quote:

Jef Bossuyt
In Oekraïne heeft de pro-Amerikaanse kandidaat Victor Joesjtsjenko de verkiezingen gewonnen. "Democratisch en eerlijk", jubelen de Westerse media. De Solidair-correspondent Jef Bossuyt volgde de campagne ter plaatse. Hij kwam tot heel andere conclusies. Foto: Joesjtsjenko kreeg de steun van de fascistische partij UNA-UNSO. De fascisten werkten als "ordedienst" tijdens de straatprotesten. "Door de overwinning van Joesjtsjenko zal de arbeidersklasse weldra moeten strijden tegen een extreem-agressief nationalisme, grenzend aan het fascisme." (Foto's archief)
Kiev, 19 december. De rechtse putschisten overspoelen de hoofdstad. Je kunt ze niet ontlopen. In de metro aan het Onafhankelijkheidsplein duwt de propagandaploeg van Joesjtsjenko mij een oranje lint in de handen en dringt erop aan dat ik het op mijn jas speld. Op het plein zelf heeft de staf van Joesjtsjenko 24 verwarmde en genummerde legertenten opgesteld. Zware jongens in camouflage-uniformen, met oranje armbanden en mobiele telefoons houden de wacht. De jeugdploegen van Joesjtsjenko delen folders uit. Ze roepen de Verenigde Staten en Europa op om president Koetsjma te verjagen. Het zijn dure folders die ze onmogelijk zelf met hun armetierige studiebeurzen kunnen betalen.
De Kresjatikstraat is in zijn volle lengte ingenomen door het tentenkamp van Joesjtsjenko's 'ordediensten'. De rood-witte vlaggen van de Georgische Kmara-stoottroepen (1) wapperen naast de rood-zwarte vlag van Bandera, de Oekraïense nazi-collaborateur van tijdens de Tweede Wereldoorlog. Verder ook de fascisten van UNA-UNSO. Om de hoek, voor de stoep van het Fulbright-instituut, staan de mercedessen en 4x4-terreinwagens (asobakken), versierd met oranje linten.
De krachtsverhoudingen zijn volledig omgeslagen sedert het parlement de verkiezingsuitslag ongeldig verklaard heeft, wat zijn bevoegdheid niet is. De eisen van de Verenigde Staten en de Europese Unie zijn volledig ingewilligd. De nieuwe kieswet maakt het miljoenen invaliden en bejaarden onmogelijk om nog thuis te stemmen, want ze moeten daarvoor binnen drie dagen een notariële acte kunnen voorleggen. De verkiezingscommissie is afgedankt en de nieuwe commissie zit vol aanhangers van Joesjtsjenko. Nagenoeg alle tv-zenders, behalve Oekraïna, hebben zijn kant gekozen.
Waar zijn de communisten?
Ik neem contact op met de communistische organisaties. Er zijn er drie:
• de Communistische Partij van Oekraïne (CPOe), voorzitter Pjotr Simonenko, wil aan de macht komen via het parlement, waar de CPOe ruim 50 zetels heeft;
• de Unie van Communisten van Oekraïne, voorzitter Tamila Yabrova, houdt zich aan de principes van het marxisme-leninisme;
• de Oekraïense Unie van Arbeiders, voorzitter Alexander Bondartsjoek, staat voor vakbondsstrijd en geeft het weekblad Arbeidersklasse uit.
De eerste die ik tegenkom zijn de kameraden van de Unie van Communisten. Ze nodigen me direct uit op een vergadering. Daar legt Michail, een arbeider, uit: "Op onze fabriek is de druk op de arbeiders sterk. De burgemeester doet de bestellingen en hij is voor Joesjtsjenko. Hij heeft geëist om constant drie tenten en vijftien mensen ter beschikking te stellen voor decampagne. Ik zei tegen de chef dat ik voor tegenkandidaat Janoekovitsj had gestemd. Onder vier ogen zei hij: "Ik ook, maar ik moet dat doen van de directeur." De meerderheid op mijn fabriek heeft voor Joesjtsjenko gestemd omdat ze - begrijpelijk - 'tegen de macht' zijn en denken dat elke verandering beter is dan dit bewind."
