We zijn afgelopen zomer naar Spanje gegaan. Onder meer naar San Sebastian dat bekend staat om haar op hoog niveau staande keuken: de stad heeft maar 184.442 inwoners maar heeft meer drie-sterren restaurants dan Nederland. Drie om precies te zijn.
En niet alleen op dat niveau is de keuken goed: de pintxos (kleine hapjes) die elke lokale kroeg serveert zijn werkelijk van een fantastisch niveau. In het oude centrum puilt het uit van de zulke kroegen. En de gewone restaurants zonder speciale vermeldingen zijn ook uitstekend, voor zover we het konden beoordelen. Het is echt een pelgrimsoord voor de liefhebber.
Ferran Adria, de bekende chef van El Bulli over San Sebastian:
'Q: So was San Sebastián the best in Spain at least? '
'Of course! What do you mean?' he replied. 'It's the best in Europe. The best in the West. No doubt about that at all. And if you push me, in terms of the average quality of the food, in terms of what you can get at any place you happen to walk into, maybe it is - probably it is, yes - the best in the world.'
Zelf hadden we gereserveerd in restaurant Arzak. Drie sterren en nummer tien op de lijst van beste restaurants ter wereld, voor wat dat waard is. Een familierestaurant met vader en dochter als chef-koks.
Vrij veel personeel waarvan er maar eentje engelstalig bleek, helaas. Die had het druk. De no nonsens dames serveersters(the Magdalene sisters door mij genoemd, vanwege hun uniformen) serveerden de mooiste schotels en vertelden ons onverstoorbaar en onverstaanbaar in rap Spaans wat het allemaal was.
Op het eind van de avond kwam de chef nog even langs: een vriendelijke en joviale zestiger met een iets te hip brilmonmtuur voor zijn leeftijd als je het mij vraagt. Zijn dochter liep ook de tafels af maar die hebben we niet gesproken, ik zou trouwens niet weten wat ik had moeten zeggen (met mijn vriendin erbij

).
Hieronder wat foto's van de gerechten en het restaurant.
![]()
Pinxtos, spreek uit als pinchos
![]()
De ander kant van de bar. Warme dingen waren er ook maar moest je even bestellen, varierend van garnalen tot ganzelever. De wijn varieerde van lokale wijn (een klein glas voor ¤0,90) tot de beste wijnen van Spanje (¤12,50 per glas).
![]()
Waar in Nederland café's nog wel eens flessen boven de bar hebben hangen, kiest men in bar La Cepa voor een gezellig stukje vlees.
Arzak:
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
We hadden een degustatie-menu gekozen en bij veel gerechten moest je uit twee dingen kiezen. Op voorstel van de ober kozen we allebei ander dingen zodat we halverwege ons bord aan elkaar konden overgeven en zodoende alles konden proeven en vergelijken.
![]()
![]()
![]()
Verderop in Spanje hebben we ook gegeten, maar dat was meestal niet zo opmerkelijk (of we hadden onze camera niet bij ons, of we hebben gewoon geen foto's gemaakt.)
Bijvoorbeeld restaurant Teatriz in Madrid (in een oud theater, inclusief podium) is helemaal gestyled door Philip Starck en ziet er inderdaad mooi uit, maar is qua eten geen hoogvlieger.
Wel grappig was de specialiteit van de stad Segovia: speenvarken. En speenvarken zo mals gebraden dat je het met de zijkant van een
bord (zo'n stenen ding waar je uit eet dus) moet kunnen snijden. Opmerkelijk genoeg staat er in die stad ergens een beeld, we reden er helaas nogal snel langs, van een man die een bord boven zijn hoofd houdt waarmee hij op het punt staat een speenvarken dat voor hem ligt te gaan doorklieven.
![]()
Het was een erg lekker speenvarkentje.
[ Bericht 0% gewijzigd door NoCigar op 01-12-2007 01:02:42 ]