Brabants Stagediven

Stormachtige dagen. Wat moet ik er nog over zeggen, over de late uitzending van gisteren? Een vreselijke opluchting natuurlijk dat Bianca niet, zoals ik een beetje verwachtte, met een gedicht afscheid nam. Ik had wel een beetje gehoopt op een ludieke donderdagavond actie, iets met body- painting bijvoorbeeld. Bianca naakt door 700 liter verf over een doek naar de studio toe rollen, zoiets, Zo'n uitzending een beetje schwung geven. Had ik wel nodig na het leger van zwakbegaafden dat aan me voorbij was getrokken. Militairen met wc-tegeltjes in de studio. Leert men allemaal bij de commando's. Kippen de nek doorbijten, Koninginnen bevrijden en wandtegels bakken. Rolf Wouters heeft het er zichtbaar moeilijk mee, het leger freubelaars, mompelaars, zonderlingen , uitvinders van De Eeuwige Gloeilamp en op de rand van autisme zwevende medemensen. Alsof hij iedere donderdagavond "De Vrouw Met Drie Tieten" moet interviewen zo beweegt hij zich door de studio. "Het lijkt de redactie leuk als u tijdens de uitzending gekleed gaat in het voetbaltenue van uw vereniging. Wilt u tijdens de uitzending niemand de groeten doen en niet zwaaien in de camera. Antwoordt u maar op alle vragen die Rolf u stelt met: "Ja, dat hadden wij absoluut van hem verwacht" U kunt tijdens de show niets winnen. Laat u postcodeloten thuis" Het is, zeg maar, het ouderwetse, met bussen vol (dagtochtje, met onderweg geheel vrijblijvende demonstratie van genezende pannenset) aangevoerde publiek van Hans Kazan, de goochelaar die zo jammerlijk het goochelen moest opgeven wegens onuitstaanbaar enthousiasme. Maar ik had het over Bianca. Vierhonderd jaar geleden werden dit soort onoprechte draaikonten, als ze geluk hadden, een kwartiertje geradbraakt of onder een met schelpen bedekte flinke boot doorgetrokken, maar nu mocht zij gratis en voor niets het land tonen wat een warm mens zij toch eigenlijk wel niet is. Terwijl binnen de overgebleven bewoners met bleekwater op de geschilderde deuren aanvielen legde zij uit van haar gewetensconflict. Ze hield van iedereen, dat was mooi. Onze eigen Florence Nightingale. Doelen bereikt, hopla er uit.
Schokkend vond ik de totale apathie bij de overgebleven bewoners. Konijnen die in de koplampen van een op volle vaart aansuizende auto kijken en niets anders kunnen doen dan zich tot paté laten rijden. We gaan het nog meemaken: Willem wordt des ochtends dood naast het kippenhok gevonden. Maurice komt naar buiten. Voelt aan pols, loopt naar binnen, douchewater is warm. Beetje eten. Beetje sporten. Waar is Willem? Maurice wijst Bart, door het raam, het regent, op het levenloze lichaam van Willem. Iets later op de middag wordt er wat gezeuld met het lichaam, of het niet als opstapje naar het dak van het kippenhok kan dienen, want Ruud moet morgen, in het kader van "iedere dag iets nuttigs doen" het Brabants Stagediven demonstreren, het met de blote reet in het gezicht van de medeconcertgangers springen. Totale gevoelsarmte in het huis. Je zou, zeker na het vertrek van Bianca toch iets van boosheid, verdriet, verontwaardiging vermoeden, maar men liep het huis weer binnen alsof ze haar 7 weken te kaasfonduen hadden gehad. "Jezus wat bleef ze lang, morgen vroeg weer een weekopdracht, ruim jij de vaatwasser even in, ik ga alvast naar boven"
Ruud was zijn substitutes for love kwijt. Daar zat hij het meest mee. Duurt nog twee dagen en dan gaat hij zich als een vleesgeworden mitrailleur oneerzaam ontladen tussen de kussens van de tweezitsbank.
Ontroerende reactie ook van Karin op het vertek van soulmate Bianca: de boodschappenlijst moest helemaal opnieuw worden gemaakt. Maar het gekke is dat niemand zich door Bianca verraden voelde. Waarom Sabine laten vertrekken als Bianca al wist dat ze haar doel had bereikt? Waar zadelt ze de bewoners nu mee op?
Maurice probeerde eerder op de dag iets van een filosofisch standpunt te verwoorden: "De mens is niet gemaakt om alleen door het leven te gaan" Het wrange is nu juist dat Maurice een soort beta versie is van iemand die op de wereld is om altijd alleen te zijn. Zelden zo'n eenzaam iemand in een volle kamer gezien. Neefje van 11 die op verjaardagen mee gaat zitten praten met visite. Iedereen luistert gegeneerd naar een verhaal van een kwartier.
Ik ben benieuwd naar de nieuwe bewoners. Ik hoop een beetje op oprecht dom, of nog mooier, een manisch depressieve milieuactiviste, die direct aanvalt op vermeende genetisch gemanipuleerde Boerenkool uit eigen tuin.
Ook zeer benieuwd naar type mensen. Op het gevaar af gebrandmerkt te worden als het verloren gewaande kind van moraalridder Frits Barend merk ik toch op dat Veronica tot nu toe een wat eenzijdige selectie presenteert. "Niemand hoeft alleen maar zwart of wit te zijn" Het hoeft niet, maar wel graag wit in Big Brother.
Nu al heel laat. Ga naar bed. Morgen misschien meer.
Zondag zal ik naar jullie zwaaien bij de radio. Doen jullie dan allemaal je loten boven je hoofd?

Nico

Nog 64 mag ik er schrijven.Heb ik dat goed uitgerekend.
Aardig van jullie, de loffluitingen. Ik blijf fris van de lever ze er in rammen.

Nico