Joeri, bouwvakker: "Van bovenaf op de werf zagen we na de verkiezingen vanuit het westen die colonnes autobussen en auto's met oranje linten aankomen. Dat moeten ze lang op voorhand gepland hebben. Veel mensen denken dat ze zullen leven zoals in de Verenigde Staten als ze voor Joesjtsjenko stemmen. Ik zeg dan: Nee, jullie zullen leven als in Latijns-Amerika. Ze bedriegen jullie, zoals ze jullie in 1991 bedrogen hebben, en jullie zullen er vlug spijt van hebben."
Natasja, onderwijzeres: "Bij ons op school eiste de directie een 'vrijwillige' bijdrage van 100 griven (14 euro) voor het fonds van Joesjtsjenko. Wie weigerde, kreeg 's morgens geen hand meer. Onze directeur heeft het geld en de namen van de storters overgemaakt." Ik vroeg: "Hoe kon je dat doen in mijn naam? Je weet toch dat ik voor Janoekovitsj stem." Hij zei: "Kindje, ik weet het, maar Joesjtsjenko komt aan de macht en dan gaan er koppen rollen..."
Lessen trekken uit de bittere nederlaag
De Communistische Partij van Oekraïne verkeert in een diepe crisis. In de eerste ronde viel partijleider Simonenko terug van 22 procent naar 5 procent van de stemmen. In de tweede ronde gaf de partij als ordewoord: tegen alle twee stemmen, en zette zichzelf daarmee buitenspel. Toen Joesjtsjenko eiste dat het parlement de verkiezingen ongeldig zou verklaren, heeft de CPOe zelfs met hem meegestemd. De arbeidersbasis van de CPOe weigert om dat te slikken, en steeds openlijker klinkt de eis voor een compleet andere politiek. Ik sprak met enkele kaderleden van deze partij.
CPOe-volksvertegenwoordiger Leonid Gratsj: "Sinds we Gorbatsjov hebben laten begaan, ben ik al 13 jaar emotioneel teleurgesteld. We waren geen partij van de strijd. Daarmee gaven we de kans aan de tegenstander om zichzelf voor te stellen als 'strijder tegen het verrotte regime' en 14 miljoen stemmen te verzamelen. In Simforopol zijn tienduizend mensen in een spontane meeting bijeengekomen, tegen Joesjtsjenko, tegen de NAVO en het fascisme. De ervaring leert: als we daarvoor openlijk positie kiezen, dan groeit onze autoriteit."
Hoofdredacteur van het weekblad Arbeidersklasse en volksvertegenwoordiger van de CPOe Alexander Bondartsjoek: "De vernietiging van de Sovjet-Unie heeft een enorme sociale kloof teweeggebracht, ontgoocheling, werkloosheid en armoede, en daar maken de oranje pro-Amerikaanse reactionairen misbruik van. Wij communisten hebben helaas dikwijls alles gezet op de verkiezingen. Onze jacht op de parlementaire en presidentiële zetels, ons programma waar zelfs het woord socialisme niet in voorkwam, heeft bij de ontevreden massa's alleen het idee van 'eerlijk kapitalisme en eerlijke verkiezingen' versterkt. Door de overwinning van Joesjtsjenko zal de arbeidersklasse weldra moeten strijden tegen een extreem-agressief nationalisme, grenzend aan fascisme."
1. Kmara zijn Georgische milities die opgericht zijn naar het voorbeeld van Otpor in Servië. Otpor lag aan de basis van de val van Milosevic in 2000. Otpor is een creatie van Amerikaanse geheime agenten en officieren zoals kolonel Robert Helvy. In 2003 zorgde Otpor voor het kader van Kmara, dat een beslissende rol speelde in de staatsgreep tegen president Shevarnadze.Op 21 november 2004 werd de leider van Otpor, Aleksandar Maric, aangehouden in Oekraïne.

