Mijn vriendin en ik wonen nu 1 jaar samen.
Ze studeert Psychiatri en zit in haar derde jaar.
Nu is ze gestopt met haar stage omdat er jeugd problemenboven zijn gekomen.
Het heeft alles te doen met haar opvoeding en onderdrukking in huis (niet fysiek)
Nu is ze gestopt met haar stage om in therapie te gaan bij een psycholoog.
Nu is het geval dat ze zich zo profieleerd dat haar hele wereld instort en ze compleet nutteloos is voor deze wereld.
Daarnaast eist ze alle aandacht op die ze maar kan krijgen en word elk gesprek zo gedraait dat zei weer eens de aandacht vraagt voor haar probleem.
Als ik iets met haar wil bespreken word dat af gekapt met de zin "ik heb het al zo moeilijk, dit kan ik er niet bij hebben".
Momenteel word ik mee gesleurd in de draai kolk van zelf medelijden en negatieviteit.
Tevens zit ik met een ander probleem dat mijn vriendin het niet kan accepteren dat ik een vriendin heb waar ik heel goed mee overweg kan en graag eens een krtje iets mee wil gaan drinken om eens bij te kletsen.
Dit accepteerd ze niet en ze dreigt nu dus om bij me weg te gaan als ik met haar afspreek.
Ik weet niet meer wat ik hier mee aan moet.
Ik wil haar niet laten vallen in deze situatie maar aan de andere kant kan ik hier niet langer zo mee om gaan?
Heeft iemand advies of een vergelijkbare situatie meegemaakt?
Man, dat kind heeft een traumatische jeugd gehad. Men kan niet altijd een leuk en vrolijk gezicht op hebben, we hebben ook zo onze mindere kanten. Jij hebt toch ook wel eens een kutdag, nou, dit is bij haar in het verlengde.
Steun haar. Het is je vriendin, ze heeft jouw steun meer dan nodig. Zeg dat je haar liefhebt, aardig vindt, van haar houd e.d. Huiselijk gezien knapt ze daar vast wel wat van op. Ga vooral niet lopen zaniken over 'wat moet ik hier nou mee'. Lost niets op. Heeft ze therapie nodig, dan heeft ze die nodig.
quote:Normaal reageren of wegblijven.Op vrijdag 1 februari 2008 15:41 schreef Vector_SLD het volgende:
Je OP leest lekker weg man. Nee, echt.
Je enige optie is dit heel serieus bespreken met je vriendin, lijkt me. Ook als ze zegt dat ze het niet aankan, zal je moeten zeggen dat dat gesprek nú nodig is. Desnoods doe je het met haar behandelaar erbij.
quote:Dat je therapie nodig hebt wil niet zeggen dat dat je paradepaardje hoeft te zijn hè. Het wil dus ook niet zeggen dat ze nu ál haar problemen boven ál zijn problemen moet zetten. Ze moeten samenwerken, aan zowel haar als zijn problemen. Sowieso is het ontzettend heftig als de ene partner problemen van deze aard blijkt te hebben en de ander daar maar een beetje bijhangt. Zoiets moet je héél goed doorspreken.Op vrijdag 1 februari 2008 15:44 schreef Metalfrost het volgende:
Je weet niet wat je er mee aan moet?
Man, dat kind heeft een traumatische jeugd gehad. Men kan niet altijd een leuk en vrolijk gezicht op hebben, we hebben ook zo onze mindere kanten. Jij hebt toch ook wel eens een kutdag, nou, dit is bij haar in het verlengde.
Steun haar. Het is je vriendin, ze heeft jouw steun meer dan nodig. Zeg dat je haar liefhebt, aardig vindt, van haar houd e.d. Huiselijk gezien knapt ze daar vast wel wat van op. Ga vooral niet lopen zaniken over 'wat moet ik hier nou mee'. Lost niets op. Heeft ze therapie nodig, dan heeft ze die nodig.
quote:Klopt. Gezien vanuit het perspectief van een ander, dat de partner er wat bijhangt, is niet zo'n positief gevoel. Je hebt helemaal gelijk.Op vrijdag 1 februari 2008 15:46 schreef clumsy_clown het volgende:
[..]
