Wat een televisie. Ik zit nog helemaal na te trillen. Zal proberen zo duidelijk mogelijk weer te geven wat deze uitzendingen met me deden.
Eerst uitzending van 20.00 uur. Is maar 1 beeld van blijven hangen, die ondragelijke psychologie van de koude grond van Bianca. Sabine was te aardig. Zou iemand zo tegen mij aan gaan zitten oudehoeren, in dat "uw hebt nu wel een subsidie aangevraagd maar u zit ver boven de armoegrens" jargon, dan zoude ik haar denk ik toevoegen: "Jij Foute Mossel, wil jij me nu, op dit moment, met dat ontplofte vierpitsgasfornuishoofd van je, gaan vertellen hoe de wereld in elkaar zit? Wil jij, met die parodie van een Bokkepruik op je hoofd, mij gaan troosten, jij slet van het laatste avondmaal. Denk je dat ik enige troost put uit jouw volkomen beredeneerde wanhoopsactie om in het gevlij te komen van een toekomstige werkgever. Jij kobolt, met je gelul over grenzen verkennen, de confrontatie met je zelf aan gaan, er wijzer van worden, heb jij er ooit 1 moment bij stilgestaan dat niemand maar dan ook werkelijk niemand is geļnteresseerd in je pseudo wetenschappelijke beschouwingen over het leven. Je verdient het nog niet om met een hengel in je hand bij een vijver te staan, jij vuige vrouw het meest gelijkende op een hamster met de gehele wintervoorraad in zijn wangzakken". U merkt het, ik ben een beetje opgewonden.
Was een beetje verblind en liet me meeslepen, neemt u het mij niet kwalijk.
In de tweede uitzending wel weer volop genoten, vooral van de huiskamer van Mona, met daarin prominent aanwezig Haring Arie, Tante Sjaan , Greet Van Boven, Ome Dolf en de ex van Tonnie. Die gordijnen, zo zie je ze zelden meer. Erg in, jaren geleden tijdens de hoogtijdagen van de Honeymoonquiz, ongeveer het tijdsgewricht waarin half Nederland om onduidelijke redenen gefiguurzaagde ganzen voor het raam had staan. Nu is het blijkbaar plakplastic met Glas In Lood effect, dat zonder luchtbelletjes op een raam geplakt moet worden. Leuke entree.
Ik zag gisteren in één van de bladen ook een magnifieke foto van Mona met twee vriendinnen,
Twee Bonny St. Clairs van heb ik jou daar. Neutronenbom in blond kapsel, helemaal mijn type. Ik heb hem uitgeknipt en heb hem naast de legendarische foto hangen van Andre Hazes, nog onbekend, met ongehoorde proletenkop inclusief frambozenneus, in een Amsterdamse Binnentuin.
Wat ik heel goed vond was wat de brandweerman zei ( Ontzettend geinig itempje.Je zag het voor je, drie dagen de geile jongens uithangen in de kazerne, bij de aankondiging van Daphnes bezoek en dan even niet meer de woorden kunnen vinden als ze echt binnenkomt), dat er "een patstelling tegen de rest was". Zo had ik het nog niet bekeken.
Op 1 of andere manier werd ik ook wat onrustig van 1 van Sabines vriendinnen, ik doel hier op de variant die zich voor deze gelegenheid had uitgedost als Lelijke Lerares Maar Bril gaat Af En Blijkt Mooi te Zijn. Fascinerend.
Ik verstond ook de hele avond "Sabine was mijn laatje". Het ging hier om maatje, U merkt het, ik ben een beetje hyper van deze uitzending . Laat me maar even.
Ik ben er overigens, na vanavond van overtuigd dat, zeker in het geval Bianca, televisie niet alleen maar dikker maakt, maar ook dommer .
Wat had ik graag gezien dat Sabine vanavond, op de vraag van de programmamaker of zij 3 maanden iets betaald achter de camera wilde doen had geantwoord "Nee, dat lijkt me totaal oninteressant en als ik het al leuk had gevonden dan had ik het niet gedaan omdat u een Donald Duck stem op helium hebt. Dank u vriendelijk." Man met applaus af. Weg met die romantiek van de televisie. Aanpakken die zelfingenomen fossielen die "iets doen in het produktiewerk". "Nee, meneer, het lijkt me vreselijk om voor u te werken, met u zelfingenomen smoel" Sabine , je had mijn hart kunnen stelen.
Ik denk wel dat alles erg veel saaier wordt. Als Sabine dit leest, tijdens werktiijd of niet, je was het zout in de pap. Nu nog 65 dagen Vrede Op Aarde. Hoera.
Nico