quote:

Baruch T. van Marken
Na het afronden van het eerste artikel over Oekraïne (vorige nummer Manifest) verscheen op 11 december een artikel van het VS-persbureau Associated Press waarin de inmenging van de VS in de verkiezingen in Oekraïne wordt bevestigd. In twee jaar hebben zij daar $65 miljoen in geïnvesteerd. Slechts zeven andere landen werkten daar in mee, waaronder Engeland en Nederland.
Dat artikel is wereldwijd gepubliceerd, maar niet in ons land. Valery Mishur is hoofd van een onderzoekscommissie van het parlement in Oekraïne, die buitenlandse geldstromen bij de verkiezingen onderzocht. Hij ontdekte dat het meeste geld naar de rechtse oppositie is gegaan. Hieronder wordt beschreven welke geostrategische belangen die investering van $65 miljoen waard zijn.
'Het Grote Schaakbord' van Eurazië
"Weinigen schijnen zich af te vragen wat de mensen die betalen voor de 'volksmacht' terug willen hebben voor het sponsoren van al die popconcerten", vindt historicus Mark Almond (voorheen zelf actief in dit soort geheime operaties). "Het blijkt dat 'volksmacht' meer gaat om het sluiten van dingen dan om een 'open society'. Hij sluit fabrieken, maar erger nog, geesten." Het gaat inderdaad om expansie voor bedrijven uit het Westen, in een land zo groot als Frankrijk, met hoogopgeleide mensen en lonen lager dan in Polen. Bedrijven uit de EU (en dan vooral Duitsland) zien hier grote mogelijkheden voor investeringen en voor kostenverlaging, door lonen en sociale voorzieningen in de rest van Europa onder druk te zetten. Maar zwaarder wegen nog de grote geostrategische belangen.
Almond: "Georgië is de schakel in de ketting van pijpleidingen voor olie en aardgas uit Centraal-Azië via Oekraïne naar het NAVO-territorium." Dat wordt bevestigd door Peter Finn van de Washington Post (25 November): <"Rusland kan zich werkelijk niet veroorloven om een nederlaag in de Oekraïne te lijden" zei Liliya Shevtsova, een analist van het Carnegie Moskou Centrum. "Rusland kan geen macht zijn zonder Oekraïne.">
Daarbij gaat het niet primair om de economische maar om de strategische waarde van olie en gas. Europa wordt steeds meer afhankelijk van het aardgas uit Rusland (Financial Times 12 december). Via Saoedi-Arabië en Irak (waar de VS nu verschillende militaire bases hebben en de grootste ambassade ter wereld) hebben de VS de belangrijkste oliestroom naar Europa onder controle. Als ze een van hen afhankelijke president in Oekraïne hebben, kunnen ze straks ook de controle over de belangrijkste aardgasstroom naar Europa krijgen. Daarmee is de greep van de VS op het 'oude continent' in korte tijd sterk vergroot. In 'Het Grote schaakboard, Amerika's suprematie en haar geostrategische imperatieven' beschrijft Zbigniew Brzezinski het bredere strategische kader. Hij wil tenminste enige decennia de suprematie van de VS handhaven ("voorkomen dat er een rivaal opstaat"), waarvoor demacht over Eurazië allesbepalend is. Na het wegvallen van het IJzeren Gordijn gaat dat supercontinent (met rond vier miljard inwoners en de economische reuzentijgers Rusland, India en China) economisch aaneen groeien. Daarmee dreigen de VS buiten spel te geraken met hun rond de 250 miljoen inwoners, hun slinkend aandeel in wereldhandel en buitenlandse investeringen, waarmee ze nu al overvleugeld zijn door de EU. Zijn conclusie is dat de VS via de NAVO voldoende invloed hebben om Europa als "bruggenhoofd" naar Eurazië te kunnen gebruiken. Oekraïne zien zij daarbij als hét strategische veld in deze machtsstrijd. Belangrijke stappen in deze strategie zijn:
1. Stap 1: Isoleren van Rusland door de omringende ex-Sovjet-Republieken los te weken, zodat Rusland geen perspectief meer heeft om zijn centrale Euraziatische positie en zijn atoommacht te benutten om een rivaal voor de Amerikaanse suprematie te kunnen zijn.