Dat je therapie nodig hebt wil niet zeggen dat dat je paradepaardje hoeft te zijn hè. Het wil dus ook niet zeggen dat ze nu ál haar problemen boven ál zijn problemen moet zetten. Ze moeten samenwerken, aan zowel haar als zijn problemen. Sowieso is het ontzettend heftig als de ene partner problemen van deze aard blijkt te hebben en de ander daar maar een beetje bijhangt. Zoiets moet je héél goed doorspreken.
Wat me wel opvalt in de OP, is dat TS een tweede vriendin heeft? Of zie ik dat nou verkeerd?
quote:Dat is juist het moeilijke eraan ik krijg de mogelijkheid niet om het te bespreken!Op vrijdag 1 februari 2008 15:46 schreef clumsy_clown het volgende:
[..]
Dat je therapie nodig hebt wil niet zeggen dat dat je paradepaardje hoeft te zijn hè. Het wil dus ook niet zeggen dat ze nu ál haar problemen boven ál zijn problemen moet zetten. Ze moeten samenwerken, aan zowel haar als zijn problemen. Sowieso is het ontzettend heftig als de ene partner problemen van deze aard blijkt te hebben en de ander daar maar een beetje bijhangt. Zoiets moet je héél goed doorspreken.
Want het gesprek word zp gemanipuleerd dat het wel weer om haar en haar probleem draait.
Mijn problemen, dagelijkse bezigheden, interreseren haar niet meer.
Ze heeft alleen oog voor zichzelf en haar probleem en de rest van de wereld moet maar aandacht aan haar besteden want ze is zo zielig.
Zelf haar beste vriendin krijgt een afkeer van haar en haar zelfmedelijden.
quote:Geen 2e vriendin maar een goede vriendin als in kameraad.Op vrijdag 1 februari 2008 15:50 schreef Metalfrost het volgende:
[..]
Klopt. Gezien vanuit het perspectief van een ander, dat de partner er wat bijhangt, is niet zo'n positief gevoel. Je hebt helemaal gelijk.
Wat me wel opvalt in de OP, is dat TS een tweede vriendin heeft? Of zie ik dat nou verkeerd?
quote:Op een gegeven moment in de therapie komt er aan bod (zeker weten) hoe de omgeving hiervan denkt / de omgeving hiermee omgaat. Misschien dat je in die tijd heel voorzichtjes er mee kan bemoeien hoe die therapie verloopt, en hoe jullie samenzijn kan worden verbeterd.Op vrijdag 1 februari 2008 15:51 schreef cryingfreeman12 het volgende:
[..]
Geen 2e vriendin maar een goede vriendin als in kameraad.
quote:Het enge is alleen dat wanneer ze de aandacht die ze wil niet krijgt ze nu ondertussen dreigt met zelfmoord plegen.Op vrijdag 1 februari 2008 15:54 schreef Metalfrost het volgende:
[..]
Op een gegeven moment in de therapie komt er aan bod (zeker weten) hoe de omgeving hiervan denkt / de omgeving hiermee omgaat. Misschien dat je in die tijd heel voorzichtjes er mee kan bemoeien hoe die therapie verloopt, en hoe jullie samenzijn kan worden verbeterd.
Je kan bijvoorbeeld, als je dit allemaal uitgelegd hebt, afspreken om een uur per dag te hebben, waarin jullie niét over deprimerende dingen mogen praten. Of een dag in de week. Het moet ook niet zo zijn dat ze niet bij jou terecht moet kunnen met haar problemen, het moet alleen niet cónstant zijn.
