quote:

When you say the word ‘multi-tasker’, Xavier Rudd is definitely a name that comes to mind. Not only in his performing and his recording, but also in his life in general.

Last year saw the release of his fourth album (the first of his independent releases to be distributed through big wig, Universal), a massive tour with G-Love, Donovan Frankenreiter, and the legendary Jack Johnson, the birth of his second child, the release of his third live album Good Spirit and the recording of his latest album, Food In the Belly.

Often (to the horror of his fans), Rudd has been accused of being a good but ‘boring’ musician. Food In the Belly is sure to prove the critics all wrong. Featuring Rudd on vocals, six and 10 string Weissenborn slide guitars, acoustic/electric guitars, resonator guitar, Yirdaki (didgeridoos), stomp box ankle bells, harmonica, bass guitar, percussion and piano, how could you not appreciate the extendable range of talents this dude has? If that’s not enough to make you go wow, he’s also brought in quite a few helpers to produce the quality sound he’s renowned for. Food In the Belly also features Niel Golden on tabla, Harry Manx on veena, Beth Preston on vocals, Dave Tolley on snare drum, Panos Grames on B3 organ, Brad Murihead on tuba, Todd Simko on banjo and whistle and Edgar Diaz on djembe.

Recorded in Vancouver in May of this year, Rudd’s latest album, for him, is an album of appreciation: ”This is a shaky time and we have our issues, but most of us in the western world are incredibly fortunate. It’s not going to be this way forever and I feel really appreciative. I guess that gratitude became a theme of this album.”

Of all the things it is, Food In the Belly is definitely the most versatile album Rudd has released to date. Unlike his previous albums, To Let and Solace, we are eased into the energetic beats rather than thrust into them. The opening track The Letter is a ballad of the singer’s humble gratitude and reflection on experiences he has had.

quote:

Op zondag 2 december 2007 11:44 schreef zoalshetis het volgende:
zeker relaxed! nooit van gehoord.

quote:

Op maandag 2 juni 2008 22:51 schreef ebeaydojraes het volgende:
3 july in Tivoli !!! Damn zie het nu pas :S ... Daar moeten we weer bij zijn

quote:

Op maandag 30 juni 2008 14:14 schreef ebeaydojraes het volgende:
hij was gister in Groningen (of is da vandaag?). Maar ik ga woensdag naar t Paard in Den Haag. Tivoli laat ik dan schieten. Komt beter uit

quote:

Op donderdag 18 februari 2010 00:33 schreef ebeaydojraes het volgende:
wel van gister:
Bekijk deze YouTube-video

quote:

Xavier Rudd - Koonyum Sun

Didgeridoovirtuoos, multi-instrumentalist, surfer, sociaal maatschappelijk betrokken en eco-vriendelijk. Dat is Xavier Rudd. Maar bovenal is hij de schrijver van intense en opvrolijkende muziek. In zijn thuisland Australië en in Canada heeft Rudd al de nodige waardering op weten te bouwen, iets wat hij met zijn nieuwe band Izintaba uit kan gaan bouwen.

Samen met de Zuid-Afrikaanse ritmesectie bestaande uit Tio Moloantoa en Andile Nqubezelo heeft Rudd een fris en opwindend album gemaakt.

De voor hem gebruikelijke mix van folk, roots, reggae, funk en rock schittert hierdoor meer dan ooit tevoren. In de muziek is een sterke spirituele en muzikale band met de nieuwe muzikanten terug te horen. Iets wat licht en intensiteit in de muziek brengt.

Zonnig

In de teksten zijn reflecties van een zwaar jaar op persoonlijk vlak terug te horen, maar dat weerspiegelt zich nooit in de muziek. Het geluid daar is zonnig en dik gelaagd met ritme. Veel van de gebruikelijke vredes-, aarde- en eenheidsthematiek komen ook op Koonyum Sun terug.

Het korte, country-akoestische Love Comes & Goes en het donkere Soften The Blow, waarschijnlijk het beste van het geheel, omschrijven perfect de pijn van totaal verlies zonder dat de liefde is geblust. Het soulvolle Sky To Ground trekt je meteen de plaat in, terwijl het opwindende Set Me Free de rockmodus aanzet.

Authentiek

Koonyum Sun is warm, stralend, pijnvol en hoopvol allen tegelijkertijd. Het is de perfecte muziek om je al dansend helemaal op te laten gaan en alles te laten varen. De plaat heeft iets dat onmiddellijk pakt en verovert, in het geluid maar ook in de stem. Het geheel klinkt in de meesterlijke cross-over zo authentiek, en daardoor alleen maar meer overtuigend.

Om Koonyum Sun te kunnen waarderen is het niet nodig om Xavier Rudd’s eerdere werk te kennen. Maar als dit het eerste contact is met de man zal de behoefte ontstaan om de rest van de discografie uit te zoeken. Ook hoef je geen fan van reggae of wereldmuziek te zijn om van dit werk te genieten. Dit werk is zo goed dat het dat overstijgt.

quote:

Op vrijdag 23 april 2010 11:23 schreef apeding het volgende:
Heb hem gezien in de effenaar, eindhoven.
Heerlijk optreden!
Vond het voorprogramma niet erg spannend, maar heb genoten van Xavier. Toffe hoed ook btw.

Kende helemaal niks van hem maar moest mee van wat vrienden