quote:
Op maandag 21 januari 2008 03:36 schreef Gesicht het volgende:Allereerst, dit is geen clone, maar mijn eerste reactie op dit forum welke ik gedurende lange tijd al lees. Ik ben van het mannelijke geslacht en verdere informatie is niet nodig en zelfs niet wenselijk omdat ik denk ik op deze manier de beste reacties van jullie kan uitlokken. Een aantal van mijn ervaringen komen van mijzelf, maar ook een hoop zijn waarnemingen die ik heb gedaan bij andere personen, meestal vrienden. Ik ga geen samenvatting neerzetten, want ik heb niets aan mensen die reageren met de kans dat ze niet mijn volledige boodschap hebben begrepen. Als je geïnteresseerd bent in het "spelletje" van lichaamstaal en voornamelijk op flirtgebied, dan lukt het je wel om je door deze tekst te worstelen.
Bij evenementen, feesten of andere uitgaansgelegenheden waar veel mensen bij elkaar komen van min of meer dezelfde leeftijd valt het mij op dat als een mannelijk individu een ruimte binnenloopt, het grootste deel van de aanwezige vrouwen een korte impressie opmaakt van deze persoon en vervolgens weer verder gaat met haar bezigheid. In principe is dit een erg onopvallend -zoals vrouwen dat het liefst doen- ritueel, maar door het feit dat ze "massaal" tegelijkertijd kijken is het erg gemakkelijk op te merken. Het is moeilijk een inschatting te maken in welke "staat" de vrouwen zijn, maar kort door de bocht genomen vooral vrouwen die op dat moment niet in gesprek zijn met een persoon die zij leuk vinden / een relatie mee hebben. In de praktijk komt dit neer op vrouwen die op dat moment samen met andere vriendinnen of gewoon een vriendengroep op bijvoorbeeld de dansvloer staan en graag naar andere mannen kijken. Ik denk dat er niet eens zoveel verschil zit tussen vrouwen die een relatie hebben of vrijgezel zijn.
Goed, dan sta je daar en heb je het samen met je vrienden goed naar je zin. Ik heb er dan altijd een handje van om tijdens het dansen rond te kijken en te zoeken naar wat onschuldig oogcontact, Het kan ook zijn dat ik iemand naar een van mijn vrienden zie kijken. Je bent in principe samen met heel veel mensen in een relatief (te) kleine ruimte die allemaal gekomen zijn met min of meer dezelfde intenties: een leuke tijd hebben. Ondanks dit gegeven, hangt er altijd maar een "koele" sfeer. Het oogcontact is van korte duur en er valt weinig emotie af te lezen tijdens het allereerste "contact". Dit is opzich niet raar, maar toch voelt het erg afstandelijk. Dit gevoel komt denk ik voort uit het feit dat mannen er meestal geen enkele moeite mee hebben om opvallend een vrouw te bekijken of misschien hebben ze het niet eens zin de gaten dat het opvallend is. Denk aan een aantrekkelijke vrouw die op het strand langs een aantal mannen loopt die met open monden en grote ogen de vrouw nakijken en daarbij op een of andere manier verbaal duidelijk moeten maken dat ze knap is door bijvoorbeeld te fluiten. You get the picture. Vrouwen daarentegen neigen het liefst te doen alsof ze de betreffende man niet eens hebben gezien, en pas als hij duidelijk een andere kant opkijkt hem onderwerpen aan een al dan niet grondige inspectie. Dit is natuurlijk erg generaliserend, maar in grote lijnen zal het hier wel op neer komen. Je hebt dan ook nog het wetenschappelijk feit dat vrouwen een breder zichtveld hebben en zij zullen deze gave gebruiken om "in hun ooghoeken" naar een aantrekkelijke man te kijken, zonder dat ze hun ogen er direct op focussen en dus eigenlijk "de andere kant op kijken". De vrouwen hebben de man dus allang gezien voordat hij zelf eens gaat rondkijken wat er allemaal aan vrouwelijk volk in de buurt staat.