quote:Ik ben zelf een vrij simpel denkend persoon (man) Ik heb zelf in mijn verleden ook genoeg mee gemaakt maar ben altijd vooruit blijven kijken.Op vrijdag 1 februari 2008 15:58 schreef clumsy_clown het volgende:
Je zou haar uit kunnen leggen dat je blij bent dat ze nu in behandeling is, dat dat betekent dat ze bezig is met verwerken en dat je haar dat gunt en haar ten allen tijde zal steunen. Dat is belangrijk. Dan kan je óók zeggen, dat het misschien ook fijn is om af en toe úit haar problemen te stappen, dat ze een paar momenten heeft waarbij ze niet bezig hoeft te zijn met haar trauma, dat dat nog wel 's verfrissend kan werken. Zo kan zij ook af en toe weer leuke dingen doen, en hebben jullie samen ook meer plezier. Op die momenten zal wellicht vanzelf de focus iets meer op jou verschuiven.
Je kan bijvoorbeeld, als je dit allemaal uitgelegd hebt, afspreken om een uur per dag te hebben, waarin jullie niét over deprimerende dingen mogen praten. Of een dag in de week. Het moet ook niet zo zijn dat ze niet bij jou terecht moet kunnen met haar problemen, het moet alleen niet cónstant zijn.
Dus ik begreep haar denk wijze ook echt niet, nu we zoals ik al zei 1 jaar samen wonen kan ik me iets beter verplaatsen in haar denk wijze en begrip tonen voor de situatie.
Alleen nog steeds vind ik de situatie veel te moeilijk om mee om te gaan.
Ik ben van mening dat ze het probleem gigantisch opblaast en zelf heel sterk gelooft in haar eigen probleem.
Dus ik ben bang dat er geen therapie gaat helpen omdat ze het probleem zelf zo sterk vast houd.
quote:Dit speelt nu sinds begin november 2007 toen ze in haar stage ( psychiatri) ging werken en tegen har problemen aan liep door haar werk gebeid.Op vrijdag 1 februari 2008 16:02 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Hoe lang speelt dit allemaal al? Een week, een maand, een jaar?
quote:Misschien kan je die mensen waarmee ze problemen mee gehad heeft van het werk dat ze deed, eens een keer uitnodigen om er met z'n allen eens erover te praten.Op vrijdag 1 februari 2008 16:04 schreef cryingfreeman12 het volgende:
[..]
Dit speelt nu sinds begin november 2007 toen ze in haar stage ( psychiatri) ging werken en tegen har problemen aan liep door haar werk gebeid.
quote:Ik kan niet uitleggen hoe zij denkt. Zij wel. Je kan dus óf met haar gaan praten, kijken wat ze denkt, en besluiten dat je er iets aan wil doen. In dat geval kan je de oplossingen die ik noem gebruiken. Of je kan besluiten dat je er niet mee verder wil, en dan moet je het afkappen.Op vrijdag 1 februari 2008 16:03 schreef cryingfreeman12 het volgende:
[..]
Ik ben zelf een vrij simpel denkend persoon (man) Ik heb zelf in mijn verleden ook genoeg mee gemaakt maar ben altijd vooruit blijven kijken.
Dus ik begreep haar denk wijze ook echt niet, nu we zoals ik al zei 1 jaar samen wonen kan ik me iets beter verplaatsen in haar denk wijze en begrip tonen voor de situatie.
Alleen nog steeds vind ik de situatie veel te moeilijk om mee om te gaan.
Ik ben van mening dat ze het probleem gigantisch opblaast en zelf heel sterk gelooft in haar eigen probleem.
Dus ik ben bang dat er geen therapie gaat helpen omdat ze het probleem zelf zo sterk vast houd.
We kunnen niet met oplossingen aan blijven komen als jij er eigenlijk geen verbetering in ziet. Wel kan ik zeggen dat sommige mensen als ze met therapie beginnen zó in hun eigen problemen zitten, dat ze inderdaad egocentrisch worden en de rest van de wereld niet zien. Het is ook niet niets, een behandeling. Je hebt dan echt een schop onder je kont nodig, om te beseffen dat je verkeerd bezig bent. Dit zou voor haar zo'n schop kunnen zijn, maar dan moet je het niet op een ruzie uit laten lopen.
Ze is wel mijn vriendin maar als ze al niet naar mij wil luisteren en mij al niet meer vertrouwt, hoever is het dan?
