen.
Ruud stelt voor om geen persoonlijke vragen te stellen. Daar zijn ze het mee eens.
hmmmmmm waartegen ze niets kunnen doen....is dit de genade slag van V. ?
------------------
"My mother never saw the irony in calling me a son-of-a-bitch."
[Dit bericht is gewijzigd door Re (Datum 02 November 1999).]
Mensen als Gandalf en Kimmie hebben herhaaldelijk laten merken dat ze de schrijvers van 'voer' maar zwammers, druktemakers en moeilijke-woorden-gebruikers vinden. "Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg" zal hun gedachte wel zijn. Waarschijnlijk voelen ze zich beter thuis bij de meningen van mensen die Cyrille al na tien minuten TV uitmaken voor 'Thaise hoer'. Dan geef ik mijn mening toch maar liever hier!
aldus Hunter!
Nou Hunter daar zeg je nogal wat. Waarschijnlijk voelde je je nogal aangesproken over wat ik eens gezegd heb, maar dat betekend zeker niet dat wat jij denkt ook werkelijk zo is. Ik moet zeggen dat ik je stuk niet verder gelezen heb omdat ik de mensen in Voer voor.. nogal hoog van de toren vind blazen en ik daardoor dit topic voor mezelf laat rusten.
Er wordt hier zo nu en dan jargon gebruikt en ik vind dat zeker niet erg, snap zeker waar jullie het over hebben, ben niet helemaal achterlijk.
Ik ben alleen niet zo'n moralist. En ik voel me ook zeker niet schuldig t.o.v. de bewoners dat ik naar BB kijk en zo nu en dan bij Fok reageer. Het toontje van sommige posts hier bevalt me soms niet zo, maar idereeen is vrij om te schrijven wat hij/zij wil. (et moi aussi) En ik geloof zeker dat hier mensen met verstand van zaken zitten. dat zal ik zeker niet ontkennen.
Verder heb ik niet zoveel zin om hier verder op in te gaan, ik weet zelf het best hoe ik ben en waar ik mij thuis voel, maar ik wilde gewoon ff iets rechtzetten.
[Dit bericht is gewijzigd door Kimmie (Datum 02 November 1999).]
quote:
op 11-02-1999 om 04:50 PM schreef tanjalies het volgende:
Moor,Ik heb mij verschillende malen voorgenomen, om te stoppen met het van uit mijn invalshoek, hier aangeven wat ik zo verwerpelijk vindt aan BB. Het is mij helaas nog niet gelukt om daaraan gevolg te geven. Ik bespuur bij jouw een vergelijkbaar gevoel. Wat is het toch wat ons tegen beter weten in, doet voortgaan met uitleggen en vooral jij waarschuwen, voor het ons gebodene. Het is ongelovelijk te zien hoeveel topic deelnemers er zijn, die zich ongenuanceerd, te pas en te onpas op de meest groffe wijze uitlaten over mensen die ze totaal niet kennen. Iemand op TV waarnemen staat ver van de werkelijkheid. Als deze groep topic deelnemers een afspiegeling is van het grote kijkerspubliek, dan ben ik bang dat de resultante nog erger is dan die jij zelf regelmatig beschrijft.
Helemaal juist Tanjalies!!!
Voyeur bedankt voor al het werk. Moor,
Hunter SCHITTEREND!!
Toch wil ik nog even iets kwijt omdat ik de laatste (BB)weken met enige regelmaat moet denken aan een voorval een paar jaar terug. Honderdenvier dagen heb ik eerst met zes, later met vier -*twee werden er door de dokter genomineerd*- in een kamer verbleven.
Niks even de tuin inlopen om een balletje te trappen of te tafeltennissen of s'nachts naar de een of andere Sabbelientje.
Nee, van de honderdvier dagen heb ik er tachtig liggend op mijn rug in de takels gelegen. Platen in het been, pennen erdoor.Bianca had als enige zulke piercings waarschijnlijknog mooi gevonden ook. Niks geen bonding of 'maatjes'. Alleen mensen die vol trots, als ware het jachttrofeeén, hun littekens kwamen laten zien. Bija iedere dag werden er mensen 'genomineerd'. Bijna iedere dag ook kwamen er nieuwe bewoners.
Om een lang verhaal kort te maken.
Ik bleef als laatste over. Ook ik kreeg een prijs van 250K. Alleen met dit verschil, ik moest betalen!!!
Nu nog van mijn post-traumatischestressstoornis af en dan meld ik mij aan voor de volgende BB.
Jullie stukjes verslind ik inmiddels al weer zo'n maand. Nu dan maar even uit de anonimiteit gekropen, even bijdragen i.p.v. alleen maar stilletjes consumeren.
Aanleiding is een brandende vraag t.a.v. de achterblijvers en hoe het hen zal vergaan. Hoe ik ook zoek in het forum, dit item kom ik nergens tegen. Althans, niet in uitgewerkte vorm.
Laat ik Petra van Maurice maar eens als voorbeeld nemen, maar het geldt voor allen.
Het zal je maar gebeuren. Je lief heeft de hele voorselectie doorgelopen en wat eerst nog een wat vage dagdroom leek blijkt in een stroomversnelling te geraken. Eenmaal verdwenen zie je je dierbare dan dagelijks op de buis. Zomaar ieders bezit, behalve dat van jou, want waar je vroeger dagelijks met hem kon praten is hij nu onbereikbaar als in de extra beveiligde inrichting in Vugt. Nee zelfs praten achter glas is niet mogelijk. En tegelijkertijd praat iedereen ongegeneerd over hem. Over het ping-pongen, over Karin etc. etc.
Petra is niet helemaal het goede voorbeeld, omdat we al geruime tijd weten dat die er niet naar wil kijken. Of eigenlijk is ze daarom juist het ultieme voorbeeld. Knap dat je dan toch in de studio gaat zitten en dat gewoon toegeeft. Iedereen ziet Maurice, en zij probeert het te ontvluchten. Een kansloze vlucht.
En dan heb ik het nog niet eens over degene met kinderen. Daar zit je dan thuis, boordevol emoties. Na weer een dag op het gedrag van bijv. je Ruud te zijn aangesproken. En dan zo 's avonds met je dochter naar TV-kijken.
De achterblijvers: ik vermoed dat ze evenveel begeleiding nodig hebben als de bewoners zelf. V. zal ook begrijpen dat de achterblijvers een zwakke schakel zijn (en daarbij een bedreiging kunnen zijn voor het programma). Van Ruuds partner is dat bekend. Maar V kennende (niet eens een geheim telefoonnummer voor Sabine geregeld, zoiets basaals....) zullen ze niet meer gedaan hebben dan het uidelen van een telefoonnummer van een psycholoog en een contact persoon.
Het lijkt me een gruwel, om je dierbare in dat huis te hebben.
Onderwerp van bescherming/begeleiding v. achterban is heel vroeg in "Voer..." ook al ter sprake gekomen. Misschien nog op te sporen dankzij het fabelachtige sorteerwerk van Hunter.
[Dit bericht is gewijzigd door Moor (Datum 03 November 1999).]
Dus net voordat de nachtploeg in discussie raakt openen we weer een VvP XV. Zie, c.q. lees jullie allemaal daar weer.
i/s/Forum21/HTML/000985.html
(met dank aan Hunter )