quote:
Op donderdag 29 november 2007 17:59 schreef Gellius het volgende:Zoals je misschien al wel vernomen had, woon ik tegenwoordig in een uiterst neger-arme wijk, Ollie Ik zou hier hoogstens een Concertgebouwneger tegen het lijf kunnen lopen, maar dat is nog niet gebeurd. Ik betreur dat natuurlijk. Wat is er fijner dan een muziekneger in je buurt; zo'n tandeloze lieverd met grijze krulletjes en een lekkere wollen trui onder zijn colbert? Zo eentje met eeltige vingers van het muziekmaken? Het schijnen heel wijze mensen te zijn ook, die met mededogen het lijden van de mensen - ook in jouw buurt, begrijp ik - kunnen bezingen. Maar enfin - dat zijn dagdromen. De glasbak zit hier trouwens ook noppetjevol met wittewijnflessen, kan ik je nog melden. Misschien voel je je er minder allenig door.
Dat valt wel mee, Gellius, hoe wijs die muzieknegers zijn. Ik kreeg laatst (nou ja, laatst, het is alweer een maand of vier geleden) een telefoontje van zo'n muziekneger dat hij teveel had gesnoven en gezopen en gerookt en gesnoven en te weinig had geslapen en nu op de trap van de kerk in de Elandstraat (de Haagse Elandstraat) dood aan het gaan was. Hij was, zeker voor een neger, lijkbleek en brabbelde eenmaal in het busje waarmee we 'm naar het Westeinde Ziekenhuis hebben gebracht al kwijlend : '
God almighty, God almighty, you Dutch are crazy you actually pay for this shit, God almighty.'
Goede vent. Hij had ook nog een mooi verhaal over Art Blakey, daar heeft hij vroeger mee opgetreden in Japan. Hij vertelde dat Art Blakey naar elk optreden vijf pantalons meenam omdat hij de controle over z'n blaas was kwijtgeraakt. Hij speelde dan twee, drie nummers, ergens tijdens het tweede of derde nummer pisde hij z'n broek vol, dan ging'ie even naar achter en trok hij een nieuwe broek aan. Als hij door z'n broeken heen was gaf hij een seintje aan iemand binnen de hele groep die dan het brandalarm afzette zodat'ie snel weg kon. Zo ging elke show van Blakey totdat ze dus in Japan kwamen. Daar was een vent die van dat probleem wist en die heeft toen een draagbare toiletkruk (Art Blakey was een drummer, die zitten op krukken) voor hem ontworpen. Daar heeft meneer Blakey toen zo ontroert dat hij een traantje moest laten en zei (quote): '
These motherfuckers, they think of everything!' In ruil daarvoor heeft hij toen een reclamespotje opgenomen voor het bedrijf van die vent die die toiletkruk had ontworpen.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."