Het is allemaal mijn schuld en ik begrijp haar niet en ik ben haar steun en teoverlaat niet meer!
Vind je dat gek als ze telkens het zelfde vertelt en ik geen ruimte heb voor een gesprek.
Het ergste is nog dat wij dit hele probleem al veel eerder door gepraat hadden tot in de details, vervolgens komt ze van een gesrpek op haar stage thuis en vertelt ze me dood leuk de conclusies uit dat gesprek, dat waren de exact zelfde dingen die ik haar ook al eens vertelt had, maar daar wist ze al niet meer aan.
Ze neemt gewoon niets van me aan want ik ben maar een kerel en wat weet ik nog van haar af!?!?!?!?!?
quote:daar is ze dus nu mee gestopt, maar volgens mij ging dat prima en had ze wel een paar probleempjes maar verder niks mis.Op vrijdag 1 februari 2008 16:46 schreef Metalfrost het volgende:
Ik denk dat ze de boel een beetje op zit te bokken want hoe gedraagt ze zich in de stage?
Door gesprekken op haar stage kwam naar boven waarom ze die probleempjes heeft en dat had volgens haar alles te doen met haar jeugd?!
quote:Man ik zou gek worden. Dumpen die handelOp vrijdag 1 februari 2008 15:40 schreef cryingfreeman12 het volgende:
Nu is het geval dat ze zich zo profieleerd dat haar hele wereld instort en ze compleet nutteloos is voor deze wereld.
Daarnaast eist ze alle aandacht op die ze maar kan krijgen en word elk gesprek zo gedraait dat zei weer eens de aandacht vraagt voor haar probleem.
Als ik iets met haar wil bespreken word dat af gekapt met de zin "ik heb het al zo moeilijk, dit kan ik er niet bij hebben".
Momenteel word ik mee gesleurd in de draai kolk van zelf medelijden en negatieviteit.
(dit is btw een serieuze reactie)
quote:Ik denk dat de hoop naar een goede toekomst haar volledig in de steek heeft gelaten. Ze wil niet met je praten omdat je een kerel bent? Dus, waarschinlijk liggen haar problemen in de vrouwelijke sfeer of iets dergelijks. Heeft ze vriendinnen waar ze mee kan praten? Is er ergens in de buurt een vrouwenclub ofzo waar ze terecht kan?Op vrijdag 1 februari 2008 16:48 schreef cryingfreeman12 het volgende:
[..]
daar is ze dus nu mee gestopt, maar volgens mij ging dat prima en had ze wel een paar probleempjes maar verder niks mis.
Door gesprekken op haar stage kwam naar boven waarom ze die probleempjes heeft en dat had volgens haar alles te doen met haar jeugd?!
Misschien dat je op die manier een aantal zaken kan bespreken.
quote:Ze heeft wel een goede vriendin die in het zelfde vak gebeid werkt maar die word er nu ook een btje zat van dat ze om komt in zelf medelijden en daar andere mensen waaronder die vriendin extreem mee belast.Op vrijdag 1 februari 2008 16:51 schreef Metalfrost het volgende:
[..]
Ik denk dat de hoop naar een goede toekomst haar volledig in de steek heeft gelaten. Ze wil niet met je praten omdat je een kerel bent? Dus, waarschinlijk liggen haar problemen in de vrouwelijke sfeer of iets dergelijks. Heeft ze vriendinnen waar ze mee kan praten? Is er ergens in de buurt een vrouwenclub ofzo waar ze terecht kan?
Dus zelfs haar vriendin heeft al zoiets van ik mijd haar nu wel want dat gezeur en aandacht trekkerij hoeft van haar ook niet meer.
quote:Altijd een optie. Nadeel is wel dat de uitkomsten geheel bij haar gemoedszijn ligt; dat wil zeggen dat ze mogelijk zichzelf iets aandoet ten tijde je meedeelt niet meer verder met haar te willen gaan. Dat wil je haar ook niet aandoen, lijkt me.Op vrijdag 1 februari 2008 16:55 schreef Double-Helix het volgende:
dump the shit out of her.
