post-oraal geweten

Beetje een windstil weekeinde. Maar, het laatste kwartier van de avonduitzending maakte wel weer een hoop goed vond ik. De entree van Ruud in de slaapkamer was klassiek. Entree in vol Fries café en het valt stil, dat idee. Verkeerde moment. Een week later lees je dat er achter het café van Tjottefiek Brakstra in Beertum (postcode 4303) een vermiste Amsterdammer is opgegraven.
En vlak daarna de verwachtte entree van Willem die in opdracht van Ruud gaat kijken wat er aan de hand is. Theater van de lach. Willem vind ik in zijn groeiende staat van totale fysieke ontaarding ook wel weer een soort van schoonheid krijgen. Zoals sommige kunstenaars de museumbezoeker trakteren op het ontbindingsproces van een volledige koe of een met vliegen overwoekert schaap in plexiglas gieten om zo "de verweving van Artificieel en Natuurlijk te tonen", zo laat Willem ons volop meegenieten met een fysieke aftakeling die zijn gelijke op de Nederlandse televisie niet kent, Bart de Graaf niet meegerekend dan. Willem heeft nu, na 5 weken al , de allure van een karakterspeler. Volgend jaar een glansrol in een Slechte Nederlandse Semi-Documentair Gesubsidieerde Film als Clint Eastwood, een bewogen portret van zijn onbekende opname in een Amsterdamse Jellinek-kliniek. Schminken overbodig.
Ruud vond ik vanavond een erg goede karakterisering van zichzelf geven, die getuigde van diep inzicht, en die in één klap de zware rugbeharing verklaarde: "Ik ben meer een hondenmens". Alles viel in 1 keer op zijn plaats. Ruud, het hondenmens. Geboren in het noorden van Drenthe, op de hei, en grootgebracht door twee labradors. Voedt zich met kleine knaagdieren en paddestoelen. Wordt door een dagtoerist stamelend aan de rand van een bossage gevonden en zit 5 dagen later in het Big Brother huis. De rest hebben we kunnen volgen.
Ik vind dat er wel een groot gevaar voor gezapigheid op de loer ligt. Maurice lijkt inmiddels bereid om iedere ochtend heel voorzichtig Bart zijn soldatenrug te wassen en zijn overhemdjes te strijken, als Bart hem maar aardig vindt. Geen punt, dat er geen kat komt. Als Bart dat niet wil, niks aan het handje jongens, hop, kom we gaan weer houthakken, mag ik na jou Bart? Wel een downer voor Bianca, geen kat. Wanhopig op zoek naar iets aaibaars. Met natte handen in een krentenbrood kneden en de harde krentjes heel voorzichtig, in het vochtige deeg tussen je vingertoppen door laten glijden die affectie behoort na de laatste baksessie niet direct meer tot de mogelijkheden dus nu maar een kat als "een stukje van mij tot jou beleving, dat heel essentiële intermenselijk contact waar je , vooral als je mij bent, theatraal en anders dan andere mensen ook gewoon behoefte aan hebt, want wij, ik zeg wij, Ruud, luister je, doe je ogen eens open, wij moeten onszelf aaien maar Sabine ziet al die mensen staan weet je, en dat is ook wat , dat het gewoon toch heel menselijk is en heel begrijpelijk ook, dat geeft niets dat ik verdomme ook wil dat iemand mij eens leuk vind, toch, Ruud, ik ben toch leuk, weet je nog gisteren dat ik een mopje vertelde en dat jij min of meer moest lachen, toch, maar dat geeft dan toch ook weer niets als binnenkort alleen mijn baas me op staat te wachten als ik er uit kom, begrijp je?"
Overigens was het knagen in de dameskamer het post-orale geweten van Karin.
Klopt het dat er volgende week een play-back show wordt georganiseerd in het huis? Moge de God waar ik niet in geloof het verhoeden. Dat vind ik toch wel één van de treurigste Nederlandse karaktereigenschappen, heel tevreden zijn met het imiteren van slechte Amerkaanse artiesten of dol zij op echte slechte Amerikaanse artiesten. "Dames en heren, de Nederlandse Anouk!!!"
Dat worden tenenkrommende momenten volgende week. Wat een treurnis. Ik schat voorlopig Ruud in als
de Nederlandse Joe Cocker en Karin als de met een klein sneetje, deed helemaal geen pijn, van haar zuster gesneden zwartharige helft van Maywood.
Nu stop ik. Vanaf morgen gelukkig weer normaal uitzendschema. Weekeinde vind ik weinig prikkelend.

Nico

Ik schrijf er hoe dan ook iedere dag 1. Vind het hier te leuk. Overigens, voor de goede orde: ik weet dat Anouk een Nederlandse is. Is een muzikanten geintje bij ons in de band. "Je lijkt wel de Nederlandse Anouk". Geen lolliger mensen dan muzikanten in een busje.
Voordat iedereen denkt dat ik achterlijk ben.

Groeten, Nico