ik heb dit nooit iemand durven vertellen omdat ik denk of het gevoel heb dat ik me aanstel en
dat ik er niet zo bij stil moet staan, maar heb toch het idee dat het telkens weer een terugkerend iets in mijn leven is.
toen ik klein was. zal rond de 7 jaar zijn geweest (hou me daar niet aan want ik weet het niet zeker )
op verjaardagen van mijn oma of opa, speelden we altijd op zolder met alle neefjes en nichtjes.
was een soort van speel zolder.
de zijkanten waren afgedicht met schotten waarachter het speelgoed lag. de schotten werden afgesloten met die deuren waarvan er een gaatje in zit waar je je vinger in kan doen om hem omhoog te tillen.
mijn neef jaar of 9 ouder als mij, had een spelletjes bedacht.. achter het schot met de deur gesloten zodat er alleen maar licht door het gaatje van je vinger naar binnen kon komen.
Hij had twee van die big pennen met een blauwe dop en een zwarte dop. dit was ons spelletjes en niemand mocht dit weten. mijn ouders zouden boos op me worden zei die altijd.
ik of hij moest dan raden welke pen die in zn hand had de zwarte of de blauwe. en via het lichtje wat naar binnen scheen keken we het na. was het fout moest hij iets uit doen en anders ik. net zolang totdat we beide naakt waren.
ik moest dan naar zijn pen kijken, aan zitten voelen hoe groot zijn stif was en aan zitten net zolang er witte inkt uitkwam.
hij raakte mij ook aan. maar is nooit bij me naar naar binnen gedrongen. dat bleef hooguit bij wat aanraking. ik kan me het allemaal niet echt meer tot in details herinneren maar de grote lijnen zijn er wel.
nu heb ik altijd al last gehad van onzekerheid en woede aanvallen. ik word ontzettend snel boos en kan me ook niet uiten in woorden, word agressief ga met dingen gooijen (tis niet dat ik iemand in elkaar sla helemaal niet) ik kan echt niet met mezelf omgaan op zo moment. . ik loop weg bij ruzies. en telkens als ik ruzie met bv mijn vriend heb en ik loop weer is weg dan komt dit ook terug naar boven.
zou dit iets met mijn gedrag te maken kunnen hebben. ik denk ook altijd ontzettend negatief. ben echt onzeker over mij, mijn relatie, wordt over 3 maanden zelf een moeder. en kan toch niet zo blijven . kan dan moeilijk weg lopen.
ik ben bang als ik niks aan mijn gedrag doe dat ik mijn relatie kapot maak. ik heb meerdere keren op het punt gestaan mijn vriend dit te vertellen. maar ben bang dat die me uitlacht. omdat er nooit iets echt gebeurt is en omdat het al zolang geleden is...
ik durf ook niet met iemand te gaan praten, dit is echt voor het eerst dat ik hiermee naar buiten kom
ik wil gewoon echt iets aan mijn gedrag doen aan mijn boosheid en agressiviteit
Je zegt zelf dat er nooit iets gebeurd is, maar dat is natuurlijk wel zo. Een jongen van 16 die zulke dingen doet met een meisje van 7 is erg verkeerd bezig. Het is gewoon seksueel misbruik, niets minder dan dat.
Ik denk dat je toch zult moeten gaan praten. Eerst met je vriend en later met een therapeut. Zeker nu je zelf moeder gaat worden. Je zult deze ervaring moeten verwerken en dat lukt je alleen niet, wat niet zo vreemd is.
En wat je beschrijft is gewoon misbruik, niets meer, niets minder.
quote:En mijn dame, als hij je echt zou uitlachen zou hij het niet waard zijn de vader van je kinderen zijn.Op vrijdag 28 december 2007 08:07 schreef miranda1982 het volgende:
ik heb meerdere keren op het punt gestaan mijn vriend dit te vertellen. maar ben bang dat die me uitlacht. omdat er nooit iets echt gebeurt is en omdat het al zolang geleden is...