Op dit moment van de situatie heb je geen tijd meer over. Als je echt van haar houdt zou je, gewild of ongewild, haar naar een kliniek of iets dergelijks kunnen brengen. Vooraf wel even een afspraak maken natuurlijk. Professioneel hulp zoeken is altijd wel de meest goede oplossing voor dit soort problemen.
quote:Dit iemand problemen oid kan hebben vanuit een trauma (slecht jeugd, ongeluk, whatever) gebeurt wel vaker. Daar kan je elkaar in steunen en er voor elkaar zijn.Dit accepteert ze niet en ze dreigt nu dus om bij me weg te gaan als ik met haar afspreek.
Maar dit is pure chantage. Trauma of niet, mensen die dat bij mij doen kunnen van mij part vertrekken. Grote zee, veel vissen
Je zou ook een keer een afspraak kunnen maken met haar behandelaar (en haar, of zonder haar) en met die persoon bespreken wat jij zou kunnen doen en of hij/zij nog tips heeft.
[ Bericht 8% gewijzigd door Fha op 03-02-2008 11:29:19 ]
1. Je gaat er voor de volle 100% voor, ondersteund haar waar dat nodig is en gelooft erin dat het beter met haar zal gaan na de therapie. Accepteer dat ze een mindere eigenschap heeft, en laat je daardoor niet beinvloeden.
2. Stop ermee. Je begrijpt haar probleem niet en zal dit ook niet begrijpen. Mocht ze na haar therapie weer beter worden is de kans aanwezig dat ze na bijv. 10 jaar een terugval krijgt en dan zal het misschien alsnog stuklopen met jouw instelling.
Ik ben geen therapeut, maar heb ervaring met een meisje die hier ook weleens last van heeft.
quote:Dus je bent ook nog steeds bij deze meid?Op zondag 3 februari 2008 16:13 schreef Beroepsgokker het volgende:
TS, neem dat trauma aub zeer serieus. Het gaat ook vaak samen met aandachttekort. Waarschijnlijk zal ze hier haar leven lang min of meer 'last' van houden (als het ff weer wat minder gaat) mijn advies is om een keus te maken:
1. Je gaat er voor de volle 100% voor, ondersteund haar waar dat nodig is en gelooft erin dat het beter met haar zal gaan na de therapie. Accepteer dat ze een mindere eigenschap heeft, en laat je daardoor niet beinvloeden.
2. Stop ermee. Je begrijpt haar probleem niet en zal dit ook niet begrijpen. Mocht ze na haar therapie weer beter worden is de kans aanwezig dat ze na bijv. 10 jaar een terugval krijgt en dan zal het misschien alsnog stuklopen met jouw instelling.
Ik ben geen therapeut, maar heb ervaring met een meisje die hier ook weleens last van heeft.
Mijn vraag is eigenlijk is het het wel waard om door deze shit heen te gaan?
quote:Ik ben en blijf bij mijn meid jaOp dinsdag 5 februari 2008 21:24 schreef cryingfreeman12 het volgende:
[..]
Dus je bent ook nog steeds bij deze meid?
Mijn vraag is eigenlijk is het het wel waard om door deze shit heen te gaan?
. Ik heb zelf ook aardig wat littekens van vroeger (zou je niet denken als je me IRL kent - ik loop er absoluut niet mee te koop) en dat maakt het wel makkelijker om haar te begrijpen.. en zij mij. Of jij het zelf waard vindt moet je toch zelf beslissen. Besef wel dat elke vrouw wel 'iets' heeft, de perfecte vrouw bestaat niet (ben ik nog niet tegen gekomen iig), maar aan de andere kant moet je er wel mee om kunnen gaan. Anders verdient ze een beter iemand (en jij ook).
quote:Als ze toch niets van je aan neemt en jou niet als een volwaardige gesprekspartner ziet, dan kan ze beter ook haar problemen enkel met professionals bespreken en met jou luchtigere zaken en eens ontspannen.Op vrijdag 1 februari 2008 16:39 schreef cryingfreeman12 het volgende:
Ik heb er inderdaad niet veel hoop meer in maar ik geef niet graag en niet snel op!