Neem even het scenario dat er oogcontact is tussen een man en een vrouw en dat alleen bekend is dat de man de vrouw wel aantrekkelijk vindt. Als man zijnde let ik uiteraard meer op de vrouwelijke gedragingen en laat ik de analyse van deze man even buiten beschouwing. Elke vrouw reageert en gedraagt zich anders tijdens zo'n situatie. Je hebt vrouwen die dichterbij komen staan om daar te gaan dansen, maar is dat interesse of was er toevallig daar een open plek? De vrouwen die dan bijvoorbeeld eerdere malen op een avond in de buurt van een vriend van mij gaan dansen, zijn min of meer op te splitsen in twee groepen, de vrouwen die duidelijk oogcontact maken, en die dat niet doen. Ik heb het idee dat voornamelijk de over het algemeen aantrekkelijk gevonden vrouwen tot de laatste groep horen. Dit zijn dan meestal knappe vrouwen die als arrogant worden ervaren door sommige mannen. Een mogelijke verklaring is dat deze groep een dusdanige hoeveelheid mannelijke aandacht krijgt, dat het voor hun voldoet om enkel erg oppervlakkige signalen uit te zenden. Mocht hij er niet op reageren, dan zijn er nog zat anderen. Het klinkt in principe logisch dat een minder aantrekkelijke vrouw meer moeite moet doen om aandacht te krijgen van die ene man, dan een supermodel. De andere groep die dus wel veel oogcontact maakt, lijkt zo hier op papier voor de man een kat in het bakkie! Maar dan is er ook nog de vraag of ze niet gewoon kijken omdat de ander kijkt, of omdat ze het gewoon reuze interessant vinden dat jij een groot litteken op je voorhoofd hebt. Je begrijpt dat ik (en meerdere mannen met mij) het liefst duidelijke signalen ontvang, voordat ik er meer moeite in ga stoppen. Dit is natuurlijk van toepassing op de beide groepen die ik in deze alinea heb geschetst. Ik denk dat ik samen met een aantal vrienden van mij niet behoor tot de groep mannen die er maar op af gaan en zien wat er gebeurt. Ik zie liever dat een man op een bepaalde avond gaat voor één vrouw en daar succes mee heeft dan dat hij op één avond 16 vrouwen afgaat en pas bij de 17e succes heeft. Ik neem aan dat een vrouw ook liever kiest voor de eerste soort man? Ik wil niemand voor de kop stoten, maar kan het zijn dat het verschil in aanpak met mate van intelligentie (dus niet puur het vermogen om goed te kunnen leren) te maken heeft?
Aan de ene kant denk ik van wel, maar ik heb ook ervaringen opgedaan die daar misschien niet eens mee te maken hebben. Ik zie namelijk ook om me heen, dat een bepaalde groep mannen er een heel radicale aanpak erop nahoudt. (De volgende waarnemingen maken zo duidelijk onderscheid, dat ik kan erzekeren dat het niets te maken heeft met racisme.) Het is erg opvallend dat -vooral- marokkanen de neiging hebben zonder enig oogcontact op een sexuele manier contact proberen te maken door uit het niets tegen vrouwen aan te dansen. Dit mogen ze natuurlijk helemaal zelf weten, maar de meeste vrouwen blijken hier gelukkig niets van te hoeven weten. Deze rituelen leiden dan ook vaak tot het weglopen van de betreffende vrouw. Ik hoop dat ik er niemand mee voor de kop stoot, maar ik heb het idee dat de wat meer sletterige types minder moeite hebben met deze verrassingsacties. Heb ik dan misschien toch gelijk?
Nog even over de groep vrouwen die oogcontact (probeert te) maken. Ook al vind ik de betreffende vrouw niet echt knap, dan ben ik toch geneigd het spelletje mee te spelen. Ongeacht of ik haar aantrekkelijk vind of niet, ik zal in eerste instantie niet snel geneigd zijn een gesprek aan te knopen. Noem het hard-to-get spelen, ik vind het gewoon te laagdrempelig, niet mijn stijl. Als zij blijkbaar interesse heeft in mij, vind ik dat daar best wat meer moeite voor gedaan mag worden. Vaak blijft het op die avond dan ook bij kijken van haar kant uit. Nu denken jullie misschien dat ik dan de betreffende vrouw blijkbaar niet
aantrekkelijk genoeg vond, anders had 'ie er echt wel op afgestapt. Nou, dat zal in sommige gevallen best zo zijn, maar ik heb ook vaak zat bij wijze van experiment expres niets ondernomen om te kijken wat er van de andere kant uit gedaan wordt. Soms al heel snel iets, maar meestal niet veel meer dan kijken
en gedurende de avond verschillende keren in de buurt te gaan dansen. Is het gemakzucht, of gewoon gewenning dat het de "taak" is van de man om de tweede stap te zetten? Ik zeg opzettelijk tweede stap, want het is in verschillende onderzoeken aangetoond dat de vrouw de eerste stap zet, door middel van zeer subtiele lichamelijke "gestures" die de man zouden moeten aanzetten tot actie. Feit is echter ook dat mannen niet zo goed zijn in het begrijpen van lichaamstaal en het soms totaal verkeerd interpreteren of niet eens onbewust oppikken, laat staan bewust. De vrouw zal nóg meer moeite moeten doen om het duidelijk te maken, of ze geeft het op met de gedachte dat hij geen interesse blijkt te hebben. Bij drukke evenementen is het veel moeilijker om een breed scala aan flirtsignalen te gebruiken dan bijvoorbeeld op de werkvloer onder twee collega's, waar je veel meer tijd beschikbaar hebt en er veel verschillende situaties voorkomen waar je interactie hebt. Het voordeel van een uitgaansgelegenheid is daarentegen dat de signalen die wel gebruikt kunnen worden, naar mijn ervaring veel duidelijker zijn en dus makkelijker te interpreteren.