Er is wel wat gebeurt en het dient serieus genomen te worden. Tijd heelt niks. En ik geloof er niks van dat hij je uitlacht. Ik denk dat hij meer geschokt zal zijn en hij je steun zal bieden.
ik zie mijn neef zo af en toe nog eens op verjaardagen. en denk zelf dat hij denk dat ik het me niet kan herinnener of iets. maar wil mjin familie geen pijn doen... daarom wil ik niet dat het bekend word..
quote:Eigen geluk > Familie geluk > die kansloze neef van jeOp vrijdag 28 december 2007 09:53 schreef miranda1982 het volgende:
bedankt voor jullie reactie.. bedankt me net ineens dat toen ik op de hogere school zat ik me eigenlijk pas ging beseffen dat het fout was van wat hij gedaan had.. daarvoor heb ik daar nooit zo bij stiil gestaan denk ik. ik heb toen een verhaal verzonnen dat iemand mij altijd op stond te wachten, en dat die persoon mij kwaad wou doen omdat die mijn neef hebben moest... (hoe kom je erbij he om zoiets te verzinnen.) ben toen met mijn ouders bij de politie geweest en heb aangifte gedaan voor iemand die helemaal niet bestond...
ik zie mijn neef zo af en toe nog eens op verjaardagen. en denk zelf dat hij denk dat ik het me niet kan herinnener of iets. maar wil mjin familie geen pijn doen... daarom wil ik niet dat het bekend word..
En ik ben jonger dan je, minder levenservaring ook waarschijnlijk. Maar in alles wat ik heb meegemaakt kan ik dat wel vertellen. Miranda, kies voor jezelf. Wss heb je dat nooit gedaan in je leven. Maar doe eens gek.
Kies voor jezelf.
quote:Kneus.
Ik zou toch de boel gaan rechtzetten, ook bekend maken in de familie en ook zorgen dat die neef van je alsnog therapie krijgt. Praat er in elk geval met hem nog eens over, er is een grote kans dat ook hij misbruikt is. Er is ook een grote kans dat jij niet de enige bent waarmee hij zijn spelletjes gedaan heeft. Dan is er verder nog een grote kans dat hij niet de enige in de familie is die van zijn generatie misbruikt is.
Het misbruik moet hoe dan ook ergens stoppen en bij jou (en hem + evt andere slachtoffertjes die hij al heeft gemaakt) is een goed punt om dat voor elkaar te krijgen. Probeer verder jezelf op de rails te krijgen voor je dat ook bent -> zoek therapie.
miss dat je familie dan ook begrijpt waarom jij soms van die aanvallen hebt
Ik raad je aan om er sowieso met je partner over te praten, en wie weet, misschien zegt hij dan wel, ja dat idee had ik al, maar ik vond dat jij er zelf mee moest komen. Samen kom je misschien al een heel eind in je verwerking, alleen al door erover te praten. Misschien komen er ook nog wel meer herinneringen naar boven, hier moet je wel rekening mee houden. Misschien krijg je last van dromen. Ik denk dat het heel verstandig is, om erover te spreken en er mee te dealen nog voor je kindje geboren is.
Heb je nog contact met desbetreffende neef?
ik wens je in ieder geval heel veel sterkte
quote:aangifte is niet zomaar een cure voor je problemen, ik denk dat ze eerst eens voor zichzelf duidelijk moet krijgen wat ze wil, en met haar partner praten. Je kunt niet zomaar aangifte doen en dan is de kous af. Dan gaat de hele mallemolen pas draaien. en daar lijkt ze me helemaal niet klaar voor te zijnOp vrijdag 28 december 2007 10:03 schreef Michellll het volgende:
ik zou gewoon alsnog aangifte doen??
miss dat je familie dan ook begrijpt waarom jij soms van die aanvallen hebt
quote:Ik zou in elk geval openheid zien te kweken over wat er gebeurd is. Daarbij streven naar dat alle betrokkenen therapie krijgen. Eventueel kun je dreigen met aangifte doen (of gewoon daadwerkelijk aangifte doen) gebruiken om diegene in therapie te krijgen.Op vrijdag 28 december 2007 10:03 schreef Michellll het volgende:
ik zou gewoon alsnog aangifte doen??
miss dat je familie dan ook begrijpt waarom jij soms van die aanvallen hebt
Daders zijn vaak zelf ook slachtoffer geweest, het is dus niet zo zwart-wit dat de dader meteen slecht is en daarvoor maar rucksichtlos keihard gestraft moet.
quote:Het klinkt ongetwijfeld bot, maar dankzij het misbruik komt TS over als een labiel onzeker meisje en iedereen weet dat labiele onzekere meisjes niet altijd de beste vriendjes hebben omdat ze nogal ontvankelijk zijn voor foute vriendjes. Wellicht is het in haar wereldje een redelijk normale reaktie als haar vriend haar uitlacht. Of slaat, of bot doet.Op vrijdag 28 december 2007 09:51 schreef Paramnesia het volgende:
[..]