Ze is wel mijn vriendin maar als ze al niet naar mij wil luisteren en mij al niet meer vertrouwt, hoever is het dan?
Het is allemaal mijn schuld en ik begrijp haar niet en ik ben haar steun en teoverlaat niet meer!
Vind je dat gek als ze telkens het zelfde vertelt en ik geen ruimte heb voor een gesprek.
Het ergste is nog dat wij dit hele probleem al veel eerder door gepraat hadden tot in de details, vervolgens komt ze van een gesrpek op haar stage thuis en vertelt ze me dood leuk de conclusies uit dat gesprek, dat waren de exact zelfde dingen die ik haar ook al eens vertelt had, maar daar wist ze al niet meer aan.
Ze neemt gewoon niets van me aan want ik ben maar een kerel en wat weet ik nog van haar af!?!?!?!?!?
Een studie Psychiatri heb ik nog nooit van gehoord, wat is het mbo, hbo?
quote:Dat heb ik met mijn kerel ook hoor, maar als je zo in de war bent heb soms gewoon een objectief persoon nodig. En dat is een vriendje niet(of in mijn geval echtgenote) niet.Op vrijdag 1 februari 2008 16:39 schreef cryingfreeman12 het volgende:
Het ergste is nog dat wij dit hele probleem al veel eerder door gepraat hadden tot in de details, vervolgens komt ze van een gesprek op haar stage thuis en vertelt ze me dood leuk de conclusies uit dat gesprek, dat waren de exact zelfde dingen die ik haar ook al eens vertelt had, maar daar wist ze al niet meer aan.
Ze neemt gewoon niets van me aan want ik ben maar een kerel en wat weet ik nog van haar af!?!?!?!?!?
quote:Ze studeert HBO bachelor in de richting psychiatri en verslavings zorg.Op woensdag 6 februari 2008 00:22 schreef Xennia het volgende:
[..]
Als ze toch niets van je aan neemt en jou niet als een volwaardige gesprekspartner ziet, dan kan ze beter ook haar problemen enkel met professionals bespreken en met jou luchtigere zaken en eens ontspannen.
Een studie Psychiatri heb ik nog nooit van gehoord, wat is het mbo, hbo?
quote:Mijn probleem is dat ik er absoluut van af zie om haar probleem mijn probleem te maken.Op dinsdag 5 februari 2008 23:37 schreef Beroepsgokker het volgende:
[..]
Ik ben en blijf bij mijn meid ja
Of jij het zelf waard vindt moet je toch zelf beslissen. Besef wel dat elke vrouw wel 'iets' heeft, de perfecte vrouw bestaat niet (ben ik nog niet tegen gekomen iig), maar aan de andere kant moet je er wel mee om kunnen gaan. Anders verdient ze een beter iemand (en jij ook).
Ik wil er best voor haar zijn maar het moet niet op mijn schouders rusten.
Zei is tenslotte degene die er iets aan kan doen en aan moet doen.
Maar wat er nu gebeurd is dat ze van haar probleem mijn probleem maakt en onze hele relatie in een deuk ligt hierdoor.
Ik bedoel... heel leuk dat ze zich kut voelt enzo.. maar zij is niet de enige in de relatie jij bent er ook nog!!
Maar je moet haar natuurlijk wel steunen.... maar ze zal het toch zelf moeten oplossen..
Ook zijn er vrouwen die zo doen omdat ze extra aandacht willen daar moet je voor opassen
bovendien wie is zij om jou te beletten met een vriendin om iets te gaan drinken!!
als jij iets wil drinken moet je gewoon focking hard iets gaan drinken.... punt.
quote:Als ik het goed begrijp is het probleem dus dat er binnen jullie relatie geen ruimte is voor jouw gevoelens, jouw dagelijkse issues en daar loop je tegenaan.Op vrijdag 1 februari 2008 15:40 schreef cryingfreeman12 het volgende:
Daarnaast eist ze alle aandacht op die ze maar kan krijgen en word elk gesprek zo gedraait dat zei weer eens de aandacht vraagt voor haar probleem.