Er was recentelijk een vrouw die zich gedroeg zoals in de vorige alinea beschreven en toevallig kwam er een vriendin van me door de menigte geworsteld om mij aan te spreken. Ik ben ervan overtuigd dat de meeste mannen en vrouwen haar als aantrekkelijk ervaren en ze is toevallig van het caliber die erg uitbundig groet, en zo dus ook bij mij. Vervolgens zie ik de vrouw die de hele avond al een oogje op me hadterugdeinzen. Had ze de overtuiging dat het mijn vriendin was? Ik heb haar de rest van de avond dan ook niet meer gezien. Misschien trok ze wel bepaalde conclusies dat ik toch niet zo aantrekkelijk was, omdat ze voor een moment kon observeren met wat voor soort vrouwen ik "omga". Ik maak mezelf er ook vaak schuldig aan dat als ik een vrouw zie die ik aantrekkelijk vind, beoordeel aan de hand van met wat voor mannen ze omgaat. Niet zozeer wat voor vriendinnen ze heeft, want daar vind ik vaak weinig af te lezen. Mannen daarentegen laten toch wat meer van haar karaktereigenschappen zien; hoe ze praat, hoe ze lacht om zijn grappen, kortom hoe ze zich gedraagt. Als ik die man dan een of andere boeren lul vind en zij gedraagt zich daarnaast ineens als 12-jarig meisje, dan is het aantrekkelijkheidsniveau van haar gedaald tot nul. Het is wat lastig om uit te leggen, maar ik denk dat jullie het wel snappen. Los van mijn mening over die man, vind ik het ook minder aantrekkelijk als ze gedurende de avond veel aandacht "accepteert" van mannen. Wat dat betreft hou ik er wel van als een vrouw niet "te makkelijk" is. In tegenstelling tot de vrouw in bovenstaand voorbeeld heb ik wel het idee dat over het algemeen vrouwen het juist wél aantrekkelijk vinden als je als man veel vrouwelijke aandacht krijgt. Hoe denken jullie hierover?
Ik heb maar een aantal vragen gesteld in mijn verhaal, dus misschien is het wat lastig om op deze lap tekst te reageren. Mochten jullie dat idee hebben, dan zou ik graag een reactie willen zien over hoe jullie de flirtrituelen tussen man en vrouw ervaren. Voor mannen bijvoorbeeld hoe jullie reageren op bepaalde flirtsignalen van vrouwen, ga je samen met haar dansen, knoop je een gesprek aan of laat je het bij oogcontact in de hoop dat zij actie onderneemt? Had je de signalen tevens goed geinterpreteerd of blijkt achteraf dat je alles door een roze bril bekeek? Voor vrouwen lijkt het me interessant om te vertellen hoe jullie aan een man laten weten dat je hem wel aantrekkelijk vindt. Voer je deze signalen bewust uit, of denk je dat het min of meer automatisch gebeurt? Mocht hij nou niet reageren, geef je het dan op of ga je beter je best doen? Ga je er zelf op af en waarom (niet)? En in het algemeen; als jullie het flirtspelletje meespelen terwijl je eigenlijk niet geïnteresseerd bent, waarom doe je dat dan? Omdat je, net zoals ik, geïnteresseerd bent in de lichaamstaal die erbij komt kijken, dat je het fijn vindt om aandacht te ontvangen of iets anders?