En mijn dame, als hij je echt zou uitlachen zou hij het niet waard zijn de vader van je kinderen zijn.
Er is wel wat gebeurt en het dient serieus genomen te worden. Tijd heelt niks. En ik geloof er niks van dat hij je uitlacht. Ik denk dat hij meer geschokt zal zijn en hij je steun zal bieden.
In ieder geval zou TS een therapeut moeten bezoeken en de confrontatie aangaan met haar neef. En dan niet vanuit ondergeschikte rol, maar 'er boven staand'. Als in "Ik WEET wat je indertijd allemaal met me gedaan hebt en dat het ronduit MISBRUIK is. Ik wil weten hoe je er NU over denkt en of je je realiseert wat je MIJ hebt aangedaan. En wat je eraan denkt te gaan doen." Zoiets.
quote:Waarom zou je vriend je uitlachen? Het ergste wat er kan gebeuren lijkt me, is dat hij niet weet hoe hij er mee om moet gaan. Dat is bij mij gebeurd, toen ik het mijn ex vriend vertelde. Hij werd krampachtig naar mij toe, wist niet meer hoe zich te gedragen.Op vrijdag 28 december 2007 08:07 schreef miranda1982 het volgende:
nu heb ik altijd al last gehad van onzekerheid en woede aanvallen. ik word ontzettend snel boos en kan me ook niet uiten in woorden, word agressief ga met dingen gooijen (tis niet dat ik iemand in elkaar sla helemaal niet) ik kan echt niet met mezelf omgaan op zo moment. . ik loop weg bij ruzies. en telkens als ik ruzie met bv mijn vriend heb en ik loop weer is weg dan komt dit ook terug naar boven.
zou dit iets met mijn gedrag te maken kunnen hebben. ik denk ook altijd ontzettend negatief. ben echt onzeker over mij, mijn relatie, wordt over 3 maanden zelf een moeder. en kan toch niet zo blijven . kan dan moeilijk weg lopen.
ik ben bang als ik niks aan mijn gedrag doe dat ik mijn relatie kapot maak. ik heb meerdere keren op het punt gestaan mijn vriend dit te vertellen. maar ben bang dat die me uitlacht. omdat er nooit iets echt gebeurt is en omdat het al zolang geleden is...
ik durf ook niet met iemand te gaan praten, dit is echt voor het eerst dat ik hiermee naar buiten kom
ik wil gewoon echt iets aan mijn gedrag doen aan mijn boosheid en agressiviteit
Toen ik het de eerstvolgende vriend vertelde werd hij ontzettend woest op die persoon. En pas toen, ik was 21, besefde ik dat die klootzak gewoon met z'n poten van me af had moeten blijven, al was er bij mij dan ook geen penetratie. Ik heb de persoon in kwestie er nooit mee geconfronteerd, ik zag daar het nut niet van in aangezien hij waarschijnlijk alles zou ontkennen. Boos ben ik nog steeds, dat gaat nooit meer over.
Je moet de koe bij de horens vatten en iets doen. Wat, dat kan ik je niet vertellen, dat is voor iedereen anders. Maar je word nu zelf moeder en dit gaat de opvoeding van je kind beinvloeden. Dat doet ten alle tijden natuurlijk, maar dat niemand het weet, dat lijkt me een enorme last om mee te torsen.