Als ik iets met haar wil bespreken word dat af gekapt met de zin "ik heb het al zo moeilijk, dit kan ik er niet bij hebben".
Momenteel word ik mee gesleurd in de draai kolk van zelf medelijden en negatieviteit.
Tevens zit ik met een ander probleem dat mijn vriendin het niet kan accepteren dat ik een vriendin heb waar ik heel goed mee overweg kan en graag eens een krtje iets mee wil gaan drinken om eens bij te kletsen.
Dit accepteerd ze niet en ze dreigt nu dus om bij me weg te gaan als ik met haar afspreek.
Ik weet niet meer wat ik hier mee aan moet.
Ik wil haar niet laten vallen in deze situatie maar aan de andere kant kan ik hier niet langer zo mee om gaan?
Heeft iemand advies of een vergelijkbare situatie meegemaakt?
Daarbij zegt ze ook [zie vetgedrukte]. Het is dan ook niet vreemd en geheel logisch dat jij je 'heil' ergens anders gaat zoeken. Zij lijkt dit niet te begrijpen (uitgaande van haar reactie dat ze jou verbiedt met die andere meid af te spreken). Ze ziet dus duidelijk niet in wat er in jou omgaat - logisch want daar staat ze niet voor open - maar wil wel dat jij voor haar klaarstaat.
Klinkt heel onevenwichtig.. en zeker niet als een prettige situatie.
Haar feedback geven is dus lastig omdat haar wereld op dit moment om haar draait en absoluut niet bezig is met anderen? Als het issue is dat je haar niet duidelijk kunt maken wat er nu speelt omdat ze simpelweg teveel gefixeerd is op zichzelf zou je het volgende kunnen proberen:
1. geef objectief waarneembaar gedrag aan haar terug - vertel dus dat ze jou onderbreekt, dat ze zegt "ik heb het zo moeilijk, ik kan er dit niet bij hebben", dat jullie het niet meer hebben gehad over jouw 'dagelijkse issues'. Noem dus alleen feiten op, geen mening en ook niet wat je ervan vindt.
2. check herkenning - is ze het ermee eens? Klopt het dat ze jou onderbreekt? Ziet ze dat zelf ook in? Herinnert ze zich dat ze "ik heb het zo moeilijk, ik kan er dit ook niet bij hebben" tegen jou heeft gezegd? En herkent ze ook dat er onlangs geen tijd is gestoken in jouw issues?
Als ze allemaal ja heeft geantwoord op die vragen (of op een groot deel hiervan), heb je haar aandacht en kun je verder gaan. Anders heeft het totaal geen zin om door te praten. Zorg dus eerst dat dat helder is.
3. vertel wat voor effect het op jou heeft- vertel haar wat voor effect het op jou heeft en op jullie relatie. Praat hierbij voornamelijk in de "ik vind" en "het komt op mij over als". Zodra je "jij doet" of "jij gedraagt", ben je weer terug bij af en zal ze niet meer naar je luisteren, maar in de verdedigingsmodus schieten. Maak haar duidelijk wat er in jou omgaat.
4. check herkenning- kan ze zich inleven in jou? Kan ze zich voorstellen hoe jij je voelt? (ook hier eerst wachten totdat je volledige herkenning hebt, anders heeft het ook geen zin om verder te gaan.
5. maak opnieuw afspraken- geef haar aan hoe je het wil zien, wat jij van haar nodig hebt. Geef je wensen aan.
Klinkt allemaal heel theoretisch, maar het werkt heel goed om tot iemand door te kunnen dringen. Ik hoop dat je er iets aan hebt. Succes verder met je relatie.
Alleen het meer en deel van de tips heb ik al gebruikt.
Het maakt het allemaal niet makkelijker!
Het is net een stenen muur waar je elke keer je neus tegen stoor!