Genoeg stof om te bespreken!
Curieux,… comme curieux. Chapeau TS. Stoutmoedig en to the point! Daar houd ik wel van. Het had iets uitgebreider gemogen, maar aangezien dit je eerste post is zullen we het door de vingers moeten zien. Misschien had je even een lijstje met je vragen kunnen opsommen op het eind; ook al heeft iemand je acht alinea’s gelezen, het is toch fijn om op een rijtje te hebben waar je eigenlijk naar vist.
Flirten is zoals je omschrijft een complex iets, dat gedreven is door ons evenzo complexe psyche. Je moet echter wel duidelijk hebben dat de ene uitgaansgelegenheid anders is dan de andere. Verder is de ene individu amicaler en misschien wat fysiek toegankelijker dan de andere, wat voor verwarring kan zorgen. Ook geef je een voorbeeld van mensen uit een bepaalde etnische groep en geef je eigenlijk aan dat interculturele verschillen bestaan omtrent het flirten. Met dit in het achterhoofd is het lastig vast te leggen hoe flirten werkt; hopelijk ben je het daarmee eens. Laten we eens deze factoren stuk voor stuk afgaan.
Soort feest/locatieJe kunt natuurlijk onderworpen worden aan flirten op verschillende feesten. Laten we dit voor het gemak weer opsplitsen in de volgende categoriën: bekenden, onbekenden met gezamenlijke interesses, volledig onbekenden.
Als voorbeeld van bekenden kun je denken aan een verjaardagsfeest of afstudeerfeest van een vrien(in) etc. Toenadering zoeken is niet zo moeilijk in dit geval. Een gesprek is snel aangeknoopt, een dansje is makkelijk gewaagd, dus hoe kun je hier nog spreken van flirten? Ik zou zelf denken als je een grens over gaat wat je niet bij een alledaagse vriendschap verwacht. Dit kan fysiek contact (hand op de rug, arm om iemand heen) zijn tot complimentjes die je eigenlijk nooit geeft. Het lijkt mij dus makkelijker om flirtsignalen te herkennen bij een bekende dan een onbekende, omdat je deze grens waarschijnlijk al kent. Om te flirten met zo’n bekende moet je wel meer uit de kast trekken (lees: gewaagdere avances maken), omdat de grens tot contact (praten en dansen) makkelijker is.
Bij een groep onbekenden met gezamenlijke interesses kun je denken aan een feest van je dansschool, een feest van je sportvereniging of een bedrijfsfeest. Je kunt bij zo’n grote groep vaak niet iedereen kennen, maar je hebt in ieder geval iets gemeen. Hierbij komt echter de moeilijkheid dat je niet zo goed weet waar de grens tussen vriendelijk contact en flirten ligt. Neem bijvoorbeeld een salsafeest: natuurlijk zijn er mensen die erheen gaan met als doel een metgezel te vinden, maar het doel is vooral lekker dansen. Het is dus niet gek om een onbekende ten dans te vragen. Natuurlijk is het leuk en mooi om te zien hoe anderen dansen, dus iemand nastaren hoeft hier helemaal niks te betekenen. Het hangt hier bij de persoon ook af of hij/zij ‘fysieker’ is dan je normaal verwacht. Je kunt natuurlijk heel intiem dansen, of juist niet. Het is hier zeer lastig flirtsignalen te bespeuren.
Het echt basale flirten gebeurt bij een bijeenkomst van onbekenden. Hier is de drempel zó hoog dat velen er moeite mee hebben om een eerste verbale contact te maken; de openingszin. Dit kan bemoeilijkt worden door a) de drukte in het etablissement b) geluidsdruk die in het etablissement heerst door de ter plekke actieve geluidsinstalatie. Indien deze groot zijn, moet er meer moeite gedaan worden om iemand aan te spreken. Als iemand dit dus doet, moet er wel iets achter zitten. Het is immers onlogisch om de opmerking “Goh, het is druk hier vanavond” drie keer te moeten herhalen zonder bijbedoelingen. Zit je in een rustig lounge cafeetje en je vindt oprecht dat iemand een leuke accesoire om heeft, dan kan dit mijn inziens oprecht gezegd worden. Het kost niet veel moeite om over de muziek heen te komen en het zou dus zo spontaan eruit kunnen rollen.