Sterkte.
quote:Bij zo een verhaal lopen de rillingen over mijn rug. Twijfel niet aan je eigen. Dit is zeker misbruik!Op vrijdag 28 december 2007 08:07 schreef miranda1982 het volgende:
nu heb ik altijd al last gehad van onzekerheid en woede aanvallen. ik word ontzettend snel boos en kan me ook niet uiten in woorden, word agressief ga met dingen gooijen (tis niet dat ik iemand in elkaar sla helemaal niet) ik kan echt niet met mezelf omgaan op zo moment. . ik loop weg bij ruzies. en telkens als ik ruzie met bv mijn vriend heb en ik loop weer is weg dan komt dit ook terug naar boven.
zou dit iets met mijn gedrag te maken kunnen hebben. ik denk ook altijd ontzettend negatief. ben echt onzeker over mij, mijn relatie, wordt over 3 maanden zelf een moeder. en kan toch niet zo blijven . kan dan moeilijk weg lopen.
ik ben bang als ik niks aan mijn gedrag doe dat ik mijn relatie kapot maak. ik heb meerdere keren op het punt gestaan mijn vriend dit te vertellen. maar ben bang dat die me uitlacht. omdat er nooit iets echt gebeurt is en omdat het al zolang geleden is...
ik durf ook niet met iemand te gaan praten, dit is echt voor het eerst dat ik hiermee naar buiten kom
ik wil gewoon echt iets aan mijn gedrag doen aan mijn boosheid en agressiviteit
Mijn beste vriendin heeft dit ook meegemaakt vanaf haar 11e en in vertrouwen verteld. Dit betrof haar aangetrouwde oom. Zij was toen net 16 toen ze het vertelde aan haar ouders en omdat ze altijd dwars lag werd ze niet geloofd in het begin. Zeker omdat die oom tegen haar liet vallen open te staan voor leugendetectortest. Maar ik dwaal af nu.
Wat ik wilde zeggen hierover is dat zij (35) recentelijk naar een psycholoog is gestapt en zit er nog steeds heel erg mee. Haar huisige vriend ging soms mee naar de psycholoog om dingen beter te begrijpen.
Die oom is al 20 jr uit de picture, daar heeft de familie mee gebroken. Ik denk dat je niet de slachtoffer rol op je moet nemen uit respect voor je familie. Dat die eikel van je neef dat maar doet. Wellicht eerst met je vriend samen naar je ouders om het te vertellen. Snel hulp zoeken is mijn advies.
Heel veel sterkte!!
[ Bericht 1% gewijzigd door Barmanxxl op 28-12-2007 13:29:59 ]
dat kan niet op zichzelf staan? jouw gedrag nu?
ik vind je verhaal overigens apart gedetailleerd verteld , na zoveel jaar... maar goed, dat is mijn cynische inslag natuurlijk
Je hebt je nooit erg druk gemaakt over die gebeurtenissen in het verleden, dus waarom zou dat dan zo'n grote invloed hebben gehad op je karaktervorming?
Vraag je ook eens af of alle agressieve, snel kwaad wordende, negatief ingestelde mensen in hun jeugd misbruikt zijn. Vast niet.
Zie het los van mekaar, kruip uit je hoofd, vergeet het verleden en probeer geen excuses te vinden voor je gedrag. Maar je bent op de goede weg als je van plan bent je gedrag te veranderen, dikke pluim!!
Maar het doet me wel goed om te vernemen dat jij je schaart in de rij van gruwelijk seksueel misbruikten die jarenlang in pure angst hebben moeten leven voor wat dagelijks het onvermijdelijke was. Mensen die tot op heden nooit genezen zijn van hun geestelijke trauma's. Die nog steeds niet de deur uit durven e.d. Die elke vorm van intimiteit mijden als ware het de dood zelf.
En ja, het is vervelend dat dit je is overkomen maar wat je beschrijft zijn eerder puberale trekjes dan fundamentele trauma's. Ik zou willen voor te stellen om aan te schuiven bij een praatgroep over seksueel misbruik en als je dan niet gelyncht wordt dan heb je inderdaad gelijk.
quote:Dat is een hele goede vraag om eens aan een psycholoog/psychiater te stellenOp vrijdag 28 december 2007 14:54 schreef Agrippina het volgende:
Wat Milagro zegt!
Je hebt je nooit erg druk gemaakt over die gebeurtenissen in het verleden, dus waarom zou dat dan zo'n grote invloed hebben gehad op je karaktervorming?
