De droom van de leeuw - Arthur Japin

Hoe kan een schrijver met zo'n mooie naam zo'n suf boek uitbrengen? Het is vlak en duf geschreven, saai gebral over karakters die me werkelijk geen barst interesseren. Het schijnt zo'n groot stilist te zijn! Valt dat even tegen zeg. Dit is toch niet leuk, kan me niet voorstellen dat mensen dit voor hun plezier lezen. Alles staat me tegen aan dit boek, en ik ben pas op bladzijde dertig. Het moet uit!

Misschien.

Goed, nu ik het uitgelezen heb, kan ik er wat meer over zeggen. Mijn vermoedens na dertig pagina's waren in ieder geval volkomen correct. Compositorisch heeft Japin te veel hooi op zijn vork genomen met deze roman. Het gekunstelde vertelperspectief, de vele filosofisch (minder geslaagde, afgezaagde) terzijdes en de autobiografische elementen en verwijzingen stijgen duidelijk boven zijn hoofd uit. De karakters zijn lege hulzen met een mooie oppoets, meeleven doe je niet. Het interesseerde me geen barst wat er met ze ging gebeuren.

Japin staat er om bekend dat hij een feilloze stijl heeft, hetgeen correct is, maar het is wel een erg vlakke stijl die niet uitdaagt en eerlijk gezegd weinig literair is. Ook de opleuking en sensatie die Japin placht toe te passen is vervelend. Voor mensen die geļnteresseerd zijn in Fellini en de cinecittį in Rome is het weinig interessant. Nee, ik zou dit vierhonderd pagina's tellende boek zeker laten liggen.