Dag allemaal, vandaag gaan wij het hebben over het geheugen. Het korte termijngeheugen.
Met een heel moeilijk woord, of eigenlijk met een paar moeilijke woorden noemen we dat ook wel "Ontkennen om er zelf beter van te worden"
Ik moest daar verschrikkelijk aan denken na de uitzending van gisterenavond. Op verschillende momenten. Allereerst het Judas Of the Year gedrag van Karin. Als een koalabeertje zat ze vastgezogen in de nek van onze soldaat voor dagelijks gebruik. Hij had er erg veel steun aan, onze Bart, terwijl Karin alleen maar, ook even for the time being, de gelegenheid te baat nam om zich weder eens tegen een ander formaat roede aan te schurken. Wij moeten de opmerking "Kom je vanavond bij mij slapen" dan ook vooral letterlijk nemen . Maar wat ik merkte, tijdens het kijken, dat je al snel zou gaan vermoeden dat Karin hier misschien, tussen het buiksgewijs kneden van Barts trotse soldaten-lid door , toch enig mededogen voelt met hem. En vergeten is de schokkende scène uit de slaapkamer, waar Judas, Judas en Judas zich vrolijk maakten met de foto van onze militair tegen wil en dank. Waar zouden ze hem op gaan hangen? Bulderend gelach om foto. Maurice in de weer met een Scream-masker over de foto heen etc. etc. Zeer plat "de buurvrouw is weg, wat vond je van haar schoenen" gedrag. Waarom is er niemand in deze groep die durft te zeggen: "Karin. als je nu niet opzout, met je hypocriete windkracht 11 hoofd en je onstilbare honger naar warmte die iedereen nodig heeft dan plaats ik toch een soldatenschoen onder je togus". Nee, iedereen hangt vooral huilend om elkaars nek, de bij het leven al volledig hersendood toestand van Ruud wordt bejubeld als ongecompliceerde Brabantse levenswijsheid, grootmoedig worden nominaties vergeten en vergeven en vooral volkomen onbegrijpelijk, met luistert daadwerkelijk naar Bianca, althans men zendt de signalen uit van luisteren. Ruud heeft er wel iets op gevonden. Die luistert en knijpt zijn ogen dicht. Hoort haar praten, kabbelen, formuleren en denkt aan de Siberische Hondshaai.
Andere gedachten na uitzending van gisteravond: bij het studentencorps La Bastille zal het animo om over enkele weken over te gaan tot een ongeorganiseerde ouderwetse bestorming van Het Kwaad wel sterk gedaald zijn na het zien van het om het huis marcherende bataljon commando's. Ik hoop enorm dat het toch doorgaat.
Normaal heb ik niet zoveel op met jongens van 19 die met een alpinopet op het hoofd over de Koningin staan te zingen, maar een flinke tuchtiging van een studentencorps, daar maak ik graag een uitzondering voor. Worden prachtige beelden, Bart die als een gekooid dier letterlijk meerder malen heel hard met zijn hoofd tegen de schutting loop, wanhopig proberend een bijdrage te leveren aan het duidelijk hoorbare strijdgewoel buiten de schutting.
En wat krijgen we nog meer voor cadeautjes voor de bewoners. Honderden Therapeutische Groepsgenoten van Bianca die net buiten de schutting scanderen dat ze hun zelfmoord voor onbepaalde tijd hebben uitgesteld, of bouwen duizenden modelbouwers, luciferplakkers en punnikers in enkele uren op schaal een replica van de Westertoren net buiten de omheining. Mona ontroert. Zie het morgen bij ….
Nu iets anders. Barend en van Dorp. Weer even over het geheugen. Dat Sabine daar, nog volkomen tollend van de indrukken wat geïmponeerd aan tafel gaat zitten, vooruit. Het is iets met televisie en licht, en dat is haar grote ambitie. Maar dat de laatste jaren nog niemand van de uitgenodigde gasten live in de uitzending een felle aanval heeft gedaan op het volkomen verwerpelijke verschijnsel Frits Barend, dat vind ik groot leed. Even uitleggen. Alle uitgenodigde gasten van de afgelopen jaren met een net verschenen boekje, een te promoten rubriek op de televisie enz. enz al die mensen zijn blijkbaar vergeten dat Frits, Hoofd Commissaris Van De Rechtvaardigheidspolitie en onbezoldigd lid van het comité Oogluikend Toegestane Boekverbranding nog geen 10 jaar geleden woest formulerend vooraan stond om een toneelstuk van Fassbinder te verbieden. Klassieke fout. De schrijver krijgt de schuld van uitspraken toneelpersonage. Als het aan Frits ligt lezen wij alleen nog maar over gelukkige mensen in doorzonwoningen. Daar moet ik steeds aan denken, als ik hem volledig Moreel Superieur gasten aan de tand zie voelen. Men vergeet graag en snel.
Sorry, moest er even uit. Zit me al een tijd dwars.
Hoor net dat Ruud de komende tijd alleen nog maar met zijn indianennaam aangesproken wil worden, namelijk Rokend Lid. Ruud zal de komende dagen uitleggen dat het tentdoek van de tipi's wordt vervaardigd uit gedroogde, opgerekte organen van de Komische Koekeloeris, een aan de gestreepte Muskusrat verwante diersoort die alleen voorkomt in de omgeving van de Schuldloos Gescheiden Neushoorn.
Ben leeg, het is er uit. Opgelucht. Vanavond meer.
Dag, Nico Dijkshoorn