Een bijkomstig probleem is dat je totaal niks van elkaar weet en eigenlijk niks hebt om over te beginnen, behalve hetgeen wat er op dat moment afspeelt (“Goh leuk nummer he? De DJ draait erg goed vanavond! Lekker druk… etc.”) Iemand die zo’n zin naar mij zou gooien heeft als doel om contact te leggen en is al bezig met flirten/versieren. Gaan we even terug naar de eerste categorie (volledig bekenden) dan betekent zo’n zin waarschijnlijk niks.
En dan hebben we nog non-verbaal contact en laten we het maar even over oogcontact hebben. Natuurlijk komt het voor dat je even rondkijkt (zoeken naar bekenden, kijken wie er achter de bar staat, wie er plaatjes aan het draaien zijn etc.) en dat je blik opeens kruist met iemand. Een bevestigend lachje kan daarbij van alles betekenen. Het kan zijn: “hoi” en meer niet of natuurlijk “hee, jij ziet er eigenlijk best leuk uit.” Aangezien je die persoon niet kent blijft het gissen, maar je kunt bevestiging krijgen als de frequentie van blikken toeneemt. Misschien komt er een knipoogje bij, enfin,… uiteindelijk blijkt wel of het flirten is. Het kan ook niet anders, dan dat je op een gegeven moment een gesprekje moet gaan beginnen om te zien waar het echt om gaat.
Interindividuele verschillenTS gaf aan dat bepaalde etnische groepen anders contact zoeken, maar om het nog moeilijker te maken is het ook nog eens zo dat niet iedereen even spontaan is.
Laten we even kijken naar het eerste punt: culturele verschillen. We mogen duidelijk stellen dat mediterrane types bekend staan als cassanova’s en versierders (niet negatief bedoeld; niet positief; gewoon een neutrale stelling). Sommige vrouwen (of mannen) zwijmelen hiervan, sommige niet. Sommige mannen (of vrouwen) gaan plat voor een pittige dame uit deze regionen en andereweer niet. Feit blijft dat deze mensen misschien directer (in fysieke of verbale zin van het woord) toenadering zoeken en gedurfder zijn in het flirten.
Voor mijn stage heb ik een half jaar in het wonderschone Japan mogen verblijven en natuurlijk ben ik daar ook uitgegaan. Wat mij is opgevallen is dat -over het algemeen- het uitgaan vooral bestaat uit samen naar een karaoke tent / café gaan met vrienden. Contact blijft vaak ook beperkt tot deze vriendengroep. Dit is de laatste tijd wel aan het veranderen moet ik zeggen, maar slechts weinig mensen staan open voor toenadering in de vorm van flirten. Het is nog steeds raar voor een vrouw daar, om aangesproken te worden door een vreemde man.
Vertaal je dat naar onze multi-culti samenleving in Nederland, dan kun je wel stellen dat (als de medelanders in kwestie sterk hun originele cultuur aanhangen) je bij verschillende bevolkingsgroepen verschillende flirt-acties kunt verwachten. Wat bij de één een flirtpoging is, is bij de ander slechts een handeling van vermaak.
En dan de mate van amicaliteit of aanhankelijkheid: stel je staat aan de bar, het is druk en degene waar je wel iets in ziet geeft je drankjes door. Je kan natuurlijk bedankt zeggen, maar dit versterken door diegene zachtjes op de schouder / rug te kloppen. De persoon in kwestie weet niet of dit gewoon een bedankje is of een aanleiding voor meer. Als jij normaal gesproken niet zo aanhankelijk / amicaal bent, ben je dus bezig met flirten. Je hebt dan een wederzijdse onwetendheid. Jij weet niet hoe amicaal de ander is; ze kan het opnemen als gewoon een bedankje of ze kan dit uitbundig vinden en het als flirtsignaal opvatten.
Persoonlijk denk ik dat flirten iets natuurlijks is, wat je vaak niet kunt analyseren. Niet omdat dit te moeilijk is, maar omdat je sommige dingen van elkaar niet kunt weten (eigenlijk het hele verhaal van hier boven). Daarom worden sommige signalen vaak verkeerd geïnterpreteerd en gaan mensen bedroefd en teleurgesteld alleen naar huis.
Samenvattend:
Flirten is complex en het hangt af van in welke situatie je zit. Is het contact buiten je verwachtingspatroon, dan moet je opletten. Wellicht is dit een flirtpoging. Uiteindelijk weet je het niet, totdat je een gesprekje begint en ontrafelt wat voor persoon hier achter zit.