Het gebeurt namelijk vaker. Niet alleen met sexuele dingen, ook wel met gewoon pesten op school, geweld, etc.Ik kan in elk geval wel bepaalde dingen in mijn karakter merken die in mijn ogen te maken hebben met hoe ik vroeger op school gepest werd. Maar ik herinner me mijn basisschool tijd dan ook niet als een leuke tijd.
[ Bericht 4% gewijzigd door TR08 op 30-12-2007 10:15:35 ]
Ik zou ook de twee problemen afzonderlijk benaderen, omdat je anders misschien dingen zelfs moeilijker loslaat......
Je weet namelijk niet of het daardoor komt.
Desalniettemin is het wellicht verstandig om eens met een professioneel iemand over je verleden te praten.
iemand kan toch ook de oorzaak zoeken zonder zich er achter te willen verschuilen
als er brand uit breekt, zoek je toch ook de oorzaak, en geen excuus
quote:ja, maar dat komt doordat je redelijker wijs kunt aannemen dat brand ontstaan is door een ontsteking elders.Op woensdag 2 januari 2008 11:26 schreef Angst het volgende:
excuus vind ik zo vreselijk in dit verband
iemand kan toch ook de oorzaak zoeken zonder zich er achter te willen verschuilen
als er brand uit breekt, zoek je toch ook de oorzaak, en geen excuus
Hier is het zo dat ts zegt; goh ik ben soms zo agressief en ook nog zo negatief.
Wacht eens even, ik ben ooit misbruikt, zou het daardoor komen?
Terwijl het net zo goed gewoon in het karakter kan zitten. Want face it, hier op p&p zijn bijzonder veel mensen onzeker, minderwaardigheidscomplex, et cetera.
Wanneer je je huidige algemene gedrag, want het gaat immers niet om gedrag op seksueel gebied, dan gaat afschuiven op misbruik in het verleden, zul je van de omgeving weinig respect incasseren. Dus ga er gewoon eens met een professioneel iemand over praten.
Het wordt tijd om dit af te sluiten, je krijgt dalijk een kind. Als haar/hem dit overkomt, zeg je dan ook: ach ja, niets aan de hand, ssssttttttt....
Idd doe eens gek, kies eens voor jezelf!!! Je hoeft niet gelijk met aangifte aan te komen als je dat niet wilt, maar het word wel tijd om vooruit te gaan...
quote:Als je er niets mee doet, dus inderdaad het misbruik gebruikt als excuus in de trant van 'ik kan er niets aan doen', is het niet goed. Als je het echter gebruikt om je problemen aan te pakken, bijvoorbeeld 'ik kan dit niet alleen oplossen', dan is er niets mis mee, sterker dan is het zeer verstandig, om de oorzaak van je gedrag/problemen te onderzoeken.Op woensdag 2 januari 2008 12:31 schreef B1nulnul het volgende:
[..]
ja, maar dat komt doordat je redelijker wijs kunt aannemen dat brand ontstaan is door een ontsteking elders.
Hier is het zo dat ts zegt; goh ik ben soms zo agressief en ook nog zo negatief.
Wacht eens even, ik ben ooit misbruikt, zou het daardoor komen?
Terwijl het net zo goed gewoon in het karakter kan zitten. Want face it, hier op p&p zijn bijzonder veel mensen onzeker, minderwaardigheidscomplex, et cetera.
Wanneer je je huidige algemene gedrag, want het gaat immers niet om gedrag op seksueel gebied, dan gaat afschuiven op misbruik in het verleden, zul je van de omgeving weinig respect incasseren. Dus ga er gewoon eens met een professioneel iemand over praten.
TS heeft duidelijk zelf problemen met haar gedrag. Het is menselijk om haar gedrag te willen verklaren. De volgende stap, voor TS, is kijken hoe zij met haar gedrag om kan gaan, gegeven de mogelijke oorzaken. Bijvoorbeeld hulp zoeken.
Toch maar niet.
[ Bericht 49% gewijzigd door Strychnine op 02-01-2008 16:37:22 ]
kinderen zijn ALTIJD onschuldig..
quote:vind je d'r neefje van 16 die technische nog een kind is onschuldig?Op woensdag 2 januari 2008 21:13 schreef boixe het volgende:
wat een kut wereld!
kinderen zijn ALTIJD onschuldig..
zo simpel is het dus niet