Kerstverhaal

IJskristallen hebben zich een weg gebaand als woekerende kankercellen. De ramen van enkel glas ademen een ijzige kilte uit. Behalve de kou herbergt het huis een andere entiteit: de schrijver Boudewijn Radek. Wie van de twee de prominentste bewoner is, is nog maar de vraag. Radek heeft sinds de wintertijd inging geen activiteit meer getoond, zowel op papier als op gebied van andere dagelijkse bezigheden. Wekenlang blijft hij in bed liggen, er alleen uitkomend om de brievenbus te controleren. Een vergelijking met Oblomov is snel gemaakt, net als hij moet Boudewijn Radek niets hebben van lieden die hem uit zijn sociaal isolement willen halen.

Het is bijna Kerst. Met het naderen van de kortste dag heerst er onrust in het huis. Radeks bed is onbeslapen. De radiatoren loeien hard. Een bezoeker heeft de plaats van de kou ingenomen. De man vraagt Radek waarmee hij hem van dienst kan zijn. 'Ik heb maar één verlangen,' antwoordt die. Daarop vertrekt de bezoeker. De dagen erna gonst het van de bedrijvigheid. Radek heeft zijn pen weer opgepakt en is verwoed aan het schrijven. Alle energie die hij tijdens zijn winterslaap heeft opgebouwd, pent hij eruit. De lieden die hem eerst van het bed wilden tillen, laat hij nu ook niet binnen: hij heeft het druk.

Bij het gloren van Eerste Kerstdag, na dagen onafgebroken werk, heeft Radek de meest fantastische stukken proza op papier gezet. Uitgeput legt hij zijn pen neer en staart naar het beslagen raam. De ijskristallen hebben de strijd tegen de radiatoren verloren. Gecondenseerde druppels vocht dwarrelen langs de groeven van het glas naar de vensterbank, waar zich een plasje vormt. Langzaam kan Radek het silhouet van de brievenbus onderscheiden: het vaantje staat omhoog. Er ligt een kaart in met daarop in sierlijk handschrift: 'Ik heb je niets gegeven, een echt verhaal komt uit je hart.'

[ Bericht 0% gewijzigd door Mainport op 26-11-2007 20:10:30 ]

Bedankt.