2. Stap 2: Integreren van losgeweekte republieken in de (politiek versterkte) EU en de NAVO. Daarbij is Oekraïne cruciaal: als deel van de as Frankrijk-Duitsland-Polen-Oekraïne (rond 230 miljoen inwoners) zou dat land tussen 2005 en 2010 in de NAVO en de EU geïntegreerd moeten worden.
3. Stap 3: Integreren van het geïsoleerde Rusland in Europa en het losweken uit Azië.
Stap 1 is nu in volle gang. Dezelfde Washington Post: 'The Messenger' (www.messenger.com.ge) van 10 december meldt dat Ziafet Askerov, plaatsvervangend voorzitter van het parlement van Azerbeidjan waarschuwde voor het Oekraïne-scenario, omdat de door George Soros gefinancierde organisatie Pora (Tijd) uit Oekraïne verschillende partijen in Azerbeidjan financiert. De oppositie in Wit-Rusland heeft nauwe contacten met de 'oranjegroepen'. Het Eurazië-Instituut - dat volgens AP geld uit de VS krijgt en de Joesjtsjenko-oppositie steunt - is volgens zijn website erg actief in Kazachstan.
Gelijk spel VS-EU?
Het is niet toevallig dat Bush op 2 november sinds vele jaren voor het eerst een positief woord over had voor de EU (Roger Cohen van de New York Times in NRC-Handelsblad van 8 december). Sinds de oorlog in Irak had hij het vooral over de 'coalition of the willing' omdat Frankrijk en Duitsland samen optrokken toen de VS de oliecontracten tussen Saddam, Frankrijk en Rusland militair wilden verbreken en zo Europa nog meer in hun ijzeren oliegreep namen. Maar ook de Duits-Franse integratie van wapenproductie in de EADS (o.a. Airbus, die Boeing als marktleider in de civiele vliegtuigproductie al verdreven heeft) viel niet goed, mede omdat daarmee de productie van een brede reeks van ballistische raketten, inclusief de M51 ICBM met atoomkop is opgenomen (Defence Daily International, 2002, 29). Tenslotte was Bush niet zo blij met de toenemende militaire samenwerking tussen enerzijds Duitsland en Frankrijk en anderzijds Frankrijk en Rusland en ten slotte met atoommogendheid India. (Prof. M. Chossudovsky, 'War and Globalization, the Truth behind September 11'). Hier dreigt een coalitie te ontstaan die niet meer "bruggenhoofd" voor de VS is, maar zowel militair als economisch de VS naar de kroon kan steken. Het lijkt er op dat Bush tevreden was met de samenwerking in Oekraïne: voor Europa (vooral Duitsland) de economische winst en voor de VS het tweezijdig snijdende geostrategische zwaard dat anderzijds de VS de hand aan de olie- en gaskraan geeft die de greep op 'bruggenhoofd' Europa' verstevigt en anderzijds Rusland verder isoleert, vooral als Joesjtsjenko de VS straks de te verwachten militaire faciliteiten gaat bieden. Historicus Emmanuel Todd (die zich "anticommunist" noemt, maakt zich in 'Après l'empire' niet druk om dit soort geopolitieke bewegingen. Eurazië zal economisch aaneengroeien en daarmee is volgens hem het einde van het VS-imperium bezegeld, want net als Friedrich Engels vindt hij economie belangrijker dan bewapening. De neocons in de VS kijken er anders tegenaan. Zij vertrouwen meer op de strategische macht van militaire bases, net als Mao voor wie de macht uit de loop van een geweer kwam. Als Europa zich zou willen losmaken van de steeds klemmender wordende greep van de VS is een heroriëntatie nodig naar multilaterale samenwerking met de nieuwe opkomende machten zoals de zgn. BRIC-landen: Brazilië, Rusland, India en China. Nederland heeft hier - zoals minister Bot terecht constateerde - een cruciale positie.

quote:

Ik zal nog meer artikelen hier achter posten