Gezelligheid Kent Geen Tijd

Gezellig. Het heeft even geduurd, maar het woord is gevallen. Het moet gezelliger worden in het huis. Wat een banvloek sprak Karin over het programma uit, vanavond. Het moet juist NIET gezellig zijn. Gezelligheid zien we al genoeg om ons heen en het is vooral veel te gezellig op de Nederlandse televisie De ongelofelijke kracht van het programma zit hem volgens mij juist in het feit dat voor 1 keer televisie helemaal niets hoeft te zijn.
Dit is de terreur van de Ouderavond op school. Nooit, nee nooit kan je op een informatieavond eens binnen een kwartier weer buiten staan met wat compacte informatie onder je arm.N nee, je hebt je onder zware druk toch weer opgegeven voor het schilderen van de gymzaal, in gezellige kleuren, er moeten wat plantjes worden gestekt enz enz. De ziekte van het "lekker met elkaar de schouders eronder" gevoel. Je niet meer kunnen opgeven voor een sportclub om 1 keer in de week wat in de rondte te hollen, nee,, direct in een moordend schema kantinediensten draaien, douches schoonmaken, frituurpannen ontvetten, om de beurt de waskleding gezellig met zijn allen op een wasbord in de rivier wassen en veel tombola. Deze sfeer wordt nu langzaam het Big-brother huis in gemanoeuvreerd. De sfeer die Karin zo mist van thuis. Schatjes, speelgoed opruimen Marco jij moet 12 uur naar de kapper en haal het wasgoed even van de zolder. En tegen Maurice, die inmiddels haar kleine zolderkamertje heeft betrokken , Maurice als je je posters hebt opgehangen wil jij dan even zuigen?
Heb me er gisteren al kwaad over gemaakt, maar ik ben nu helemaal wanhopig. Een vreselijk scenario. Iedere avond om 24.00 naar bed, en dan de volgende ochtend met zijn allen uit natte ontbijtkoek de Eifeltoren na boetseren, met papier-maché geinige abstracten boetseren, de schutting controleren op Latente Houtworm enz. enz. Tussen de middag gezellig samen eten en dan het middagprogramma., volleybal en touwtrekken.
Houd op!!! Dit moet ophouden!! Wij willen mensen bij wie duidelijk zictbaar de bodem uit het bestaan is geslagen. Wij willen veel meer voodoo en hekserij in het huis. Uitdrijvingen!!! (Vanavond haalde ik even koffie uit de keuken, miste de val van Mona en dacht dat de hele groep, onder aanvoering van Karin een liefdesbaby bij Mona haalde. Na de onderwater geboorte nu weder een geheel nieuwe techniek. Eerst terdege het bekken breken en dan het kind in het gras werpen. Back to basic.)
Niks gezellig!!! Helamaal gek durven worden van die muurschilderingen van Bianca. Gewoon meteen de schuurspons er over heen, hopla of gewoon juist durven zeggen: "Hé, ik zie er een soort van schildpadje in, kijk daar het hoofdje" als zij haar nieuwe werk net "Structureel geweld in gevoelswereld zonder weerga" heeft genoemd. We willen gekooide dieren zien, niet Spel Zonder grenzen zonder schuimrubber pakken. meer ongaar brood moet er worden geserveerd en juist niet, in het gat duikend dat Rien Poortvliet heeft laten vallen, van deeg leuke treffende kaboutertjes bakken en die dan in het middagprogramma aan de voordeur timmeren.
Schrok een beetje van Ruud in de dagboekkamer. Komt waarschijnlijk door de gele regencape die hij veel draagt, maar dit lijkt mij voor eeuwig de personificatie van Sil de Strandjutter. Gouden format ook, voor na de serie. Ruud in een gefingeerd juttersmuseum Het mutsje van de cape iets te strak onder de kin dichtsnoeren, waardoor de ogen bijna niet meer open kunnen en hem dan gewoon avondvullend wat weg laten lullen over aangespoelde stukken hout, kapstokjes en oranje netten. Lijkt mij goud. Als het programma "De Stoel" maar dan staand.
Voor de oplettende kijkertjes onder ons: wie zag Karin in de dagboekkamer ook nog snel het bewijsmateriaal wegvegen met haar 1000 dingen doekje? En daar maakt ze later het aanrecht weer mee schoon.
Lachwekkendste uitspraak vanavond, van Bianca. "Als ik het niet leuk meer vind ben ik weg" Veel eerder zie ik haar, bij een onverhoedse nominatie, zichzelf vastketenen aan een door haar geschilderd tuinhek ( "Motoriek van De Psyche, voorstudie 3"). Die laat zich echt niet geweldloos het huis uitzetten. Dat wordt gouden televisie. Ik beloof het u. Wordt aan haar strikjes, zich vastklauwend in de rode loper, onder begeleiding van het inmiddels traditioneel door de overige bewoners gescandeerde "Neuken, Neuken", naar Rolf Wouters gesleurd.
God moge het verhoeden, maar ik voel heel sterk dat Bianca haar volgende expressieve uiting de vorm gaat geven van poëzie. Dat wordt genieten. "Jij, jij verdomd vrolijk lichaam dat mij leidt. Jij, verdomd vrolijk lichaam zonder weerga, waar ik in lijd. Duizelend daglicht, gevulde Tom-Pouce, ik buig, buig voor jou" dat soort werk ben ik bang. Wij houden ons hart vast.
Morgen meer. Nico